Fairy Light

          หลังจากที่ฉันออกมาจากร้านอาหาร ฉันก็เดินหาห้องเช่าอยู่พักหนึ่งแล้วเหมือนว่าจะเต็มทุกที่เลย แงงงง ฉันจะทำยังไงดีละเนื่ย  ฉันเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงตึกสีชมพู ตึกนั่นมีประมาณสามถึงสี่ชั้น ที่หน้าตึกมีป้ายติดไว้ *มีห้องว่างให้เช่า* ฉันหันไปมองป้ายด้วยความตกใจและดีใจ เย่!! ในที่สุดก็หาได้แล้ว เอาละ!! ต้องรีบแล้ว ฉันเดินเข้าไปข้างในตึก ก่อนจะเอ๋ยถามกับหญิงวัยประมาณป้า
 
" ขอโทษค่า มาขอเช่าห้องค่า " ฉันใช้มือผลักประตูเข้าไป และพูดขึ้นมา
 
" ได้สิ แต่ว่าอ่านแล้วก็เซ็นสัญญาแล้วอย่าลืมอ่านด้วยล่ะ " ป้าคนเช่าเอ๋ยขึ้น
 
หลังจากที่ตกลงกับป้าคนเช่าเรียบร้อยฉันก็ขึ้นไปยังห้องที่เช่า เมื่อเปิดประตูเข้าไปฉันก็ส่องสายตามองไปรอบๆห้อง บรรยากาศของห้องดูน่าอยู่มากไม่รวมถึงหน้าตาที่หันออกริมคลองพอดี นี้ละที่ฉันต้องการ ยังไงก็รีบจัดของในห้องก่อนดีกว่า 
 
     เวลาผ่านไปฉันก็นำของที่เอาติดตัวมาค่อยๆจัดเรียงทีละนิดๆจนเสร็จ ของฉันมันก็เยอะอยู่นะเท่าที่จำได้มันไม่น่าที่จะเยอะขนาดนี้นะ?? เฮ้อช่างมันเถอะ นี้ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วยฉันต้องรีบเตรียมตัวแล้ว ทำคิดแล้วก็ทำท่าฮึ้ดสู้อีกครั้ง ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(ตัดมาตอน เวลาใกล้นัดหรือก็คือ 20.50 น. นั้นเอง)
     ตายจริง ทำไมต้องมาสายในเวลาแบบนี้ไม่น่านอนแช่อ่างนานเลยเรา แล้วก็ทำไมฉันต้องแต่งตัวสวยๆมาวิ่งด้วยเนื่ย T^T ยังนี้ที่แต่งมาก็ไม่มีความหมายนะสิ!! ยังไงก็ต้องไปให้ทันละน๊า!! เอ๊ะ ดูเหมือนท่าเลี้ยวซ้ายข้างหน้าก็น่าจะถึงแล้ว ฉันหยุดวิ่งก่อนจะถึงทางเลี้ยวใช้มือข้างนึงยันกำแพงไว้ ถอนหายใจออกมาเฮื้อกใหญ่ มองดูนาฬิกาบนหอคอยที่อยู่ใจกลางเมือง เหลืออีก 2 นาที เยื่ยม!! ทันเวลา ฉันเดินเลี้ยวซ้ายก็พบกับตึกหลังใหญ่มันสูงประมาณสิบถึงยี่สิบชั้น ฉันยืนมองตึกอยู่แล้วก็มีผู้ชายเดินมายืนข้างหลังฉัน ก็จะทักทายฉัน
 
" มาแล้วหรอ มิโอะจัง " เขายิ้มให้ฉันก่อนจะจับไหล่ฉัน และเดินเข้าในข้างในตึกพร้อมกัน
 
หลังจากเดินเข้ามาเขาก็บอกให้ฉันไปรอที่ห้อง 110 ซึ้งระหว่างทางมันก็เงียบมาก ฉันก็เดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องและเปิดประตูเข้ามา ในห้องข้าวของถูกจัดเรียงเป็นระเบียบราวกับว่าของทุกอย่างถูกจัดเสร็จเมื่อกี้เลย
 
*กึด*
เสียงกอนประตูดังขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปมองต้นเสียงนั่น
 
" ว่าไง มิโอะจัง ห้องสวยใช่มั้ย " ชายผมสีแดงคล่ำพูดขึ้น
 
" กะ...ก็สวยนะคะ แต่ว่า คุณให้ฉันมาที่นี้ แล้วสมาชิกคนอื่นละค่ะ?? " ฉันพูดด้วยเสียงเบาๆ 
 
ทำไมฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาละ?? ในห้องมีแค่ฉันกับผู้ชายอีกคน ไม่สิ เท็ตซึยะ??
 
