Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 18+
9.0
เขียนโดย 
Kanoomjj
วันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2562 เวลา 09.54 น.
16 ตอน
0 วิจารณ์
14.54K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2562 10.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
15) คู่หมั้นและใครอีกคน 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEngineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 15 : คู่หมั้นและใครอีกคน 2
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
@ สระว่ายน้ำของรีสอร์ทม่านฟ้า ประกายดาว
“เฮียเอาอันนั้น!” พี่พีชชี้ไปที่ปลาหมึกตัวใหญ่ที่เฮียตาลกำลังย่างอยู่
“ไม้นั้นด้วย” พี่พีชชี้ไม้ที่ฉันเล็ง
“เจ้! ไม้นี้หนูจองแล้ว!” ฉันบอกพี่มันเสียงเขียว ชะๆ จะมาแย่งของกินลูกขนุนหรอ? ไม่ยอมหรอกเชอะ!
“จองผมอ้อ? เขิน!” อิไม้พูดขึ้นฉันกรอกตาไปมาด้วยความรำคาญ
“ไปเล่นตรงโน้นไป!” เฮียตาลไล่
ตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่กันที่ริมสระว่ายน้ำของทางรีสอร์ทกำลังยืนย่างของซื้อมาวันนี้อยู่ จริง ๆก็มีแค่พวกฉันสี่คนพี่น้องกับพวกป๊าม๊าเท่านั้นแหละ คนๆอื่นไม่รู้ทำอะไรกันอยู่ พี่พีชไปลากฉันที่ห้องตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“หนุนกลับหมึกให้เฮียดิ” เฮียตาลสั่ง
“กุ้งฉันได้ยัง?” ตามด้วยพี่พีช ฉันเท้าเอวมองพี่มันนิ่งๆ
“โฮ... แทนที่จะดูแลน้องนิสัยเสียวะ!” ฉันบ่นแต่ก็กลับหมึกกลับกุ้งตามที่คุณพี่ทั้งสองสั่งล่ะนะ
“เดี๋ยวผมช่วยเจ้” ลูกไม้เอ่ย เห้อ! ก็มีแต่อิไม้นี่ล่ะกันที่ไม่ใช้ฉัน - -*
“ก็ย่างบาบิคิวให้อยู่เนี่ย!” พี่พี่ชว่า
“ค่ะแม่” ฉันรับคำ
“เด็ก ๆร่าเริงกันจริง ๆ” ป้าริต้ามองมาทางพวกฉันยิ้มๆ พวกฉันสามคนก็ฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้ยกเว้ยเฮียตาลล่ะนะที่ไม่ค่อยยิ้มแต่อย่าให้พี่มันยิ้มเลย ขนลุก!
“แค่เฉพาะเรื่องกินแหละนอกนั้นก็กัดกันอบย่างกับหมา” ป๊าแย้งขึ้นมา
“คนป๊า พวกผมเป็นคน!” เฮียตาลเถียงขึ้นทันขวับ
“ใช่!” พี่พีชต่อ
“ใช่!” ฉันเสริม
“และใช่ ๆ ๆ ครับ!” ตบท้ายด้วยลูกไม้ตามสเต็ปสี่ลูก 555
“หนุนเอาไปให้พวกป๊าดิ” เฮียตาลสั่งพร้อมกับส่งจานของปิ้งย่างมาให้สองจานเต็มๆ มีพวกบาบิคิว ข้าวโพด เห็ดและของทะเลรวมๆกัน
“คร้า” ฉันรัยคำก่อนจะเดินเอาของที่ย่างแล้วไปให้พวกป๊าม๊าที่นั่งอยู่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาสเดินเข้ามาพร้อมกับพี่น้องของตัวเอง สามคนนี้ฉันเห็นอยู่ด้วยกันตลอดคงจะสนิทกันน่าดู
“เรื่องกินนี่ไม่เคยจะรอ” มายด์เดินเข้ามาบ่นฉัน
“นิดล่ะ” ฉันถาม
“กลับไปเอาเสื้อผ้าเดี๋ยวมา” มายด์ตอบ ฉันพยักหน้ารับน้อย ๆ มาสเดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังของฉันก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู
“จะไปทอดไอติมตอนไหน?” มาสถาม ฉันยิ้มร่าก่อนจะโน้มตัวเอามือป้องหูของมาสเอาไว้ไม่ให้ใครได้ยิน
“ยังก่อน คิกคิก” ฉันบอก มาสพยักหน้ารับ
“กระซิบอะไรกันจ้ะ? บอกม๊าด้วยคนสิ” ม๊าแซซขึ้นมายิ้มๆ ฉันฉีกยิ้มจนตาหยี่ก่อนจะตอบ
“ความลับของเด็กผู้หญิงค่ะม๊า”
กริ๊ง!
ฉันหันไปมองป๊ากับลุงเมธาที่ทำช้อนหลุดมือแล้วเหงนหน้าขึ้นมามองฉันกับมาสสลับกันไปมา
“ฮ่า ๆ ๆ” อยู่ ๆพี่มาร์ทก็ขำออกมาเสียงดังลั่นจนฉันกับมาสหันมามองหน้ากันงงๆ ฉันมองหน้ามายด์มันก็ส่ายหัวไปมาเป็นการตอบรับ
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ” พี่มาร์ทเอ่ยก่อนจะเดินมาตบไหล่มาสแล้วเดินตรงไปหาพวกเฮียตาลที่เตา
“หนุน! ไม้ใหญ่มึงได้แล้ว!” เฮียตาลตะโกนบอก คือว่าเตาปิ้งย่างกับโต๊ะที่วกป๊าม๊านั่งอยู่มันอยู่กันคนละฝั่งกันน่ะ
“ไปแล้วคร้า” ฉันตอบรับ
หมับ!
