นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1

บ้านเอกอัครราชทูตอากิระ เวลา 08.04 น.

ท่านทูตอากิระกำลังนั่งดื่มน้ำชาอยู่ในสวนใจกลางบ้านของตัวเอง ซึ่งมีหน้าต่างที่สามารถให้แสงแดดส่องเข้ามาพอให้บรรยากาศภายในสวนนั้นมันพอรับแดดเป็นพอ จนกระทั่งมีชายวัยฉกรรจ์ในชุดคลุมสีเทาถือไม้เท้าสูงกว่าตัวเดินเข้ามาแต่ท่านทูตอากิระก็ไม่ได้มีท่าทีจะหวั่นเกรงแต่อย่างใดกลับเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายนั่งฝั่งตรงข้าม โดยตนริมน้ำชาใส่อีกถ้วยราวกับรู้ล่วงหน้าถึงการมาของแขกท่านนี้

     "รู้ใช่ไหมว่าฉันมาหานายทำไม" ชายผ้าคลุมสีเทากล่าว

     "ไม่รู้หรอกแค่รู้ว่านายจะมาวันนี้ ถึงได้เตรียมถ้วยชาไว้ให้ไง" ท่านทูตอากิระตอบ

     ชายผ้าคลุมสีเทาเดินมานั่งลงและถอดฮู้ดออกเผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มผิวแทนเข้ม มีหนวดเคราผมสั้นสีดำน้ำตาลและดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าของเขาแสดงถึงท่าทีที่เคร่งเครียดมากซึ่งมันตรงข้ามกับท่านทูตอากิระที่ยังคงแสดงอารมณ์ร่าเริงเหมือนเดิมนั้นทำให้ชายหนุ่มขมวดคิ้วหนักมาก

     "นายเนี่ยอารมณ์ดีได้ตลอดเลยนะ อากิระ" ชายหนุ่มพูดขึ้น

     "ฉันกับนายรู้จักกันมานานน่าจะรู้ดีนะว่า ฉันไม่ชอบอะไรที่เครียดๆนะ ฟาคันโด" ท่านทูตอากิระพูดขึ้น แต่คำว่า "ฟาคันโด" ทำให้ชายหนุ่มมีท่าทีกึ่งๆไม่พอใจนิดหนึ่ง

     "ขอโทษทีลืมไปต้องเรียกนายใหม่ว่า "นักพรตสีเทา" ถึงจะถูกใช่ไหม" ท่านทูตอากิระกล่าวอย่างไม่สะทกสะท้าน                            

     "เลิกเล่นลิ้นได้ไหมอากิระ เรื่องที่ฉันจะพูดมันสำคัญนะ" นักพรตสีเทาพูดขึ้น

     "เรื่องสำคัญของนายดันมีหลายเรื่องนะสิ จะเอาเรื่องไหนละ" ท่านทูตอากิระพูดแต่น้ำเสียงเริ่มจริงจังขึ้นมาบ้าง

     นักพรตสีเทามีท่าทีพึ่งพอใจที่คู่สนทนาของเขานั้นเริ่มจะจริงจังสักที เขาจำได้ว่าก่อนจะตัดสินใจเดินเส้นทางของนักปราชญ์นั้นเพื่อนคนนี้ของเขาก็ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องซีเรียสเท่าไหร่ แต่บางทีก็อดสงสัยไม่ได้ว่าหากสหายคนนี้ไม่ชอบเรื่องหนักๆจริงแต่เหตุใดถึงมารับตำแหน่งเอกอัครราชทูตอาวุโสชะอย่างนั้นได้ นักพรตสีเทาก็ไม่คิดจะหาคำตอบให้วุ่นวายนักเมื่อเทียบกับสิ่งที่เขาจะมาคุยกับสหายเก่ามากๆคนนี้

     "เรื่องที่ฉันจะหารือกับนายนั้น นายคงเห็นไปบางส่วนแล้วใช่ไหม" นักพรตสีเทาเอ๋ยขึ้น

     "ใช่ แต่ไม่ชัดเจนมากเท่าไหร่ นายเห็นอะไรมากกว่านั้นเหรอ” ท่านทูตอากิระถาม

     "ประมาณนั้น”

     ท่านทูตอากิระวางถ้วยน้ำชาของตัวเองลงกับโต๊ะทันที เขายอมรับว่ามีณาณหยั่งรู้และการอ่านใจคนก็จริงแต่ไม่ถึงกับมองเห็นอนาคตได้แต่ก็เพียงบางส่วนเท่านั้นทีเหลือคือการคำนวณบวกลบคูณหาร ในการกระทำให้ได้ผลลัพท์นั้นๆที่ตัวเขามองเห็นซึ่งมันตรงข้ามกับนักพรตสีเทาที่ใช้เวลาในการฝึกณาณหยั่งรู้มากกว่าดังนั้นการทำนายของอีกฝ่าย จึงแม่นยำกว่าแน่นอนและการที่นักพรตสีเทาเดินทางมาที่นี้ต้องเกี่ยวข้องกับเด็กๆในอุปการะแน่นอน

