เร้นรักมธุรสลวง

“ลาดา ตื่นเต้นเหรอคะ มือเย็นเชียว”  

กวินพลจำต้องหยุดการก้าวเดินเมื่อระยะห่างอีกไม่ถึงช่วงแขน ศีรษะของลันลาดาก็จะปะทะกับประตูทางเข้าของโรงแรมชื่อดังในตัวเมือง ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานแต่งงานของพ่อเลี้ยงรณฤทธิ์ เพื่อนสนิทของกวินพลกับคมพัชญ์ โชคดีที่กวินพลคอยสังเกตลันลาดา ชายหนุ่มจึงดึงมือนุ่มของหญิงสาวเอาไว้ทันก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุให้เจ็บตัว ไม่รู้ว่าต้องโทษพนักงานทำความสะอาดที่เช็ดกระจกใสเกินไปจนทำให้มองไม่เห็นสิ่งกีดขวาง หรือต้องโทษสาวน้อยแสนน่ารักที่เขาควงออกงานคืนนี้ที่เอาแต่ใจลอย

“คะ? ค่ะ คือ... ลาดาไม่ค่อยได้แต่งตัวแบบนี้ ก็เลยประหม่านิดหน่อย ขอโทษพี่วินด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่วินชอบบริการคนสวย เกาะแขนพี่สิจ๊ะ”

ลันลาดาก้มมองท่อนแขนของกวินพลที่งอค้างรอให้เธอสอดแขนเข้าไปควงแล้วอมยิ้ม ก่อนงอเรียวแขนเล็กของตัวเองเกี่ยวเอาไว้ เดิมทีพ่อเลี้ยงนภัทรตั้งใจให้เธอออกงานนี้คู่กับคมพัชญ์ถือเป็นการเปิดตัว ทว่าวันนี้ทั้งวันเธอยังไม่เจอชายหนุ่มเลย เมื่อเช้าเขาก็ออกไปดูงานในไร่แต่เช้ามืด เที่ยงก็ไม่กลับมากินข้าวที่บ้านเหมือนเคย ตกเย็นก็โทร.สั่งให้เธอมางานกับกวินพล ส่วนเจ้าตัวจะตามมาสบทบทีหลัง ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าว่าคมพัชญ์กำลังหลบหน้า ไม่อยากมางานกับเธอ

“วันนี้ลาดาของพี่สวยมาก ขอพี่ควงไปอวดเพื่อนหน่อยนะคะ”

“ถ้าพี่วินไม่กลัวว่าลาดาจะทำให้ขายหน้า ก็...ยินดีค่ะ”

คำว่า ‘สวย’ คงเป็นคำที่ผู้หญิงทุกคนชื่นชอบเพราะมันสร้างความมั่นใจได้มากมายเหลือเกินยามต้องแต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ไม่คุ้นชิน เธอก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่หัวใจเธอคงเบ่งบานเป็นดอกไม้อิ่มน้ำมากกว่านี้หากคมพัชญ์เป็นคนพูดมัน แววตาเศร้าสร้อยของคู่ควงตกอยู่ในสายตาช่างสังเกตของกวินพลตลอดเวลา น่าเสียดายนักที่มันสวนทางกับความงดงามภายนอก เพราะวันนี้ลันลาดาถูกช่างฝีมือดีจับแต่งหน้าทำผมเสียงดงามราวกับเจ้าหญิงน้อย เส้นผมยาวสยายกลางหลังถูกจับม้วนเกลียวแล้วรวบเป็นช่อหลวมๆ ปล่อยไรผมบางส่วนคลอเคลียใบหน้าดูอ่อนหวาน ใบหน้าจิ้มลิ้มถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบาตามคำสั่งของกวินพลเพราะอยากให้ลันลาดาได้โชว์ผิวหน้าสวยสุขภาพดี

‘มีดีต้องโชว์!’

นอกจากผิวหน้า กวินพลก็ยังตั้งใจโชว์เรียวขาเล็กของลันลาดาให้ทุกคนที่เห็นเหลียวหลังมองด้วยการเลือกเดรสสั้นแค่เข่าแบบเกาะอกคัตติ้งเนี้ยบสีโอรสให้ว่าที่น้องสะใภ้ใส่ออกงาน ตัวชุดด้านหน้าประดับด้วยคริสตัลปักมือเป็นรูปช่อดอกไม้ไล่โทนสีดูมีมิติสวยงาม อวดช่วงเอวอ้อนแอ้นด้วยริบบิ้นเส้นโตที่ผูกไว้ด้านหลัง ชุดงามยามอยู่บนไม้แขวนสวยๆก็ยิ่งพากันเจิดจรัส ลันลาดาในวันนี้จึงดูน่ารัก น่าทะนุถนอมปนเซ็กซี่จนมั่นใจว่าหนุ่มๆในงานต้องพากันมองด้วยสายตาชื่นชมและอิจฉาเขา และเพื่อพิสูจน์ว่ากวินพลไม่ได้อวยว่าที่น้องสะใภ้ตัวเอง ชายหนุ่มจึงควงลันลาดาพาเดินเข้าไปร่วมงานด้วยจังหวะก้าวเดินมั่นคงเพื่อเป็นที่พึ่งพิงให้คนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