ฉันคว้าข้อมือของมาสกับมายด์คนละข้างแล้วลากทั้งสองคนให้เนไปพร้อมกัน ทั้งสองคนก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย
“โฮ... น่ากินมากค่ะพี่” มายด์พูดพร้อมกับวิ่งไปเกาะแขนพี่พีช
“มาๆ” พี่พีชบอกพร้อมกับส่งบาบิคิวให้มายด์หนึ่งไม้
“พี่มายด์ไม้นี้สุกแล้วผมให้” ลูกไม้ว่า พวกฉันสามคนพี่น้องหันไปมองหน้าไม้มันทันขวับ
“แน่ะ! มีซัมติงไรเปล่า” พี่พีชแซว ลูกไม้กับมายด์ส่ายหัวไปมา
“ไม่มีพี่ ใจผมมีแต่เจ้หนุน” ไม้ตอบพร้อมกับเอนหัวหนักๆของมันมาซบไหล่ของฉัน
“อิไม้! ฉันรำคาญ!!” ฉันว่าก่อนจะผลักหัวมันออกจากไหล่ ฉันหันไปมองมาสที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆมองมันย่างกุ้งให้ฉันเงียบๆ ฉันเลยยื่นบาบิคิวให้มือไปจ่อที่ปากมัน
“กินม่ะ?” ฉันถาม พี่พีชกับเฮียตาลหันมามองหน้าฉันด้วยความตกใจ มาสมันเหงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะกัดฮอตดอทบนไม้ไปกิน
“ทำไมไม่แบ่งผม T^T” ลูกไม้ครวญคราง
“ในมือแกก็มี” ฉันว่าตอนนี้ในมือลูกไม้มือหนึ่งถือข้าวโพดย่างอีกมือถือปลาหมึกย่างยืนเคี้ยวตุ่ยๆเป็นเด็กสามขวบ
“ไอ้มาส! กะกูสักยกไหม?” ลูกไม้ท้าพร้อมกับยื่นไม้ข้าวโพดย่างในมือไปตรงหน้ามาว
“มาดิ!” มาสตอบรับก่อนจะคว้าข้าวโพดย่างบนเตาที่สุกพอดีขึ้นมาเป็นอาวุธจากนั้นทางเดินอันสวยงามก็นองไปด้วยหยาดเลือดของเด็กน้อยทั้งสองที่เอาข้าวโพดฟาดฟันกันไปมา... - -*
“เออ มาส เคธี่ล่ะ” มายด์ถาม
“ป้าคิมมารับกลับไปแล้วครับเห็นว่ามีเรื่องด่วน” มาสหันมาตอบก่อนจะหันไปฟัดข้าวโพดกับลูกไม้ต่อ เสียดายของกินจริง - -*
“ไม่มีน้องคาที่เหงาไหมจ้ะ?” ฉันแกล้งถาม
“ไม่เหงา!” มันตอบ
“อ๊ะ!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ มันบังอาจมากัดกุ้งของฉันอ่า T^T
“อิมาส! กุ้งกูอิเลว T^T” ฉันด่ามันก่อนจะยกขาเตะก้นมันไปทีแต่มันเสือกกระโดดหลบได้เสียนี่!
“เราสองคนนี่เหมือนคู่รักกันเลยเนอะ” เฮียตาลพูดขึ้นมา
“คู่รักบ้านเฮียดิ” ฉันสวนขึ้น
“บ้านเฮียก็บ้านแกเปล่าวะ?”
“น้าน! เข้าตัวอีก เห้อ!” ฉันบ่นก่อนจะเลิกสนใจเฮียมัน เฮียตาลยังมีหน้ามายักคิ้วใส่ฉันอย่างผู้ที่เหนือกว่าอีกนะ! ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ลูกขนุนจะกระโดดตบหัวหล่อๆของมันสักทีสองที - -*
“อิหนุน! อิมายด์! กูมาแล้ววววววว” เสียงนิดดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งเข้ามาหา
“อินิดระวัง!” ฉันร้องเตือนเมื่อมันไม่ดูทางเลยว่าตรงนั้นน้ำมันหกอยู่
“อ๊ะ!”
พรึ่บ!
หมับ!
พี่มาร์ทคว้าแขนนิดเอาไว้ได้ทันก่อนที่มันจัลงไปเซย์ไฮกับน้ำในสระทั้งชุดทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า พี่มาร์ทมองนิดในอ้อมกอดนิ่งๆก่อนจะผลัก ย้ำว่าผลักมันออก
“ซุ่มซ่าม” พี่มาร์ทด่าเรียบ ๆ
“ขะ..ขอโทษค่ะ!” นิดก้มหน้าก้มตาขอโทษไม่แปลกหรอกสีหน้าพี่มาร์ทนี่นิ่งอย่างกับจะแดกอินิดได้เลยทีเดียว ฉันมองพี่พีชที่มองไปทางสองคนนั้นนิ่งๆมองหันไปมองเฮียตาลเฮียแกก็ยืนจ้องหน้าพี่พีชอยู่เหมือนกัน... มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้หรือเปล่าหว่า?
“เออ” พี่มาร์ทรับคำก่อนจะเดินออกห่างจากนิด นิดมันก็วิ่งเข้ามาหาฉันกับมายด์ทันที
“มึงกูได้ไอ้นี่มาด้วย!” นิดมันว่าพร้อมกับลื้อของในกระเป๋าเป้ก่อนจะหยบกล่องของเล่นสุดโปรดออกมา!
“ไฟเย็น!!” ฉันกับมายด์พูดขึ้นมาพร้อมกันด้วยตาเป็นประกายระยิบระยับ พวกฉันสามคนชอบเล่นไฟเย็นมาก! มากชนิดที่ว่าพอมีงานเทศกาลแล้วต้องไปเสาะหาไฟเย็นมาเล่นเสมอ คือไฟเย็นมันสวยและน่ารักกดีอ่ะ ><
“รักกกกกกกกกกกกก!” อิมายด์โผเข้ากอด
“อิห่า! กูขนลุก” อินิดว่าพร้อมกับดันอิมายด์ก่อนจะวิ่งมาหลบที่ด้านหลังฉัน
“แล้วพี่กฤตมึงล่ะ?” นิดถาม
“ทำงานอยู่ที่ห้อง” ฉันตอบ
“ดี! มาเป็นสาวโสดกับพวกกูมา” มายด์ว่าพร้อมกับคว้าแขฉันสองคนไปควงแล้วลากพวกเราไปยืนปิ้งย่างกับคนอื่น ๆ
“ย่างกันให้หายอยากแล้วไปนั่งกินที่โต๊ะที่เหลือในพนักงานจัดการ” พี่มาร์ทพูดขึ้นมา
“เออ” เฮียตาลรับคำก่อนจะวางปลาหมึกลงบนจานพี่พีช เฮียตาลกับพี่พีชเขาสนิทกันมาก ส่วนฉันที่มาทีหลังก็แทรกกลางได้อ่ะนะเพราะฉันน่ารักกกกกกกกกกกกกกกก! อิอิ
“มาสๆ เอาอันนั้นย่างเลย” ฉันบอกมาสที่ยืนย่างของอยู่ข้างๆ
“อันนี้อ่ะนะ” มาสถาม ฉันพยักหน้ารับงึมงำ
“เจ้ใช้ผมด้วยดิ ทำไมใช้แต่มันอ่ะ” ลูกไม้งอแงขึ้นมา... ไอ้นี่มันขี้แยค่ะ! โดยเฉพาะกับฉัน เห้อ!
