จอมใจคาสโนว่า

“นายทินไปไหนล่ะ ยุทธ”

นราวดีถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องอาหารแล้วพบเลขาฯ หนุ่มนั่งรับประทานอาหารเช้าเพียงลำพัง

“พาคุณศาไปดูสนามกอล์ฟครับ”

“ตั้งแต่เช้าเนี่ยนะ”

ผู้บริหารธีระธารรีสอร์ตเลิกคิ้ว ยกนาฬิกาเรือนเพชรบนข้อมือขึ้นดู เวลาเช้ามืดไม่แปลกสำหรับการออกรอบแต่ไม่ปกติสำหรับทินกร

“ตื่นเช้ากับเขาได้ด้วยหรือหมอนั่นน่ะ”

“ครับ คุณทินว่ารีบต้องไปเพราะแดดยังไม่ร้อน สั่งให้แม่ครัวทำอาหารใส่กล่องแล้วก็พานั่งรถกอล์ฟออกไปโน่นเลยครับ”

คุณนายสีหน้าไม่อยากเชื่อ ก่อนจะอมยิ้ม...

“นี่ตายุทธ นายทินเค้าดูแลหนูศาดีมั้ย เอาใจใส่น้องกันบ้างหรือเปล่า”

“ก็ดีตามปกตินะครับ แล้วคุณศาก็เป็นคนน่ารัก ไม่เอาแต่ใจ ดูเธอก็ไม่ชอบให้ใครไปเอาอกเอาใจหรือไปยุ่งย่ามอะไรมากมายนะครับ”

“นั่นแหละความน่ารักของยัยศา แต่นายทินของเราน่ะจะมองเห็นมั้ยแล้วจะชอบหรือเปล่าก็เท่านั้นแหละ”

ยุทธพิชัยไม่ค่อยแน่ใจนักว่านราวดีต้องการอะไร ก็ตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้

“คุณทินก็คงจะชอบคุณศาแหละครับ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่พาไปดูงานนั่นนี่ แถมอาหารเย็นทุกมื้อยังสั่งให้ทำกับข้าวสองชุด นั่งกินกับคุณศาสองคนทุกเย็น”

“จริงหรือนี่”

นราวดีแปลกใจระคนตื่นเต้น

ช่วงนี้เธอเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ ไม่ค่อยได้อยู่รีสอร์ตจึงไม่รู้ว่าเกือบเดือนที่รวิศามาอยู่ที่นี่เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นบ้าง

“จริงครับ กับผมเองคุณทินก็ไล่ให้ไปกินที่อื่น แกจะนั่งกินข้าวสองคนกับคุณศา แกคงอยากสนิทสนมกับคุณศาเร็วๆ เพราะสงสารที่คุณศามาอยู่ไกลบ้านนะครับ”

ยุทธพิชัยรายงาน รวมถึงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ทั้งรวิศาและทินกรเองก็ไม่รู้ตัว แต่ไม่รอดพ้นสายตาช่างสังเกตของยุทธพิชัยไปได้

"ทำได้ดีมาก นายยุทธ ปีนี้ฉันจะแอบเพิ่มโบนัสให้"

นราวดีเอ่ยยิ้มๆ ยุทธพิชัยยกมือไหว้ท่วมหัว ที่ทำตามคำสั่งของนราวดีก็ไม่ได้หวังเงินทองอะไรเลยจริงจริ๊ง แต่เพราะอยากให้เจ้านายที่เขารักเหมือนพี่ชายอย่างคุณทินกรได้ตกร่องปล่องชิ้นกับคนที่ใช่สักทีต่างหากเล่า...

ทินกรขับรถกอล์ฟออกมาด้วยตัวเองโดยมีรวิศานั่งเคียงข้าง นอกจากสระว่ายน้ำ สปอร์ตคลับ ธีระธารรีสอร์ตแอนด์ฮิลล์ไซด์ยังมีสนามไดร์ฟกอล์ฟขนาดเล็กให้แขกที่มาพักได้ออกรอบพอยืดเส้นยืดสาย

เธออยู่ในชุดเสื้อยืดคอโปโลสีขาว กางเกงวอร์มแฟชั่นของยี่ห้อกีฬาชื่อดังดูประเปรียว สวมหมวกสีเดียวกับเสื้อ ผมยาวรวบเป็นหางม้า ดูเด็กไปอีกหลายปี

แต่เธอก็เป็นสาวเกินพอสำหรับเขาแล้ว...