หลังจากพาลันลาดาไปทักทายและถ่ายรูปกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวหน้างานเรียบร้อย กวินพลก็ควงว่าที่น้องสะใภ้เข้ามาในห้องจัดเลี้ยงพลางสอดส่ายสายตาหาคนรู้จัก แขกเริ่มมากันหนาตา ส่วนใหญ่ก็เป็นคนในพื้นที่ที่คุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว กวินพลจึงโดนเรียกอยู่หลายรอบ พลอยทำให้ลันลาดาต้องหยุดตามไปด้วย แล้วเหตุการณ์ก็เป็นอย่างที่กวินพลคาดเดา นั่นคือมีสายตาของหนุ่มๆในงานหลายคนมองตามลันลาดาตาละห้อย บ้างก็หยอกถามทีเล่นทีจริงว่าหญิงสาวเป็นน้องสาวตามที่กวินพลแนะนำหรือไม่ บ้างก็ขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นแขกของไร่บารมีเสียดฟ้า หรือบางคนถึงกับร้องหาปากกาเพื่อกรอกใบสมัครตำแหน่งว่าที่น้องเขยของกวินพล

“วิน ทางนี้”

กวินพลแวะทักทายคนนั้นคนนี้อยู่ครู่ใหญ่ก็มีเสียงเรียกจากทางด้านหลัง ลันลาดาเดาว่าคงเป็นเพื่อนสนิทเพราะชายหนุ่มยิ้มแป้นทันทีที่หันไปเห็นหน้าคนเรียก จากนั้นกวินพลก็เดินตรงดิ่งเข้าไปหา ทั้งสองโผเข้ากอดกันเหมือนเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่พอร่างสูงทั้งสองผละออก ลันลาดาก็ต้องสงสัย เพราะเพื่อนของกวินพลนั้นหน้าตาออกไปทางต่างชาติแต่กลับพูดภาษาไทยชัดมาก ที่สำคัญคือชายหนุ่มหล่อราวกับหลุดออกมาจากปกนิตยสารเลยเชียว

“เฮ้! พายุอะไรพัดนายหัวอาชาออกมาจากบ้านได้วะ เซอร์ไพรส์ฉิบหาย”

แขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่คือเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับเจ้าบ่าวเจ้าสาว ยกเว้นแก๊งของกวินพลที่ประกอบไปด้วยแฝดนรก รณฤทธิ์ และอาชาวิน เพราะหนุ่มๆกลุ่มนี้เขารู้จักจนรวมตัวเป็นแก๊งด้วยการติดต่อเรื่องงานประสาเจ้าของไร่ผลไม้ที่บางครั้งก็ผนึกกำลังส่งออกผลไม้ไปต่างประเทศร่วมกัน กำหมัดชนกันอันเป็นสัญลักษณ์การทักทายประจำกลุ่มเรียบร้อย กวินพลก็จูงลันลาดาตามไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับอาชาวิน ทั้งโต๊ะมีเก้าอี้อยู่แปดตัว แต่ไม่รู้งานนี้นายหัวถิ่นใต้ทำอิท่าไหนถึงไม่มีแขกคนอื่นๆมานั่งด้วยเลยสักคน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา กวินพลทิ้งตัวลงนั่งคั่นกลางระหว่างลันลาดากับอาชาวิน ก่อนหันไปพูดคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานปีกว่า ครั้งสุดท้ายที่เจอก็ตอนเอาของขวัญวันเกิดครบหนึ่งขวบไปให้หลานสาวตัวน้อย เพราะหลังจากแต่งงาน อาชาวินก็สถาปนาตัวเองเป็นสามีดีเด่น อยู่กับเหย้าเฝ้าเรือนกับลูกแทบไม่เคยออกเที่ยวเตร่ที่ไหนอีกเลย เพื่อนๆจึงไม่ค่อยได้เห็นตัวเป็นๆของนายหัวถิ่นใต้บ่อยนัก ได้เจอหน้ามันทีก็รู้สึกโชคดีจนแทบจะเอาแผ่นทองไปปิดตามตัวมันเพื่อความเป็นศิริมงคล พ่อคุณช่างหาตัวยากเหลือเกิน!