“งั้นแกไปเอาเบียร์มา” ฉันสั่ง
“ครับผม” ลูกไม้รับคำก่อนจะวิ่งไปรินเบียร์ทันที ฉันมองตามไปยิ้มๆ
“มาส บริการซิสด้วยดิวะ” มายด์เอ่ย
“แล้วซิสจะเอาอะไร?” มาสถาม ฉันเอนหัวมองหน้ามันด้วยความแปลกใจ มันก้มมาฉันก่อนจะยกมือใหญ่ขึ้นมาขยี้หัวฉันเบาๆ
“ซิสเอาปูตัวใหญ่ๆ” มายด์บอก
“พี่ขอปลาหมึกด้วย” นิดเสริม
“ครับ” มาสรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปเอาปูและปลาหมึกมาย่าง ตอนว่าง่ายๆนี่ก็น่ารักเหมือนกันแฮะ
“เป็นพี่ทำไมไปใช้น้อง” พี่มาร์ทว่าขึ้นมา
“โฮ... เฮีย! เมื่อกี้ยูก็ใช้ไอป่ะ?” มายด์ย้อน
“ใช่ พี่เป็นพยานให้” พี่พีชพูดขึ้นมาพร้อมกับยักคิ้วกวนๆส่งให้พี่มาร์ท พี่มาร์ทผลักหพี่พีชไปทีหนึ่งทีเบาๆ
What!
เกิดอะไรขึ้น!? พี่พีชยอมให้คนอื่นผลักหัวโดยไม่โต้ตอบ อะเมซิ่งมากค่ะ! O[ ]O
“เฮียด้วย!” เฮียตาลเสริมขึ้นมาอีกคน
“รุมกูอีก เหี้ยจริง ๆ” พี่มาร์ทบ่นก่อนจะเตะเฮียตาลไปหนึ่งที พวกเรามองเฮียทะเลาะกันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน หลังจากยืนย่างของกินกันต่ออีกสักพักจนหน้ำใจก็พากันเดินถือของไปนั่งกินที่โต๊ะแล้วพนักงานของรีสอร์ทก็เข้ามาทำหน้าที่แทน
“หนุน! ไปตามไอ้กฤตมาดิ” เฮียตาลสั่ง ฉันมองหน้าเฮียตาลก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่พี่พีชคว้าแขนเอาไว้
“ตามทำไมรำคาญ” พี่พีชพูดขึ้นมาก่อนจะฉุดฉันให้นั่งลงตามเดิม
“ยังไงมันก็เพื่อนกูป่ะวะ” เฮียตาลว่าขึ้น
“เดี๋ยวกูไปตามเอง” พี่มาร์ทตัดบทขึ้นมาแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปทันที เฮียตาลมองหน้าพี่พีชนิ่งๆก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างไม่สบอารมณ์แล้วนั่งกินต่อไปเงียบๆ เฮียลูกตาล พี่มาร์ทและพี่กฤตเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย แต่แค่เฮียตาลกับพี่มาร์ทเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว
“เด็ก ๆ อย่าดื่มเยอะนักล่ะ พรุ่งนี้มีงานเช้า” ลุงเมธาเอ่ยขึ้น
“ครับ” เฮียตาลรับคำ
“กูไม่ห่วงมึงหรอกไอ้ตาล กูห่วงแต่ไอ้ไม้” ป๊าว่าขึ้น
“อ้าว... ป๊า! ไม้ก็ดื่มเป็นนะครับ” ลูกไม้แย้งขึ้นมาด้วยท่าทรีหง่อยๆก่อนจะซบอกม๊าอย่างอ้อนๆ
“สามขวดร่วงน่ะสิมึง” เฮียตาลว่า
“ฮ่า ๆ” พี่พีชขำขึ้นมาทันทีที่ไอ้ลูกไม้มันจะอ้าปากเถียงแต่ก็ไม่ออก
“นั้นมันเหล้าขาวป่ะ” ลูกไม้พูดเสียงอู้อี้อยู่กับอกม๊าในบ้านถ้าไม่รวมม๊าก็ลูกไม้นี่แหละที่คออ่อนสุด แต่ก็น่ะมันยังเด็ก อยู่คณะวิศวะเดี๋ยวก็คอแข็งขึ้นมาเองแหละ 5555
“อิไม้!” พี่พีชเรียก ลูกไม้หันมามอง พี่พีชเอื้อมมือมาคว้าคอฉันที่คุยกับมาสอยู่ให้หันไปมองพี่มัน
“เจ้แกอ่ะ เจ็ดขวดยังไหวเลยค่ะ” พี่พีชพูด
“จริงดิ!?” ลูกไม้หันมาถามฉันด้วยความตกใจ มาสเองก็เอียงคอมองฉันเช่นกัน
“อ่าฮ่ะ” ฉันรับคำ
“ไงล่ะลูกรักกู”
เพียะ!
“ตีผมทำไมเนี่ยแก้ว!” ป๊าว่าขึ้นเมื่อม๊ายกมือขึ้นมาฟาดเขาที่แขนของป๊าเต็มแรงทันทีที่ป๊าพูดจบ
“มันใช่เรื่องน่าภูมิใจไหมเมศ? เพราะเมศแหละจับลูกกิน” ม๊าบ่นขึ้นมา ทั้งสองคนหรี่ตามองหน้ากันและกันอย่างไม่ยอมแพ้
“เอ้า! จะได้ไม่โดนมอมเหล้าไง” ป๊าเถียง
“หรอ...” ลุงเมธาลากเสียงล้อเลียน
“แข่งดวลกันไหม?” ป้าริต้าเอ่ยขึ้นมานิ่งๆพร้อมมกับแกว่งขวดเบียร์ในมือไปมา
“เอา!” ฉัน เฮียตาลและพี่พีชรับคำขึ้นมาพร้อมกันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่...
