นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

8.0

เขียนโดย กนกพัชร

วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 09.12 น.

  53 ตอน
  0 วิจารณ์
  43.57K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2562 00.28 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

52) ตอนที่ 52 คนสอดแนม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

สวนหน้าบ้านท่านทูตอากิระ เวลา 11.15 น.

อาชินกำลังพยายามฝึกให้คุ้นกับการใช้ปืนพกแม้ว่าเขาจะไม่ใช่สายนี้โดยตรงก็ตาม เขาตัดสินใจใช้ปืนของเล่นในการฝึกแทนเพราะไม่อยากใช้ปืนจริงเท่าไหร่ โดยเด็กชายนั้นใช้กระป๋องอาหารเปล่าเป็นเป้านิ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าความแม่นยำของเขา ยังไม่แม่นพอหากเทียบกับพวกที่ฝึกใช้ปืนโดยเฉพาะ กระป๋องที่อาชินยิงโดนคือ 15 กระป๋องจาก 40 กระป๋องทั้งหมด

    "โห่ แค่นี้นายก็ทำได้เก่งแล้วไม่ต้องเครียดไปหรอก" เฟรมกล่าวพร้อมตบไหล่เพื่อนเบาๆ

    ที่จริงการมาบ้านท่านทูตอากิระได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เนื่องจากอาชินทำการขออนุญาตท่านทูตอากิระ จึงสามารถพาเฟรมมาที่บ้านได้และด้วยความเป็นคนที่มีไมตรีจิต ทำให้พี่น้องของอาชินยอมรับเฟรมเสมือนพี่น้องในครอบครัวเดียวกัน และท่านทูตอากิระยังยินดีที่จะให้เฟรมมาหาได้ทุกเวลาที่ต้องการ ซึ่งเฟรมมีทักษะในการใช้ปืนพก 9 มม. จึงอาสามาติวให้กับอาชินเอง

    "ไม่คิดเลยนะว่าพ่อนายจะมีปืนรุ่นนั้นได้ บอกตามตรงเลยคนที่ครองปืนนี้มีไม่กี่คนเอง" เฟรมพูดเสริม และใช้ปืนอัดลมยิงอัดกระป๋องดูบ้างซึ่งเฟรมยิงโดนไป 6 กระป๋อง ก็มีเสียงปรบมือจากข้างหลังซึ่งก็คงไม่พ้นพวกอาเจี๋ยที่กำลังนั่งเล่นดู

    "ใช่ ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน.... ว่าแต่นายเป็นไงบ้างละ ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี้แทบไม่ได้ข่าวพวกนายเลย" อาชินตั้งคำถามขึ้น เฟรมหันมามองเพื่อนเล็กน้อย

    "ตอนที่นายไปแล้ว พวกเราก็อยู่กันดีเพื่อนแต่อย่างที่พ่อบอก เมื่อถึงจุดๆหนึ่งเราต่างต้องมีเส้นทางของตัวเอง.... ตอนนี้ฉัน นาย แล้วก็พวกแคลวินอายุ 12 ปี แล้วทันทีที่ขึ้น 13 บริบูรณ์พวกเราต้องเลือกว่าจะอยู่สังกัดหน่วยอะไร เพื่อส่งไปตามสนามที่ต่างๆนะ"

    "แล้วนายเลือกอะไร" อาชินถาม

    "หน่วยรบรถถังนะ ฉันฝันอยากเป็นทหารรถถังมานานแล้ว เกรแฮมจะไปเป็นทหารลาดตระเวน ไมค์กับเฟร็ดนะจะไปอยู่หน่วยรบหนุษย์กบของกองทัพเรือ แคลวินกับอี้ถิงเหมือนกัน" เฟรมตอบ

    อาชินนิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินชื่อของอาถิงภาพที่เขาเผลอทำร้าย ญาติลูกพี่ลูกน้องตัวเองและประกาศตัดขาดกับครอบครัว ตัวเองเพียงเพราะพวกเขาปิดบังเรื่องพ่อแม่ แถมยังให้เขาเติบโตมากับลูกของคนที่ฆ่าพ่อเขาด้วย แต่หากมองอีกมุมอาถิงไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับการตายของพ่อเขา มันก็ไม่ควรที่จะโทษอาถิงเลยเสียด้วยซ้ำ เพราะอาชินที่ยืนนิ่งเกินไปทำให้เฟรมพอเดาออกว่า อีกฝ่ายคิดอะไรอยู่

   "นายคิดถึงอี้ถิงใช่ไหม" เฟรมถามโดยตรง

    ยังไม่ทันทีที่อาชินจะตอบคำถามนั้นอยู่ดีๆ เสียงร้องก็ดังขึ้นที่สายรัดข้อมือของเขา แน่นอนว่าอาชินรู้ดีว่ามันเป็นเสียงร้องเตือน ของโปรแกรมAR-09 ซึ่งทำหน้าที่ด้านรักษาความปลอดภัย อาชินปรับแต่งใหม่ให้มันสามารถร้องเตือนได้ ในระยะที่ใกล้รั้วบ้านและมันสามารถทำการวิเคราะห์ก่อน ถึงจะทำการแจ้งเตือนอาชินใช้โปรแกรมไมคอนเชื่อมกับกล้องวงจรปิด เห็นผู้ชายคนหนึ่งถือกล้องถ่ายรูปมาดุมๆมองๆอยู่รั้วบ้านซึ่งไม่ไกลมาก              