คิดถึงตรงนี้ทินกรก็สะดุ้งความคิดตัวเองจนต้องกระแอมเรียกสติดัง ๆ

“พี่ทินเป็นอะไรคะ”

รวิศาหันมองอย่างเป็นห่วง เธอไม่เห็นสายตาเขาเพราะอำพรางด้วยแว่นกันแดดสีเข้ม

“เอ่อ...สงสัยเป็นหวัด”

“อ้าว...แล้วไม่รีบกลับไปพัก ออกมาตากแดดตากลมแบบนี้เดี๋ยวก็ไปกันใหญ่หรอกค่ะ”

“พี่ไม่เป็นไรหรอก แข็งแรงจะตาย เป็นหวัดเดี๋ยวเดียวก็หาย”

ทินกรยักคิ้วให้

รวิศมองงงๆ แต่ก็ไม่ติดใจ หันกลับไปตื่นตาตื่นใจกับความเขียวสดของผืนหญ้าอันกว้างขวาง

ลมพัดกรูเย็นสบาย...

ทินกรคิดว่าเขาได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยตามลม...กลิ่นแป้งเด็ก

หอมละมุน จนเขาต้องยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เพื่อพิสูจน์ว่าจมูกไม่ได้เพี้ยน

“อุ๊ย...”

รวิศาหันกลับมากำลังจะชวนคุย เกือบถูกปลายจมูกโด่งแหลมของทินกรปัดแก้มไปแบบเฉียดฉิว หญิงสาวตัวชาวาบ ใจเต้น ทินกรถอดแว่นตาออกและจ้องดวงตาตื่นๆ นั้นไม่ยอมหลบ

ทำไมนะ...ทำไมยัยเป็ดดำเคยตัวกลมอ้วนพลุ้ยและชอบเล่นกลางแจ้งจนตัวดำปิ๊ดปี๋ จึงกลายเป็นหญิงสาวน่ารัก ทะมัดทะแมง และมีเสน่ห์ชวนให้เข้าใกล้แบบนี้ไปเสียได้

“ศา...คือพี่...”

“คุณทินนน...”

เสียงโหวกเหวกของยุทธพิชัยดังมาแต่ไกล รวิศาได้สติ รีบกระโดดผลุงลงจากรถกอล์ฟที่หยุดอยู่ลงไปยืนข้างล่าง

ใบหน้าแดงก่ำนั้นไม่รอดสายตาคมของทินกรไปได้...แต่เขาไม่ได้อยู่กับเธอตามลำพังเสียแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจ

ไอ้ยุทธนะไอ้ยุทธ...โผล่มาทำไมตอนนี้วะ

เลขาฯ หนุ่มที่กำลังขับรถกอล์ฟเข้ามาใกล้ ไม่ได้มาตามลำพัง แต่พาใครคนหนึ่งที่ทินกรก็รู้จักดีมาด้วย

“อ้าว...ไอ้เทพ”

“หวัดดีคร้าบพี่ทิน”

ทองเทพ ก่อการดี กระโดดผลุงลงจากรถกอล์ฟ ตะโกนทักทายเพื่อนรักอย่างสนิทสนมมาแต่ไกล

ปกติทินกรน่าจะดีใจที่ได้เจอเพื่อนที่ไม่ได้สังสรรค์กันมาเกือบสามเดือนเพราะอีกฝ่ายไปทำสวนยางที่ สปป.ลาว

แต่วันนี้กลับรู้สึกคันมือคันไม้อยากตบกบาลใครชอบกลเมื่อเห็นว่าสายตาเพื่อนรักแทบไม่ได้สนใจที่เขาเลย

ทินกรจึงต้องกระแอมเสียงดังเพื่อเตือนให้อีกฝ่ายรู้ตัว ซึ่งก็ได้ผล...

