นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

บ้านเอกอัครราชทูตอากิระ เวลา 06.50 น.

หวงฉี่ชุนในชุดทหารเต็มยศยืนอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งซึ่งจะเรียกว่าปราสาทก็ยังได้ หวงฉี่ชุนไม่รอช้าเดินมาเคาะประตูสองทีและประตูก็เปิดออกโดยเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่อายุน่าจะพึ่ง 14 ปี ผมสั้นสีดำ ตาสีน้ำตาล ผิวขาว มองเขาด้วยความแปลกใจมากแต่หวงฉี่ชุนก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

      "มาหาใครเหรอครับ" เด็กหนุ่มคนนั้นถามเขาด้วยความสุขภาพ

      "ท่านทูตอากิระอยู่ไหม" หวงฉี่ชุนถามขึ้น

      "แม่อากิกำลังมีแขกครับ...แต่ผมจะไปบอกให้นะครับ ผู้พันเข้ามาก่อนครับ" เด็กหนุ่มเปิดประตูให้กับหวงฉี่ชุนพร้อมกับเอาร่มของเขา ไปใส่ถุงกันน้ำแล้วเสียบที่เก็บร่ม เด็กหนุ่มเดินนำทางเขาไปยังห้องรับรองแขกทางเข้าบ้านไม่ค่อยมีอะไรมาก นอกจากแค่ตู้รองเท้าหลายตู้กับรองเท้าที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบและรูปภาพของเหล่าเด็กๆยุวชนทหารติดผนังบ้าน และเด็กหนุ่มคนนั้นก็พาเขาไปทางห้องขวามือซึ่งมีเก้าอี้สองตัวกับโต๊ะกลมหนึ่งตัวหวงฉี่ชุนตัดสินใจไปนั่งเก้าอี้เพื่อรอพบเจ้าบ้าน

      "กรุณารอสักครู่นะครับเดียวผมจะไปแจ้งแม่อากิให้ทราบก่อน และจะมีคนมาเสริมน้ำให้นะครับ" เด็กหนุ่มคนนั้นกล่าวก่อนเดินออกจากห้องไปทิ้งให้หวงฉี่ชุนอยู่ในห้องเพียงคนเดียว ระหว่างที่เขานั่งรอนั้นได้เหลือบไปเห็นกรอบรูปตั้งซึ่งมีรูปเด็กชายในชุดทหารฝึกซึ่งน่าจะอายุ 12 ปี โดยในรูปนั้นเด็กชายกำลังนั่งก่อไฟอยู่แน่นอนว่าเขาไม่มีทางลืม หวงอี้เต๋อ ลูกชายผู้ล่วงลับไปแล้ว เห็นรูปลูกชายก็ปวดใจที่ไม่น่าด่วนจากไปเลยแต่ทุกอย่างก็หยุดลงเมื่อเด็กหนุ่มคนเดิมเดินเข้ามาทำลายผวังภ์ของหวงฉี่ชุน

      "แม่อากิขอให้ผู้พันไปพบท่านที่ห้องทำงานครับ" เด็กหนุ่มคนนั้นกล่าวกับหวงฉี่ชุนพร้อมกับเดินนำทางเขาไป ชายวัยฉกรรจ์จึงลุกขึ้นแล้วจึงเดินตามเด็กหนุ่มเมื่อออกจากห้องรับรองแขกแล้วเด็กหนุ่มนำทางเขาผ่านห้องโถงกว้าง ซึ่งมีเด็กๆหลายสิบคนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนานโดยปล่อยให้หวงฉี่ชุนเดินผ่านไปเท่านั้น จากนั้นหวงฉี่ชุนก็เดินชึ้นบันไดมาที่ชั้นสองแล้วเดินตามเด็กหนุ่มไปที่ห้องถัดจากบันไดไม่เท่าไหร่นัก

      "ท่านรออยู่ข้างในครับ" พูดจบเด็กหนุ่มก็เดินจากไปในทันทีปล่อยให้หวงฉี่ชุนยืนอยู่หน้าห้องคนเดียว เขาถอนหายใจก่อนที่จะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

