Stumble in love สะดุดรัก หอพักอลเวง

 

เช้าวันต่อมา

ในที่สุด ก็ต้องเข้าหอ 3 ซินะ. .  เฮ้ออออ จะทำไงได้ละ ก็หอชายล้วนเต็ม ผมยืนคิดแล้วก็ถอนหายใจอยู่หน้าทางเข้าหอ หนักใจแฮะ!! 

>>  โอม.!!  ยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นละ?

 

ผมคุ้นเสียงนี้เป็นอย่างดี ผมหันไปหาเสียงนั้นและพบว่า เฟรมแต่งตัวเป็น. . . ผู้หญิง!!!!!!!!!  อึ้งงง. . .

>>  เฮ้ยยยย!!! เฟรม?  ทำไมแต่งตัวอย่างงั้น!?

>>  ที่แต่งตัวเป็นผู้หญิงนะเหรอ?   ตอนแรกก็สับสนระหว่างชุดนี้กับชุดนางพยาบาล แต่สรุปแล้วก็เลือกชุดสาวใช้ดีกว่า~

>>  ไม่ใช่!!  ไม่ได้จะถามเรื่องชุดซะหน่อย!!  ฉันสงสัยว่าทำไมถึงทำอะไรบ้าๆ แบบนี้!!?   นี่เป็นวันแรกที่เข้าหอแท้ๆ เลยนะ

>>  ก็เพราะเป็นวันแรกนะสิ  ถึงได้ทำ!!  ความประทับใจเป็นเรื่องสำคัญนะ!!

>>  ช่างเถอะ!!  ฉันไม่สนหรอก

 

เฮ้ออออ. . . ความประทับใจเหรอ ไม่เคยอยู่ในหัวของผมเลยสักนิด  อันที่จิงไม่ได้อยากจะอยู่ด้วยซ้ำ  แต่เพราะไม่มีที่จะไปหรอก. . 

 

>>  นี่!!  ถามหน่อยเหอะ   ปกตินายไม่ชอบแต่งตัวเป็นคนทรงไม่ใช่หรอ?

>>  ที่ไม่ชอบเพราะถูกพ่อบังคับ  แต่ว่าแต่งแบบนี้  ผมน่ารักมากใช่ไหมละ!?  ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็น่าเสียดายใช่ม๊าาาา~

>>  อืออ ตามสบายเหอะ

>>  โอมนี่. .  เย็นชาจัง

>>  ช่างเหอะ  ฉันจะเข้าไปข้างในแล้ว

 

แอ๊ดดดดดดดดดดด ผมและเฟรม เปิดประตู เพื่อจะเข้าไปข้างในหอ แต่ก็ต้องตกตะลึง เพราะมีคนยืนรอตอนรับอยู่ เป็นชายรูปร่างดี  หน้าตาหล่อ งดงาม ออร่าจับ แต่งตัวอย่างกับเจ้าชายในเทพนิยาย  มีหางเหมือนกับนกยูง. . เอิบบบบบบ !!

>||> ยินดีตอนรับสู่ หอ3 ของเรานะ

 

สิ้นคำพูดนั้น      ปัง ง ง ง ง . . . .

ผมและเฟรม ก็ปิดประตูกลับคืนทันที เหตุเพราะยังตะลึงและตกใจกับคนที่ออกมาตอนรับพวกเรานั้นเอง คือนึกว่าฝันไปซะอีก

>>  แพ้หมดรูป. . ~

>>  นั้นมันอะไรนะ!!? ฝัน!?  ฝันไปใช่มั้ย!?

 

เฟรม  ทำท่าทางผิดหวัง เพราะเห็นเขาแต่งตัวอลังการกว่า  แต่ผมยังคงอึ้งและงงว่าเมื่อกี้มันคืออะไร. .  แต่แล้วประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง  ทำเอาผมและเฟรม  ตกใจอีกรอบ แต่คราวนี้เป็นผู้ดูแลหอที่เปิดประตูออกมา

 

>||>  โอม กับ เฟรม ใช่มั้ย?   กำลังรออยู่เลย  เชิญข้างในก่อนสิ

 

เห้ออออออ คิดว่าฝันไปซะอีกเมื่อตะกี้   แล้วผู้ดูแลหอก็เดินนำพวกเราไปตามทางเดินและอธิบายไปด้วย

>||>  หอ 3 มีตั้งแต่ตึก A ถึงตึก C  มีทั้งหมด 50 ห้อง

ห้องอาหารกับห้องน้ำใช้รวมกันที่ตึก A ประตูหน้าก็อยู่ตึก A ด้วย

>>  ห๊ะ ห้องน้ำรวมหรอ!!!!