“กลัวเพื่อนจะตัดออกจากกองมรดกไง เลยต้องรีบมาเอาหน้า สบายดีนะเพื่อน”

“สบายสุดๆ แล้วน้องอัญชันกับยายลูกหมูล่ะ ไม่มาด้วยกันเหรอวะ คิดถึง”

ยายลูกหมูของกวินพลคือเด็กหญิงเนรัญญิการ์ แมคคานน์ อายุราวสองขวบเศษ บุตรสาวตัวกลมแก้มยุ้ยน่ารักน่าขโมยกลับมาฟัดที่บ้านของอาชาวินกับช่ออัญชันที่ไอ้เพื่อนซี้มันขยันถ่ายคลิปน่ารักๆของแม่หนูส่งมาอวดเพื่อนในไลน์กรุ๊ปตามประสาคุณพ่อจอมหลงลูก แต่คงไม่แปลกที่อาชาวินจะหลง เพราะขนาดคุณอาอย่างเขาที่ได้คุยกับหลานผ่านวิดีโอคอลยังใจละลายทุกครั้งที่ถูกยายแก้มกลมออดอ้อน พ่อเลี้ยงนภัทรกับคมพัชญ์ก็ไม่อยู่ในข้อยกเว้น ถ้ารู้ว่าเขาโทร.หาหลานสาวครั้งใดล่ะก็สองหนุ่มนั่นก็จะเข้ามาขอคุยกับเด็กหมูเนเน่ทุกที หลงกันทั้งบ้าน หลงถึงขนาดบิดาเขาประกาศกร้าวว่าถ้าลูกชายสองคนไม่ยอมมีหลานให้ก็จะยกสมบัติทั้งหมดให้ยายลูกหมู อานุภาพความน่ารักของยายเนเน่อันตรายสุดๆ

“อัญชันกำลังแพ้ท้อง ฉันเลยไม่อยากให้มาเจอคนเยอะๆ กลัวติดหวัดติดเชื้อโรค คนที่สองมาแล้วโว๊ย ไม่อยากจะอวด ผู้ชายซะด้วย”

น้ำเสียงของอาชาวินปกปิดความปลาบปลื้มใจไม่มิดเอาเสียเลยยามเอ่ยบอกข่าวดี อยากจะเบะปากหมั่นไส้กับรอยยิ้มกรุ้มกริ่มบนใบหน้าหล่อประหนึ่งผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลกของคุณพ่อลูกสองแต่ก็ทำไม่ลง กวินพลตบมือลงบนบ่าบึกบึนของเพื่อนรู้สึกดีใจไปกับมันด้วย เพราะเคยได้ยินนายหัวหน้าคมมันบ่นๆอยากมีน้องให้ยายลูกหมู อยากมีลูกชายไว้เล่นอะไรแผลงๆประสาหนุ่มๆนานแล้ว สมหวังซะที นายหัวอาชาวินคนรักเมียที่สุดในสามโลก!

“เฮ้ย! ดีใจด้วย มีเพื่อนเตะบอลแล้วสิวะ น้ำยาแรงจริงๆ”

“เออ อีกห้าเดือนรู้กันว่าจะหล่อเหมือนพ่อหรือเปล่า แล้วแกล่ะ เมื่อไรจะมีข่าวดี ฉันนำไปสองแล้วนะ”

อาชาวินเอ่ยถามปูทางเพื่อทำความรู้จักกับสาวน้อยหน้าหวานที่นั่งร่วมโต๊ะ ดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ประเภทควงเล่นๆคลายเหงา กิริยาท่าทางอ่อนโยนขี้อาย ไม่กร้านโลกอย่างที่เจ้าแฝดพี่มันชอบควงไปตะลิดติ๊ดชึ้ง ผู้หญิงแบบนี้เหมาะสำหรับเป็นแม่ของลูก และเสือผู้หญิงจะไม่นิยมเข้าไปเกี่ยวข้องหากไม่อยากอวสานชีวิตโสดอันล้ำค่า พอเห็นกวินพลควงออกงานคล้ายตั้งใจพามาเปิดตัว ก็พาให้คิดว่าไอ้หมอนี่มันคิดจะมีครอบครัวในเร็วๆนี้ เลยอยากทำความรู้จักว่าที่น้องสะใภ้