“ไม่!!” ม๊า ลูกไม้และมายด์ปฏิเสธขึ้นทันควับ
“และไม่ค่ะ!” นิดเอ่ยขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย
“พวกคออ่อนหลับไป คอแข็งจะเดิน ฮ่า ๆ” ป๊าเอ่ยข้นมาอย่างชอบอบชอบใจ
“กูเพิ่งพูดอยู่หยกๆว่าไม่ให้ดื่มเยอะ” ลุงเมธาบ่น
“ริต้าก็เอาไปเขาอีกคน!” ลุงเมธาบีบจมูกป้าริต้าเบาๆอย่างรักใคร่ ป้าริต้ายิ้มก่อนจะดึงมือลุงเมธาออก
“นาน ๆครั้งค่ะคุณ” ป้าริต้าเอ่ย
“มาสเอาไหม?” ป้าริต้าหันมาถามมาสขึ้น
“ได้หมดครับ” มาสตอบรับ ฉันเอียงคอมองมาสอย่างล้อๆทันทีที่มันพูดจบ มาสก็เอียงคอมองฉันกลับยิ้มๆ
“หรอ... ระวังร่างอีกรอบนะจ้ะ!” ฉันเอ่ยแซว
“วันนั้นกูโดนวางยาป่ะ?” มาสถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์
“ข้ออ้าง!” ฉันแกล้ง
“หึ่ม!” ฉันมองหน้ามาสที่เริ่มหงุดหงิดยิ้มๆ นี่ถ้าไม่เห็ฯว่าอยู่กับหลายคนนะ ฉันจะหยิกแก้มเนียนๆของมาสเล่นให้เขียวเลยทีเดียว ผู้ชายอะไรน่ารักจัง!
“เดี๋ยวนะ! ใครโดนวางยา?” ลุงเมธาถามขึ้นมา
“ผม” มาสตอบนิ่งๆ ลุงเมธาและป้าริต้าอึ้งไปเลยทีเดียวส่วนพี่มาร์ทกับมายด์ก็ทิ้งช้อนในมือแล้วหันมามองมาสทันที ฉันเข้าใจความรู้สึกของพวกเขานะเป็นฉัน ถ้าลูกไม้โดนวางยาแบบนี้บ้างถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่สลบคาตีนฉันก็อย่าเรียกฉันว่าลูกขนุนเลย!!
“ใครทำ!” ป้าริต้าถามเสียงเข้ม
“รุ่นพี่นะมัม ช่างเหอะ” มาสตอบก่อนจะเอื้อมมือไปบีบมือแม่ของตัวเองเบาๆ ป้าริต้าก็พยักหน้ารับน้อย ๆ
“แล้วมึงอ่ะรู้ได้ไง?” เฮียตาลหันมาถามฉัน คนอื่น ๆก็พากันหันมามองฉันเช่นกัน
“ก็หนูเห็นอ่ะ มาสมันอยู่ห้องตรงข้ามห้องหนู” ฉันตอบ
“บังเอิญไปเปล่าวะ” พี่พีชพูดขึ้นมา ฉันส่งยิ้มแห้งๆให้พี่มันไป มันเป็นความบังเอิญที่ฉันเองก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นเหมือนกัน แต่ว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไรนะ
“นั้นดิ” เฮียตาลเสริม
“ม๊าว่าดีนะ ต่อไปมีอะไรจะได้ช่วยๆกัน” ม๊าพูดขึ้นมาบ้าง
“อืม ป๊าเห็นด้วย” ป๊าเสริม
“มายด์มึงคิดเหมมือนกูป่ะ?” นิดที่นั่งเงียบอยู่ดี ๆก็พูดขึ้นมา ฉันได้ยินคำถามของนิดที่ถามายด์แล้วอดที่จะหน้าแดงไม่ได้
“เออ กูคิด!” มายด์ตอบรับแล้วพวกมันทั้งสองคนก็หันมามองหน้าฉันกับมาสพร้อมกัน มาสเลิกคิ้วอย่างสงสัยส่วนฉันก็เบนหน้าหนีไปอีกทาง
“กูถามจริง ๆนะมึง วันนั้นใช่ไหม?” มายด์ถามขึ้น ฉันกัดปากตัวเองไม่ยอมตอบก่อนจะโดนมือแกร่งของมาสจับเขาที่ปลายคางให้หันกลับไปมองหน้าตัวเอง
“บอกไปหรอ?” มาสถามขึ้น ฉันพยักหน้ารับด้วยความเขินอายก่อนจะสะบัดหน้าออกจากมือมาสแล้วก้มลงไปซบไหล่อีกฝ่ายแทนโดยไม่สนใจคนอื่นที่มองมาเลยสักนิด ก็ตอนนี้ฉันอาย... อายเกินกว่าจะสนใจใคร!
“ว่าไง... ใช่ไหม?” นิดถามย้ำเสียงเข้ม
“ไม่ใช่!” ฉันปฏิเสธ
“อีกวันต่างหาก” มาสพูดต่อขึ้นทันที
ฉ่า!
กรี๊ดดดดดดดดด!! ไหม้แล้ว! หน้าของฉันไหม้แล้ว! >///<
“เชี้ยยยยยย!” นิดร้องออกมาก่อนจะเบนหน้าหนีไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำไม่ต่างจากฉันสักเท่าไหร่
“แรงค่ะ!” มายด์พูดขึ้นมา
“หัดตอแหลตั้งแต่เมื่อไหร่ฮ่ะมาส!” มายด์ว่ามาสขึ้นมา
“ได้ซิลมาอ่ะ” มาสสวนกลับนิ่ง
“ย่ะ!” มายด์รับคำก่อนจะเอ้อมมือมาผลักหัวน้องชายของมันด้วยความหมั่นไส้
“คุยกันเรื่อง?” พี่พีชถามขึ้นมา
“ใช่! บอกมาเลย” ลูกไม้พูดพร้อมกับมองพวกเราสี่คนด้วยสายตาคาดครัน
“ความลับ!!” พวกเราพูดขึ้นออกมาพร้อมกันด้วยความบังเอิญก่อนจะหันมามองหน้ากันเองแล้วหัวเราะออกมาพร้อมกันเสียงดังลั่น
“น่าเสือกชิบหาย!” เฮียตาลว่า
“เก็บดี ๆล่ะ อย่าให้หลุดเชียวนะ หึ!” เฮียตาลพูดต่อก่อนหันมามองหน้าฉัน ฉันสะบัดหน้าหนีไปอีกทางทันที ใครจะกล้าบอกกันล่ะว่าเสียท่าให้กับเด็ก! แถมยังเด็กกว่าตั้ง 3 ปี!! ขืนบอกไปเฮียตาลกับพี่พีชได้หัวเราะจนฟันหลุดแน่ ๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
@ สระว่ายน้ำของรีสอร์ทม่านฟ้า ประกายดาว
“เฮียเอาอันนั้น!” พี่พีชชี้ไปที่ปลาหมึกตัวใหญ่ที่เฮียตาลกำลังย่างอยู่
“ไม้นั้นด้วย” พี่พีชชี้ไม้ที่ฉันเล็ง
“เจ้! ไม้นี้หนูจองแล้ว!” ฉันบอกพี่มันเสียงเขียว ชะๆ จะมาแย่งของกินลูกขนุนหรอ? ไม่ยอมหรอกเชอะ!