>||>  เมื่อก่อนเคยแบ่งตึกชาย หญิง   แต่คนบ่นกันเยอะ บางคนก็หาว่าประตูหน้าไกลไปบ้างละ   บางคนก็อยากอยู่ชั้น 2 บ้างละ ตอนนี้ก็เลยอยู่ปนๆ กันไป  แล้วตอนนี้ที่เราอยู่ เป็นทางเดินเชื่อมระหว่างตึกเรียกกันว่า . . .

" ทางเดินหัวเราะ "

 

เอิบบบบบ อะไรกันเนี้ย...!! มีแบบนี้ด้วยหรอ!?  

>||>  ถ้ามีคนเดินผ่านตอนตี 2 ครึ่ง  จะมีเสียงหัวเราะ  แต่ไม่ต้องแตกตื่นไปนะ  นี่เป็นมุขของคนออกแบบที่เป็นศิษย์เก่าของหอนะ  คงจะมีกลไกสำหรับแกล้งเอาไว้ในหอ  แต่ยังหาไม่เจอเลย

 

นี่ผมคิดถูกคิดผิดเนี้ย!!  ที่เข้ามาอยู่หอ  แต่สำหรับเฟรมแล้ว  ผมรู้สึกว่าเขาไม่สะทกสะท้านกับเรื่องที่ผู้ดูแลหอเล่ามาเลยซักนิด  ท่าทางออกจะตื่นเต้นกับเรื่องแปลกๆ ใหม่ๆ ด้วยซ้ำ

 

>||>  เอาละ!!  ที่นี่เป็นตึก C  ห้องของเทอสองคน

 

ห๊ะ!!!!!! ห้องของเทอสองคนงั้นหรอ!!?? 

>||>  มีแต่ 2 ห้องนี้ที่ยังว่างอยู่. .  ห้องติดกันทางขวานี่ปิดตายอยู่

>>  ผมเอาห้องทางซ้ายยยยยย!!!!!!!  ฮ่าๆ~

 

คือจะอธิบายลักษณะภายนอกของห้องก่อนนะ มันเป็นห้องหัวมุม 3 ห้องติด  ห้องทางขวาสุดเป็นห้องปิดตาย ก็จะเหลือห้องตรงกลาง กับห้องทางซ้ายสุด   แต่เมื่อกี้คือผมยังไม่ทันจะได้อ้าปาก  เฟรมก็บอกเอาห้องทางซ้ายสุดไปละ  แล้วยังไงละ ก็เหลือแต่ห้องกลางสินะ  แล้วผมจะเลือกมั้งได้ไหมอะ!!!??

 

>||>  งั้นโอม  อยู่ห้องตรงกลางได้มั้ย??

>>  เอ่ออออ ได้คับ!!

 

ผู้ดูแลหอ ก็เปิดห้องให้พวกเราสองคน 

>||>  ห้องนี้ก็ถูกออกแบบมาไว้สำหรับแกล้งกันด้วยนะ555   เพราะระหว่างห้องนี้กับห้องข้างๆ  มีประตูกลติดตั้งอยู่~   ไม่มีกุญแจ!!  พูดอะไรก็ได้ยินหมด!!ความส่วนตัวเป็นศูนย์!! 

>>  อะไรกันน่ะ!!!!!!!!!  พอกันที!!!!!!

 

เฟรม ได้ยินเช่นนั้น  หน้านี่คือโอ้โห้  มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ น่าสนุกจัง   เห้ยยยยย!! แล้วผมละ!!!  ความส่วนตัวเป็นศูนย์ คืออะไร!!!!  ผมก็เลยไปลากโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆ  ตรงนั้นมากั้นประตูเอาไว้  แต่สิ่งที่ผมสตั้นไปกว่านั้นคือ. . !!!!!

>||>  ถ้าเอาของมากั้นไว้  จะมีเสียงสวดดังขึ้นมา~~~

 

โอ๊ยยยย นี่มันอะไรกันเนี้ยยยยย  จะสร้างกลไกอะไรกันนักกันหนานะ  เฟรม ได้ยินบทสวดดังก็เดินมายังห้องผม 

>>  ขอร้องละ หยุดบทสวดทีได้มั้ย!!

