Stumble in love สะดุดรัก หอพักอลเวง

 
~ อาจจะเพราะโชคชะตา ที่ทำให้คนสองคนได้มารู้จักกัน ส่วนผม ทั้งๆ ที่ตอนแรกก็แค่รู้สึกดีๆ  กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเอง  คอยเอาแต่มองคู่นั้นตั้งแต่เมื่อไหร่  คิดแล้วก็ปวดใจ แต่ก็มีความสุข..
วันนี้เป็นวันหยุด ทุกๆ คนต่างก็มารวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงของหอกัน  บ้างก็มาหาอะไรกิน  บ้างก็มานั่งพูดคุยกัน  ส่วนผมก็ลงมาหาอะไรกินเช่นกัน  มาถึงก็มาเจอทุกๆ คน  กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน  สายตาของผมก็มองไปที่คู่ที่ตอนนี้กำลังฮอตที่สุดของหอ  ในตอนนี้..
 
>>  แฮร่ๆๆ ฉันรู้ไงว่ารักนาย. . 
>||>  หยุดซะทีเจ้าบ้า !!  อย่าพูดกวนโมโหได้ไหม !!
>>  แหม นายเขินละสิ. . ♡   แต่ว่าฉัน ชอบคนขี้อายอย่างนี้แหละ !
 
อ๊ะ !! แล้วกัน  ตอนนี้คิดเหมือนกันแล้วหรอ. .  ความสัมพันธ์ที่ไวเกิ๊นนนน   ตัวเองเป็นผู้ชายแท้ๆ  เล่าเรื่องความรักของตัวเองที่มีต่อผู้ชายอีกคน เฮ้อ..   ละเชื่อเขาเลยจริงๆ  นี่มันเรื่องตลกหรือโศกนาฏกรรมกันแน่  เฟรม มีความสัมพันธ์แบบนั้นกับแบงค์ !!  รักข้างเดียวของผมก็คงต้องผิดหวัง  แต่ว่า จะให้ตัดใจก็ทำไม่ได้ 
แฟรงค์ กับ ปลาย เลยพูดแหย่เล่นกัน
>||>  ฮะ ฮะ ฮะ  สองคนนั้น ตลกดีนะ
>||>  อย่างงี้.. ต้องเลี้ยงฉลองแล้วมั้ง!!
>||>  (แบงค์)   นี้เป็นการเล่นละครของ เฟ. . . 
 
ยังไม่ทันจะได้พูด เฟรมก็พูดแทรกขึ้นมาทันที
>>  แหมดีใจจัง ถ้าอวยพรขนาดนี้ พวกเราก็คงมีความสุข♡
>||>  ไม่ตลกเลยนะ ฉันไม่เห็นดีใจเลยสักนิด !!
>||>  ก็แหงล่ะสิ !! พวกเราเป็นแค่ตัวประกอบเล็กๆ นี่ คงไม่เหมือนกับถ้าพวกเธอ 2 คน ได้อยู่ด้วยกันแค่สองต่อสองละมั้ง
>||>  ไม่ใช่อย่างงั้นซะหน่อย !!!
>||>  ถ้าอย่างงั้น . .พวกเราจะร่วมอวยพรพวกเธอให้มีความสุขด้วยนะ !
>||>  ฟังฉันพูดบ้างสิ !!
>||>  ในฐานะที่ฉันเป็นผู้ดูแลหอ และเป็นตัวแทนของพวกเราทุกคน มีของขวัญจะมอบให้กับพวกเธอด้วยนะ
 
แล้วพวกเราก็เดินตาม มิกไปยังห้องนึงในหอ
>||>  เตียงพิเศษป้องกันเสียง สมบูรณ์แบบมีห้องน้ำพร้อมสรรพ  หมุนได้รอบทิศ ภายในห้องเป็นสีชมพูที่เปี่ยมด้วยความรัก  มีโคมไฟสีแดงม่วง ที่ช่วยกระตุ้นความรู้สึก ส่องให้ความรักของเธอทั้งสองคนโชติช่วงชัชวาลยิ่งขึ้น  หรือเรียกง่ายๆ ว่า  " ห้องสีชมพู "
 
>> เอิบบบ. . นี่มัน . . 
 