“จองผมอ้อ? เขิน!” อิไม้พูดขึ้นฉันกรอกตาไปมาด้วยความรำคาญ
“ไปเล่นตรงโน้นไป!” เฮียตาลไล่
ตอนนี้พวกเราทุกคนอยู่กันที่ริมสระว่ายน้ำของทางรีสอร์ทกำลังยืนย่างของซื้อมาวันนี้อยู่ จริง ๆก็มีแค่พวกฉันสี่คนพี่น้องกับพวกป๊าม๊าเท่านั้นแหละ คนๆอื่นไม่รู้ทำอะไรกันอยู่ พี่พีชไปลากฉันที่ห้องตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
“หนุนกลับหมึกให้เฮียดิ” เฮียตาลสั่ง
“กุ้งฉันได้ยัง?” ตามด้วยพี่พีช ฉันเท้าเอวมองพี่มันนิ่งๆ
“โฮ... แทนที่จะดูแลน้องนิสัยเสียวะ!” ฉันบ่นแต่ก็กลับหมึกกลับกุ้งตามที่คุณพี่ทั้งสองสั่งล่ะนะ
“เดี๋ยวผมช่วยเจ้” ลูกไม้เอ่ย เห้อ! ก็มีแต่อิไม้นี่ล่ะกันที่ไม่ใช้ฉัน - -*
“ก็ย่างบาบิคิวให้อยู่เนี่ย!” พี่พี่ชว่า
“ค่ะแม่” ฉันรับคำ
“เด็ก ๆร่าเริงกันจริง ๆ” ป้าริต้ามองมาทางพวกฉันยิ้มๆ พวกฉันสามคนก็ฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้ยกเว้ยเฮียตาลล่ะนะที่ไม่ค่อยยิ้มแต่อย่าให้พี่มันยิ้มเลย ขนลุก!
“แค่เฉพาะเรื่องกินแหละนอกนั้นก็กัดกันอบย่างกับหมา” ป๊าแย้งขึ้นมา
“คนป๊า พวกผมเป็นคน!” เฮียตาลเถียงขึ้นทันขวับ
“ใช่!” พี่พีชต่อ
“ใช่!” ฉันเสริม
“และใช่ ๆ ๆ ครับ!” ตบท้ายด้วยลูกไม้ตามสเต็ปสี่ลูก 555
“หนุนเอาไปให้พวกป๊าดิ” เฮียตาลสั่งพร้อมกับส่งจานของปิ้งย่างมาให้สองจานเต็มๆ มีพวกบาบิคิว ข้าวโพด เห็ดและของทะเลรวมๆกัน
“คร้า” ฉันรัยคำก่อนจะเดินเอาของที่ย่างแล้วไปให้พวกป๊าม๊าที่นั่งอยู่เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มาสเดินเข้ามาพร้อมกับพี่น้องของตัวเอง สามคนนี้ฉันเห็นอยู่ด้วยกันตลอดคงจะสนิทกันน่าดู
“เรื่องกินนี่ไม่เคยจะรอ” มายด์เดินเข้ามาบ่นฉัน
“นิดล่ะ” ฉันถาม
“กลับไปเอาเสื้อผ้าเดี๋ยวมา” มายด์ตอบ ฉันพยักหน้ารับน้อย ๆ มาสเดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังของฉันก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู
“จะไปทอดไอติมตอนไหน?” มาสถาม ฉันยิ้มร่าก่อนจะโน้มตัวเอามือป้องหูของมาสเอาไว้ไม่ให้ใครได้ยิน
“ยังก่อน คิกคิก” ฉันบอก มาสพยักหน้ารับ
“กระซิบอะไรกันจ้ะ? บอกม๊าด้วยคนสิ” ม๊าแซซขึ้นมายิ้มๆ ฉันฉีกยิ้มจนตาหยี่ก่อนจะตอบ
“ความลับของเด็กผู้หญิงค่ะม๊า”
กริ๊ง!
ฉันหันไปมองป๊ากับลุงเมธาที่ทำช้อนหลุดมือแล้วเหงนหน้าขึ้นมามองฉันกับมาสสลับกันไปมา
“ฮ่า ๆ ๆ” อยู่ ๆพี่มาร์ทก็ขำออกมาเสียงดังลั่นจนฉันกับมาสหันมามองหน้ากันงงๆ ฉันมองหน้ามายด์มันก็ส่ายหัวไปมาเป็นการตอบรับ
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ” พี่มาร์ทเอ่ยก่อนจะเดินมาตบไหล่มาสแล้วเดินตรงไปหาพวกเฮียตาลที่เตา
“หนุน! ไม้ใหญ่มึงได้แล้ว!” เฮียตาลตะโกนบอก คือว่าเตาปิ้งย่างกับโต๊ะที่วกป๊าม๊านั่งอยู่มันอยู่กันคนละฝั่งกันน่ะ
“ไปแล้วคร้า” ฉันตอบรับ
หมับ!