>>  ก็ได้ ถ้ารับปากว่าจะไม่เข้ามาแน่ๆ

>>  อืมมมมมมมม เรื่องนั้นจะว่ายังไงดีละ. . . ก็ผมอยากเห็นรอยยิ้มของ โอม นิ ผมอาจจะอดใจไม่ไหวก็ได้ ~

>>  อย่ามาพูดล้อเล่น!!  ถึงนายจะแต่งตัวน่ารักซะขนาดนั้น  ถึงจะพูดยังไง ฉันก็ไม่ฟังหรอก !!

>>  โห่ !!  แล้วกัน!!  ก็ โอม ยิ้มยากนิหน่า  ผมก็แค่อยากจะเห็นเวลาที่โอม ยิ้มไง. . .

>>  เชอะ!! ยาก

 

แล้วเราต่างคนก็แยกย้ายห้องใครห้องมัน. . .  ในหัวของผมตอนนี้คือ นี่ผมจะทำยังไงดี กับประตูกลนั้น อยู่ไม่เป็นสุขจิงๆ  

หลังจากที่ผมและเฟรม จัดห้องกันเสร็จ  เฟรมก็ชวนผมไปหาของกินกัน (เฟรม เปลี่ยนเป็นชุดปกติแล้ว) คือจะบอกก่อนว่าไม่ว่าจะมีงานเลี้ยงหรือไม่มีงานเลี้ยงนักเรียนหอก็จะแต่งตัวกันตามสบายและอิสระทั้งนั้นเลย  ชุดที่ใส่บ้างก็แต่งเป็นชุดว่ายน้ำ บ้างก็แต่งชุดนอนบางๆ โอ้ยย !!   ที่นี่หอพักนักเรียนจิงๆ ใช่มั้ย? 

>||>  ไง โอม. . . ได้เจอกันซะที คิดถึงจัง♡

 

หญิงสาวแต่งชุดว่ายน้ำ  เดินผ่านมาพอดีเห็นผม  ก็ปรี่เข้ากอดในทันที  ทำเอาผมตกใจเล็กน้อย  เฟรม คงจะจำนางได้. . 

>>  เจ๊ ~  วันนี้แต่งตัวเซ็กซี่อีกแล้วนะ

>||>  ฉันแต่งให้แค่เฉพาะผู้ชายบางคนดูเท่านั้นย่ะ !! ไม่ใช่ทุกคน  และก็ไม่ใช่นายด้วย!!  ชิชิ  ฉันชอบเด็กผู้ชายคนนี้น่ารักกก~  อ๊ะ!!!!! ฉันลืมแนะนำตัวเอง  ฉันชื่อ  ปลาย  อยู่ปี 3 อยู่ตึก B  ห้อง 204 มาเที่ยวได้นะ โอมมม~~~

 

เอิบบบบบ ทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ  ไม่เคยถูกผู้หญิงจู่โจมแบบนี้มาก่อน  ยืนตัวแข็งทื่อ ได้แต่ยิ้มแห้งๆ แต่ส่วนเฟรม นะเหรอ  ฮ่าๆๆๆๆ หน้าหงอยไปเลยสิ

แต่แล้วจู่ๆ  ก็มีคนมาจากไหนไม่รู้ อีก 3 คนเดินมาเข้ามาร่วมวงด้วย  และก็จับมือของ เฟรมด้วย. . 

>||>  ไม่เป็นไรหรอก เฟรม ผมยังอยู่ทั้งคน

>>  เอ่อออ เห็นผมแบบนี้  ผมก็เลือกนะ. . !!

>||>  ผมชื่อ มันโย นะ อยู่ปี 2  เป็นรองหัวหน้าหอ  ชอบเด็กผู้ชายน่ารักๆๆ ♡

>||>  ฮะ ฮะ ฮะ~~  แต่ว่าใครก็เทียบเสน่ห์ ฉันไม่ได้ทั้งนั้น!!  ฉันชื่อ แฟรงค์  อยู่ปี 3  ตึก B  ห้อง 203  ถ้าอยากชื่นชมความงาม เหนือมนุษย์ ก็มาได้เลย!!!