    ซึ่งเมื่ออาชินหันกลับไปมองทางรั้วดั่งกล่าว ดูเหมือนคนแอบมองจะเริ่มรู้ตัวแล้วพยายามที่จะหนี อาชินไม่รอช้ารีบวิ่งไล่ตามไปทันทีโดยที่พวกอาเจี๋ยเองก็เหมือนรู้งาน ก็วิ่งตามหลังอาชินไปในทันทีซึ่งฝ่ายทางของอาชิน เขากระโดดข้ามรั้วบ้านออกมาเห็นชายคนนั้นขับจักรยานยนตร์เพื่อหลบหนี อาชินตัดสินใจเอาปืนของพ่อออกมาจากสายรัดข้อมือ ซึ่งมันสามารถเป็นที่เก็บสิ่งของได้ด้วยและตั้งท่ายิง

    อาชินใช้ศูนย์กลางของกระบอกปืนแล้วทำการเหนี่ยวไกทันที โป้ง ! ชายคนนั้นร่วงหล่นนอนกับพื้นพร้อมกับจักรยานยนตร์ สักพักก็มีคนวิ่งนำก่อนอาชินเพื่อไปล็อคตัวชายคนนั้น แต่ทว่าพี่น้องของอาชินนั้นไม่ได้สังเกตว่ามีอีกคนหนึ่ง อาชินเก็บปืนเข้าที่เดิมแล้วคว้าดิ้วหรือกระบองเหล็กออกมา แล้วหวดเข้าที่หัวของผู้ชายที่พยายามจะทำร้ายพี่น้องของเขา ส่วนคนที่ถือกล้องนั้นก็โดนอาชินตีด้วยดิ้วเช่นกันเพราะเขาเห็นอีกฝ่าย หยิบท่อเหล็กจะมาฟาดเขาพอดี

    "เป็นอะไรไหม" อาชินถามพร้อมยื่นมือให้อีกฝ่าย

    "ไม่ ประมาทไปนิด" พี่น้องของเขาตอบ อาชินเก็บดิ้วเข้าที่เดิมแล้วแย่งกล้องถ่ายรูปจากชายคนนั้น โดยพวกอาเจี๋ยนั้นลากชายสองคนไปสอบสวนกัน

    "พวกแกเป็นใครมาแอบดูอะไรในบ้านพวกเราว่ะ" อาเจี๋ยเค้นถามอีกฝ่าย แต่ชายหนุ่มไม่ยอมตอบแถมยังยิ้มยั่วยวนกวนประสาทอีกต่างหาก อาเจี๋ยทำการซัดกำปั้นเข้าที่ท้องน้อยของอีกฝ่ายทันที ซึ่งแรงกำปั้นของอาเจี๋ยก็เล่นเอาชายคนนั้นอาเจียน ของเก่าที่กินไปแล้วออกมา ทำเอาพวกอาหมิงเบือนหน้าหนี

    "เพื่อนเล่นเหรอ เดียวจะเล่นให้ดูจะบอกดีๆไหม ใครจ้างแกมา" อาเจี๋ยเค้นอีกครั้ง

    แต่แล้วอยู่ดีๆมือของใครมาจากไหนไม่รู้ ยื่นมือมาทำตัวของชายผู้สอดแนมแล้วบีบหัวไหล่ของเขา ผลที่ตามมาคือชายคนนั้นแผดเสียงร้องอย่างทุกข์ทรมาณ ควันไอร้อนพุ่งออกจากตัวชายคนนั้นราวกับว่าในร่างกายของเขา กำลังถูกต้มจากข้างในเมื่ออาเจี๋ยหันไปมองถึงได้รู้ว่าเจ้าของมือคือ แอนดริว เบลซ หรือ แอนดี้ ผู้สามารถควบคุมไฟนรกได้นั้นเอง

    "ยอมแล้ว ฉันยอมบอกพวกนายแล้ว แต่...พวกนายต้องรับประกันว่าฉันกับเพื่อนต้องปลอดภัย"

    ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อชายคนนั้นก็ถูกยิงเข้าที่แสกหน้าผากต่อหน้าพวกอาเจี๋ย ส่วนชายอีกคนที่พวกเสี่ยวหู่จับตัวไว้ก็โดนยิงทะลุหัวนอนแน่นิ่ง ซึ่งก่อนที่อาชินจะทำอะไรต่อนั้นกล้องถ่ายรูปในมือของเขา ก็พังแหลกคามือทันทีในวินาทีนั้นสัญชาตญาณของพวเขา ต่างรีบพากันนอนหมอบลงกับพื้นทันที อาชินเห็นวิถีกระสุนแล้วรู้เลยว่ามือปืนซุ้มยิงจากทางไหน เด็กชายคว้าปืนเล็งไปที่ตัวตึก 5 ชั้นที่อยู่ไม่ไกลมาก

    เขาเหนี่ยวไกออกไปสองนัดติดๆกันเพื่อเช็ดความชัวร์ ผลออกมาคือความเงียบแต่กลับเห็นเงาเคลื่อนไหวในตึกนั้น ก่อนจะหายไปซึ่งอาชินคิดว่ามันไม่คุ้มหากจะตามจับ และเด็กชายคิดว่าพี่น้องของเขาก็คิดเช่นนั้น แต่อาหลงแสดงอาการไม่พอใจที่เบาะแสเดียว ถูกเก็บพร้อมกันสองคน แต่ไม่ใช่กับอาชินแน่นอนเพราะเขาใช้โปรแกรมไมคอนดูรูปภาพมาหมดแล้ว

                                         

                                

                                                             

                                                                ++++++++++++++++++++++++++++           

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา