Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 18+
เขียนโดย 
Kanoomjj
วันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2562 เวลา 09.54 น.
แก้ไขเมื่อ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2562 10.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) เมื่อลูกทั้ง 4 อยู่ด้วยกันและการพบกันอีกครั้ง 3 (จบตอน)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความEngineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 13 :เมื่อลูกทั้ง 4 อยู่ด้วยกันและการพบกันอีกครั้ง 3
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
//ส่วนนี้ยังอยู่กับลูกตาลนะคะ//
@ รีสอร์ทม่านฟ้า ประกายดาว 06.00 p.m.
“คืนนี้มีอะไรกินไหม” ป๊าถามขึ้น
“ปิ้งย่างไหมล่ะ” ลุงเมธเสนอ
“เอา!” ม๊าตอบรับแทบจะทันที ไอ้นิสัยกินเก่งกินจุของน้องสาวทั้งสองของผมก็มาจากม๊าสุดที่รักนี่แหละ
“เรื่องกินนี่ไวจริงนะมึง” ป้าริต้าว่า
“อ้าว... ไม่ภาษาดอกไม้แล้วหรอคะ?”
“ไม่ได้อยู่ต่อหน้าลูกป่ะ?” ป้าริต้าถามกลับ ผมกับไอ้มาร์ทหันมามองหน้ากันทันที
“แล้วพวกผมไม่ใช่ลูกหรอมัม?” มาร์ทถาม
“มึงโตแล้ว” น้าน... พูดหน้านิ่งซะด้วย
“ครับ! - -^”
“ตกลงเอาปิ้งย่างเนอะ?” ม๊าย้ำเสียงนุ่ม เล่นย้ำแบบกดดันแบบนี้คงปฏิเสธได้หรอกนะม๊า เห้อ...
“ดีเหมือนกันไม่ได้กินนานแล้ว” ป๊ารับคำ
“งั้นเดี๋ยวผมไปซื้อของเองล่ะกัน” ผมเสนอตัวขึ้น
“เออดี! เอาไอ้หนุน ไอ้พีชไปด้วยสองคนนั้นเลือกเก่ง” ป๊าบอก
“แดกเก่งด้วย!” ผมสวนขึ้นทันทีที่ป๊าพูดจบ
“ฮ่า ๆ ๆ” ป๊าขำ
“ม๊าไปด้วยไหม?” ม๊าถามขึ้น
“ไม่เป็นไรม๊า” ผมบอกปฏิเสธก่อนจะหันไปมองไอ้มาร์ท
“มึงล่ะจะไปไหม” ผมถาม
“ดูก่อน” มันตอบ ผมพยักหน้ารับส่งๆ ผมรับรายการของที่ต้องซื้อจากม๊าและป้าริต้าก่อนจะรับเงินจากป๊าและลุงเมธที่ยื่นมาให้
โฮ...เยอะซะด้วย มีพ่อสายเปย์นี่มันดีจริง ๆ สบายใจแถมยังสบายกระเป๋าอีกด้วย 5555 เมื่อตกลงกันได้แล้วผมก็เดินแยกไปหาน้อง ๆ ทันที
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น พอฉันเดินไปเปิดประตูก็เห็นเป็นพี่พีชและเฮียตาลยืนอยู่
“ไปซื้อของมาทำปิ้งย่างกินกัน” เฮียตาลชวน ฉันพยักหน้ารับงึมงำ
“ไปๆ” ฉันตอบรับ
“มายด์! ไม้! ไปซื้อขอไหม?” ฉันตะโกนถามทั้งสองคนที่นั่งดูรูปในโน้ตบุ๊คอยู่
“ไม่ไป ขี้เกียจ” มายด์ตอบ
“ไม่ไปครับ ไม้จะดูรูป” ลูกไม้ตอบ
“งั้นไปกัน” พี่พีชพูดขึ้นแล้วฉันก็เดินจับมือกับพี่พีชไปทันทีโดยมีเฮียตาลเดินตามหลังมา เราสามคนเดินคุยกันไปเรื่อย ๆพอเดินมาถึงล็อบบี้ก็เห็นพี่มาร์ท มาสและเคธี่นั่งคุยกันอยู่ เฮียตาลเดินตรงเข้าไปหาทันที
“ตกลงมึงจะไปไหม” เฮียตาลถาม พี่มาร์ทไม่ตอบแต่หันไปมองมาสแทน
“มึงไปซื้อของไหมมาส” พี่มาร์ทถามขึ้น มาสหันมาสบตากับฉันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองพี่มาร์ท
“ไป” มาสตอบ
“เคธี่ไปด้วยค่ะ” ยัยคาที่รีบพูดขึ้นทันที แหม่... เกาะติดเป็นปลิงเลยนะย่ะยัยชะนี!