      หวงฉี่ชุนเดินเข้ามาก็พบกับ เอกอัครราชทูตอากิระ ที่อยู่ในชุดสูทสีกลมท่าเสื้อทับในเป็นสีขาวกำลังนั่งสนทนาบนโต๊ะน้ำชากับชายอีกคนที่แต่งตัวในชุดสูทสีเทาอ่อนผูกเนกไทสีดำใส่เสื้อทับในสีขาว นั่งข้างๆท่านทูตอากิระซึ่งชายคนนั้นถือไม้เท้าหัวเป็นเพกาซัสเพียงเท่านี้หวงฉี่ชุนก็รับรู้แล้วว่าแขกคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนคือ กษัตริย์อังเดร แอนดริว ไมเนอร์ แห่งเมืองฮรีซอสแน่นอนเมื่อเห็นดังนั้นหวงฉี่ชุนทำความเคารพคิงอังเดรในทันทีซึ่งคิงอังเดรโบกมือห้ามและเดินเข้ามากอดหวงฉี่ชุนอย่างเป็นมิตรอย่างไม่ถือพระองค์                   

      "ไม่ได้พบกันนานเลย เราขอแสดงความเสียใจกับสิ่งที่นายต้องสูบเสียด้วยนะ" คิงอังเดรกล่าว 

      "ขอบพระทัยพระเจ้าค่ะ" หวงฉี่ชุนรู้สึกตื่นตันมากแต่ก็ต้องเก็บมันเอาไว้ก่อน

      ท่านทูตอากิระไม่สนใจสองบุรุษที่อยู่ในห้องทำงานตัวเอง เขาแค่เพียงเติมนมใส่ในแก้วเท่านั้นแม้ว่าภายนอกท่านทูตอากิระจะเป็นชายหนุ่มที่สง่างามแต่ก็มีกิริยาท่าทางที่อ่อนช้อยเหมือนผู้หญิงจนน่าแปลกใจ หวงฉี่ชุนคาดไม่ถึงว่าแขกของท่านทูตจะเป็นแขกผู้สูงศักดิ์สำหรับชายหนุ่มแล้วถือว่าเสียมารยาทอย่างมากจึงรีบทำการโค้งคำนับทันที                                                         

      "ผมต้องขอโทษด้วยครับไม่คิดว่าแขกของแม่เป็น...."

      "นายจะขอโทษฉันทำไม ฉันรู้ว่านายมาหาฉันทำไม ฉันถึงได้เชิญคิงอังเดรมาไงจะได้สะสางง่ายขึ้น" ท่านทูตอากิระพูดขัดขึ้นพร้อมกับยกแก้วชาขึ้นมาดื่ม หวงฉี่ชุนจึงหันไปทางคิงอังเดรทันที

      คิงอังเดรทรงเป็นชายที่มีความสูงไล่เลี่ยกับฉี่ชุนพอสมควรมีพระเกศาสีน้ำตาลทอง มีพระฉวีสีขาวและพระราศีผ่อนใสสะอาด และยังมีพระเนตรสีฟ้าเข้มราวกับทะเล แน่นอนว่าสาวที่ไหนเห็นก็พากันหลงใหลพระองค์ทั้งนั้นแต่ช่างเสียดายที่พระองค์มีพระชายาแล้ว คิงอังเดรเดินกลับมาที่แก้วน้ำชาของพระองค์อีกครั้งและยกขึ้นดื่ม พระองค์รับรู้รสชาติว่ามันหวานมากเกินไปแต่รสหวานนี้กลับทำให้พระองค์หวนคิดถึงพระธิดาผู้ล่วงลับเหลือเกินทรงวางแก้วแล้วหันกลับมาทางหวงฉี่ชุนอีกครั้ง

      "ก่อนอื่นเราต้องบอกว่า ในราชสำนักไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี้นอกจากคนที่เราไว้ใจ" คิงอังเดรตรัส

      "ถ้าพระองค์เสร็จมาที่นี้แล้ว แปลว่าพระองค์ทราบเรื่องพระธิดาของพระองค์แล้ว...ทรงทราบได้ยังไง" หวงฉี่ชุนถามด้วยความสงสัยเพราะเขามั่นใจว่า เจ้าหญิงแคเธอรีน วิคตอเรีย ไมเนอร์ พระธิดาของคิงอังเดรและเป็นลูกสะใภ้ของเขาเสียไปไม่ถึงชั่วโมง ซึ่งเขายังไม่แจ้งใครเลยเรื่องนี้แต่ทำไมคิงอังเดรกับท่านทูตอากิระถึงรู้ได้

      "นายปิดบังคนอื่นได้แต่ปิดฉันไม่ได้หรอก ลืมแล้วเหรอว่าสามารถของฉันคืออะไร ฉันนี่แหละที่แจ้งข่าวให้คิงอังเดรทรงทราบ" ท่านทูตอากิระพูดขึ้นมาทำให้หวงฉี่ชุนนิ่งเงียบไม่ตอบโต้