“ฉันรอเลี้ยงหลาน ไม่รีบ นี่ลันลาดา น้องสาวฉัน ลาดาขา นี่นายหัวอาชาวิน เศรษฐีใหญ่คุมภาคใต้ มันอาจจะหน้าแก่ล้ำพี่ไปเยอะ แต่มันเป็นเพื่อนพี่เองค่ะ” เสียงเรียกของกวินพลดึงลันลาดาที่เพียรสอดส่ายสายตามองไปรอบห้องจัดเลี้ยงจนเหมือนคนเหม่อลอยให้หลุดจากภวังค์

“สวัสดีค่ะคุณอาชาวิน”

“สวัสดีครับ เรียกพี่ว่าอาชาก็ได้”

อาชาวินยกมือรับไหว้จากสาวน้อยที่ยกมือขึ้นไหว้เขาสวยงาม ก่อนส่งสายตากินเลือดกินเนื้อไปทางเพื่อน เขาไม่ได้แก่อย่างที่กวินพลใส่ร้ายซะหน่อย แต่ที่ต้องไว้หนวดไว้เคราจนแลดูสูงวัยกว่าปกตินิดหน่อยเป็นเพราะลูกเมียเขาน่ารักมากต่างหาก นี่ถ้ายกขาคู่ขึ้นถีบยอดหน้ากวินพลโทษฐานทำลายภาพลักษณ์แล้วผู้คนในงานไม่แตกตื่น อาชาวินจะไม่รั้งรอเลยเชียว

“มากับไอ้วินแบบนี้ ระหว่างที่เดินอยู่ในงาน ลาดาต้องเดินดีๆนะครับ”

“มีอะไรเหรอคะพี่อาชา”

ลันลาดาเอียงคอ ช้อนตาขึ้นมองอาชาวินตาใสแป๋วอย่างที่สองหนุ่มคิดในใจพร้อมกันว่าน่ารัก ทันทีที่ได้ยินอาชาวินเอ่ยเตือนด้วยสีหน้าจริงจัง คนถูกเตือนก้มหน้ามองรองเท้า มองพื้นพรมสลับกันไปมา แต่ก็ยังไม่ได้รับคำตอบ ลันลาดาจึงเงยหน้ากลับขึ้นมามองอาชาวินอีกที

“พี่เป็นห่วง กลัวลาดาจะโดนบรรดากิ๊กเก่าไอ้วินเล่นงาน ที่พี่รู้มีไม่ต่ำกว่าสิบคน ที่พี่ไม่รู้น่าจะอีกเพียบ”

อาชาวินกล้าแซวเรื่องนี้เพราะจับความรู้สึกของกวินพลได้ว่าชายหนุ่มเอ็นดูลันลาดาเหมือนน้องสาวเท่านั้น

“ไอ้เพื่อนชั่ว มาถึงก็จุดไฟเผากันเลย ภาพลักษณ์พี่ชายที่แสนดีกูเสียหมด ลาดาอย่าไปเชื่อมันนะคะ”

อาชาวินยื่นหน้าไปกระซิบกระซาบให้ลันลาดาได้ยิน แต่เผอิญว่ากวินพลนั่งคั่นกลางระหว่างทั้งคู่ ฉะนั้นชายหนุ่มจึงได้ยินที่นายหัวถิ่นใต้นินทาชัดเจน กวินพลจะไม่ร้อนตัวเลยถ้าดวงตาของลันลาดาที่หันมามองไม่เบิกกว้างเหมือนเพิ่งได้ยินว่าเขาคือฆาตกรโรคจิตร้อยศพที่ตำรวจกำลังตามล่าตัว เจ็บกว่าคำด่าคือสายตาตกใจของลันลาดานี่แหละที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นคนเล๊วเลว

“ลาดาอยากรู้ไหมครับว่าคนไหนบ้าง เดี๋ยวพี่ชี้ให้ดู” เมื่อจำเลยไม่ยอมรับ โจทก์ก็ต้องเพิ่มความหนักแน่นของข้อหาด้วยหลักฐาน หลักฐานเดินให้เกลื่อนเสียด้วย

“ผมไหว้ล่ะครับไอ้นายหัวอาชา พอเถ๊อะ นี่เพื่อนหรือเจ้ากรรมนายเวร แค่แซวหน้าแก่แค่นี้ แกถึงกับต้องแก้แค้นด้วยการเอาเรื่องจริงมาล้อเล่นเลยเหรอวะ บ้านอยู่สุราษฎร์ไม่ใช่ ทำไมรู้เรื่องที่ลำพูนดีฉิบหาย แอบปลอมตัวเป็นเงากูหรือเปล่าเนี่ย”

