Fairy Light

" เท็ตสึยะ...ฮารุกิ...เด็กผู้ชายคนนั้น... "

ฉันที่ได้แต่นั่งปิดหน้าอกของตัวเองอยู่บนเตียง ทำได้เพียงแต่ตกใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ทั้งห้องกลายเป็นสีดำ ไม่สิเหมือนถูกเผาให้ไหม้มากกว่า

          " เธอไม่เป็นไรนะ มิโอะ " เสียงปริศนาเอ๋ยถามฉันขึ้น

ฉันหันหลังไปมองตามเสียงนั่น เจ้าแมว?? พูดได้ด้วย!! ฉันยังคงนั่งแข็งทื่อไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป อะไรจะน่าตกใจมากกว่านี้อีกแล้ว

          " ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไรนะ เท็ตสึ " เจ้าแมวตัวสีฟ้าพูดออกมาด้วยสีหน้าที่อมยิ้มออกมา

          " เจ้าแมวนี้!!! " ฉันที่ตะโกนโวยวาย ออกไปด้วยความโมโห 

มันก็น่าโมโหจริงๆละนะคนกำลังแย่มาอมยิ้มใส่กับแบบนี้ มันน่าฟาดสักทีสองทีจริงๆ -_-

          " เอ้า นี้!! เอาไปใส่ก่อนสิ " เด็กผู้ชายถอยเสื้อแล้วโยนเสื้อด้วยมือข้างเดียวให้ฉัน

แต่ไม่ทันที่บทสทนาของเราจะจบลงก็มีคนอีกหลายคนวิ่งเข้ามา เหมือนต้องการจะจับตัวพวกเราเอาไว้ 

เสื้อที่ถูกโยนมาตามแรงของเขา บดบังสายตาฉันจากเขา เมื่อเสื้อค่อยๆตกลงพื้น ร่างของเขาที่เปลีอยท่อนบน แต่ที่ทำให้ฉันเห็นเขาชัดเจนมากขึ้น!! หัวไหล่ของเขามีตรากิลอยู่ แล้วตรานั้นทำให้ฉันตกใจมากที่สุด Fairy..........Light.......... แล้วเสื้อของเขาก็ตกลงกองบนตักของฉัน          

          " อะ...อือ ขอบคุณนะ " ฉันที่หยิบเสื้อที่กองบนตักของฉันขึ้นมาสวมเพื่อปกปิดร่างกายที่เปลือยอยู่

          " จะไปแล้วนะ!! " เจ้าแมวพูดขึ้นก่อนจะบินและยกร่างของฉันขึ้นอย่างรวดเร็ว 

* แว็กกกกกกก!! * " ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะยะ เจ้าแมวพูดได้ " ฉันโวยวายขึ้น

          " อย่าดิ้นสิ ตัวเธอหนักนะ " เจ้าแมวพูดขึ้น

          " ว่าใครก็กันยะ เดี๋ยวแม่จะตีด้วยแส้น้ำเลยนิ " ฉันยังคงโวยวาย

          " มิโอะ ฉันมีอะไรจะบอก เวทย์ฉันหมดเกลี้ยงแล้วนะ OwO " เจ้าแมวพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย

          *!!!!!!* " เจ้าแมวบ้า!!!! " QwQ

ร่างของฉันกับเจ้าแมวตกลงมาจากฟ้า ทำยังไงดีถ้าตกถึงพื้นฉันต้องตายแน่ๆ T^T  เอ๊ะ ฉันยังมีเวทย์อยู่นะแถมอยู่ใกล้กับแม่น้ำด้วยอย่างนี้ก็ทุนแรงได้เยอะเลย เอาละนะ!! 

ฉันตั้งสมาธิใช้มือทั้งสองข้างแบบมือผสานไปข้างหน้าของตัวเอง " Water Stand " จากนั้นน้ำในแม่น้ำก็ค่อยๆลอยขึ้นมาเป็นแท่นบางๆรองรับตัวของฉันกับแมวสีฟ้าก่อนจะตกลงพื้นอย่างเฉียวเฉียน

          " เส้นใยแดงฝ่าแปดเลย!! " ฉันนั่งอยู่บนแท่นน้ำบางๆถอนหายใจเล็กน้อย " นี้ เจ้าแมว?? ไม่เป็นไรใช่มั้---- "

* ตู้มมม!! *

* โครม!! *

ฉันไม่ทันจะพูดจบ ก็มีเสียงระเบิดต่อหน้าต่อตาฉัน ตึกที่อยู่ตรงหน้าฉันพังถล่มลงมา อะ...อะไรกันเนื่ย ฉันตกใจกับภาพตรงหน้าฉัน ถึงเขาจะมาช่วยฉันแต่เขามาคนเดียว แต่พวกนั้นเยอะกว่า

          " เท็ตสึยะ!!! " ฉันตะโกนออกไป ร่างของฉันกระโดดลงจากแท่นน้ำบางๆที่ห่างจากพื้นไม่ถึงสองนิ้ว

          " ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก สำหรับเขาแค่นี้สบายมากเลยนะ " เจ้าแมวสีฟ้าพูดขึ้นมา

          " แต่ว่า..." ฉันแต่ได้ยินคำพูดประโยคนั่นมันก็ทำให้ฉันอดเป็นห่วงเขาไม่ได้

          " อ้างชื่อฉันไม่พอ.... " เสียงของเด็กผู้ชายที่เดินออกมาจากซากของตึก

          " ก็เอาซิ แกจะแน่แค่ไหน เด็กน้อย " เสียงของผู้ชายที่กระโดดออกมาจากซากตึก จากนั้นเขาก็ปล่อยเวทย์ที่มีแสงสีเขียวออกมาใส่เด็กผู้ชายตรงหน้าทำให้เกิดการระเบิดรุนแรงขึ้นอีกครั้ง

*ตู้มม!!*

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากฉันเริ่มจะตามไม่ทันแล้ว แต่ว่าโดนเขาไปเต็มๆแบบไม่มีการป้องกันเลย เขาไม่เป็นไรจริงๆหรอ " เท็ตสึยะ!! " ฉันตะโกนออกไปอีกครั้ง ควันที่ลอยอยู่ในอาการเริ่มจางลง ทำให้ฉันเห็นว่าเขากำลังกินเวทย์นั้นเข้าไป นี้มันเรื่องอะไรกัน...

          " ก็บอกว่าไม่เป็นไร เขาน่ะสามารถกินเวทย์ที่มีต้นกำเนิดเป็นไฟได้น่ะ " เจ้าแมวพูดด้วยสีหน้าแสยะยิ้มบางๆ

          " กะ...แก หรือว่าเป็นตัวจริง " ผู้ชายผมสีแดงพูดขึ้นมา

          " เออ ก็ตัวจริงสิ แล้วก็ไม่ยกโทษให้สำหรับคนที่อ้างชื่อกิลด์ของฉันหรอกนะ!!" เขาพูดขึ้นก่อนจะเรียกไฟออกมาที่มือแล้วกำหมัดแน่น

          " หมัดไฟพิโรธ!! " เขาพูดจบแล้วหมัดของเขาฉกไปที่หน้าของผู้ชายผมแดง

*ตูบ*

*โครม!!*

 ร่างของชายผมสีแดงกระเด็นไปไกลมากทะลุกำแพงไปห้าถึงหกอัน สุดยอด...นี้หรอกผู้ใช้เวทย์ของ Fairy Light น่ะ

          " แต่ว่า.....แบบนี้มัน เกินไปแล้ววววววววววววว!!! " ภาพตรงหน้าฉันคือภาพที่บ้านและตึกผู้ทำลายไปกว่าครึ่งนึง พื้นเป็นหลุมขนาดใหญ่

พวกเราที่อยู่กับอยู่สามคนของได้ยินฝืเท้าที่กำลังวิ่งกรูกันมา ยังไม่หมดอีกหรอพวกนั้นน่ะ แต่ทางกลับกัน เท็ตสึยะกับเจ้าแมวสีฟ้ากับลนลาน

          "สภา!! แย่แล้ว ทำไงดีๆๆ ใช่ๆ นี....หนี....หนีสินะ พวกเราหนีกันเถอะ คิโด มิโอะ " เท็ตสึยะพูดขึ้นพร้อมกับคว้ามือของฉันแล้ววิ่งนำไปทำให้ฉันต้องวิ่งตามเขาไป

          " ว้ายย ดะ...เดี๋ยวสิ ทำไมฉันต้องหนีตามพวกนายด้วยละ?? " ฉันถามเท็ตสึยะขึ้นในขณะที่กำลังวิ่งตามเขาอยู่

เขาที่วิ่งนำก็หันมาพูดกับฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม " ก็เธอน่ะ อยากเข้ากิลด์ของพวกฉันนิ "

          " เอ๋... " ฉันที่ตกใจกับคำพูดของเขาก็คิดอะไรไม่ออกเลย มันเป็นคำถามที่ฉันตอบไม่ได้ในทันที

          " งั้นก็มาเข้ากิลด์กับพวกเราสิ กิลด์ที่เธออยากเข้าน่ะ " เขาพูดด้วยสิหน้ายิ้มแย้มให้ฉันราวกับเชิญชวนความฝันของฉันให้ส่องสว่างขึ้นมา

ฉันยิ้มออกมา แล้วก็ตอบเพียงคำตอบตกลงสั้นๆในทันที " อือ!! "

จากนั้นเขาก็ปล่อยมือฉันเพื่อให้ฉันวิ่งเอง ร่างกายของฉันได้วิ่งตามกำลังของตัวเองออกไป บางทีนี้อาจจะเป็นโชคของฉัน 

ฉันได้แค่คิดและมองเด็กผู้ชายผมสีเทาที่วิ่งนำหน้าอยู่กับเจ้าแมวสีฟ้าที่บินนำหน้า คืนนั้นพวกเราวิ่งหนีจากกองทัพของสภาอยู่นานมาก...