ฉันคว้าข้อมือของมาสกับมายด์คนละข้างแล้วลากทั้งสองคนให้เนไปพร้อมกัน ทั้งสองคนก็เดินตามมาอย่างว่าง่าย
“โฮ... น่ากินมากค่ะพี่” มายด์พูดพร้อมกับวิ่งไปเกาะแขนพี่พีช
“มาๆ” พี่พีชบอกพร้อมกับส่งบาบิคิวให้มายด์หนึ่งไม้
“พี่มายด์ไม้นี้สุกแล้วผมให้” ลูกไม้ว่า พวกฉันสามคนพี่น้องหันไปมองหน้าไม้มันทันขวับ
“แน่ะ! มีซัมติงไรเปล่า” พี่พีชแซว ลูกไม้กับมายด์ส่ายหัวไปมา
“ไม่มีพี่ ใจผมมีแต่เจ้หนุน” ไม้ตอบพร้อมกับเอนหัวหนักๆของมันมาซบไหล่ของฉัน
“อิไม้! ฉันรำคาญ!!” ฉันว่าก่อนจะผลักหัวมันออกจากไหล่ ฉันหันไปมองมาสที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆมองมันย่างกุ้งให้ฉันเงียบๆ ฉันเลยยื่นบาบิคิวให้มือไปจ่อที่ปากมัน
“กินม่ะ?” ฉันถาม พี่พีชกับเฮียตาลหันมามองหน้าฉันด้วยความตกใจ มาสมันเหงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะกัดฮอตดอทบนไม้ไปกิน
“ทำไมไม่แบ่งผม T^T” ลูกไม้ครวญคราง
“ในมือแกก็มี” ฉันว่าตอนนี้ในมือลูกไม้มือหนึ่งถือข้าวโพดย่างอีกมือถือปลาหมึกย่างยืนเคี้ยวตุ่ยๆเป็นเด็กสามขวบ
“ไอ้มาส! กะกูสักยกไหม?” ลูกไม้ท้าพร้อมกับยื่นไม้ข้าวโพดย่างในมือไปตรงหน้ามาว
“มาดิ!” มาสตอบรับก่อนจะคว้าข้าวโพดย่างบนเตาที่สุกพอดีขึ้นมาเป็นอาวุธจากนั้นทางเดินอันสวยงามก็นองไปด้วยหยาดเลือดของเด็กน้อยทั้งสองที่เอาข้าวโพดฟาดฟันกันไปมา... - -*
“เออ มาส เคธี่ล่ะ” มายด์ถาม
“ป้าคิมมารับกลับไปแล้วครับเห็นว่ามีเรื่องด่วน” มาสหันมาตอบก่อนจะหันไปฟัดข้าวโพดกับลูกไม้ต่อ เสียดายของกินจริง - -*
“ไม่มีน้องคาที่เหงาไหมจ้ะ?” ฉันแกล้งถาม
“ไม่เหงา!” มันตอบ
“อ๊ะ!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ มันบังอาจมากัดกุ้งของฉันอ่า T^T
“อิมาส! กุ้งกูอิเลว T^T” ฉันด่ามันก่อนจะยกขาเตะก้นมันไปทีแต่มันเสือกกระโดดหลบได้เสียนี่!
“เราสองคนนี่เหมือนคู่รักกันเลยเนอะ” เฮียตาลพูดขึ้นมา
“คู่รักบ้านเฮียดิ” ฉันสวนขึ้น
“บ้านเฮียก็บ้านแกเปล่าวะ?”
“น้าน! เข้าตัวอีก เห้อ!” ฉันบ่นก่อนจะเลิกสนใจเฮียมัน เฮียตาลยังมีหน้ามายักคิ้วใส่ฉันอย่างผู้ที่เหนือกว่าอีกนะ! ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ลูกขนุนจะกระโดดตบหัวหล่อๆของมันสักทีสองที - -*
“อิหนุน! อิมายด์! กูมาแล้ววววววว” เสียงนิดดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งเข้ามาหา
“อินิดระวัง!” ฉันร้องเตือนเมื่อมันไม่ดูทางเลยว่าตรงนั้นน้ำมันหกอยู่
“อ๊ะ!”
พรึ่บ!
หมับ!
พี่มาร์ทคว้าแขนนิดเอาไว้ได้ทันก่อนที่มันจัลงไปเซย์ไฮกับน้ำในสระทั้งชุดทั้งกระเป๋าเสื้อผ้า พี่มาร์ทมองนิดในอ้อมกอดนิ่งๆก่อนจะผลัก ย้ำว่าผลักมันออก
“ซุ่มซ่าม” พี่มาร์ทด่าเรียบ ๆ
“ขะ..ขอโทษค่ะ!” นิดก้มหน้าก้มตาขอโทษไม่แปลกหรอกสีหน้าพี่มาร์ทนี่นิ่งอย่างกับจะแดกอินิดได้เลยทีเดียว ฉันมองพี่พีชที่มองไปทางสองคนนั้นนิ่งๆมองหันไปมองเฮียตาลเฮียแกก็ยืนจ้องหน้าพี่พีชอยู่เหมือนกัน... มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้หรือเปล่าหว่า?
“เออ” พี่มาร์ทรับคำก่อนจะเดินออกห่างจากนิด นิดมันก็วิ่งเข้ามาหาฉันกับมายด์ทันที
“มึงกูได้ไอ้นี่มาด้วย!” นิดมันว่าพร้อมกับลื้อของในกระเป๋าเป้ก่อนจะหยบกล่องของเล่นสุดโปรดออกมา!
“ไฟเย็น!!” ฉันกับมายด์พูดขึ้นมาพร้อมกันด้วยตาเป็นประกายระยิบระยับ พวกฉันสามคนชอบเล่นไฟเย็นมาก! มากชนิดที่ว่าพอมีงานเทศกาลแล้วต้องไปเสาะหาไฟเย็นมาเล่นเสมอ คือไฟเย็นมันสวยและน่ารักกดีอ่ะ ><
“รักกกกกกกกกกกกก!” อิมายด์โผเข้ากอด
“อิห่า! กูขนลุก” อินิดว่าพร้อมกับดันอิมายด์ก่อนจะวิ่งมาหลบที่ด้านหลังฉัน
“แล้วพี่กฤตมึงล่ะ?” นิดถาม
“ทำงานอยู่ที่ห้อง” ฉันตอบ
“ดี! มาเป็นสาวโสดกับพวกกูมา” มายด์ว่าพร้อมกับคว้าแขฉันสองคนไปควงแล้วลากพวกเราไปยืนปิ้งย่างกับคนอื่น ๆ
“ย่างกันให้หายอยากแล้วไปนั่งกินที่โต๊ะที่เหลือในพนักงานจัดการ” พี่มาร์ทพูดขึ้นมา
“เออ” เฮียตาลรับคำก่อนจะวางปลาหมึกลงบนจานพี่พีช เฮียตาลกับพี่พีชเขาสนิทกันมาก ส่วนฉันที่มาทีหลังก็แทรกกลางได้อ่ะนะเพราะฉันน่ารักกกกกกกกกกกกกกกก! อิอิ
“มาสๆ เอาอันนั้นย่างเลย” ฉันบอกมาสที่ยืนย่างของอยู่ข้างๆ
“อันนี้อ่ะนะ” มาสถาม ฉันพยักหน้ารับงึมงำ
“เจ้ใช้ผมด้วยดิ ทำไมใช้แต่มันอ่ะ” ลูกไม้งอแงขึ้นมา... ไอ้นี่มันขี้แยค่ะ! โดยเฉพาะกับฉัน เห้อ!