" งั้นเราก็มาเริ่มกันเลยมั้ย?? " เข้าแสยะยิ้มก่อนจะเดินตรงเข้ามากอดร่างกายของฉัน มือของเขาค่อยๆลูบตัวของฉัน
 
ฉันตกใจพยามรวบรวมสติของตัวเอง หาวิธีทีจะทำให้เขาออกห่างจากตัวฉัน
 
" ออกไปห่างๆตัวชั้นนะคะ!! " ฉันรวบรวมความกล้าและสติของตัวเองทั้งหมดผลักร่างของผู้ชายที่กำลังกอดฉันอยู่ให้ออกห่างทันที
 
ร่างของเขาเซถอยหลังไปสามสี่ก้าว จากนั้นห้องก็อยู่ในความเงียบได้ชั่วขณะ แล้วผู้ชายคนนั้นก็กระโกนออกมา
 
" ....เธอ!! เธอกล้าปฎิเสธฉันคนนี้หรอ เธอรู้มั้ยว่าเป็นคนใคร!! " เขาตะโกนด้วยสีหน้าโมโห
 
" ฉันไม่รู้ค่ะ แต่คุณทำแบบนี้ไม่ถูกนะคะ " ฉันตะโกนกลับไปด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว
 
" เธอมาที่นี้แล้วแสดงว่าเธอเป็น ผู้หญิงของฉัน ฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน!! " เขากระโจนเข้ามาหาฉันทำให้ร่างของฉันล้มไปที่เตียงนอนข้างหน้าต่าง
 
" อย่านะคะ ฉันของร้องเถอะนะคะ คุณเท็ตซึยะ ปล่อยฉันนะคะ!! " ฉันพูดขอร้องและดิ้นขัดขืนเขาสุดแรงแต่ก็เหมือนจะไม่เป็นผล 
 
ทำยังไงดี ฉันกำลังจะโดนทำเรื่องแบบนั้น T^T ไม่เอา อย่านะ เสื้อผ้าของฉันค่อยๆโดนเผาชีกขาดทีละชิ้น แย่แล้ว ฉันดอ้นสุดแรงแล้วนะทำไมถึงยังไม่ปล่อยฉันอีก!!! แงงงงง ปล่อยฉานนนน เอ๊ะ เรายังมีเวทย์มนต์อยู่นี้ จะใช้ก็ตอนนี้ล่ะ
ฉันพยามทำจิตใจให้สงบก่อนจะใช้เวทย์น้ำแต่ดูเหมือนว่าทำไมมันถึงใช้ไม่ได้ล่ะ??
 
" หึม ฉันรู้นะว่าเธอจะต้องใช้เวทย์เล่นงานฉัน ฉันก็เลยใช้วาดวงเวทย์ที่ทำให้ใช้เวทย์ไม่ได้ไว้ในห้องนี้  ฮ่าๆๆ "
" เท่านี้เธอก็จะเป็นของฉันแล้ว ภรรยาจ๋า " เข้าพูดด้วยสีหน้าที่ได้ชัยชนะและหัวเราะออกมา
 
แย่แล้ว ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ฉันร้องออกมา ตัวฉันนี้มันแย่จริง ทำไมถึงต้องเชื่อคนง่ายด้วยนะ เพราะความฝันลมๆแล้งๆของฉัน(?) 
 
" ถึงเธอร้องไห้ ฉันก็ไม่ใจอ่อนหรอกนะ " เขาแสยะยิ้มออกมา
 
แล้วพอเขาพูดจบอยู่ๆก็มีเสียงจากที่ไหนไม่รู้ดังขึ้นมา
 
*โครม*
" ฉันทนไม่ไหวแล้วโว้ย!! " แล้วจากนั้นกำแพงห้องก็พังทลาย ร่างของผู้ชายที่ค่อมร่างของฉัันอยู่กระเด็นออกไปข้างนอก
 
ฉันตกใจแต่ก็ทำได้แค่นอนนิ่งมองเหตุการณ์ตรงหน้า มันเกิดอะไรกันขึ้นเนื่ย O_O ฉันมองคนที่เข้ามาใหม่ ร่างเขาทำให้ฉันพอจำได้
 
" นายเองหรอที่ชื่อ เท็ตซึยะ ฮารุกิน่ะ " ผู้ชายผมสีเทาพูดขึ้น 
" ฉันจะบอกอะไรให้นะ " เขากำมือให้เป็นกำปั้นแล้วต่อยลงที่พื้นก่อนจะมีไฟออกมาเผาห้องจนไหม้เป็นสีดำ
 
ไม่น่าเชื่อแค่พริบตาเดียวสามารถเผาทั้งห้องได้ ฉันลุกขึ้นมาและเอามือปิดหน้าอกของฉันที่เปลือนไว้ เด็กผู้ชายคนนั้น(?)
 
เขาตะโกนออกแล้วราวกับป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ชื่อของเขา ด้วยสีหน้าที่โมโหเลือดขึ้นหน้า
.
.
.
.
.
.
.
" ฉันนี้แหล่ะ เท็ตซึยะ ฮารุกิ......."
" แห่งกิลด์ Fairy Light!! "