หวามรักดรุณี...25+++ (คุณนุ&น้องแพร)

​"น้องหลับอยู่...นุช่วยแม่อุ้มน้องขึ้นไปนอนบนห้องทีเถอะ"
ได้ยินดังนั้นเขาจึงค่อยๆ อุ้มเด็กสาวตัวเล็กออกจากรถ แล้วเดินตามผู้เป็นแม่ขึ้นไปบนห้องที่เตรียมไว้ให้สำหรับแพรวาโดยเฉพาะ
ก่อนที่ดวงกมลจะกลับมา เขาได้ทราบเรื่องจากคุณพ่อว่าคุณแม่จะรับลูกสาวของเพื่อนสนิทสมัยเรียนมาเป็นลูกบุญธรรม เพราะว่าเด็กสาวอายุเพียง 12 ปี ไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่จะรับไปดูแล ทางครอบครัวของเขาเองก็ไม่เดือดร้อนอะไรถ้าจะรับเลี้ยงเด็กเพิ่มอีกสักคน
ห้องที่จัดไว้ให้ก็ไม่ได้ต่างจากห้องของดนยาน้องสาวคนเดียวของเขามากนัก วอลเปเปอร์สีชมพูหวานมีตุ๊กตาคิตตี้ตัวใหญ่ตัวเล็กวางอยู่ทั่วห้อง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นฝีมือของน้องสาวเขาแน่ สงสัยจะเห่อน้องสาวคนใหม่
เมื่อเดินมาถึงเตียงแล้วจึงวางร่างบางลงอย่างเบามือ เพราะกลัวว่าจะทำให้เธอตื่น แล้วจึงถอยออกมายืนข้างเตียง
"เดี๋ยวนุออกไปบอกให้อ้อยเข้ามาช่วยเช็ดตัวให้น้องหน่อยนะลูก"
ดวงกมลบอกลูกชายให้ออกไปก่อน
"มากันแล้วเหรอคะ..."
เสียงวิ่งเข้ามาในห้อง พร้อมเสียงทักทายดังขึ้น
"ชู่..."
ดนุรีบยกมือทำเสียงชู่ เพื่อเตือนให้ดนยาที่วิ่งเข้ามาทำเสียงดัง เงียบเสียงลง เพราะกลัวว่าคนที่ยังนอนอยู่จะตื่น
"โอ๊ะะะ...น้องยาขอโทษค่ะ"
"เข้ามาก็เสียงดังเชียวน้องยา"
ดวงกมลส่ายหน้าระอาใจกับความซนของลูกสาวคนเล็ก
"ก็น้องยาตื่นเต้นอยากเห็นน้องสาวคนใหม่นี่คะ...ไหนคะให้น้องยาดูหน้าาน้องหน่อย"
พูดแล้วเธอก็ค่อยๆ เดินไปนั่งข้างเตียงมองหน้าเด็กสาวที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้า
"หูววว น้องน่ารักจังเลยค่ะคุณแม่ ผิวข๊าวขาว จมูกก็โด่ง ขนตางอนยาวเชียว เหมือนตุ๊กตาบลายธ์ของน้องยาเลย"
ดนยารู้สึกเหมือนได้ตุ๊กตาบลายธ์ตัวใหม่ที่มีชีวิตมาเป็นน้องสาว
"ใช่แล้วจ๊ะ น้องน่ารักมาก ถ้าอย่างนั้นน้องยามาช่วยแม่เช็ดตัวแล้วก็สวมเสื้อผ้าให้น้องได้มั้ยคะ"
"ได้เลยค่ะ น้องยาช๊อบชอบ เดี๋ยวน้องยาเข้าไปเอาผ้าชุบน้ำใส่กะละมังมาเช็ดตัวน้องดีีกว่า ส่วนพี่นุออกไปได้แล้วค่ะ เป็นผู้ชายห้ามอยู่"
แม้ว่าจะขัดใจที่ถูกไล่ออกมา แต่ก็ไม่สามารถขัดใจน้องสาวตัวแสบได้
ดนุยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาดมแล้วสูดกลิ่นหอมที่ยังติดอยู่ที่มือไม่จางหาย เขายังรับรู้ถึงไออุ่นของคนตัวเล็กที่เขาอุ้มขึ้นมาได้เป็นอย่างดี แม้ว่าแพรวาจะอายุแค่ 12 ปี แต่ร่างกายเธอกลับเติบโตกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน
*
*
*
************************
คุณนุระวังหลงกลิ่นน้องนะคะ