Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 18+

Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 1 พบเจอ
 
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
 
 
 
 
          ปัง ๆ ๆ
 
          “ลูกขนุนตื่นได้แล้ว!!” เสียงเคาะประตูห้องนอนระรัวตามด้วยเสียงแหลมๆชวนบาดแก้วหูของพี่สาวที่โคตรน่ารำคาญนามว่า ลูกพีช ดังขึ้นมาในตอนเช้า..
          ฉัน ลูกขนุน นักศึกษามหาลัยออทัม มหาลัยชื่อดังในไทยตอนนี้ฉันอยู่ปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เรียกง่ายๆว่าจะเป็นไทแล้วนั้นเอง 555
         
 
 
          หมับ!
          ฉันคว้านาฬิกาปลุกที่โต๊ะหัวเตียงขึ้นมาดู เข็มยาวแสนสวยชี้บอกเวลาที่เลข 5 เข็มสั้นแสนปุกลุกน่ารักชี้บอกเวลาที่เลข 12 !!
         
 
          พรึ่บ!
          “ตี 5!! มึงจะรีบปลุกกูทำไมวะไอ้พี่พีช!” ฉันลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินตรงดิ่งไปเปิดประตูห้องเพื่อเผชิญหน้ากับพี่สาวตัวดีที่ยืนเท้าเอวมองฉันด้วยสายตาที่แทบจะกินหัวฉันได้อยู่แล้ว คนที่โกรธควรเป็นกูไหมวะหะ!
 
          “มึงลืม?” มันเท้าเอวถาม
 
          “ลืมไรวะ”
 
          “ลืมน้องคนนี้ไงเจ๊ ใจร้ายวะ” ลูกไม้ ลูกชายคนเล็กของบ้าน “อาทิตฏวงศ์” โผล่หน้าที่โคตรกวนอวัยวะเบื้องล่างเข้ามาแทรกกลางวงสนทนาของฉันกับลูกพีช
 
          “วันนี้แล้วหรอวะ?” ฉันถาม ลูกไม้มันก็พยักหน้ารับดุ๊กดิ๊กๆเป็นตุ๊กตาล้มลุก
 
          “วันนี้ป๊าม๊าไม่อยู่ เฮียก็ยังไม่กลับ กูก็ติดประชุม มึงต้องไปกับไอ้ไม้เข้าใจ?” ลูกพีชมันสั่งๆ ๆ แล้วก็สั่งด้วยท่าทีนางพญาที่มันมักจะทำเวลารมณ์บ่จอยอ่ะนะ
 
          “ติดประชุมรึติดผัว?” ฉันถาม
 
 
 
          โป๊ก!
 
          “เฮ้! กูเจ็บน่ะ” ฉันร้องออกมาพลางลูบหัวตัวเองปอยๆ ก็ลูกพีชมันเล่นเขกลงมาเต็มแรงเลยทีเดียว
 
          “ติดประชุมเว้ย! กูไปล่ะ” พูดจบมันก็สะบัดก้นงามๆออกไปทันที ฉันเลยหันไปมองลูกไม้ที่ยืนกระพริบตาปริบๆอยู่ข้างๆ
 
          “ไปอาบน้ำเดี๋ยวกูพาไป” ฉันสั่ง
 
          “เจ๊ครับ เค้าขอขับรถไปเองได้ม่ะ” ลูกไม้พูดพลางทำหน้าทำตาเป็นลูกหมาตัวน้อย ๆ ถูหน้าไปมากับแขนเล็ก ๆของฉัน เห็นแล้วจะอ้วก มันคงคิดว่าดูดีมากล่ะมั้ง
 
          “อย่าเสล่อ” พูดจบฉันก็กลับเข้าห้องไปทันทีได้ยินเสียงโหยหวนของมันดังไม่ยอมอยู่หน้าประตูแต่มีหรือที่ฉันจะสน ลูกไม้มันเป็นน้องเล็กของบ้านโดนคนโน้นคนนี้ตามใจมาตั้งแต่เด็ก ๆแต่คนๆนั้นยกเว้นฉันไว้สักคนก็แล้วกันเดี๋ยวมันจะเสียคนเอาได้
 
 
 
 
 
          @ Autumn University            8.00 a.m.
 