“เอาไงมึง?” เฮียตาลถามขึ้นก่อนจะขำออกมา ฉันมองเฮียตาลด้วยความสงสัยว่าเฮียมันขำอะไร? ส่วนพี่มาร์ทก็ทำหน้าอย่างกับจะไปออกรบ!
“ไปก็ไปวะ เอารถไปสองคันล่ะกัน” พี่มาร์ทตอบรับก่อนจะลุกขึ้นยืน
“เออ” เฮียตาลรับคำแล้วพวกเราทั้งหกคนก็เดินไปที่ลานจอดรถพร้อมกัน พวกฉันสามคนพี่น้องไปด้วยกันส่วนอีกคันก็คือคนที่เหลือ
เฮียตาลขับรถตามพี่มาร์ทออกมาไม่ไกลจากตัวของรีสอร์ทมากนักใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก็ถึงตลาดสด ตลาดสดแห่งนี้เป็นตลาดที่มีของขายมากมายทั้งของสด ของแห้ง ของทะเล ขนมและของฝากโดยแยกออกเป็นโซนๆอย่างชัดเจน
“เดี๋ยวแยกกันไปซื้อล่ะกันจะได้ไว” เฮียตาลพูดขึ้นหลังจากที่ลงจากรถเรียบร้อยแล้วตอนนี้พวกเรายืนรวมกันอยู่ที่โซนของสดซึ่งมีผัก ผลไม้และเนื้อสัตว์มากมายให้เลือกซื้อเห็นแล้วอยากกระโจนเข้าใส่ ของกินทั้งน้านนนนนนนนนนค่ะ! 5555
“หนูไปซื้ออาหารทะเลเอง!” ฉันเสนอขึ้นเสียงใส
“ของชอบนี่ไวนะมึง!” พี่พีชว่าขึ้น
“งั้นเดี๋ยวกูไปซื้อพวกเนื้อสัตว์ล่ะกัน”
“เดี๋ยวกูไปช่วยถือ” เฮียตาลเสนอตัว
“อ้าว... แล้วกูล่ะ?” ฉันถาม อยู่ ๆก็รู้สึกเหมือนโดนทิ้งอ่ะ T^T
“เดี๋ยวกูไปช่วย” มาสพูดขึ้น
“เคธี่ไปด้วย!” ยัยคาที่เสนอตัวทันที เห้อ! อีชะนี!
“ไปทำไมเยอะแยะ มึงไปกับกูนี่เคธี่มีอย่างอื่นที่ต้องซื้ออีก” พี่มาร์ทพูดขึ้นเสียงเข้มพร้อมกับมองยัยคาที่ด้วยสายตากดดัน
“ตามมา” พี่มาร์ทพูดย้ำ
“ตามเฮียมาร์ทไปเถอะเคธี่” มาสพูดบอก
“ก็ได้ค่ะ” ยัยคาที่รับปากก่อนจะเดินตามพี่มาร์ทไป พอมันเดินเข้ามาใกล้ฉันปากหมาๆของมันก็เห่าหอนออกมา...
“อีแรด!!”
หมับ!
มาสคว้าฉันที่กำลังจะเอมมือไปกระชากหัวอีชะนีคาที่นั่นด้วยคามโมโห! ฉันมองมันเดินจากไปด้วยความเจ็บใจก่อนจะสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของมาสแล้วมองมันด้วยสายตาฟาดฟัน!