“งั้นแกไปเอาเบียร์มา” ฉันสั่ง
“ครับผม” ลูกไม้รับคำก่อนจะวิ่งไปรินเบียร์ทันที ฉันมองตามไปยิ้มๆ
“มาส บริการซิสด้วยดิวะ” มายด์เอ่ย
“แล้วซิสจะเอาอะไร?” มาสถาม ฉันเอนหัวมองหน้ามันด้วยความแปลกใจ มันก้มมาฉันก่อนจะยกมือใหญ่ขึ้นมาขยี้หัวฉันเบาๆ
“ซิสเอาปูตัวใหญ่ๆ” มายด์บอก
“พี่ขอปลาหมึกด้วย” นิดเสริม
“ครับ” มาสรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปเอาปูและปลาหมึกมาย่าง ตอนว่าง่ายๆนี่ก็น่ารักเหมือนกันแฮะ
“เป็นพี่ทำไมไปใช้น้อง” พี่มาร์ทว่าขึ้นมา
“โฮ... เฮีย! เมื่อกี้ยูก็ใช้ไอป่ะ?” มายด์ย้อน
“ใช่ พี่เป็นพยานให้” พี่พีชพูดขึ้นมาพร้อมกับยักคิ้วกวนๆส่งให้พี่มาร์ท พี่มาร์ทผลักหพี่พีชไปทีหนึ่งทีเบาๆ
What!
เกิดอะไรขึ้น!? พี่พีชยอมให้คนอื่นผลักหัวโดยไม่โต้ตอบ อะเมซิ่งมากค่ะ! O[ ]O
“เฮียด้วย!” เฮียตาลเสริมขึ้นมาอีกคน
“รุมกูอีก เหี้ยจริง ๆ” พี่มาร์ทบ่นก่อนจะเตะเฮียตาลไปหนึ่งที พวกเรามองเฮียทะเลาะกันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน หลังจากยืนย่างของกินกันต่ออีกสักพักจนหน้ำใจก็พากันเดินถือของไปนั่งกินที่โต๊ะแล้วพนักงานของรีสอร์ทก็เข้ามาทำหน้าที่แทน
“หนุน! ไปตามไอ้กฤตมาดิ” เฮียตาลสั่ง ฉันมองหน้าเฮียตาลก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่พี่พีชคว้าแขนเอาไว้
“ตามทำไมรำคาญ” พี่พีชพูดขึ้นมาก่อนจะฉุดฉันให้นั่งลงตามเดิม
“ยังไงมันก็เพื่อนกูป่ะวะ” เฮียตาลว่าขึ้น
“เดี๋ยวกูไปตามเอง” พี่มาร์ทตัดบทขึ้นมาแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปทันที เฮียตาลมองหน้าพี่พีชนิ่งๆก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างไม่สบอารมณ์แล้วนั่งกินต่อไปเงียบๆ เฮียลูกตาล พี่มาร์ทและพี่กฤตเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย แต่แค่เฮียตาลกับพี่มาร์ทเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว
“เด็ก ๆ อย่าดื่มเยอะนักล่ะ พรุ่งนี้มีงานเช้า” ลุงเมธาเอ่ยขึ้น
“ครับ” เฮียตาลรับคำ
“กูไม่ห่วงมึงหรอกไอ้ตาล กูห่วงแต่ไอ้ไม้” ป๊าว่าขึ้น
“อ้าว... ป๊า! ไม้ก็ดื่มเป็นนะครับ” ลูกไม้แย้งขึ้นมาด้วยท่าทรีหง่อยๆก่อนจะซบอกม๊าอย่างอ้อนๆ
“สามขวดร่วงน่ะสิมึง” เฮียตาลว่า
“ฮ่า ๆ” พี่พีชขำขึ้นมาทันทีที่ไอ้ลูกไม้มันจะอ้าปากเถียงแต่ก็ไม่ออก
“นั้นมันเหล้าขาวป่ะ” ลูกไม้พูดเสียงอู้อี้อยู่กับอกม๊าในบ้านถ้าไม่รวมม๊าก็ลูกไม้นี่แหละที่คออ่อนสุด แต่ก็น่ะมันยังเด็ก อยู่คณะวิศวะเดี๋ยวก็คอแข็งขึ้นมาเองแหละ 5555
“อิไม้!” พี่พีชเรียก ลูกไม้หันมามอง พี่พีชเอื้อมมือมาคว้าคอฉันที่คุยกับมาสอยู่ให้หันไปมองพี่มัน
“เจ้แกอ่ะ เจ็ดขวดยังไหวเลยค่ะ” พี่พีชพูด
“จริงดิ!?” ลูกไม้หันมาถามฉันด้วยความตกใจ มาสเองก็เอียงคอมองฉันเช่นกัน
“อ่าฮ่ะ” ฉันรับคำ
“ไงล่ะลูกรักกู”
เพียะ!
“ตีผมทำไมเนี่ยแก้ว!” ป๊าว่าขึ้นเมื่อม๊ายกมือขึ้นมาฟาดเขาที่แขนของป๊าเต็มแรงทันทีที่ป๊าพูดจบ
“มันใช่เรื่องน่าภูมิใจไหมเมศ? เพราะเมศแหละจับลูกกิน” ม๊าบ่นขึ้นมา ทั้งสองคนหรี่ตามองหน้ากันและกันอย่างไม่ยอมแพ้
“เอ้า! จะได้ไม่โดนมอมเหล้าไง” ป๊าเถียง
“หรอ...” ลุงเมธาลากเสียงล้อเลียน
“แข่งดวลกันไหม?” ป้าริต้าเอ่ยขึ้นมานิ่งๆพร้อมมกับแกว่งขวดเบียร์ในมือไปมา
“เอา!” ฉัน เฮียตาลและพี่พีชรับคำขึ้นมาพร้อมกันเป็นจังหวะเดียวกันกับที่...
