Fairy Light

      การเดินทางของฉัน
 
วันที่ 6 เดือนมิถุนายน ปี xxx
บันทึกโดยฉันเอง
 
                    เมื่อวานมีอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะมากมายเลยทั้งเดินทางมาถึงเมือชึบาราชิ อีกก้าวเดียวก็จะได้เข้ากิลด์แล้ว ดันโดนหลอกโดยผู้ชายที่ใส่ชุดเหมือนฮีโร่ในหนังอีก ก่อนหน้านั้นดันเจอเด็กหนุ่มผมสีเทาที่เหมือนกับควันไฟกับแมวตัวสีฟ้าที่สถานีรถไฟ ดูเหมือนเขาจะต้องการความช่วยเหลือด้วย เขาบ่น หิวข้าวๆๆๆ ฉันที่คิดว่าปล่อยไปไม่ได้เลยเลือกที่จะช่วยเหลือเขา  แต่ว่าเจ้าแมวกับเด็กผู้สีเทานั้นก็กินอย่างกับมารแล้ว...
 
     " มารหรอ?? " เสียงปริศนาพูดขึ้น
 
ใช่ๆ กินยังกับมารที่หิวโหยมาก พอหลังจากเราแยกกัน ฉันก็ได้ไปที่นัดหมายแต่กลับถูกหลอกซะได้ นึกว่าจะต้องโดนเรื่องแบบนั้นแล้ว ในเวลาที่ฉันแทบจะจนปัญญา อยู่ๆกำแพงห้องก็พังลงมา ทำให้ฉันพบการร่างเด็กหนุ่มที่คุ้นตา เท็ตสึยะ กับ คิโด พวกเขามาช่วยฉัน?? ฉันนี้ดีใจจนน้ำตาไหลเลย ที่น่าตกใจที่สุด ฉัน....
 
     " ฉันต้องขอบคุณ คุณคิโดและเท็ตสึยะ ด้วยสิ " เสียงปริศนาเอ๋ยขึ้นมาอีกรอบ
 
ฉันหยุดชะงักนิดอยู่สักครู่ ฉันอยู่ คนเดียวนี้!! แล้วเสียงนั้นมันของใคร ฉันนึกขึ้นได้แล้วหันไปมองข้างหลังของตัวเอง หวังว่าจะไม่ใช่ผีนะ แต่เมื่อฉันหันไปมองข้างหลังตัวเอง ฉันก็ต้องตกใจยิ่งกว่าเจอผีหลอกซะอีก
 
     " โย่ว มิโอะ สวัสดีตอนเช้า ห้องเธอสวยดีนะ " เท็ตสึยะกล่าวทักทายพร้อมยกมือข้างนึกขึ้นมา มืออีกข้างกำลังถือขนมปังอยู่ เขานั่งอยู่บนโซฟาข้างหลังฉัน สีหน้าเขาดูยิ้มแย้มกว่าที่ฉันเจอเมื่อวาน

     " !!! ว็ากกก เดี๋ยวเถอะ นี้มันห้องฉันนะ นั้นก็อาหารเช้าฉันด้วย!!! " ฉันตกใจและโวยวายเสียงดังออกไปพร้อมกับชี้ตรงไปที่เท็ตสึยะ
 
     " เอ้า นี้อาหารเช้าเธอหรอ ไม่มีใครเขากินขนมปังเป็นอาหารเช้าหรอกนะ " เขาทำหน้าตาใส่ซื่อนั่งกัดขนมปังที่ละคำสองคำ
     
นี้เขาพูดได้หน้าตาเฉยมาก ไม่มีใครกินขนมปังเป็นอาหารเช้าหรอ แล้วที่นายนั่งกัดอยู่มันคืออะไร ห่ะ!!!!!! หายใจเข้าลึกๆ ไม่โมโหนะ ไม่โมโห ไม่โมโห
 
*แกร๊ดๆๆ*
     " กำแพงห้องสวยจังน๊า มิโอะ OwO " เสียงของเจ้าแมวที่พูดขึ้นหลังจากที่ไม่มีบทสทนาเลยจนถึงเมื่อกี้
 