 ผมเห็นภายห้องแล้วรู้สึกนี่มันอะไรกันเนี้ย !! ถามจริง ที่นี่ หอพักนักศึกษาจริงๆ ใช่ไหม!?  เฟรม ที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม ยังพูด
>>  ดูยังไงก็เหมือนโรงแรมม่านรูด
 
แบงค์ นี่ยิ่งแล้วแว๊บแรกที่เปิดประตูเข้าไปเห็น ก็ปรี่ตรงเข้าไปหาผู้ดูแลหอทันที
 
>||>  อะไรกัน  คิดว่าที่นี่มันที่ไหนกัน ห๊าาาา!!!!
>||>  ก็หอพัก นักศึกษาไง แฮร่ๆๆ
>||>  หอพัก..  แล้วทำห้องให้ปั่มปั๊มกัน ได้ยังไง !!
>||>  ก็ดีกว่าไปโรงแรมม่านรูดจริงๆ ไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆ
>||>  . . .  โอ๊ยยย มันไม่ใช่อย่างนั้น . . . .
>||>  คนที่ทำไม่ใช่ฉันหรอก เป็นศิษย์เก่านะ  ถ้าเป็นชาวหอ ไม่ว่าใครก็ใช้ได้  ตอนใช้ก็ล็อกประตูด้วยละ  แล้วก็แน่นอนว่า เป็นความลับสุดยอดเฉพาะชาวหอ 3 เท่านั้น  ถ้าเอาไปป่าวประกาศจะถูกลอบฆ่าาาาา !! 
 
ผมนี่กุมขมับเลย !! อยู่หอนี้ไปๆ มาๆ มีอะไรแปลกๆ ขึ้นมาเรื่อยๆ เลย
ปลาย พูดเสริมขึ้นมาอีก
>||>  สมแล้วที่เป็นผู้ดูแลหอของเรา งั้นก็ตามสบายนะ
>||>  เดี๋ยวๆ  ทำไมฉันจะต้องอยู่กับหมอนี่ในที่แบบนี้ด้วย!?
>||>  เอานร้า แบงค์  อย่าทำเป็นโวยวายหน่อยเลย จะได้เจอหลากหลายรสชาติไง ฮ่าๆ
 
แฟรงค์ ได้ทีมีโอกาสแซวซะเลย
>||>  อ่อ รึว่าตื่นเต้นเกินไป
>||>  เขาก็ยังเด็กอยู่นะ คงมีเรื่องที่ไม่เป็น อย่างที่คิดบ้างล่ะ !!
>||>  ฉันไม่น่าสมเพชถึงขนาดนั้นหรอกน่ะ !!! และฉันไม่อยากอยู่ใกล้หมอนี่  ไม่ใช่ว่ากลัวสักหน่อย !!
>||>  เอาละๆๆๆ ไปนะ
 
ปัง ง ง ง ง ง ง   ผมและคนอื่นๆ  ออกมาจากห้อง  ปล่อยทิ้งให้ แบงค์และ เฟรม อยู่ในห้องนั้นกันสองคน จะเป็นยังไงกันบ้างนะ  ผมเดินตามหลังสุด ได้ยินมันโย คุยกับรันรัน
>||>  เฮ้อ แบงค์นี่ขี้อายเกินเหตุนะ
>||>  ปฏิเสธเสียงแข็งอย่างนั้น เฟรม จะไม่เสียใจหรอ!?
 
นั่นสินะ ถึงความลับจะแตกยังไง แบงค์ก็ยังปฏิเสธอยู่ดี คงเพราะ. .  ยังคาใจเรื่องผมแน่ๆ . . ก็ แบงค์ รู้ว่าผมชอบ เฟรม นี่น่า !!  ไม่อยากให้ความรู้สึกของผม เป็นตัวขัดขวางความสุขของสองคนนั้น ตัดใจซะดีกว่านะ  เพื่อ 2 คนนั้น แล้วก็เพื่อตัวเองด้วย 
แต่ . .  รู้ทั้งรู้  ก็ยังตัดใจไม่ได้ . .   จะอวยพรให้สองคนนั้น ทั้งที่ยังรู้สึกแบบนี้  คงไม่ไหวแน่ๆ
 