“ห้ามกูทำเหี้ยอะไรฮ่ะ!!” ฉันด่ามันเสียงดังลั่นด้วยความโมโห
“กูห่วงมึง!” มันสวนกลับเสียงนิ่ง
“ห่วงกูทำเหี้ยอะไร!” ฉันถาม
“มันด่ากูนะ! มึงไม่เห็นหรอ?!”
“เวลามีเรื่องใครลงมือก่อนคือคนผิดป่ะวะ” มันว่า
“...” ฉันเงียบฟังเพราะเถียงไม่ออก!
“กูห้ามเพราะกูห่วง”
“...” แอบดีใจแฮะ!
“ทีหลังถ้าจะมีเรื่อง มึงให้คนอื่นเขาตบก่อนสักทีแล้วค่อยไปกระทืบเขาโน้น!” มันสอน
“เออ!!” ฉันรับคำแล้วหันหลังให้มันมาแอบอมยิ้มด้วยความปลื้มใจก่อนจะแกล้งทำเป็นโกรธด้วยการเดินกระแทกเท้าจากไป มาสมันก็เดินตามหลังมาเงียบๆ
ลูกตาลและลูกพีชที่ยืนดูน้องสาวของตนเองทะเลาะกับเด็กคนหนึ่งด้วยความเอือมระอาเมื่อเห็นว่าน้องสาวแอบอมยิ้มแก้มแทบปริพี่ชายและพี่สาวก็อดที่จะเลิกคิ้วอย่างแปลกใจไม่ได้พอทั้งคู่เดินจากไป ลูกพีชก็หันมามองพี่ชายทันที
“เมื่อกี้มันลืมพวกเรา?” ลูกพีชถามพี่ชายขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วเข้ามาที่ตัวเองด้วยสีหน้าอึ้งๆ
“เอาน่า” ลูกตาลโยกหัวน้องสาวไปมา
“แต่ว่ามวยคู่นี้ถูกคู่ดีว่ะ กูชอบ!” ลูกตาลพูดขึ้นมาอย่างชอบใจพร้อมกับยิ้มกว้างออกมาพอหันหลังมามองน้องสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ พอเห็นลูกพีชเท้าเอวมองมาอย่างเอาเรื่องลูกตาลก็หุบยิ้มลงทันที
“จะพากันชิบหายน่ะสิ” ลูกพีชบ่นออกมา
“ไปซื้อของเถอะ” ลูกพีชเอ่ยชวนพี่ชายก่อนจะเดินนำไป ลูกตาลก็เดินตามไปอย่างว่าง่าย...
ฉันเดินตรงมาที่โซนของอาหารทะเลทันที ฉันชอบกินอาหารทะเลมากแต่ฉันก็กินแค่พวกกุ้ง ปลาหมึกและหอยเชลล่ะนะและที่สำคัญคือฉันแพ้ปูล่ะ! แพ้ชนิดที่ว่าขึ้นชกทีไรก็โดนต่อยล่วงทุกที! ก็น่ะก้ามปูมันใหญ่นี่น่า 55555
“เอาอะไรบ้าง?” มาสถาม
“ทุกอย่าง!” ฉันพูดบอกเสียงจริงจังไร้ซึ่งแววขี้เล่น
“ลูกขนุน!” มาสดุเสียงเข้มเลยเจ้าค่ะ 55555 อินี่แกล้งง่ายสุดๆ
“กูล้อเล่น!” ฉันบอกก่อนจะมองไปรอบ ๆ