     " ไม่เย็นแล้วโว้ย!! -__- " ฉันตะโกนออกไปปพร้อมกับเอาขาฟาดไปที่เจ้าแมวตัวนั้น ทำให้เจ้าแมวกระเด็นตามแรงของฉัน
ฉันพูดสิ่งที่คิดออกไป มันทำให้ฉันโมโหจริงๆนั้นแหล่ะ พึ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นานก็มีไอบ้าที่ไหนไม่รู้สองคน ไม่สิไอบ้าหนึ่งคนที่เข้ามากินอาหารเช้าของคนอื่นกับแมวบ้าที่บังอาจเอาเล็บมาขู่กำแพงห้องคนอื่น ฉันควรโมโหจริงๆ เฮ้อ
 
     " ว่าแต่พวกนายมาทำอะไรแต่เช้าเลย มีอะไรหรือป่าว " ฉันหยุดคิดเรื่องก่อนหน้านั้น แล้วหันไปถามเท็ตสึยะกับคิโดพร้อมกับทำหน้าสงสัย
 
เขาทำหน้าเศร้าหน้าตาตก ก่อนจะเดินไปเปิดประตูเดินออกไป "...ก็วันนี้เธอบอกจะเข้ากิลด์ของพวกเรานี้หน๊า ฉันเลยคิดว่า...ถ้าไปพร้อมกันเลยก็น่าจะดีกว่า " ดูลักษณะเหมือนเขาจะงอนหรือน้อยใจ
 
     " นี้เธอลืมพวกเราสินะ " เจ้าแมวสีฟ้าพูดขึ้นก่อนจะบินหงอยๆตามเท็ตสึยะออกไป
 
เดี๋ยว!! ใช่ๆ วันนี้ฉันจะไปที่กิลด์นี้ แงงง ฉันลืมได้ยังไงเนื่ย โอย ฉันผิดจริงนะเนื่ย ยังไงก็ต้องขอโทษพวกเขาก่อนละนะ ฉันคิดแล้วรีบวิ่งตามคนที่ออกจากห้องไปก่อนหน้าฉันออกไป
     "เดี๋ยวสิ ขอโทษนะ " ฉันรีบตะโกนออกไปเพื่อให้ทั้งสองคนหยุดรอฉัน  "เท็ตสึยะ คิโด รอฉันด้วยสิ" 
 
"!!!"
เขาได้หันมาด้วยท่าทางน่ากลัว ฉันได้หยุดชะงักเพราะความกลัวเสียวสันหลัง แต่ทันทีที่รู้สึกตัวเขาก็กระโจนพร้อมกับน่าตาที่ดีใจสุดๆ เข้ามาหาฉันแล้ว
 
     "มิโออออออ" 
     "มิโออออออออ "
เท็ตสึยะกับคิโดได้พูดออกมาพร้อมกัน แตฉันดันตกใจเพราะกริยาเขาแสดงออกมา เลยเผลอโต้กลับไปไม่ได้ขึ้น
"อย่าเข้ามาน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา " ฉันเผลอตะโกนออกไปพร้อมกับเตะทั้งสองคนกระเด็นตกน้ำไป
ซวยแล้ว!!!
 
 
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากนั้น
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
          ฉัน เท็ตสึยะ และคิโด ก็ได้มายืนอยู่หน้าประตูปานหนึ่งซึ่งมันเป็นประตูปานใหญ่มากๆ ฉันเริ่มรู็สึกเกรงขึ้นมา ถ้าเปิดไปเจอกับผู้ใช้เวทย์น่ากลัวๆหรือเก่งๆขึ้นมา ฉันควรทำยังไงดีนะ ควรพูดอย่างไงดี แต่ระหว่างที่ฉันได้แต่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตู กริยาของคนที่ยืนอยู่ข้างฉันกลับแตกต่างกันสิ้นเชิง เขายกขาข้างนึงขึ้นมาแล้วออกแรงถีบประตูสุดแรงพร้อมกับตะโกนขณะประตูที่ถูกถีบเปิดออกไปตามแรงของเขา
 
     " กลับมาแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! " เขาตะโกนออกไปเสียงดัน
 
เสียงที่ฮือ ฮาได้ดังสวนกลับมาอย่างไม่น่าเชื่อ ทุกคนต่างทักทายด้วยสีหน้าที่มีความสุข
     " กลับมาแล้วหรอ เท็ตสึ "
     " ยินดีต้อนรับกลับนะ "
     " กลับมาแล้วหรอ นายนี้ขี้โวยวายแต่เช้าเลยนะ เจ้าบ้า "
     " กลับมาแล้วหรอ พี่เท็ตสึ "
     " เจ้านั้นมันกลับมาแล้ว คราวนี้ที่นี้ก็คงไม่เงียบตามเคยแล้วสินะ "
 