ทองเทพตวัดสายตาเจ้าชู้กลับมาที่ทินกรทันทีและมันก็แวววาวพราวระยับตามประสาผู้ชายเจ้าชู้เหมือนกัน

เพียงแต่คราวนี้ทินกรไม่เล่นด้วย เพราะผู้หญิงข้างกายเขาคนนี้ไม่ใช่ประดาสาวๆ ที่ทั้งคู่ชอบไปจีบไปเกี้ยวเวลาท่องราตรี

“ไอ้เทพ! นี่น้องสาวฉันเอง ชื่อรวิศา”

“หา...น้องสาวไอ้ทินหรือครับนี่”

ทองเทพแปลกใจจริง รวิศายกมือไหว้

“น้องข้างไหนกันครับนี่ ผมไม่เห็นเคยรู้เลยว่าไอ้ทินมีน้องสาว ผมชื่อทองเทพ นามสกุลก่อการดี ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกสั้นๆ ว่าเทพก็ได้ครับ”

ทองเทพยื่นมือให้จับ แต่ทินกรคว้ามาบีบไว้พร้อมหัวเราะห้าวๆ

“ญาติข้างไหนของฉันแล้วเกี่ยวอะไรกับแกวะไอ้เทพ รู้ไว้ก็แล้วกันว่านี่เป็นน้องของฉัน”

ทินกรเน้นคำ และบีบมือแน่น

เป็นอันรู้กันว่าคนนี้ห้ามยุ่ง...

แปลกดีเพราะจำได้ว่าสเปคของเพื่อนรักไม่ใช่แบบนี้ คนนี้สูง หุ่นสมส่วนแบบนักกีฬา ไม่ได้บึ้บบั้บเป็นแม่โคนม ผิวก็ออกแทนไม่ได้ขาวจั๊วะอย่างที่เคยชอบเจี๊ยะ...

แต่หน้าตาก็ดูคมคาย สวยน่ารักน่ามองเป็นธรรมชาติ ยังไม่ทันได้ผูกสัมพันธ์ นายทินกรเพื่อนรักก็ดันกระโดดขวางเสียแล้ว... ระหว่างมิตรภาพกับผู้หญิง คนอย่างทองเทพก็ต้องเลือกผู้หญิง เอ๊ย! เลือกมิตรภาพอยู่แล้ว

“แล้วแกล่ะกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เพิ่งมาได้สองสามวัน”

ทองเทพตอบคำถามเพื่อนรัก ทินกรจึงหันไปอธิบายให้รวิศาฟังว่าทองเทพไปลงทุนทำสวนยางที่ประเทศลาวและจึงไปๆ มาๆ ระหว่างสองประเทศนี้

“ให้ผมพาคุณศาชมสนามกอล์ฟต่อดีไหมครับ คุณทินจะได้ไปหาอะไรดื่มกับคุณเทพต่อ”

ยุทธิพชัยอาสา แต่ทินกรส่ายหน้า

“ไม่เป็นไร ฉันบอกว่าจะเป็นคนพายัยศาทัวร์เองฉันก็ต้องทำเองสิ”

“งั้นฉันไปด้วย”

ทองเทพน้ำเสียงร่าเริง

“ไม่ได้ออกรอบ แค่นั่งรถชมดูก็ยังดี เช้าๆ แบบนี้แดดยังไม่ร้อนด้วย”

“เพื่ออะไรวะ แกก็มาที่นี่บ่อยจะตายอยู่แล้ว”

“ก็ฉันคิดถึงแก อยากอยู่ใกล้ๆ แก ไม่ได้หรือไง”

ทองเทพตอบหน้าตาเฉย

ทินกรคันปากยุบยิบอยากตอบกลับเจ็บๆ คันๆ แต่อดใจไว้

สุดท้ายก็หลับหูหลับตาให้ยุทธิชัยพาเพื่อนรักนั่งรถตระเวนตามมาด้วย

เป็นอันว่าแผนการแสนหวานและเป็นส่วนตัวระหว่างเขากับรวิศาตามที่เขาอุตส่าห์หมายมั่นไว้ในใจเป็นอันจบเห่ลงแล้วในเช้านี้...