Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 18+

Engineering ตกหลุมรักยัยรุ่นพี่ 1 พบเจอ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

          ปัง ๆ ๆ

          “ลูกขนุนตื่นได้แล้ว!!” เสียงเคาะประตูห้องนอนระรัวตามด้วยเสียงแหลมๆชวนบาดแก้วหูของพี่สาวที่โคตรน่ารำคาญนามว่า ลูกพีช ดังขึ้นมาในตอนเช้า..

          ฉัน ลูกขนุน นักศึกษามหาลัยออทัม มหาลัยชื่อดังในไทยตอนนี้ฉันอยู่ปี 4 คณะวิศวกรรมศาสตร์ เรียกง่ายๆว่าจะเป็นไทแล้วนั้นเอง 555

          หมับ!

          ฉันคว้านาฬิกาปลุกที่โต๊ะหัวเตียงขึ้นมาดู เข็มยาวแสนสวยชี้บอกเวลาที่เลข 5 เข็มสั้นแสนปุกลุกน่ารักชี้บอกเวลาที่เลข 12 !!

          พรึ่บ!

          “ตี 5!! มึงจะรีบปลุกกูทำไมวะไอ้พี่พีช!” ฉันลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินตรงดิ่งไปเปิดประตูห้องเพื่อเผชิญหน้ากับพี่สาวตัวดีที่ยืนเท้าเอวมองฉันด้วยสายตาที่แทบจะกินหัวฉันได้อยู่แล้ว คนที่โกรธควรเป็นกูไหมวะหะ!

          “มึงลืม?” มันเท้าเอวถาม

          “ลืมไรวะ”

          “ลืมน้องคนนี้ไงเจ๊ ใจร้ายวะ” ลูกไม้ ลูกชายคนเล็กของบ้าน “อาทิตฏวงศ์” โผล่หน้าที่โคตรกวนอวัยวะเบื้องล่างเข้ามาแทรกกลางวงสนทนาของฉันกับลูกพีช

          “วันนี้แล้วหรอวะ?” ฉันถาม ลูกไม้มันก็พยักหน้ารับดุ๊กดิ๊กๆเป็นตุ๊กตาล้มลุก

          “วันนี้ป๊าม๊าไม่อยู่ เฮียก็ยังไม่กลับ กูก็ติดประชุม มึงต้องไปกับไอ้ไม้เข้าใจ?” ลูกพีชมันสั่งๆ ๆ แล้วก็สั่งด้วยท่าทีนางพญาที่มันมักจะทำเวลารมณ์บ่จอยอ่ะนะ

          “ติดประชุมรึติดผัว?” ฉันถาม

          โป๊ก!

          “เฮ้! กูเจ็บน่ะ” ฉันร้องออกมาพลางลูบหัวตัวเองปอยๆ ก็ลูกพีชมันเล่นเขกลงมาเต็มแรงเลยทีเดียว

          “ติดประชุมเว้ย! กูไปล่ะ” พูดจบมันก็สะบัดก้นงามๆออกไปทันที ฉันเลยหันไปมองลูกไม้ที่ยืนกระพริบตาปริบๆอยู่ข้างๆ

          “ไปอาบน้ำเดี๋ยวกูพาไป” ฉันสั่ง

          “เจ๊ครับ เค้าขอขับรถไปเองได้ม่ะ” ลูกไม้พูดพลางทำหน้าทำตาเป็นลูกหมาตัวน้อย ๆ ถูหน้าไปมากับแขนเล็ก ๆของฉัน เห็นแล้วจะอ้วก มันคงคิดว่าดูดีมากล่ะมั้ง

          “อย่าเสล่อ” พูดจบฉันก็กลับเข้าห้องไปทันทีได้ยินเสียงโหยหวนของมันดังไม่ยอมอยู่หน้าประตูแต่มีหรือที่ฉันจะสน ลูกไม้มันเป็นน้องเล็กของบ้านโดนคนโน้นคนนี้ตามใจมาตั้งแต่เด็ก ๆแต่คนๆนั้นยกเว้นฉันไว้สักคนก็แล้วกันเดี๋ยวมันจะเสียคนเอาได้

          @ Autumn University            8.00 a.m.