สุดยอดเลยหมอนั้นเป็นที่ยอมรับขนาดนั้นเลยหรอ แต่ก็นะเขาก็อยู่ที่นี้มานานแล้วคงไม่แปลกหรอก
 
     " ผมก็กลับมาแล้วนะ " เจ้าแมวสีฟ้าพูดขึ้นกับจะยกมือข้างนึงทักทาย
 
     " ยินดีต้อนรับกลับนะคะ เท็ตสึ คิโด เหนื่อยหน่อยนะคะ " มีเสียงผู้หญิงตอบรับมาจากโต๊ะข้างหน้าที่ห่างออกจากประตูสองถึงสามโต๊ะ สีหน้าของเธอยิ้มแย้มก่อนจะกล่าวทักทายเท็ตสึยะกับคิโด ราวกับเป็นเรื่องปกติเหมือนทุกครั้ง แต่ว่าผมสีชมพูยาวถึงไหล่นั้นมัดผมข้างเดียวคือข้างขวา ไม่ผิดแน่คนนั้นคือ ยูโกะ ยูโกะ ยาไม ไม่ผิดแน่ ขึ้นชื่อว่าน่ารักที่สุดในกิลด์ได้ลงนิตยสารแฟชั้นประจำสัปดาห์เล่มที่ 35 ที่ออกมาไม่นานนั้น 
 
ฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูเกินความลนลานขึ้นว่าฉันควรมาอยู่ที่นี้จริงๆหรอ ก็มีเสียงเรียกฉันให้รู้สึกตัวจากความคิด 
 
     " เข้ามาก่อนนะ เด็กใหม่ใช่มั้ย เรื่องเอกสารเท็ตสึเข้าจัดการของเธอให้หมดแล้วนะ " ผู้หญิงผมสีชมพูพูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ฉัน
 
     " คะ...ค่ะ " ฉันที่เดินเข้าไปหลังจากเท็ตสึเดินเข้าไปแล้ว
 
ฉันที่กำลังเดินเข้าไปก็มีเสียงผู้ชายปริศนาตะโกนขึ้นว่า ดูว่าเหมือนเขาน่าจะโมโหอยู่
 
     " เจ้าบ้าเท็ตสึกลับมาแล้วหรอ รอบที่แล้วแกแย่งซีนฉันว่ะ ไอหัวควันไฟ " เด็กผู้ชายผมน้ำตาลเข้มตะโกนพร้อมชี้หน้าเท็ตสึด้วยสีหน้าโมโห
 
     " ก็นายอยากช้าเองนี่หว่า พอดีฉันชอบจัดการทีเดียวเสร็จเลยอะนะ " เท็ตสึเขาเลยตะโกนกลับไปพร้อมกับสีหน้าโมโหกวนๆ
 
     " อะไรของนายฟ่ะ ก็แผนมันพังตั้งแต่นายบุกออกไปก่อนแล้วว่ะ " เด็กผู้ชายผมน้ำตาลเข้มพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาเท็ตสึด้วยสีหน้าโมโห
 
     " ก็ช่วยไม่ได้นี่หว่าพอดีฉันเร็วกว่าน่ะ เจ้าตาตกขี้เก๊ก!!! " เท็ตสึทำน่าโมโหแบบกวนๆเดินเขาไปหาเด็กผู้ชายผมน้ำตาล
 
     " แกเองก็ตาขวาง ขี้โมโหเหมือนกันไม่ใช่หรอ!!! " เด็กผู้ชายตะโกนกลับใส่เท็ตสึ
 
     " อะไรของแกว่ะ จะหาเรื่องฉันหรือไง " เท็ตสึถามเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาล
 
     " แกนั้นแหละ จะหาเรื่องฉันใช่มั้ย " เด็กผู้ชายผมน้ำตาลถามกลับ
 
พอจบการสทนา ทั้งสองคนก็เริ่มต่อยกันอย่างวุ่นวาย ตายแล้ว?? สรุปเขาทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้หรอเนื่ย -__- แล้วฉันต้องห้ามเขามั้ยเนื่ย ตีกันซะแล้ว -_-''''
 
     " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สองคนนั้นเขาก็เป็นแบบนั้นตลอดนั้นแหล่ะ ฮะๆ " ยูโกะพูดขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ 
 