 

เอ๊ะ..!!!!   คนนี้ที่อยู่หน้าประตู เมื่อกี้นี่  แต่เอิบบบบ !!คนอะไร๊. .  มั่นใจในความหล่อของตัวเองจัง 

>||>  ส่วนผมชื่อ รันรัน  หัวหน้าหอ อยู่ปี 2  อยู่ตึก C  ห้อง 210 ถ้ามีอะไรก็ไปหาได้นะคับ

 

เฮ้อออ   ดีนะที่ยังมีคนธรรมดาๆ  อยู่บ้าง  แต่ผมลองมาคิดๆ ดูแล้ว  เหมือนทุกคนจะมีอะไรๆ ที่คล้ายๆ กัน นั้นก็คือ ความเป็นธรรมชาติของแต่ละที่เปิดเผย  และไม่อายอะไรทั้งนั้น  ยอมรับตัวตนของตัวเอง มั่นใจในสิ่งที่เรามีและที่เราเป็น. . . 

>||>  รัน รัน ของแท้ ถ้าถอดแว่นออก เดี๋ยวก็จะรู้

 

มันโย เดินไปจับแว่นของ รันรัน ออก. . . และสิ่งที่ผมและเฟรม เห็นนั้น!!      ตะลึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>||>  อย่าสิ  มันโย!!!!!!!

>||>  โอ๊ยยยยย!!  น่ารักเหลือเกิน!!!! เห็นแล้วอยากจะปล้ำจิงๆ  รันรัน นี่แหละที่ได้ชื่อว่า " เครื่องผลิตความเซ็กซี่โดยธรรมชาติ "

 

มันโย  กระโดดเข้าใส่ รันรัน ทันที  แต่มันก็จิง!! เพราะสิ่งที่ผมเห็นนั้นเวลาที่ รันรัน ถอดแว่นตาแล้ว น่ารักมาก จิงๆ ด้วย  เห็นแล้วแทบจะหลงเสน่ห์ หน้าตาหวานยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก. .  ส่วนเฟรมนั้น ก็ตะลึง อึ้งสิ ถ้าสบตาเข้า อาจจะอันตรายนะเนี่ย

แต่แล้วจู่ๆ  ก็มีเสียงนึงดังขึ้นจากด้านหลัง

>||>  โวยวายอะไรกันอยู่ได้ พวกเทอเงียบๆ หน่อยสิ

 

พูดเสียงเข้ม  ทำท่าทางขรึมไปอีก  ดูแล้วแตกต่างจากคนพวกนี้มาก

>||>  อะไรกันเจ้าเด็กปี 1

 

ปลาย  หันมาพูดใส่  ผู้ชายที่ท่าทางเข้มขรึมคนนั้น 

ขณะนั้นเอง ผู้ดูแลหอก็เดินข้ามาพอดี

>||>  แบงค์  อยู่ตึก C ห้อง 208

>||>  เห้ยยยย!!!  บอกชื่อ บอกห้องผมทำไมเนี้ย.!!!!!!

 

ชายคนนั้น โวยวาย ยกใหญ่   

เฮ้ออออ. . ผมสิถอนหายใจยาวๆ  เลย  นี่ผมยังต้องเจออะไรอีกเนี้ย !!

แต่แล้ว รันรัน ก็พูดแทรกขึ้น

>||>  ฟังผมหน่อยนะคับ  งั้นต่อไปจะอธิบายเรื่องทั่วไปให้ฟังนะคับ

 

ทุกคนเริ่มสงบนิ่ง  และหันไปมองที่ รันรัน เป็นสายตาเดียวกัน

>||>  อาหารวันปกติ รอบเช้าตอน 7 โมงถึง 8 โมงครึ่ง  ตอนกลางคืน 6 โมง ถึง 2 ทุ่ม  และวันหยุดต้องถาม พี่มิก โดยตรง. .  เวลาใช้ห้องน้ำกลางคืน 2 ทุ่มครึ่ง ถึง 5 ทุ่ม แค่นี้แหละ

 

ห๊ะ. !!!!!!  จบแล้วเหรอ!?   ทุกคนงง   และแย่งกันถามขึ้น

>>>>  แค่นั้นเหรอ!?

>>>>  พูดแต่เรื่องอาบน้ำกับอาหาร!?

>>>>  แล้วเวลาเปิดปิดประตูไม่มีเหรอ!?  เวลาเรียกรวมละ!?

 

รันรัน  ตกใจเล็กน้อย กับคำถามที่เหล่าบรรดานักเรียนหอตะโกนถามกันไม่ยอมหยุด

>||>  เอ่อ ก็มีเหมือนกัน  แต่สำหรับหอเรา ไม่จำเป็นต้องทำตามนั้นก็ได้

 

รันรัน  พูดเสร็จ ปลายก็พูดเสริมขึ้นอีก

>||>  กฎหอที่ลดลงอย่างลับๆ  จากความพยายามของชาวหอ ยุคก่อนๆ พวกปี 1 ที่เข้ามาแล้ว  ก็ต้องมีสำนึกของความเป็นนักเรียนหอ 3 ไว้ด้วย  อย่าทำให้ความลับแตกล่ะ!!!!!!  เป็นอันว่าอธิบายจบแล้วนะ  

 

ผมก็พึ่งเห็นพวกรุ่นพี่ๆ  จิงจังกับคำพูดก็เมื่อตะกี้แหละ  คนที่ชื่อ ปลาย ดูแรกๆ ก็เหมือนจะไม่มีอะไร แต่พอได้พูดต่อหน้าคนเยอะๆ  เมื่อกี้ ค่อยเหมาะสมกับความเป็นรุ่นพี่มากๆ

>||>  เริ่มมมมมมมมม  งานเลี้ยงตอนรับน้องใหม่!!!!

>>  ห๊ะ.!!!!! งานเลี้ยง!?

 

มีอีกแล้วเหรอ  เมื่อวานก็งานปาร์ตี้  วันนี้ก็งานเลี้ยงต้อนรับน้องใหม่  แต่ดูเหมือน แบงค์ จะไม่อยากอยู่ร่วมงาน และดูเหมือนทำท่าจะชิ่ง แต่ ปลายก็หันไปเห็นพอดี

>||>  เชิญกันตามสบาย!!!

>||>  เดี๋ยวสิ!!  วันนี้วันแรกของงานเลี้ยงนะ  แล้วน้องใหม่อย่างนาย ก็ต้องเข้าร่วมด้วยนะ แบงค์~

 

เดี๋ยวๆๆๆ ก่อนนะ ผมหูฝาดไปใช่ไหม!? หรือยังไง

งานเลี้ยงวันแรกงั้นเหรอ!!?  . . . 

แฟรงค์  พูดย้ำอีกอีกครั้ง

>||>  ใช่  น้องใหม่ต้องอยู่ก่อนนะ  นี่เป็นประเพณีของหอเราที่สืบทอดต่อกันมา  งานเลี้ยงต้อนรับจะมี 7 วัน 7 คืน ติดต่อกัน  จนกว่าจะเสร็จก็ถูกล้างสมองจนกลายเป็น 1 ในสมาชิกของหอทุกคน!!

>>  ห๊ะ.!!  ตั้ง 7 วัน  คิดจะทำอะไรเนี้ย!!  ไม่ตลกนะ ผมไม่เอาด้วยหรอก!!

 

ผมไม่ไหวหรอกนะ  จะต้องมานั่งทนอยู่ ทั้งๆ ที่ไม่อยากอยู่ด้วยซ้ำ  บายละไม่เอาด้วยคน

แล้วผมก็ต้องหยุดชะงัก เพราะเสียงของใครคนนึง ที่เหมือนกำลังเหน็บแนม ผมอยู่ !!

 

>||>  งั้นนายก็แพ้พวกเรา. . . การที่ไม่ยอมมาข้องเกี่ยวกับพวกเรา  ก็เท่ากับยอมรับความพ่ายแพ้   ถ้ารู้ว่าแพ้อยู่แล้ว  ถึงจะไม่ไปร่วมงานด้วย  ก็ช่วยไม่ได้ เพราะยังไงก็แพ้แล้ว

>>  ใคร!? . . .  ใครแพ้. . . !?

 

หนอยยยยย ไอ้หมอนี่!! 

>>  ผมจะร่วมงานด้วยก็ได้  คิดว่าจะยอมแพ้เรอะ!!

 

ผมพูดจบ ก็เดินกลับห้องทันที ในใจของผมตอนนี้  โมโห ก็โมโห  แค้นกับคำดูถูกอีก !!  ผมไม่ยอมแพ้หรอก !! เหอะ !! ก็แค่งานเลี้ยง สบายอยู่แล้ว

 

>||>  คนประเภทนี้ เกลียดการเป็นฝ่ายแพ้

>||>  แจ๊วววว มากเลย มันโย!!