      "เราไม่คิดเลยนะว่าหวงอี้หลงลูกชายนายคนนี้จิตใจจะโหดเหี้ยมเกินมนุษย์ ทำได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องอยู่ ให้เราพูดแบบไม่ล้อมค้อมเลยนะหากเราไม่เห็นแก่นายที่เคยช่วยพระบิดาเอาไว้ กับลูกสะใภ้นายอีกคนกำลังท้องละก็เราคงสั่งโทษประหารไปแล้ว" หวงฉี่ชุนนิ่งเงียบมากขึ้นไม่ตอบโต้อะไรทั้งสิ้น เขารับรู้ได้ว่าพระองค์กำลังทรงกริ้วและเจ็บปวดที่พระธิดาต้องตายในต่างแดน และสิ่งที่ลูกชายของตนกระทำมันก็เป็นความผิดร้ายแรงมากด้วยจนถึงขั้นกระทบความสัมพันธ์ระหว่างประเทศได้ หากโทษของลูกไม่รักดีคนนี้คือประหารชีวิตหวงฉี่ชุนก็ต้องยอมรับ

      "เจ้าหญิงแคเธอรีนเป็นที่รักของประชาชนฮรีซอสมาก หากรู้ว่าเธอตายเพราะทหารฟรอนร์เทียร์อาจก่อปัญหาความสัมพันธ์ได้ มันจะมีแต่สูญเสียเพราะชะงั้นเรามีทางออกที่จะแก้ได้อยู่" คิงอังเดรกล่าว ท่านทูตอากิระที่เงียบอยู่นานเหมือนจะอ่านใจคิงอังเดรออก

      "พระองค์จะจัดฉากการตายปลอมให้เจ้าหญิงสินะพระเจ้าค่ะ" คำพูดของท่านทูตอากิระ ทำให้คิงอังเดรทรงแย้มพระโอษฐ์อย่างชอบพระทัยตรงข้ามกับหวงฉี่ชุนที่เขาขมวดคิ้วแบบเคร่งเครียด

      "สมกับเป็นราชทูตอากิระอ่านใจเราออกจริงๆ ใช่เราจะนัดแนะกับหมอที่ฮรีซอสกับที่นี้ให้วินิจฉัยตรงกันว่า ธิดาเราตายเพราะคลอดลูก.... ในส่วนของหวงอี้หลงเราจะให้ป้ายความผิดว่ามีส่วนร่วมเกี่ยวกับกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบในประเทศเรา" คิงอังเดรสรุปเนื้อหา

      "แล้วลูกชายกระหม่อมต้องอยู่ในคุกนานแค่ไหนพระเจ้าค่ะ" หวงฉี่ชุนถามขึ้น

      "ลดโทษประหารลงก็อาจติดคุกประมาณ 15 ปี นี่ถือว่าเรากับนายหายกันแล้วนะ" คิงอังเดรตอบ

      หวงฉี่ชุนรู้สึกซาบซึ้งในพระเมตตาของคิงอังเดรอย่างมาก ทั้งที่ลูกชายของเขาทำเรื่องโหดร้ายทรงก็ยังให้อภัย ไม่ให้รับโทษประหารแต่ก็ให้โทษจำคุกแม้จะนานหลายปีไม่ใช่ปีสองปี แต่อย่างน้อยลูกชายคนนี้ยังมีโอกาสกลับมาหาพ่อแม่ เมีย และลูกๆ ระหว่างที่หวงฉี่ชุนยังโล่งใจอยู่นั้นมีเพียงท่านทูตอากิระที่เหมือนอ่านใจคิงอังเดรออก ซึ่งคิงอังเดรก็ทรงไม่คิดจะปิดบังพระทัยอยู่แล้ว

      "พระองค์ยังมีสิ่งที่ต้องการอีกใช่ไหมพระเจ้าค่ะ" ท่านทูตถามขึ้น

      "ใช่มีอีกสิ่งที่เราต้องการอย่างหนึ่ง เราต้องการนำลูกของแคเธอรีนกลับฮรีซอสไปด้วย" คิงอังเดรกล่าว ท่านทูตทำหน้าประมาณว่า "กูว่าแระ" ในขณะที่หวงฉี่ชุนทำหน้าอึ้ง

