กรงราคีซาตาน

บทที่ 1 เจ้านาย
 
            เคยไหมที่แอบรักใคร
            เคยไหมที่ทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้คนที่ใจบอกว่าใช่แล้วไม่เคยจะมองหน้าเขาได้เต็มตา
            ผิดไหมที่ผู้หญิงจนๆ คนหนึ่ง จะแอบรักผู้ชายที่สูงศักดิ์กว่าตัวเอง
 
            แม้เขาจะไม่ใช่ผู้ชายที่เฟอร์เฟค แม้เขาจะเคยเข้ารับการรักษาสภาพทางจิตเพราะเหตุการณ์ที่สะเทือนใจถึงขีดสุด ..แต่ฉันก็ไม่เคยจะคิดว่านั่นคือความน่าอับอาย แต่กลับรู้สึกสงสารเขา
            ฉันอยากจะยื่นมือไปสัมผัสและปลอบโยนใจที่เคยบอบช้ำดวงนั้น เพราะเข้าใจดีว่าสิ่งที่เขาเคยพบผ่าน ได้ทำให้อารมณ์เขาขึ้นๆ ลงๆ และบางครั้งก็ร้ายกาจกับฉัน แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อใจได้มอบให้เขาไปทั้งดวง
 
            “ก๊อก ก๊อก ก๊อก!”เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้มาริสาต้องวางปากกาที่กำลังจดบันทึกในไดอารี
            “สา สา”เสียงเรียกจากข้างนอก ทำให้คนที่อยู่ในห้องต้องรีบปิดไดอารีแล้วเก็บเข้าลิ้นชักก่อนจะเดินไปเปิดประตู
            “จ๋าป้า ว่าไง”มาริสาถามผู้มีศักดิ์เป็นป้าทันทีที่เปิดประตูห้อง
            “เร็วเข้าเถอะ ขึ้นไปดูคุณยุให้หน่อย อาละวาดเขวี้ยงของเต็มห้องไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าใครทำอะไรให้ไม่พอใจ ไปดูให้ที”สมศรี ..แม่บ้านวัยกลางคนพูดสีหน้าตื่นๆ
 
            “จ้ะ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”มาริสารีบเดินออกจากห้อง แล้วเดินไปตามทางเดิน จากนั้นก็เปิดประตูซึ่งเป็นราวกับการกั้นสัดส่วนแบ่งชนชั้นเอาไว้
            เธอก้าวผ่านเส้นแดนแห่งบรรดาศักดิ์แล้วเดินเข้าไปในอาณาเขตที่มีไว้สำหรับชนชั้นเจ้านาย
 
            “คุณยุอยู่ห้องไหนจ๊ะป้า”มาริสาหันมาถาม
            “อยู่บนห้องทำงานชั้นบน”สมศรีตอบ แล้วหยุดยืนอยู่ตรงตีนบันได ไม่กล้าก้าวขึ้นไป เพราะกลัวจะเจอลูกหลงจากพายุอารมณ์ของเจ้านายหนุ่ม
            “สาขึ้นไปคนเดียวนะ ป้าไม่กล้าขึ้นไป”
 
            “แล้วคนอื่นๆ ไปไหนกันหมด”มาริสาหันไปมองรอบๆ แล้วก็ไม่เห็นใคร
            “ยายจิตกับนางน้อยออกไปจ่ายตลาด ..”สมศรีแจงว่าใครทำอะไรที่ไหนอย่างไร ทว่า มาริสาหาได้อยู่รอฟังคำตอบเหล่านั้นไม่ เพราะใจกังวลอยู่แค่เพียงว่า ตอนนี้วายุจะเป็นอย่างไรบ้าง
            เธอก้าวขึ้นบันไดไป โดยปล่อยให้ป้าสมศรีพูดพล่ามไปว่าใครทำอะไรยังไง
 
            “อ้าว เอ้ย ..”สมศรีมองหลานสาวที่ขึ้นไปอยู่บนชั้นสอง แล้วก็ส่ายหน้า “เอ็งก็ถามข้า แล้วก็ไม่ได้จะฟังคำตอบเล้ย”
            “เอ้อ ..”สมศรีมองตามหลังไป
 
*_____________________________*
 
            มาริสาเปิดประตูห้องทำงานของวายุ แล้วได้เห็นเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สองมือกุมขมับ สองแขนวางไว้บนโต๊ะ
 
            “คุณยุคะ”มาริสาเดินไปหาวายุ
“ยาล่ะคะ ยาคุณอยู่ที่ไหน”เธอหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่เจอ
 
“อยู่ในห้องนอนแน่เลย”มาริสาพูดกับตัวเอง
“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันมา”เธอรีบเดินไปเอายาประจำตัวเขามาให้
 