“มึงเลือกพวกปลาหมึกไปล่ะกัน เดี๋ยวกูดูกุ้งเอง” ฉันพูดบอก มาสรับคำก่อนจะเดินไปที่ร้านขายปลาหมึก ฉันก็เลยเดินแยกไปที่ร้านขายกุ้งบ้าง เราสองคนเลือกโน้นเลือกนี่ไป ฉันแกล้งมันบ้าง มันก็แกล้งฉันกลับบ้างรวมๆแล้วสนุกดี เอาเข้าจริงๆตั้งแต่รู้จักกันมาสมาไม่เคยเลยสักครั้งที่มันจะไม่ทำให้ฉันหัวเราะ 5555
“ไม่รับโทรศัพท์รึไง?” มาสถาม
“ไม่อ่ะ” ฉันตอบก่อนจะดูปลาทับทิมที่จะนำไปย่างต่อ ปลาพวกนี้สดๆทั้งนั้นเลือกไม่ถูกเลยแฮะ รู้งี้น่าจะลากม๊ามาด้วย บางตัวถึงจะสดแต่ก็ใช่ว่าจะดีที่สุด
“ป้าค่ะเอาตัวนี้ค่ะ ตัวนั้นด้วย” ฉันบอกป้าคนขายพร้อมกับชี้ไปที่ปลาสองตัวนั้น ป้าคนขายหยิบตามที่สั่ง
“สี่ร้อยห้าสิบบาทจ้ะ” ป้าคนขายบอก ฉันเอียงคอกลับไปมองมาสยิ้มๆ
“นี่ครับ” มาสพูดพร้อมกับส่งให้ป้าคนขาย
“สายเปย์...” ฉันแซว มาสที่รับตังทอนเสร็จแล้วหันกลับมามองฉัน
“ด่าตัวเอง?”
“ไอ้สัส!” ฉันถามมันทันทีที่มันย้อนถามฉัน มาสขยี้หัวฉันไปมาก่อนจะรับถุงใส่ปลาไปถือ จริง ๆคือมันถือของทั้งหมดอยู่คนเดียวล่ะนะส่วนฉันก็เดินตัวปลิวเลยค่ะ 5555
“กูช่วยม่ะ?” ฉันหลอกถาม
“ไม่ต้องเสือกครับ” ผมด่ากลับแล้วเดินนำฉันไปดูของต่อ ฉันเบ้ปากไปมาก่อนจะเดินตามมันไป
“มาสกูอยากไปซื้อขนมด้วยอ่ะมึง” ฉันพูดขึ้นมาหลังจากซื้ออาหารทะเลตามรายการที่ม๊าเขียนครบเรียบร้อยแล้ว
“งั้นเอาของไปเก็บที่รถก่อนล่ะกัน”
“โอเค!” ฉันรับคำทันที มาสเดินนำไปที่รถพอเดินมาถึงก็เจอเฮียตาลกับพี่พีชนั่งกินลูกชิ้นรออยู่
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะวะ” พี่พีชถาม
“อย่าแดกนะคะ”
พรึ่บ!
กระโดดหลบฝ่ามือพิฆาตของนางที่ส่งตรงมาอย่างรวดเร็วได้อย่างเฉียดฉิว
“ไม่โดนค่ะ 555” ฉันว่าพลางแลบลิ้นไปทีนึง
“กินม่ะ?” พี่พีชถามพร้อมยื่นลูกชิ้นในมือให้
“ไม่อาววววววววว” ฉันลากเสียงยาน
“เดี๋ยวจะไปซื้อขนมตรงโน้นนนนนนน” ฉันบอกเสียงร่าก่อนจะชี้ไปทางโซนขนมเป็ฯจังหวะเดียวกันกับที่มาสเดินมาพอดี
“เก็บของเสร็จแล้ว ไปกัน”
“ป่ะ!” ฉันรับคำ
“เดี๋ยวๆ” เฮียตาลเรียกพร้อมกับคว้าไหล่ฉันเอาไว้ ฉันเลยหันกลับไปมองพี่มันนิ่งๆ
“ว่า?” ฉันถาม
“ที่ซื้อมานี่ใครจ่ายตัง?”