      "คำขอของพระองค์คงจะไม่ได้พระเจ้าค่ะ เด็กเกิดที่นี้เท่ากับเป็นทรัพย์สินของรัฐบาลฟรอนร์เทียร์แล้ว ที่สำคัญหวงฉี่ชุนให้ชื่อเด็กไปแล้วขอให้พระองค์เคารพกฎหมายของประเทศกระหม่อมด้วยพระเจ้าค่ะ" คำพูดของท่านทูตอากิระ ทำให้คิงอังเดรทรงไม่พอพระทัยอย่างมากเพราะเหมือนกับสิ่งที่ตั้งพระทัยไว้ไม่เป็นไปตามคาดแต่พระองค์ยังเก็บอารมณ์ไว้ หวงฉี่ชุนไม่มีทางเลือกนอกจากเขาต้องกอบกู้สถานการณ์                 

      "แต่ทรงไม่ต้องกังวลนะพระเจ้าค่ะ เพราะพระธิดาของพระองค์ก็ตั้งชื่อให้เด็กเช่นกันพระเจ้าค่ะ"

      "ธิดาเราตั้งชื่อว่าอะไร" คิงอังเดรถาม

      "เอเดนพระเจ้าค่ะ เห็นบอกกระหม่อมว่าเป็นชื่อของวีรบุรุษพระเจ้าค่ะ" หวงฉี่ชุนตอบ

      คิงอังเดรถอนหายใจเล็กน้อยพระองค์ต้องทำพระทัยแล้วว่าคงไม่ได้หลานชายคนนี้กลับไป จะทำศึกสงครามเพื่อแย่งชิงเด็กและล้างแค้นให้กับพระธิดามันก็เป็นการลงทุนเกินไป เพราะยังไงประเทศฮรีซอสยังต้องรักษาความสัมพันธ์นี้กับประเทศฟรอนร์เทียร์ต่อไป คิงอังเดรเดินมาหาหวงฉี่ชุนพร้อมกับยื่นพระหัตถ์ขวาออกมา หวงฉี่ชุนก็ยื่นมือมาจับกันและกันราวกับเป็นสัญญาของลูกผู้ชาย

      "ฝากหลานคนนี้ด้วยนะฉี่ชุนดูแลเขาดีๆ พรุ่งนี้เช้าเราจะมารับร่างแคเธอรีนนะ" คิงอังเดรกล่าว หวงฉี่ชุนทำวันทยหัตถ์ทันทีเพื่อแทนคำสัญญานั้น

      ท่านทูตอากิระลุกจากเก้าอี้แล้วไปเปิดหลังตู้หนังสือซึ่งอยู่หลังโต๊ะน้ำชาออก มันเป็นอุโมงค์มิติที่เชื่อมไปยังอีกทีซึ่งที่นั้นคือห้องส่วนพระองค์ของคิงอังเดรเอง ซึ่งพระองค์ก็ทรงคิดว่าถึงเวลาที่ต้องไปแล้ว พระองค์ยืนยิ่มให้หวงฉี่ชุนอย่างเป็นเป็นมิตรก่อนจะเดินมาทางท่านทูตอากิระและจับมือกันเหมือนที่ทำกับหวงฉี่ชุน และพระองค์ก็เดินเข้าไปในอุโมงค์ตรงนั้นซึ่งเมื่อคิงอังเดรข้ามไปแล้วท่านทูตอากิระก็ปิดตู้เก็บหนังสือเข้าที่เดิมของมัน แล้วก็บิดขี้เกียจไปมา

      "เอาล่ะปัญหาอีกหนึ่งอย่างก็จบไปละ ยังดีนะที่คิงอังเดรไม่ประหารลูกนายนะ" ท่านทูตอากิระพูดขึ้น                                           

      "ก็ยังดีกว่าต้องทำสงครามหลายด้านนะแม่ พรุ่งนี้คงต้องส่งตัวมันให้ทางการฮรีซอสนั้นแหละ" หวงฉี่ชุนถอดหมวกมาวางที่โต๊ะแล้วนั่งที่เก้าอี้อย่างเหนื่อยใจ

      "นายตั้งชื่อเด็กคนนั้นว่าอะไร ลูกของอี้เต๋อกับแคเธอรีนนะ" ท่านทูตอากิระถามเพื่อเปลี่ยนบรรยา-

กาศ หวงฉี่ชุนถอนหายใจก่อนจะหันไปทางอีกฝ่ายเพื่อที่จะตอบ                                           

      "หวงจือชิน คือชื่อของหลานชายผม" หวงฉี่ชุนตอบ                                                                              

                                                        +++++++++++++++++++++++++++++++++++++