 

ปลาย ชื่นชม มันโย ยกใหญ่  ที่ทำให้ผม มาร่วมงานได้  แต่ถึงยังไง  ผมไม่ยอมแพ้หรอกนะ   คอยดูเถอะ!!!!! 

เฟรม ได้ยินที่ผมพูด ก็รีบเดินตามมาหาผม. . 

>>  โอมมมม. . .!?

 

เมื่อผมเดินกลับมาถึงห้อง  โดยไม่ได้สังเกตุว่า เฟรมเดินตามกลับมาด้วย  ผมเข้าห้องปิดประตูเสร็จ  ขาผมอ่อนนั่งลงกับพื้นทันที

เฮ้อออออ. . . เมื่อกี้ผมของขึ้นหรอ!?  แล้วทำไมพูดรับคำท้าเขาไปแบบนั้นนะ. .   ยังมีงานเลี้ยงต่อไปอีก 6 วัน. . . จะไหวมั้ยเนี้ย.!?   ผมก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ไม่เคยต้องมาอยู่กับฝูงชน  คนเยอะแบบนี้ซะด้วย

 

>>  พูดอะไรออกไปเนี้ย.!!   บอกว่าจะไปร่วมงานแบบนั้นได้ยังไง!!

 

ร่างกายผมเริ่มร้อน ผมก็เลยถอดเสื้อออก   ตึง ง ง ง . . . ประตูกลมันเปิดออกและเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก. . . เฟรม

>>  เอ่อ โอมมม. . . 

>>  เห้ยยยย!!! ก็บอกว่าไม่ให้เข้ามาไงละ!!

>>  แหม. .  เอาเถอะน่า ก็เห็นแล้วนี่นา. . ~~

>>  กลับห้องนายไป!!!!!

 

ผมดันประตูปิด ให้เฟรม กลับเข้าห้องเขาไป แล้วผมก็ไปใส่เสื้อผ้าให้ดีๆ ใหม่

>>  มีธุระอะไรเนี้ย!?

 

ผม พูดผ่านกำแพง โดยไม่ได้เปิดประตูกลไปหา  เพราะรู้ว่า กำแพงมันบางซะเหลือเกิน. . .

 

>>  เออ . . . . . .  โอมจะไม่ยกเลิกไปร่วมงานเลี้ยงนั้นเหรอ!?

>>  ทำไม!?

>>  ท่าทางคนพวกนั้น   จะเล่นไม่เลือกหน้า  ถ้า โอม ไปร่วมงานคงแย่  อย่าฝืนเลย เลิกไป. . . . 

 

แ อ๊ ด ด ด ด ด  . . . . . .  ผมเปิดประตูกลเข้าไปหา เฟรม อย่างเร็ว ทำเอา เฟรม เหวอ เพราะคงไม่คิดว่าผมจะเปิดเข้ามา

 

>>  ใครฝืนกัน!!?  ดูยังไงว่าฝืน!!  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็จะต้องชนะ!!!

 

แต่สีหน้าของผมไม่ได้ฮึกเฮิมม!!  ไปกับผมเลยยย  เฟรม มองผมแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร  พอพูดจบผมก็กลับห้องของผมทันที  เตรียมตัวออกไปเผชิญศึกกับข้างนอกต่อไป 

 

~ตกตอนเย็น

ตอนนี้ ผมอยู่ที่ห้องโถงใหญ่แล้ว  อยู่ในสถานที่จัดงาน  อันที่จิงผมก็พูดไปอย่างนั้นแหละ  จากที่ดูสภาพและสถานที่ตอนนี้แล้ว  บอกได้คำเดียวว่า เละเทะมากกกก  ไม่ไหวเลยย  ขณะที่ผมกำลังคิดวิจารณ์ในหัวอยู่นั้น จู่ๆ  ก็มีคนมากอดผมจากด้านหลัง

 

>||>  โอมมมมมมมมม~  มาเล่นป๊อกกี้เกมกันเถอะ เป็นเกมคาบป๊อกกี้กันคนละด้านถ้ากินหมดก็ชนะ  ถ้าหักก่อนก็แพ้~

>>  ห๊า!?  ไม่เอาหรอก  เกมสองแง่สองง่ามแบบนั้น!!