“ทำไม”วายุได้แต่พูดอยู่อย่างนั้น ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องพบเจอกับความเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า
“อย่างน้อย ก็น่าจะบอกกันสักคำ”วายุเสียใจจนน้ำตาซึม เมื่อหมอสาวแสนสวยอย่างอินทิราหมั้นกับไฮโซหนุ่มเจ้าของโรงพยาบาลได้ออกสื่อไปทั่วทั้งในทีวีและอินเตอร์เน็ต
ก่อนหน้านี้เขาเคยขอเธอเป็นแฟน แล้วเธอก็ตอบตกลง
แต่แล้วอยู่ๆ เธอก็ห่างหายไป จนมาถึงวันนี้ เขาได้เห็นข่าวจากในอินเตอร์เน็ตว่าเธอหมั้นหมายกับทายาทเจ้าของโรงพยาบาล
 
            ทางด้านมาริสาได้กลับมาพร้อมกับยาและน้ำ
            “คุณยุคะ”เธอรีบวางแก้วน้ำลง แล้วยื่นมือไปจับมือเขา
            “กินยาเสียก่อนนะคะ”
            “ออกไป อย่ามายุ่ง”เขาสั่ง
            “ฉันจะออกไปก็ต่อเมื่อคุณกินยาแล้วเท่านั้น”มาริสายืนกราน
            “บอกให้ออกไปไง”วายุผลักเธอออกห่าง
            “กินยาเถอะนะคะ แล้วฉันจะออกไป จะไม่อยู่รบกวนคุณอีก”
            “กล้าดียังไงมาสั่งฉัน เธอเป็นใคร ฉันเป็นใคร ให้มันรู้เสียบ้าง”เขามองหน้าเธอนิ่ง
            “ออ หรือเธอจะคิดว่าเรื่องคืนนั้น จะทำให้ฉันยกย่องเธอว่าเป็นเมียหรือไง”วายุพูดโดยไม่คิดถึงใจคนฟังสักนิด
            “เรื่องคืนนั้น ฉันไม่ได้ต้องการให้มันเกิด”มาริสากล่าว
            “ฉันก็ไม่ได้ต้องการเลยสักนิด ถ้าไม่ใช่เพราะเมา ฉันก็ไม่เอาเธอหรอก”วาจาของเขาเราะร้ายจนคนฟังช้ำใจ
 
            “กินยาเถอะนะคะ แล้วฉันจะออกไป”
            วายุตัดปัญหา จึงกินยาเสียให้จบๆ
            เขาหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ขณะที่สายตามองไปยังมาริสา ราวกับจะถามว่า พอใจแล้วใช่ไหม
            วายุวางแก้วกระแทกลงบนโต๊ะดังปัง
 
            “ฉันกินแล้ว ทีนี้ก็ถึงทีเธอออกไปได้แล้ว”เขามองด้วยความไม่พอใจที่อีกฝ่ายเข้ามาวุ่นวายกับชีวิต
            “ค่ะ”มาริสาเดินออกไป เพราะไม่อยากขัดใจ จนทำให้วายุไม่พอใจแล้วพาลคลั่งขึ้นมาอีก
            เขานั่งอยู่สักพักก็ชักรู้สึกง่วงๆ
            “อีกแล้วเหรอ”วายุพอจะรู้ว่าโดนเธอเอายานอนหลับให้กิน ..เขาเองก็ดันกินโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ เลยเสร็จเธออีกตามเคย
 
            มาริสาถอยเท้ามายังหน้าประตู จากนั้นก็มองเข้าไปในห้อง และได้เห็นว่าวายุนอนฟุบคาโต๊ะทำงานไปแล้ว
            “ ..”เธอถอนหายใจ เท้าค่อยๆ เดินกลับเข้าไปหาเขาอีกครั้ง
 
            “เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงได้เขวี้ยงปาข้าวของจนกระจัดกระจายแบบนี้”มาริสาอยากรู้สาเหตุ
            เธอมองไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ และได้เห็นข่าวการหมั้นของอินทิรา
 
            “คุณอินหมั้น!”มาริสาอุทานออกมาด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณหมอประจำตัว และดูเหมือนจะเป็นคนพิเศษของวายุ ได้หมั้นหมายกับชายอื่น
            “ ..”มาริสาละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ มามองยังใบหน้าของคนที่ฟุบนอนอยู่
            “มิน่า คุณถึงอารมณ์เสียขนาดนี้”
            เธอพอจะเข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของอีกฝ่ายดี
            เขารักและให้ความสำคัญต่ออินทิราอย่างกับอะไรดี แล้วอยู่ๆ ผู้หญิงที่เขารักมาหักอกกันแบบนี้ จะไม่ให้เสียใจได้อย่างไร
           
            หลายต่อหลายครั้งที่มาริสาแอบน้อยใจว่า ทำไมเขาให้เกียรติอินทิราได้ แต่ขณะเดียวกันกลับดูถูกเธอเหลือเกิน
            หรือเป็นเพราะเธอเกิดมาจน จึงไม่มีเกียรติอย่างนั้นเหรอ