“มาส” ตอบแบบไม่คิดเลยค่ะ 555
“สัส!” เฮียมันด่า
“มึงเป็นพี่ไปให้น้องเลี้ยงได้ไง” เฮียตาลพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังออกมา
“เอาเงินไป!” เฮียมันว่าพร้อมกับส่งเงินมาให้ห้าพันบาท! อยู่ใกล้คนสายเปย์มันจะฟินหน่อยๆอ่ะนะ
“หักค่าของที่ซื้อมาด้วย”
“ไม่เป็นไรพี่” นางมาสปฏิเสธทันขวับเลยค่ะ!
“ไม่เป็นไรห่าไรกินด้วยกัน! อีกอย่างมันตังพ่อแม่กูกับพ่อแม่มึง” เฮียมันบอกก่อนจะหันมามองฉันที่ยืนกินลูกชิ้นกับพี่พีชอยู่ก็รอมันคุยกันอยู่อ่ะ ปากเลยว่างต้องหาอะไรยัดบ้างอะไรบ้างจริงป่ะล่ะ?
“หนุนหักตังให้มาสด้วย” เฮียตาลสั่งเสียงนิ่ง
“ครับผม!” ฉันรับคำพร้อมกับส่งเงินคืนให้มาสไปสามพัน มาสก็รับไปอย่างว่าง่าย
“ดูแลน้องกูดี ๆล่ะมึง” พี่พี่ชสั่ง ฉันเดินนำมาสไปที่โซนขายขนมทันที ขนมที่วางขายจะเป็นขนมโบราณเสียซะส่วนใหญ่คล้ายๆกับมาเดินเล่นที่ตลาดน้ำ
“มาสกูเอาอันนั้น อันนั้นแล้วก็อันนั้น!”ฉันสั่งพร้อมกับชี้ไปยังร้านขนมที่ฉันอยากกิน มาสก็มองตามที่ฉันชี้
“เยอะไปไหม - -*” มาสหันกลับมาถามด้วยสีหน้าเอือมระอา
“ก็อยากกินอ่า” ฉันบอก
“จ่ายตังด้วย ใช้ตังที่เฮียให้น่ะ” ฉันบอกอีกพร้อมกับยัดตังใส่มือของมาสก่อนจะเดินไปที่อีกร้านหนึ่งซึ่งมันเป็นร้านที่ฉันจ้องไว้ตั้งแต่ที่เดินมาโซนขายขนม
“พี่ค่ะ” ฉันเรียก
“รับอะไรดีค่ะ?” พี่เจ้าของร้านถาม
“พี่ขายไอติมทอดเป็นถุงไหมคะ?” ฉันถามขึ้นด้วยความตื่นเต้น ฉันมองไปรอบ ๆร้านขายไอติมร้านนี้เป็นร้านเล็ก ๆน่ารักเหมาะกับคู่รักวัยรุ่นที่จะมีนั่งกุ๊กกิ๊กกันมากเลยทีเดียว
“พี่มีไม่เต็มถุงนะสิ เอาแบบคละกันไปได้ไหมล่ะ?” พี่คนขายถาม
“ได้คร้า” ฉันยิ้มร่าก่อนจะมองรสต่าง ๆของไอศกรีมที่กระดานเมนู
“งั้นหนูเอาช็อกโกแลตห้า สตอเบอร์รี่ห้า วานิลาห้า ช็อกโกแลตชิพห้า มะนาวสาม เรนโบว์สามแล้วก็ชาเขียวสิบค่ะ” ฉันสั่งยาวเหยียด พี่เจ้าของร้านก็จดตามที่ฉันสั่งอย่างใจเย็นเมื่อสั่งเสร็จฉันก็ยืนยิ้มร่าเท้าคางกับเคาน์เตอร์มองพี่เจ้าของร้านยิ้มๆ
“จ้าๆ รอสักครู่นะ” แล้วพี่เจ้าของร้านก็เดินหายเข้าไปข้างในผ่านไปสักพักพี่คนขายก็เดินกลับมาพร้อมกับกล่องโฟมเล็ก ๆในมือ
“นี่จ้ะตามที่สั่ง” พี่เจ้าของร้านวางกล่องโฟมเล็กๆลงบนเคาน์เตอร์
“ขอบคุณคร้า ><” ฉันพูดพร้อมกับส่งเงินให้
“ดูท่าจะชอบมากนะเรา” พี่เจ้าของร้านถามพร้อมกับส่งเงินทอนมาให้ฉัน
“ชอบมากค่ะ อิอิ” ฉันตอบพร้อมกับรับเงินทอนมาเก็บแล้วฉันก็ยกกล่องโฟมขึ้นถือทันที
“พี่แถมช็อกโกแลตไปให้สามอันนะ”พี่เจ้าของร้านบอก
“ขอบคุณคร้า ><” ฉันหันไปยิ้มขอบคุณก่อนจะเดินออกจากร้าน
โอ๊ย!! ลูกขนุนฟินค่ะ!