>||>  อ้าวไหนว่าจะมาร่วมงานไง??

>>  เอ่อ. . .

>>  ถ้างั้นเล่นกับผมนะ. . .

 

เห้ยยย. . . แล้วคนที่ออกตัวจะเล่นกับผมเมื่อกี้คือ. . . เฟรม!!

>>  ถ้าแพ้.! ผมจะกินเหล้าเองคับ

>>  เดี๋ยวสิ เฟรม ม ม ม ม . . .!!!!

>>  ช่างเถอะ เล่นเหอะน่าาา!!!

 

แล้วผมกับเฟรม  ก็เล่นเกมกัน  เพราะทุกคนกำลังรออยู่  ผมและเฟรม  คาบป๊อกกี้กันคนละฝั่ง  ป๊อกกี้ อะ!? ก็รู้ใช่ไหมว่าไม่ได้ยาวอะไรเลย  หน้า เฟรมกับผมไม่ห่างกันมากนัก 

เกมเริ่ม  ผมแทบจะไม่ได้ขยับอะไร คาบป๊อกกี้เอาไว้อย่างงั้น  แต่ เฟรมนั้น กัดและขยับเข้ามาใกล้ผมเข้าเรื่อยๆ

.

.

ดะ ดะ เดี๋ยว นะ นี่มันจะจูบอยู่แล้วนะ!!  ป๊อกกกก.!!!!

และแล้วป๊อกกี้ก็หัก!!   เฟรมตั้งใจที่จะหักมัน !?

>>  อ๊าาา.. แล้วกัน แพ้แล้ว. . . 

 

แต่ ปลาย เหมือนจะรู้ทันเลยจับ แบงค์ ให้มาแข่งกับผมอีกครั้ง

>||>  เมื่อกี้จงใจทำหักไม่ใช่หรอ!???  ถ้างั้นต่อไป โอม กับ แบงค์ ละกัน!!

>||>  อะไร !! จะเล่นอะไรก็เล่นกันไปสิ  ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ

>||>  นายต้องเล่น แบงค์ !! นี่เป็นคำสั่งจากรุ่นพี่ของเธอ

 

เออ . .  แล้วมีใครถามผมบ้างไหม!?  ว่าอยากจะเล่นหรือป่าวนะ !! ปลายจับ แบงค์ ให้คาบป๊อกกี้และยังยื่นหน้ามาหาผมอีก สั่นสิคับแบบเนี้ย

แต่แล้ว เฟรม ก็เข้ามาขวาง  แล้วเข้าไปกัดป๊อกกี้แทนผม. . !!

>>  อ๊ะ !! เฟรม . .?

 

เฟรม กัดป๊อกกี้เข้าไปจนถึงปากของ แบงค์ เรียกง่ายๆ จุ๊บกันนั้นแหละ

>||>  แก!!!!! จะทำอะไรเนี้ย ห๊ะ!!

>>  ถามได้  ก็เล่น ป๊อกกี้เกมไง

>||>  แล้วทำไมต้องมาเล่นกันฉันด้วยห๊ะ !!  นั้นมันจูบ . .ครั้งแรกของฉันเลยนะเว้ย !!

 

เฟรม ช่วยผมเอาไว้หรอ !?   หรือว่าเฟรม อยากจะเล่นเพราะชอบงานเลี้ยง คือแบบเป็นพวกชอบหอ . .  ! !  เฮ้อออ พึ่งใครไม่ได้ทั้งนั้นเลย

งานเลี้ยงคงอยู่ แต่ผมไม่อยู่แล้ว ผมกลับมาที่ห้อง  อยากจะเขียนใบขอลาออก แต่ . .ไม่ได้สิ  จะยอมแพ้ได้ไง !!  แคว่ก ๆๆ  ผมฉีกกระดาษเขียนใบลาออกทิ้ง ถ้าออกจากหอนี่ ก็เท่ากับลาออกจากมหาลัยนี้โดยอัตโนมัติ  ต้องอดทน อดทนไว้ !! 

เฮ้ออ . . อดทนหรอ !?  แล้วผมจะต้องอดทนอย่างนี้ตลอด 4 ปีจนกว่าจะจบเลยหรือไง !?   

ไม่ไหวแล้วโว้ยย!!!!!   ไปหากินน้ำผลไม้ดีกว่า หงุดหงิด!!  