          ตอนฉันและลูกไม้อยู่ที่หอประชุมใหญ่ของมหาลัยเป็นที่ที่นักศึกษาใหม่เข้ามารายงานตัว ทำบัตรนักศึกษาและซื้อชุดนักศึกษาจากทางมหาลัยซึ่งวันนี้เป็นคิวของคณะวิศวกรรมศาสตร์และคณะบริหารที่ปีนี้มียอดนักศึกษาเข้าใหม่เยอะที่สุดเลยถูกเรียกมารายงานตัวพร้อมกันในวันนี้ตามเดิมที่ต้องมาทั้งหมด 3 คณะเลยเหลือเพียงแค่ 2 คณะเท่านั้น ฉันมองคนที่เข้ามาในห้องประชุมอย่างหนาแน่นจนแทบจะเบียดกันเป็นปลากระป๋องอยู่แล้ว
          “เจ๊ผมไปตรงโน้นน่ะ” ลูกไม้มันบอกพร้อมกับชี้ไปที่จุดรายงานตัวของนักศึกษาใหม่และเดินออกไปเลยโดยไม่รอฉันตอบรับอะไรสักนิดเดียว ให้มันได้งี้สิ! ฉันมองหามันก่อนจะวิ่งตามไป
 
 
 
          ผลัก!
 
          หมับ!
 
          “เชี้ย!” ด้วยความที่คนเยอะและซุ่มซ่ามระดับล้านของฉันทำให้ฉันชนเข้ากับเด็กใหม่คนหนึ่งจมหน้าเกือบจะลงไปเซย์ไฮกับพื้นปูนเสียแล้วดีหน่อยที่ไอ้เด็กนั้นมันคว้าเอวเล็กน่ารักๆของฉันเอาไว้ได้ทัน
 
          “ซุ่มซ่าม” เสียงหล่อดังขึ้น มันด่าฉัน! ได้ยินคำนั้นฉันก็ดีดตัวออกจากอ้อมกอดมันทันทีด้วยความหงุดหงิด ปากหมาอย่างงี้ไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่าหน้ามันจะเชี้ยแค่ไหน
 
          “ขอโทษและขอบใจ” พูดจบฉันก็วิ่งไปทางลูกไม้ทันทีเห็นมันต่อแถวเรียบร้อยด้วยท่าทีตื่นเต้นเห็นแล้วอยากจะตะโกนใส่หน้ามันดังๆว่า “มึงเข้าแถวผิด!!” ควายล้วน ๆไม่มีวัวผสมเลยจริง ๆน้องชายฉัน - -*
 
 
 
 
          “มองไรวะมาส” ผม มาส นักศึกษาปี 1 ของคณะบริหาร นักศึกษาใหม่ของมหาลัยออทัม ผมหันไปมองพี่ชายที่เดินมายืนข้างๆ มันมองตามสายตาของผมไปด้วยความอยากรู้แต่คงจะเห็นหรอกยัยเตี้ยนั่นตัวเล็กอย่างกับลูกแมวแถมตัวก็เบาหวิวอย่างกับขนนกแต่แปลกที่ตัวโคตรนุ่มเลย ยัยเด็กซุ่มซ่ามน่าจะกำลังขึ้นม.ปลายได้ล่ะมั้ง
          “เด็กซุ่มซ่ามน่ะเฮียอย่าสนใจเลย” ผมบอกก่อนจะเดินไปต่อแถวเพื่อลงทะเบียนโดยมีพี่ชายของผม มาร์ท เดินตามหลังมาเงียบๆ
 
 
 
 
 
 
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 
สวัสดีค่ะ ตอนแรกจะสั้นๆ น่ารักๆ นิดนึงนะคะ ฝากนิยายเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยน่า คิกคิก
ขนมจะทยอยลงนิยายให้เท่ากับเวบนิยายออนไลน์เวบอื่นที่เราลงไว้นะคะ