พอได้ของที่ต้องการเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินกลับไปหามาสทันที พอเดินมาย้อนกลับมาก็เห็ฯมาสยืนพิงเสารออยู่เงียบๆ คนที่ผ่านไปมาต่างมองไปที่ร่างสูงอย่างสนใจ พอมองด้านข้างแบบนี้แล้วหล่อสุดๆไปเลยแฮะ! สมกับที่ที่เป็นเดือนมหาลัยของฉันจริง ๆ ปลื้มค่ะปลื้ม!
“ป่ะ! เสร็จล่ะ” ฉันบอก
“ซื้ออะไรมา”มาสถามก่อนจะหยิบกล่องโฟมในมือของฉันไปถือไว้
“ไอติมทอดดดดดดดด!!” ฉันลากเสียงยาวก่อนจะคว้ามือของมาสข้างว่างไว้มาจับ มาสมองมือนิ่งๆก่อนจะกำให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
“ของโปรดบ้านอาทิตฏวงศ์ จุ๊ๆ ไว้ล่ะ”
“อืม” มาสรับคำก่อนจะเดินกลับไปที่รถระหว่างฉันก็ชวนมาสคุยเรื่องการประกวดเดือนของซันซายไปด้วยเพราะว่าปีนี้ฉันเป็นหนึ่งในคนที่ต้องฝึกน้อง ๆปีหนึ่งของปีนี้แต่ว่าจะฝึกดาวหรือเดือนนั้นทางสโมสรนักศึกษาของมหาลัยยังไม่แจ้ง
“มาสค่ะ” ยัยคาที่นั่นเรียกขึ้นพร้อมกับเข้ามาแทรกกลางระหว่างฉันกับมาส โฮ... อีชะนีหวงก้าง! - -*
“ทำไมไปนานจัง” นางถามเสียงหวาน
“เมื่อกี้ทำตัวไม่น่าเลยนะ” มาสดุขึ้น ยัยนั่นก็ทำหน้าหง่อยเป็นตูดลิงเลยทีเดียว
“หึ! สม” ฉันว่านางก่อนจะเดินลั่นลาเข้าไปหาพี่พีชทันที พี่มันยื่นฝรั่งมาให้ฉัน แก็กัดไปคำนึง
“มากันครบแล้วก็กลับกันเถอะ” เฮียบอกฉันก็เดินตามเฮียมันไปขึ้นรถพอเดินมาถึงเป็นต้องตาลุกวาวเป็นประกายระยิบระยับทันที
“โฮ... ทำไมแอลกอฮอล์เยอะจังวะ” ฉันถามขึ้นด้วยความตื่นเต้นเพราะโดยส่วนตัวฉันชอบดื่มแอลกอฮอล์อยู่แล้ว
“มึงดูด้วยว่ากี่คน” ฉันส่งยิ้มแห้งไปให้ ก็น่ะ! บ้านฉันกินเก่งและคอแข็งกันทุกคนโดยเฉพาะป๊า หลังตจากขึ้นรถกันเรียบร้อยก็พากันกลับทันที
“กรี๊ดดดดดดดด!!” ฉันกับพีชกรี๊ดลั่นรถเมื่อไอ้เฮียตาลมันเหยียบคันเร่งจนมิดปาดซ้ายไล่ขวากับพี่มาร์ทสองคน คือถ้ารถที่เอามาเป็นรถกระบะแบบของพี่มาร์ทมันยังพอถูไถไปได้แต่รถที่เฮียมันขับอยู่คือรถเก๋ง!!
