กรงราคีซาตาน

บทที่ 1 เจ้านาย

            เคยไหมที่แอบรักใคร

            เคยไหมที่ทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้คนที่ใจบอกว่าใช่แล้วไม่เคยจะมองหน้าเขาได้เต็มตา

            ผิดไหมที่ผู้หญิงจนๆ คนหนึ่ง จะแอบรักผู้ชายที่สูงศักดิ์กว่าตัวเอง

            แม้เขาจะไม่ใช่ผู้ชายที่เฟอร์เฟค แม้เขาจะเคยเข้ารับการรักษาสภาพทางจิตเพราะเหตุการณ์ที่สะเทือนใจถึงขีดสุด ..แต่ฉันก็ไม่เคยจะคิดว่านั่นคือความน่าอับอาย แต่กลับรู้สึกสงสารเขา

            ฉันอยากจะยื่นมือไปสัมผัสและปลอบโยนใจที่เคยบอบช้ำดวงนั้น เพราะเข้าใจดีว่าสิ่งที่เขาเคยพบผ่าน ได้ทำให้อารมณ์เขาขึ้นๆ ลงๆ และบางครั้งก็ร้ายกาจกับฉัน แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อใจได้มอบให้เขาไปทั้งดวง

            “ก๊อก ก๊อก ก๊อก!”เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้มาริสาต้องวางปากกาที่กำลังจดบันทึกในไดอารี

            “สา สา”เสียงเรียกจากข้างนอก ทำให้คนที่อยู่ในห้องต้องรีบปิดไดอารีแล้วเก็บเข้าลิ้นชักก่อนจะเดินไปเปิดประตู

            “จ๋าป้า ว่าไง”มาริสาถามผู้มีศักดิ์เป็นป้าทันทีที่เปิดประตูห้อง

            “เร็วเข้าเถอะ ขึ้นไปดูคุณยุให้หน่อย อาละวาดเขวี้ยงของเต็มห้องไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าใครทำอะไรให้ไม่พอใจ ไปดูให้ที”สมศรี ..แม่บ้านวัยกลางคนพูดสีหน้าตื่นๆ

            “จ้ะ ไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”มาริสารีบเดินออกจากห้อง แล้วเดินไปตามทางเดิน จากนั้นก็เปิดประตูซึ่งเป็นราวกับการกั้นสัดส่วนแบ่งชนชั้นเอาไว้

            เธอก้าวผ่านเส้นแดนแห่งบรรดาศักดิ์แล้วเดินเข้าไปในอาณาเขตที่มีไว้สำหรับชนชั้นเจ้านาย

            “คุณยุอยู่ห้องไหนจ๊ะป้า”มาริสาหันมาถาม

            “อยู่บนห้องทำงานชั้นบน”สมศรีตอบ แล้วหยุดยืนอยู่ตรงตีนบันได ไม่กล้าก้าวขึ้นไป เพราะกลัวจะเจอลูกหลงจากพายุอารมณ์ของเจ้านายหนุ่ม

            “สาขึ้นไปคนเดียวนะ ป้าไม่กล้าขึ้นไป”

            “แล้วคนอื่นๆ ไปไหนกันหมด”มาริสาหันไปมองรอบๆ แล้วก็ไม่เห็นใคร

            “ยายจิตกับนางน้อยออกไปจ่ายตลาด ..”สมศรีแจงว่าใครทำอะไรที่ไหนอย่างไร ทว่า มาริสาหาได้อยู่รอฟังคำตอบเหล่านั้นไม่ เพราะใจกังวลอยู่แค่เพียงว่า ตอนนี้วายุจะเป็นอย่างไรบ้าง

            เธอก้าวขึ้นบันไดไป โดยปล่อยให้ป้าสมศรีพูดพล่ามไปว่าใครทำอะไรยังไง

            “อ้าว เอ้ย ..”สมศรีมองหลานสาวที่ขึ้นไปอยู่บนชั้นสอง แล้วก็ส่ายหน้า “เอ็งก็ถามข้า แล้วก็ไม่ได้จะฟังคำตอบเล้ย”

            “เอ้อ ..”สมศรีมองตามหลังไป

*_____________________________*

            มาริสาเปิดประตูห้องทำงานของวายุ แล้วได้เห็นเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ สองมือกุมขมับ สองแขนวางไว้บนโต๊ะ

            “คุณยุคะ”มาริสาเดินไปหาวายุ

“ยาล่ะคะ ยาคุณอยู่ที่ไหน”เธอหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่เจอ

“อยู่ในห้องนอนแน่เลย”มาริสาพูดกับตัวเอง

“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันมา”เธอรีบเดินไปเอายาประจำตัวเขามาให้

“ทำไม”วายุได้แต่พูดอยู่อย่างนั้น ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องพบเจอกับความเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า