ในห้องสีชมพู~
>||>  แล้วกัน . . ทำไมฉันจะต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ  แบบนี้ด้วยนะ !!
>>  เออ ออ ห่อหมกไปด้วย ก็สิ้นเรื่องนร้า แบงค์
>||>  เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะนายแท้ๆ !!  ฉันยอมตาย เพื่อเกียรติยศของฉัน !!
>>  มาพูดอะไรเอาป่านนี้ล่ะ  ที่จริงไม่คิดจะพูดเองไม่ใช่หรือไง  ว่าชอบ โอมน่ะ  ถ้าเป็นนายละก็. .  ไม่บอกเหรอ!?
>||>  นายนั่นแหละเที่ยวไปพูดให้เข้าใจผิดทำไม !!
>>  งั้นก็แก้ความเข้าใจผิดได้ไม่ใช่หรือไง !!  แล้วทำไมไม่พูดล่ะ!?
>||>  . . . . . !! หนวกหูนะ  ช่างฉันเหอะ
 
( แบงค์ )  ถ้าฉันพูดไป  แต่คนที่หมอนั้นชอบคือ นาย  แล้วฉันจะทำอะไรได้ล่ะ. . 
 
 
แล้ววันต่อมา เวลาพักกลางวันกินข้าว  เมื่อคืนทั้งสองคนนั้นไม่ได้กลับห้องกันเลยหรอ!?  ผมไม่เห็นไฟห้องของ เฟรมเปิดเลย ปกติจะเห็นแสงไฟห้อง เฟรมรอดมาใต้ประตูกล  
>>  ทั้งสองเป็นยังไงบ้าง
 
ผมเอ่ยทัก ทั้งคู่ที่กำลังเดินมา เหมือนไม่มีเรี่ยวแรง
>>  หือออ  .  ก็เหนื่อยๆ นะ เมื่อคืนรุนแรงไปหน่อยเนอะ แบงค์..
>||>  ก็นายนั่นแหละ !! ทำให้ฉันไม่เป็นอันนอน เลยนอนไม่พอ 
 
พอได้ยินกันแบบนั้น แฟรงค์ และ มันโย หันหน้าเข้าหากันทันที
>||>  ท่าทางจะรุนแรงกันน่าดูเลยนะ
>||>  เฮ้ยเดี๋ยว!!  ไม่ใช่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ไม่ใช่เรื่องนั้นนะ !!
>||>  พลังรักของแบงค์ คงเหลือเฟือ
>||>  ไม่ใช่เรื่องรัก อะไรทั้งนั้นแหละ !!  โอ๊ยย!! ฟังฉันพูดบ้างสิ !!
>||>  เอ๊ะ !! มีอะไรกัน โดยไม่ได้รักกันเหรอ !?
 
ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน และจับจ้องกันมาที่ เฟรม และแบงค์ทันที
เห้ยย!! อย่างงี้ก็ได้หรอ!!  ทำไมเป็นแบบนั้นแหละ  ทำไม แบงค์ ถึงทำแบบนี้!?
 
>>  ทำไมนายมันใจร้ายจังละ!!  นายทำแบบนั้นได้ยังไง
ผมอดไม่ไหว และหลุดปากว่า แบงค์ออกไป ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของผมเลยสักนิด
 
>||>   ก็บอกแล้วไง เรื่องแบบนั้น ฉันไม่มีทางทำได้หรอก !!   ไม่ว่ายังไง  ฉันจะทำเรื่องแบบนั้นกับคนที่ไม่ได้รักไม่ได้เด็ดขาด  เพราะงั้นฉันกับหมอนี่ก็ไม่ได้.......
>>  สรุปว่าที่ทำเพราะรักฉันสินะ. . 
>||>  เห้ยย ย ย ย ย ย ย . ! ! ! ! ! !
>>  ดีใจจัง ที่ได้จริงจังถึงขนาดนั้น 
 
พอได้ยินสองคนนั้นพูดยืนยันความสัมพันธ์เรื่องเมื่อคืน ก็ต่างพากันเฮลั่น และแซวกันยกใหญ่
>||>  แหมๆๆๆ สวีทอย่างที่คิดเลย 
>||>  เดี๋ยว !! ก่อนสิ
>||>  ไม่ถามแล้วก็ได้ ตามสบายนะ 
>||>  เฮ้ยย !! มันไม่ใช่แบบนั้นนะ
 
อืมมมมมม มันเป็นอย่างงี้ นี้เองสินะ. . งั้น ก็ . . 
>>  ขอให้มีความสุขนะ~
 
ผมพูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้น ปล่อยให้ทั้งสองคนนั้นได้มีเวลาอยู่ด้วยกันมากๆ
 
>||>  เฮ้ . .  เดี๋ยว . . .
>>  พูดได้ดีนี่ แบงค์ . .!!
>||>  ปล่อย เซ่ !!!!!
 