“จะรีบไปตายหรอฮ่ะ!” พี่พีชตะโกนด่า
“ขำๆป่ะวะ เนี่ยใกล้ถึงรีสอร์ทล่ะ” เฮียตาลว่า
“ไอ้เหี้ยตาลลลลลลลลลล!!” ฉันกับพี่พีชด่าขึ้นมาพร้อมกันเมื่อเฮียตาลมันเหยียบคันเร่งจนมิด!
หลังจากเผชิญกับความกวนตีนของเฮียมันในที่สุดก็มาถึงรีสอร์ท ฉันที่คุยเล่นอยู่กับพี่พีชหน้านิ่งทันทีที่เห็นคนที่ยืนรออยู่ด้านหน้ารีสอร์ท
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์” พี่กฤต คู่หมั้นของฉันเกิดเข้ามาหาฉันทันทีที่พวกเราลงมาจากรถ พี่พีชยืนกอดคอมองพี่กฤตนิ่งๆ
“แบตหมด” ฉันหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่ฉันปิดเครื่องเอาไว้ระหว่างเดินซื้อของขึ้นมาให้พี่กฤตดู พี่กฤตดึงโทรศัพท์ออกจากมือของฉันไปกดเปิดเครื่องก่อนจะหันหน้าจอมาตรงหน้าของฉัน
“แบตเหลือแปดสิบเปอร์เซ็นต์เนี่ยนะหมด” พี่กฤตขึ้นเสียงใส่ฉัน ฉันเบนหน้าหนีไปอีกทาง
“มีอะไรไปคุยกันสองคนดีกว่าไหมเกะกะ กูจะขนของ” เฮียตาลพูดขึ้นมาพร้อมกับดันพี่กฤตออกจากกระโปรงรถ
“หนูช่วยนะเฮีย” ฉันบอก
หมับ!
พี่กฤตคว้าแขนฉันเอาไว้
“มาคุยกับพี่!” พี่มันสั่งจบก็ลากฉันไปอีกทางทันที ฉันหันไปมองหน้าพี่พีชที่หัวเสียจนต้องเตะเข้าที่ล้อรถไปหลายที พี่พีชมองมาทางฉันด้วยสายตาฉันอ่านไม่ออกรู้แต่ว่าฉันไม่ชอบสายตาแบบนั้นของพี่พีชเลยแม้แต่น้อย
บางที... ช่วงเวลาที่ฉันจะได้เป็นอิสระคงจะหมดลงแล้วล่ะ!
ผมมองไอ้กฤตมันลากลูกขนุนไปด้วยความหงุดหงิดลากแรงแบบนั้นยัยนั่นยิ่งตัวเล็กๆอยู่เดี๋ยวได้หกล้มกันพอดี!
หมับ!
พี่ลูกพีชคว้าแขนของผมเอาไว้ ผมหันไปมองพี่เขาด้วยความไม่เข้าใจ
“ปล่อยมันไปเถอะ ยังไงก็เป็นสิทธิ์ของพี่กฤต” พี่ลูกพีชบอกก่อนจะปล่อยแขนของผม
“ผมไม่โอเควะ” ผมบอกเสียงแข็ง พี่ลูกพีชชักสีหน้าทันที
“กูก็ไม่โอเค! แต่กูก็ต้องทน!” พี่ลูกพีชพูดเสียงดังด้วยความหงุดหงิด
“มาสมาช่วยเฮียดิ” เฮียมาร์ทเรียก
“ครับ” ผมรับคำสักพักก็มีพนังานของรีสอร์ทเข้ามารับชองต่อจากพวกเรา ผมยืนรอเฮียมาร์ทสั่งพนักงานเล็กน้อยก่อนจะเดินตามกันไปหาพวกพ่อแม่ที่รออยู่ด้านในโดยมีพี่ลูกพีชเดินนำลิ่วๆไปด้วยอารมณ์ที่ผมก็ไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับพี่แกตอนนี้สักเท่าไหร่
“ป๊า! ม๊า!” พี่ลูกพีชตะโกนเรียกพ่อแม่ตัวเองเสียงดังจนพนักงานที่ยืนอยู่พากันสะดุ้งเป็นแถว
“ใครพาไอ้พี่กฤตมา” พี่ลูกพีชถาม
“ไม้เองพี่” ลูกไม้ตอบ พี่ลูกพีชตวัดสายตาไปมองลูกไม้เหวี่ยงๆด้วยความไม่พอใจ
ผัวะ!