“ไม่!!” ม๊า ลูกไม้และมายด์ปฏิเสธขึ้นทันควับ
“และไม่ค่ะ!” นิดเอ่ยขึ้นมาเป็นคนสุดท้าย
“พวกคออ่อนหลับไป คอแข็งจะเดิน ฮ่า ๆ” ป๊าเอ่ยข้นมาอย่างชอบอบชอบใจ
“กูเพิ่งพูดอยู่หยกๆว่าไม่ให้ดื่มเยอะ” ลุงเมธาบ่น
“ริต้าก็เอาไปเขาอีกคน!” ลุงเมธาบีบจมูกป้าริต้าเบาๆอย่างรักใคร่ ป้าริต้ายิ้มก่อนจะดึงมือลุงเมธาออก
“นาน ๆครั้งค่ะคุณ” ป้าริต้าเอ่ย
“มาสเอาไหม?” ป้าริต้าหันมาถามมาสขึ้น
“ได้หมดครับ” มาสตอบรับ ฉันเอียงคอมองมาสอย่างล้อๆทันทีที่มันพูดจบ มาสก็เอียงคอมองฉันกลับยิ้มๆ
“หรอ... ระวังร่างอีกรอบนะจ้ะ!” ฉันเอ่ยแซว
“วันนั้นกูโดนวางยาป่ะ?” มาสถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์
“ข้ออ้าง!” ฉันแกล้ง
“หึ่ม!” ฉันมองหน้ามาสที่เริ่มหงุดหงิดยิ้มๆ นี่ถ้าไม่เห็ฯว่าอยู่กับหลายคนนะ ฉันจะหยิกแก้มเนียนๆของมาสเล่นให้เขียวเลยทีเดียว ผู้ชายอะไรน่ารักจัง!
“เดี๋ยวนะ! ใครโดนวางยา?” ลุงเมธาถามขึ้นมา
“ผม” มาสตอบนิ่งๆ ลุงเมธาและป้าริต้าอึ้งไปเลยทีเดียวส่วนพี่มาร์ทกับมายด์ก็ทิ้งช้อนในมือแล้วหันมามองมาสทันที ฉันเข้าใจความรู้สึกของพวกเขานะเป็นฉัน ถ้าลูกไม้โดนวางยาแบบนี้บ้างถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่สลบคาตีนฉันก็อย่าเรียกฉันว่าลูกขนุนเลย!!
“ใครทำ!” ป้าริต้าถามเสียงเข้ม
“รุ่นพี่นะมัม ช่างเหอะ” มาสตอบก่อนจะเอื้อมมือไปบีบมือแม่ของตัวเองเบาๆ ป้าริต้าก็พยักหน้ารับน้อย ๆ
“แล้วมึงอ่ะรู้ได้ไง?” เฮียตาลหันมาถามฉัน คนอื่น ๆก็พากันหันมามองฉันเช่นกัน
“ก็หนูเห็นอ่ะ มาสมันอยู่ห้องตรงข้ามห้องหนู” ฉันตอบ
“บังเอิญไปเปล่าวะ” พี่พีชพูดขึ้นมา ฉันส่งยิ้มแห้งๆให้พี่มันไป มันเป็นความบังเอิญที่ฉันเองก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นเหมือนกัน แต่ว่ามันก็ไม่ได้แย่อะไรนะ
“นั้นดิ” เฮียตาลเสริม
“ม๊าว่าดีนะ ต่อไปมีอะไรจะได้ช่วยๆกัน” ม๊าพูดขึ้นมาบ้าง
“อืม ป๊าเห็นด้วย” ป๊าเสริม
“มายด์มึงคิดเหมมือนกูป่ะ?” นิดที่นั่งเงียบอยู่ดี ๆก็พูดขึ้นมา ฉันได้ยินคำถามของนิดที่ถามายด์แล้วอดที่จะหน้าแดงไม่ได้
“เออ กูคิด!” มายด์ตอบรับแล้วพวกมันทั้งสองคนก็หันมามองหน้าฉันกับมาสพร้อมกัน มาสเลิกคิ้วอย่างสงสัยส่วนฉันก็เบนหน้าหนีไปอีกทาง
“กูถามจริง ๆนะมึง วันนั้นใช่ไหม?” มายด์ถามขึ้น ฉันกัดปากตัวเองไม่ยอมตอบก่อนจะโดนมือแกร่งของมาสจับเขาที่ปลายคางให้หันกลับไปมองหน้าตัวเอง
“บอกไปหรอ?” มาสถามขึ้น ฉันพยักหน้ารับด้วยความเขินอายก่อนจะสะบัดหน้าออกจากมือมาสแล้วก้มลงไปซบไหล่อีกฝ่ายแทนโดยไม่สนใจคนอื่นที่มองมาเลยสักนิด ก็ตอนนี้ฉันอาย... อายเกินกว่าจะสนใจใคร!
“ว่าไง... ใช่ไหม?” นิดถามย้ำเสียงเข้ม
“ไม่ใช่!” ฉันปฏิเสธ
“อีกวันต่างหาก” มาสพูดต่อขึ้นทันที
ฉ่า!
กรี๊ดดดดดดดดด!! ไหม้แล้ว! หน้าของฉันไหม้แล้ว! >///<
“เชี้ยยยยยย!” นิดร้องออกมาก่อนจะเบนหน้าหนีไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำไม่ต่างจากฉันสักเท่าไหร่
“แรงค่ะ!” มายด์พูดขึ้นมา
“หัดตอแหลตั้งแต่เมื่อไหร่ฮ่ะมาส!” มายด์ว่ามาสขึ้นมา
“ได้ซิลมาอ่ะ” มาสสวนกลับนิ่ง
“ย่ะ!” มายด์รับคำก่อนจะเอ้อมมือมาผลักหัวน้องชายของมันด้วยความหมั่นไส้
“คุยกันเรื่อง?” พี่พีชถามขึ้นมา
“ใช่! บอกมาเลย” ลูกไม้พูดพร้อมกับมองพวกเราสี่คนด้วยสายตาคาดครัน
“ความลับ!!” พวกเราพูดขึ้นออกมาพร้อมกันด้วยความบังเอิญก่อนจะหันมามองหน้ากันเองแล้วหัวเราะออกมาพร้อมกันเสียงดังลั่น
“น่าเสือกชิบหาย!” เฮียตาลว่า
“เก็บดี ๆล่ะ อย่าให้หลุดเชียวนะ หึ!” เฮียตาลพูดต่อก่อนหันมามองหน้าฉัน ฉันสะบัดหน้าหนีไปอีกทางทันที ใครจะกล้าบอกกันล่ะว่าเสียท่าให้กับเด็ก! แถมยังเด็กกว่าตั้ง 3 ปี!! ขืนบอกไปเฮียตาลกับพี่พีชได้หัวเราะจนฟันหลุดแน่ ๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