เฟรม เข้ามากอดแขน แบงค์ เอาไว้ เพราะ แบงค์เหมือนกำลังจะเดินตาม โอม ไป
>>  ถ้าเป็นนาย.. คงจะทำให้ โอมมีความสุขได้สินะ
พูดจบ เฟรมก็เดินหันหลังไม่รอฟังในสิ่งที่ แบงค์จะพูดเลย
>>  เฮ้ . . !! หรือว่า . . โอม จะตัดใจทั้งๆ อย่างงี้. . 
 
 
หลังจากกลับมาหอ . .   เฮ้อออ ทำไงดี ผมจะอวยพรให้สองคนนั้น มีความสุขได้แน่ๆ เหรอ!!  ผมเดินมาตามทางเดินและได้ยินเสียงของใครเหมือนกำลังทะเลาะอยู่ พอผมเดินไปถึง กลับกลายเป็น. .  เฟรมและแบงค์
>||>  เดี๋ยวสิ เฟรม  แก!!
>>  อย่าตื้อน่ะ  ปล่อยสิ
>||>  จะไปไหน !!
 
เห้ย !! เหตุการณ์ชักจะไม่ค่อยดีซะละ  ถึงกับจับคอเสื้อกันเลยหรอ !!
>>  เดี๋ยวสิ . .   สองคนมีเรื่องอะไรกัน!?  ทะเลาะกันเหรอ !?
>||>  ห๊ะ. .  !?  ป่าว. . . 
>>  _______________  ใช่ ทะเลาะกันนิดหน่อย
>||>  !? เฮ้ . . . 
>>  แบงค์ ขี้บ่นจัง แบบนี้ เปลี่ยนเป็น โอม ดีกว่ามั้ง !!
 
เฟรม พูดจบ ก็หันมาหาผมและกอดผมเอาไว้  ผมได้แต่ยืนนิ่ง เพราะตกใจ ทำอะไรไม่ถูก
>>  เนอะ โอม ว่าไง!?
>>  วะ ว่าไง  อะไร. . !
 
เฟรม ไม่ถามผมป่าว ทั้งยังเอาหน้าเข้ามาใกล้ข้างหูของผม และยังหอมไปที่แก้มของผมเบาๆ หนึ่งที  แต่พอเจอแบบนี้ คิดว่าจะไม่หวังแล้วนะ
>>  ทำไมละ  ล้อเล่นนะ แฮ่ๆ
>>  เฟรม . . 
>>  งั้น ผมจะนอนแล้ว ขอตัวกลับไปที่ห้องก่อนนะ  เช้าพรุ่งนี้ค่อยดีกัน ก็แล้วกัน  ฉันรักนายนะ!♡  ราตรีสวัสดิ์
 
แล้ว เฟรม ก็เดินจากไป ปล่อย แบงค์ทิ้งไว้กับผมที่ยังยืน งง และสตั้นกับสิ่งที่ เฟรมได้ทำกับผมเมื่อกี้  นั้นมันอะไรกัน หรือว่า เราถูกใช้เป็นเครื่องมือ เพื่อทำให้ แบงค์ หึงในระหว่างที่ทะเลาะกัน  แต่ถึงจะถูกใช้แบบนั้น ทำไมผมแอบดีใจนิดๆ พอจะยอมรับได้อยู่นะ แต่ว่า เรา ต้องอวยพรอย่างจริงใจสิ แต่สีหน้าของผมตอนนี้ คือเหมือนคนกำลังอิจฉา !!!
ผมหันหน้าไปหา แบงค์. . แล้วพูดว่า
 
>>   ยินดีด้วยนะแบงค์  ดีจังนะที่มีความสุขกับเฟรม ต่อไป ก็ขอให้รักกันอย่างไร้กังวล ยิ่งๆ ขึ้นไปนะ
>||>   พูดอะไรของนาย!!  ไม่มีอะไรหรอก  เธอก็เหมือนกัน ไม่ต้องอวยพรอะไรหรอก!!
>>  ทำไมล่ะ อวยพรให้ไม่ดีหรอ !!
 
ผมถามแบบหน้าตากวนๆ นิดๆ เพราะด้วยความที่ไม่รู้จะทำยังไง และไม่รู้จะไปต่อยังไงดี
>||>  ฮึ้ยยยยย !!!  มานี่หน่อยสิ !!
>>  เฮ้ยย!! แบงค์ นายจะหาฉันไปไหนเนี้ย !!!
 