          ตอนฉันและลูกไม้อยู่ที่หอประชุมใหญ่ของมหาลัยเป็นที่ที่นักศึกษาใหม่เข้ามารายงานตัว ทำบัตรนักศึกษาและซื้อชุดนักศึกษาจากทางมหาลัยซึ่งวันนี้เป็นคิวของคณะวิศวกรรมศาสตร์และคณะบริหารที่ปีนี้มียอดนักศึกษาเข้าใหม่เยอะที่สุดเลยถูกเรียกมารายงานตัวพร้อมกันในวันนี้ตามเดิมที่ต้องมาทั้งหมด 3 คณะเลยเหลือเพียงแค่ 2 คณะเท่านั้น ฉันมองคนที่เข้ามาในห้องประชุมอย่างหนาแน่นจนแทบจะเบียดกันเป็นปลากระป๋องอยู่แล้ว

          “เจ๊ผมไปตรงโน้นน่ะ” ลูกไม้มันบอกพร้อมกับชี้ไปที่จุดรายงานตัวของนักศึกษาใหม่และเดินออกไปเลยโดยไม่รอฉันตอบรับอะไรสักนิดเดียว ให้มันได้งี้สิ! ฉันมองหามันก่อนจะวิ่งตามไป

          ผลัก!

          หมับ!

          “เชี้ย!” ด้วยความที่คนเยอะและซุ่มซ่ามระดับล้านของฉันทำให้ฉันชนเข้ากับเด็กใหม่คนหนึ่งจมหน้าเกือบจะลงไปเซย์ไฮกับพื้นปูนเสียแล้วดีหน่อยที่ไอ้เด็กนั้นมันคว้าเอวเล็กน่ารักๆของฉันเอาไว้ได้ทัน

          “ซุ่มซ่าม” เสียงหล่อดังขึ้น มันด่าฉัน! ได้ยินคำนั้นฉันก็ดีดตัวออกจากอ้อมกอดมันทันทีด้วยความหงุดหงิด ปากหมาอย่างงี้ไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่าหน้ามันจะเชี้ยแค่ไหน

          “ขอโทษและขอบใจ” พูดจบฉันก็วิ่งไปทางลูกไม้ทันทีเห็นมันต่อแถวเรียบร้อยด้วยท่าทีตื่นเต้นเห็นแล้วอยากจะตะโกนใส่หน้ามันดังๆว่า “มึงเข้าแถวผิด!!” ควายล้วน ๆไม่มีวัวผสมเลยจริง ๆน้องชายฉัน - -*

          “มองไรวะมาส” ผม มาส นักศึกษาปี 1 ของคณะบริหาร นักศึกษาใหม่ของมหาลัยออทัม ผมหันไปมองพี่ชายที่เดินมายืนข้างๆ มันมองตามสายตาของผมไปด้วยความอยากรู้แต่คงจะเห็นหรอกยัยเตี้ยนั่นตัวเล็กอย่างกับลูกแมวแถมตัวก็เบาหวิวอย่างกับขนนกแต่แปลกที่ตัวโคตรนุ่มเลย ยัยเด็กซุ่มซ่ามน่าจะกำลังขึ้นม.ปลายได้ล่ะมั้ง

          “เด็กซุ่มซ่ามน่ะเฮียอย่าสนใจเลย” ผมบอกก่อนจะเดินไปต่อแถวเพื่อลงทะเบียนโดยมีพี่ชายของผม มาร์ท เดินตามหลังมาเงียบๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค่ะ ตอนแรกจะสั้นๆ น่ารักๆ นิดนึงนะคะ ฝากนิยายเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยน่า คิกคิก

ขนมจะทยอยลงนิยายให้เท่ากับเวบนิยายออนไลน์เวบอื่นที่เราลงไว้นะคะ