     "เจ้าเท็ตสึกลับมาแล้วหรอ รอบที่แล้วฉันแค่ออมมือเท่านั้นแหล่----- " เสียงผู้ชานคนนี้ตะโกนออกมา แต่ที่ไม่ทันที่จะพูดจบก็โดนเท็ตสึกับเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาลต่อยพร้อมกันจนกระเด็นมาทางที่ฉันกับยูโกะยืนอยู่ ฉันเลยต้องกระโดดหลบไปด้านข้างอย่างทุลักทุเล ฉันล้มลงกับพื้นแล้วหันไปถามยูโกะว่าหลบทันมั้ย แต่ภาพที่เห็นคือ ยูโกะโดนเต็มๆจ้า 
 
     " ไม่ต้องเป็นห่วงนะ " ยูโกะพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มก่อนจะสิ้นใจ 
*แว็กกกกกกกก * "คุณยูโกะ!!!"  ฉันตะโกนขึ้น แต่เมื่อฉันมองรอบๆแล้วทุกอย่างเละเทะหมดเลย เหมือนว่าคนอื่นโดนลูกหลงแล้วก็ทะเลาะกันเองหมดแล้ว ไม่ไหวถ้าฉันยืนอยู่ตรงนี้อีกฉันต้องตายแน่ๆ Y^Y ฉันจะตายตั้งแต่เข้ากิลด์ไม่ได้นะ ฉันเดินย่องๆไปหลบที่หลังโต๊ะ แล้วที่คือว่าปลอดภัยที่สุดกับไม่ปลอดภัยซะแล้ว เมื่อร่างของเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาลที่ตีกับเท็ตสึตอนแรกกระเด็นมาอยู่บนโต๊ะ เฉียนฉันไปนิดเดียว แต่โต๊ะก็พังไปแล้วด้วย Y^Y แงงงง
 
เขาลุกขึ้นแล้วเดินมาหาอย่างรวดเร็วเหมือนเขาพึ่งสังเกตุเห็นฉัน " เอ๊ะ เธอเด็กใหม่ใช่มั้ย ใช้เวทย์อะไรหรอ " เขาถามขึ้นแต่ฉันที่กลัวยังไม่ได้ตอบออกไป เท็ตสึก็ต่อยเขากระเด็นออกไปอีก แล้วจากนั้นก็มีผู้ชายที่โดนเท็ตสึกับเด็กผู้ชายผมน้ำตาลต่อยจนกระเด็นเข้ามาจับไหล่ฉันก่อนจะถามขึ้น " เด็กใหม่หรอ เธอสนใจมาคู่หู่กับฉันมั้ย " แล้วจากนั้นก็มีคนต่อยเขาออกจากฉันแล้วอุ้มฉันไว้แทน " เธอน่ะ มีเวทย์อะไรหรอ " แล้วฉันก็ดันต่อยเขากระเด็นทำให้ร่างฉันตกลงกับพื่้น
     " นี้มันวุ่นวายมากแงงง " ฉันพูดขึ้น
 
     " จะเอาใช่มั้ย!!! " เท็ตสึพูดขึ้นก่อนจะกำหมัดแล้วเรียกเวทย์ไฟออกมาที่มือ
     " ฉันของขึ้นแล้วนะเฟ้ย " เด็กผู้ชายผมสีน้ำตาลพูดและเรียกเวทย์คล้ายๆควันสีดำออกมา
     " พวกนายน่ะมันน่ารำคาญเกินไปแล้ว " คนที่อุ้มฉันเหมือนกันเรียกแสงออกมาที่มี
     " แกบังอาจมากเลยนะ " คนที่จับไหล่ของฉันเหมือนกี้เปลื่ยนแขนตัวเองให้เป็นแขนที่มีหินเกราะอยู่ทั้งแขน
 
เดียวสิ!!! เขาจะใช้เวทย์ในนี้หรอถ้าเวทย์ของเท็ตสึทำลายได้ขนาดนั้นแล้วคนอื่นละ กิลด์นี้คงระเบิดแน่!!!
 
 
     " พวกนายทั้งหมดน่ะแหล่ะ หยุด!!! " 
อยู่ก็มีเสียงผู้หญิงตะโกนเสียงดัง เสียงนั้นออกมาจากทางประตูของกิลด์ ความรู้สึกที่เหมือนกำลังจะโดนฆ่าแบบนี้ ทำให้ทำกลัวรวมถึงทุกคนที่กำลังจะสู้กันหยุดลงทันที....