“ฉันมีสายลับส่วนตัว”

โคตรหมั่นไส้ไอ้ตัวร้ายที่นั่งกอดอกพลางยักคิ้วมาให้แบบเหนือๆนั่นชะมัด ไม่ต้องเดาเลยว่าสายลับส่วนตัวของอาชาวินคือใคร กวินพลนึกถึงไอ้น้องชายตัวแสบที่ช่างทำร้ายพี่ชายสุดที่รักได้ลงคอ คนขี้แกล้งเลยต้องนั่งหุบปากฉับประหนึ่งถูกเข็มด้ายเย็บเอาไว้เพราะกลัวอาชาวินจะเอาเรื่องเน่าๆของตัวเองมาแฉให้ลันลาดาฟังอีก แค่น้ำจิ้มๆหญิงสาวยังทำหน้าตาตื่น ถ้าได้รู้ความบ้ากามในเลเวลที่สูงกว่านี้ ลันลาดามิหวาดระแวงจนมิกล้าเข้าใกล้เขาไปเลยหรือ หมดสิ้นกันแล้วภาพลักษณ์พี่ชายที่แสนดี!

“มองหาใครวะ” อาชาวินเอ่ยถามหลังจากนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไปอยู่พักหนึ่งแล้วเห็นกวินพลเอี้ยวตัวกลับไปมองทางประตูห้องจัดเลี้ยงหลังจากก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ

“ไอ้คม ไม่รู้ป่านนี้ออกมาจากไร่หรือยัง”

“มันมาถึงก่อนฉันอีก นั่งคุยกันพักหนึ่ง แล้วก็เดินตามสาวที่ไหนไม่รู้ สวยเชียว เห็นหายออกไปทางระเบียงโน่น ไม่ต้องห่วงมันหรอก คืนนี้มันคงไม่เหงาอีกตามเคย”

รู้แล้วว่าลันลาดาไม่ได้เป็นอะไรกับกวินพล แต่ที่อาชาวินยังไม่ทราบคือแหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายของลันลาดานั้นมีคมพัชญ์เป็นผู้สวมให้ อาชาวินจึงเล่าให้เพื่อนฟังไปตามปกติ กว่าจะรู้ตัวว่าได้เผลอสร้างความร้าวฉานให้แฝดร้ายคนน้องก็ตอนที่เห็นกวินพลทำหน้าตกใจ ก่อนที่มันจะขยิบตาไปทางลันลาดาพลางกัดปากเป็นสัญลักษณ์แทนคำพูดว่าให้รีบหุบปาก นั่นแหละอาชาวินจึงถึงบางอ้อว่าสาวน้อยที่ทำหน้าเหมือนกำลังช็อกหนักคือผู้หญิงของคมพัชญ์ แล้วตอนนี้ขอบตาผู้หญิงของเพื่อนก็กำลังแดงเรื่อเหมือนกำลังจะร้องไห้ด้วย อาชาวินรู้สึกผิดจนอยากดึงลันลาดามากอดปลอบแล้วลูบศีรษะหญิงสาวบอกว่าที่พูดเมื่อกี้คือเรื่องหยอกกันเล่นแต่ก็พูดไม่ออก ส่วนกวินพลนั้นไม่ต้องพูดถึง ใบ้รับประทานไปเรียบร้อยเพราะคาดไม่ถึงว่าน้องชายจะทำแบบนี้ทั้งที่เพิ่งหมั้นกับลันลาดาเมื่อวาน

***************************************************************************************

สาวๆจ๋า จำพี่ได้หรือเปล่าครับ พี่อาชาคนดี ที่โดนเมียทิ้งจากเรื่อง 'สยบรักเมียบำเรอ' ไง ถ้าใครยังไม่รู้จักพี่ไปหาอ่านได้นะครับ อีบุ๊คก็มีให้โหลด สะดวกแบบหนังสือพี่ก็มีเล่มขาย (ขายของเฉย 555) วันนี้พี่มาอวดว่ากำลังจะเป็นคุณพ่อลูกสองแล้วนะจ๊ะ

และในขณะเดียวกันพี่ก็มาเผาบ้านเพื่อนซะวอดวาย ไม่รู้ถ้าไอ้หนวดมาถึง พี่จะโดนมันฆ่าหมกดถส้วมเอาหรือเปล่า เอาใจช่วยให้พี่มีชีวิตอยู่รอดกลับไปกอดลูกกอดเมียด้วยนะครับ