     "ฟังนะเพื่อนสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอีก 20 ปี ข้างหน้าจะเกิดเหตุวุ่นวายในเมืองหลวง” นักพรตสีเทาพูดสั้นๆกับท่านทูตอากิระ

     "หือ 20 ปี ข้างหน้านี้มันวุ่นวายมากน้อยแค่ไหน” ท่านทูตอากิระถามขึ้น

     "ค่อนข้างมากเลยมันไม่ใช่แค่สงครามกลางเมืองธรรมดาอากิระ แต่เป็นสงครามที่จะทำให้วลาดีมีร์หมดอำนาจ” นักพรตสีเทาพูด

     สีหน้าของท่านทูตอากิระเปลี่ยนจากคนร่าเริงกลายเป็นคนเคร่งเครียดขึ้นมา เพราะบุคคลที่นักพรตสีเทากล่าวถึงคือ จอมทัพวลาดีมีร์ สตาโซวา ผู้นำประเทศคนปัจจุบันของฟรอนร์เทียร์ตอนนี้บริหารประเทศมามากกว่า 40 ปี แถมยังเป็นผู้นำที่มีเรื่องอื้อฉาวมากที่สุดโดยเฉพาะในเรื่องของความเจ้าชู้ที่สำคัญในความคิดของท่านทูตอากิระ จอมทัพวลาดีมีร์คนนี้นอกจากจะเจ้าชู้แล้วยังล้มเหลวในเรื่องการบริหารประเทศวันๆไม่ทำอะไร มีแต่โยนภาระต่างๆให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเป็นคนแก้ปัญหาแล้วตัวเองนั่งเฉยๆ ถ้าลูกน้องแก้ไขออกมาดีก็ออกหน้าว่าเป็นผลงานตัวเองหน้าด้านๆ แต่ถ้าผิดพลาดก็ให้ลูกน้องคนนั้นรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว

     "น่าสนใจแล้วนายเห็นอะไรอีก” ท่านทูตอากิระถาม

     "เหล่าเด็กๆที่อยู่ภายใต้การดูแลของนายจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย โดยเฉพาะเด็กที่เกิด ปี 23 ที่ 55 ถึง 68" นักพรตสีเทากล่าว

     สักพักนักพรตสีเทาก็มีอากัปกิริยาที่แปลกไปเหมือนกับเขากำลังรับรู้อะไรบางอย่างได้ ซึ่งท่านทูตอากิระเองก็พอจะเดาท่าทางของเพื่อนคนนี้ออก ส่วนของนักพรตสีเทาเขาเริ่มรับรู้ว่าหมดเวลาที่เขาจะอยู่ที่นี้แล้ว เพราะหากใครเห็นว่าเขาอยู่กับท่านทูตอากิระคงจะไม่เป็นการดีกับเพื่อนคนนี้ของตนเท่าไหร่ เพราะฉะนั้นมันคงได้เวลาที่เขาต้องกลับแล้วซึ่งนักพรตสีเทาก็ลุกจากเก้าอี้ทันทีพร้อมกับไม้เท้าของเขา

     "ฉันต้องไปแล้วละอากิระ ที่จริงอยากคุยนานกว่านี้...”

     "ไม่หรอกฉันเข้าใจนายดี ทำสิ่งที่ต้องทำเถอะจากนี้ฉันจัดการเอง” ท่านทูตอากิระตัดบท        

     "ถ้าเช่นนั้นเราค่อยพบกันใหม่นะสหาย”

     สิ้นคำกล่าวลาร่างของนักพรตสีเทาก็หายไปในอากาศทันที ซึ่งมันเป็นการบ่งบอกว่านักพรตสีเทาไม่ได้เอากายหยาบมาแต่นำร่างจิตมาหาท่านทูตอากิระเพื่อไม่ให้ใครสงสัยนั้นเอง แต่ถึงกระนั้นสีหน้าของท่านทูตอากิระก็แปรเปลี่ยนเป็นคนหงุดหงิดทันทีเมื่อเห็นว่าถ้วยชาที่วางไว้ให้มันเย็นจืดสนิท

     "อีตาเพื่อนบ้า จะกินให้หมดก่อนไปก็ไม่ได้ เสียดายของจริงๆ” ท่านทูตอากิระพูดก่อนจะดื่มน้ำชาต่อ

                                                             ++++++++++++++++++++++++++++++