“อย่างน้อย ก็น่าจะบอกกันสักคำ”วายุเสียใจจนน้ำตาซึม เมื่อหมอสาวแสนสวยอย่างอินทิราหมั้นกับไฮโซหนุ่มเจ้าของโรงพยาบาลได้ออกสื่อไปทั่วทั้งในทีวีและอินเตอร์เน็ต

ก่อนหน้านี้เขาเคยขอเธอเป็นแฟน แล้วเธอก็ตอบตกลง

แต่แล้วอยู่ๆ เธอก็ห่างหายไป จนมาถึงวันนี้ เขาได้เห็นข่าวจากในอินเตอร์เน็ตว่าเธอหมั้นหมายกับทายาทเจ้าของโรงพยาบาล

            ทางด้านมาริสาได้กลับมาพร้อมกับยาและน้ำ

            “คุณยุคะ”เธอรีบวางแก้วน้ำลง แล้วยื่นมือไปจับมือเขา

            “กินยาเสียก่อนนะคะ”

            “ออกไป อย่ามายุ่ง”เขาสั่ง

            “ฉันจะออกไปก็ต่อเมื่อคุณกินยาแล้วเท่านั้น”มาริสายืนกราน

            “บอกให้ออกไปไง”วายุผลักเธอออกห่าง

            “กินยาเถอะนะคะ แล้วฉันจะออกไป จะไม่อยู่รบกวนคุณอีก”

            “กล้าดียังไงมาสั่งฉัน เธอเป็นใคร ฉันเป็นใคร ให้มันรู้เสียบ้าง”เขามองหน้าเธอนิ่ง

            “ออ หรือเธอจะคิดว่าเรื่องคืนนั้น จะทำให้ฉันยกย่องเธอว่าเป็นเมียหรือไง”วายุพูดโดยไม่คิดถึงใจคนฟังสักนิด

            “เรื่องคืนนั้น ฉันไม่ได้ต้องการให้มันเกิด”มาริสากล่าว

            “ฉันก็ไม่ได้ต้องการเลยสักนิด ถ้าไม่ใช่เพราะเมา ฉันก็ไม่เอาเธอหรอก”วาจาของเขาเราะร้ายจนคนฟังช้ำใจ

            “กินยาเถอะนะคะ แล้วฉันจะออกไป”

            วายุตัดปัญหา จึงกินยาเสียให้จบๆ

            เขาหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ขณะที่สายตามองไปยังมาริสา ราวกับจะถามว่า พอใจแล้วใช่ไหม

            วายุวางแก้วกระแทกลงบนโต๊ะดังปัง

            “ฉันกินแล้ว ทีนี้ก็ถึงทีเธอออกไปได้แล้ว”เขามองด้วยความไม่พอใจที่อีกฝ่ายเข้ามาวุ่นวายกับชีวิต

            “ค่ะ”มาริสาเดินออกไป เพราะไม่อยากขัดใจ จนทำให้วายุไม่พอใจแล้วพาลคลั่งขึ้นมาอีก

            เขานั่งอยู่สักพักก็ชักรู้สึกง่วงๆ

            “อีกแล้วเหรอ”วายุพอจะรู้ว่าโดนเธอเอายานอนหลับให้กิน ..เขาเองก็ดันกินโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ เลยเสร็จเธออีกตามเคย

            มาริสาถอยเท้ามายังหน้าประตู จากนั้นก็มองเข้าไปในห้อง และได้เห็นว่าวายุนอนฟุบคาโต๊ะทำงานไปแล้ว

            “ ..”เธอถอนหายใจ เท้าค่อยๆ เดินกลับเข้าไปหาเขาอีกครั้ง

            “เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงได้เขวี้ยงปาข้าวของจนกระจัดกระจายแบบนี้”มาริสาอยากรู้สาเหตุ

            เธอมองไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ และได้เห็นข่าวการหมั้นของอินทิรา

            “คุณอินหมั้น!”มาริสาอุทานออกมาด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณหมอประจำตัว และดูเหมือนจะเป็นคนพิเศษของวายุ ได้หมั้นหมายกับชายอื่น

            “ ..”มาริสาละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ มามองยังใบหน้าของคนที่ฟุบนอนอยู่

            “มิน่า คุณถึงอารมณ์เสียขนาดนี้”

            เธอพอจะเข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของอีกฝ่ายดี

            เขารักและให้ความสำคัญต่ออินทิราอย่างกับอะไรดี แล้วอยู่ๆ ผู้หญิงที่เขารักมาหักอกกันแบบนี้ จะไม่ให้เสียใจได้อย่างไร

            หลายต่อหลายครั้งที่มาริสาแอบน้อยใจว่า ทำไมเขาให้เกียรติอินทิราได้ แต่ขณะเดียวกันกลับดูถูกเธอเหลือเกิน

            หรือเป็นเพราะเธอเกิดมาจน จึงไม่มีเกียรติอย่างนั้นเหรอ