แบงค์  ไม่ฟังในสิ่งที่ผมพูดเลยสักนิด  ลากผมเดินจนมาถึงห้องสีชมพู  เข้าไปในห้องและปิด !! ประตู
>>  เอ่อ  ทำไมถึงพาฉันมาที่นี่ !?
>||>  ถ้าเป็นที่นี่ ก็ไม่มีใครได้ยินใช่ไหมล่ะ !!
>>  งั้นหรอ งั้นหรอกหรอ. .  
 
ผมนี่สิ หน้าเสีย และใจเสียไปตั้งแต่เข้ามาในห้องกับแบงค์แล้ว ยิ่งหมอนี่  ดันมาพูดแบบนี้อีก . .  หมายความว่ายังไงเนี้ย !!
>||>  อะไรกัน . .  ระแวงหรอ !?   คิดว่าฉัน จะจู่โจมนาย งั้นหรอ !?
>>  เปล่าไม่ใช่อย่างนั้น  มันไม่มีทางเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนี่ เนอะ !!?
>||>  ถ้าฉันทำล่ะ!!  จะเข้าใจความรู้สึกของฉันหรือเปล่า!?
>>  ห๊ะ. . !!  เดี๋ยวสิ..  แบงค์.!!
 
ยังไม่ทันที่ผมจะตั้งสติ และตั้งตัว แบงค์ก็เดินเข้ามาถึงตัวผมซะแล้ว  จับไหล่ทั้งสองข้างของผม พร้อมกับยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้กับใบหน้าของผม  จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ. . 
>||>  บอกเฟรม ว่ารักสิ!!  ไม่ต้องมาอวยพรฉันหรอก  ฉันจะพูดแค่นั้นแหละ ไปละ!
 
นี่มันอะไรกัน !! เมื่อ แบงค์พูดจบ ก็เดินออกจากห้อง  ทิ้งผมให้ยืนสตั้น  ในห้องสีชมพูอยู่คนเดียว  พร้อมกับคิดในสิ่งที่ แบงค์พูดเมื่อตะกี้. . 
 
( แบงค์ )    เฮ้อออ. .  ไร้สาระ  เรื่องตลกอย่างนี้  แล้วจะให้ฉันคบกับนายได้ยังไง  รีบจัดการไปซะ  แล้วจะได้ปลดปล่อยฉันซะที. . . 
 
กลับมาที่ผม ยังยืน งง และตกใจอยู่นั้น ที่แบงค์พูดนั้นหมายความว่ายังไงกันนะ  ที่ว่าจู่โจม ! ! ที่ถามว่าเข้าใจความรู้สึกของแบงค์บ้างหรือเปล่า
.
.
.
.
หรือว่า !!   แบงค์จะถูก เฟรมจู่โจม !?
ไม่ไหวๆๆๆ ไม่มีทางเข้าใจหรอก !! ผมนี่บ้าจริงๆ  ทำไมถึงไปชอบคนที่ไม่มีทางเข้าใจได้อย่างนั้นนะ  เฮ้อออ . . . 
 
เช้าวันนี้มีอะไรกันนะ  เสียงดังขึ้นมาบนห้องผมแต่เช้าเลย  ผมเลยไม่รอช้า  รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปตามเสียง อ้าว . .งานมีในสวนหลังหอหรอเนี้ย!!  และสิ่งที่โดดเด่นในงานนี้ก็คือ . . เฟรม ที่แต่งตัวในชุดของเจ้าสาว แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปทักทั้งสองคนนั้นหรอก ได้แต่มองและเดินเข้างานไป
 
>>  เฮ้ . . แบงค์  อรุณสวัสดิ์ !!
>||>  นั้นแต่งชุดอะไรของนายเนี้ย !!
>>  ชุดเจ้าสาวไง !♡  ก็ทุกคนบอกว่าจะอวยพรให้เรา
>||>  นี่นาย คิดจะตัดใจงั้นเหรอ !!
>>  ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้นนะ!  ก็ตอนนี้ ฉันรักกับนายอยู่ไงละ เนอะ!! 
>||>  เฮ้ออ!  ฉันไม่เข้าใจนายเลยจริงๆ ตายสบายเหอะ!
>>  เออ ออ ง่ายๆ  ก็น่าเบื่อนะสิ !
 
ไม่รู้ความรู้สึกของทั้งสามคนจะถูกเปิดเผยออกมาเมื่อไหร่ และจะจบลงแบบไหน ติดตามกันต่อด้วยนะ
 
 
 
>>>>>>>>>> Go go go