ผัวะ!
พี่ลูกพีชกับเฮียตาลตบหัวลูกไม้ไปคนละทีเต็มแรง
“ไม้ทำไรผิดอ่ะ T^T” ลูกไม้ถามพร้อมกับลูบหัวตัวเองปรอย ๆ
“ช่างแมร่งเหอะ! ด่าอะไรแกไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว!” พี่พีชบอกปัด
“พีชกลับห้องกัน” เฮียตาลชวน
“อืม” พี่ลูกพีชรับ เฮียตาลก็เดินนำไปพี่ลูกพีชไปทันที
“เดี๋ยวดิ! รอผมก่อนนนนน” ลูกไม้ตะโกนบอกแล้วสามคนพี่น้องก็จากไปโดยมีลูกไม้คอยวิ่งตามพี่ๆของตนเอง
“มีปัญหาอะไรกัน?” ลุงเมศถามขึ้นมาด้วยความสงสัย เฮียมาร์ทหันมามองหน้าผมก่อนจะเลิกคิ้วให้ ผมกรอกตาไปมาด้วยความเบื่อหน่าย
“ผมไม่รู้ครับ” เฮียมาร์ทตอบ
“มาร์ทรู้! บอกมัมมา” มัมพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกดดัน
“ไม่รู้ครับ ผมไปล่ะ” แล้วเฮียแกก็เดินแยกออกไปทันที พี่มายด์เดินเข้ามาผมด้วยสีหน้าเครียดๆ ผมอดแปลกใจไม่ได้ที่พี่สาวของผมทำสีหน้าแบบนี้เพราะปกติพี่สาวของผมคนนี้เคยเครียดเสียที่ไหน
“พี่กฤตคู่หมั้นหนุนมาหรอมาส?” พี่มายด์ถาม
“ครับ”
“ทางไหน”
“ทางนั้น” ผมบอกพลางชี้ไปทางที่ไอ้กฤตมันลากลูกขนุนออกไป
“อืม” พี่มายด์รับคำก่อนจะคว้ากล้องที่วางอยู่บนโต๊ะแล้วรีบวิ่งตามออกไปทันทีด้วยสีหน้าร้อนอกร้อนใจ
“มาสบอกน้าสิว่ามีอะไร” น้าลูกแก้วถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอ่อนโยน
“ผมไม่รู้ครับ” ผมพูดพร้อมกับจะหันหลังเดินจากไป
“ไอ้มาส!! มีอะไรพูดมา!” แดดดี้ขึ้นเสียง บ่งบอกว่าแดดี้กำลังจะโกรธและทุกครั้งที่แดดี้เป็นแบบนี้มันเป็นเพราะว่าเขากำลังเป็นห่วง มัมแม้จะไม่ได้พูดแต่สายตาก็มองมาที่ผมอย่างกดดัน
“เห้อ...” ผมถอนหายใจออกมาเสียงดัง
“มันเป็นเรื่องของผมหรอถึงมากดดันผมกันแบบนี้? ใครเป็นคนผูกก็แก้เองสิครับ” พูดจบผมก็หันหลังเดินไปทันที...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนหน้าจะมีอีก 3 ตอนที่ติดกันแบบนี้นะคะแต่บอกไว้ก่อนว่านางเอกของเราก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีคู่หมั้น
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