ผมเดินออกจากห้องของผมมาก็เจอเข้ากับ รันรัน ที่เหมือรกำลังจะมาห้องผม . . 

>||>  โอม . .

>>  ห๊ะ !! คับ หัวหน้าหอ. .  

>||>  ขอโทษนะ  มาด้วยกันหน่อยได้ไหม!?

>>  มีอะไรหรอ !?

>||>  เอ่อ. .  เรื่องนั้นคือว่า. . พวกพี่ๆ  เขาเรียกน่ะขอโทษด้วยนะ

พอผมเดินตาม รันรัน เข้ามาในห้อง  ประตูก็ถูกปิดและผมก็ได้พบกับพวกรุ่นพี่อีกหลายคน

 

>>  พวกพี่จะทำอะไรน่ะ !! มีธุระอะไร !?

>||>  แหม~ ทำตัวเป็นคนอื่นคนไกลไปได้  เรียกพี่ว่าปลาย สิ

>||>  ส่วนฉันจะเรียกว่าเจ้าชายแห่งพระอาทิตย์ที่งดงามก็ได้

>||>  อันที่จริงก็ไม่ได้มีธุระอะไรหรอกแต่คิดว่าจะชวนไปเที่ยวน่ะ

>>  จะชวนไปเที่ยว  ก็ไม่เห็นต้องลักพาตัวเลยนี่ !!

>||>  ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้  โอม ก็ไม่ยอมมาน่ะสิ !!  แต่. . พวกเราไม่ได้แกล้งนะ

 

ฮึ้ยยยย. .  !! ดูยังไงก็เป็นการแกล้งกันชัดๆ เลย

 

>||>  ที่เป็นแบบนี้ก็ต้องโทษ เฟรมไม่ใช่หรอ !?  พอจะเล่นกับ โอม ทีไร เฟรมก็ต้องเข้ามาแทรกทุกที

>||>  ใช่. . !!  ยิ่งกว่านั้นยังสนุกกับการได้เข้ามาแทรกด้วย  ไม่รู้จะทำอย่างนั้นไปถึงไหน

>||>  แต่ว่าตอนนี้คงถูกมันโย ขังไว้ในห้องน้ำแล้วแหละ   ไม่มีคนมาขัดขวางแล้วดีจัง!!  เพราะงั้น โอมกับพวกเรา. .

 

ยังไม่ทันที่ ปลายจะพูดจบ !! เสียงวิ่งและเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างรวดเร็ว . . . แล้วเข้ามายืนขวางข้างหน้าของผมเอาไว้  ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้ !!  เฟรม

>>  คิดว่าจะทำอะไรอย่างนั้นได้เรอะ !!  อย่ายุ่งกับโอม  นะ

>||>  อะไรกันมันโย !!

 

ทุกคนต่างแตกตื่นกันหมด มันโยวิ่งตามมาที่หลัง และผมนั้นได้ยินเสียงหอบหายใจอย่างหนักของคนที่อยู่ข้างหน้าของผม  นายคงจะเหนื่อยมากเลยสินะ! !

>||>  โทษที! ! ขังไว้ไม่อยู่มาจนได้

 

เฟรมหันหน้ามาหาผม พร้อมกับจับมือของผมเอาไว้

>>  หนีเถอะ !! โอม

>>  อะ อือ. . 

>||>  เฮ้ . !! หยุดเดี๋ยวนี้นะ !!

 

เฟรม และผม พากันวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต  นี่มันอะไรกันเนี้ย !!  คือผมจะมาเรียน หรือจะมาฝึกซ้อมในสนามรบกันแน่เนี้ย !!  เราทั้งคู่วิ่งมาสักแปบ ก็มาถึงสวนสาธารณะ ใกล้ๆ  หอนั้นแหละ.!!

>>  เฟรม เดี๋ยวสิ ! !  ฉันวิ่งไม่ไหวแล้ว

>>  โอม ไม่ได้ถูกพวกนั้นทำอะไรใช่ไหม!?

>>  เปล่า !!

>>  งั้นหรอ  เฮ้ออ . . ดีนะที่มาทัน

 

พูดจบ เฟรมก็ทำท่านั่งลง  พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา  ผมดูอาการแล้ว น่าจะเหนื่อยมากเลยแหละ

>>  นักเรียนหอที่นี่ไม่ไหวเลย  ไม่ธรรมดากันทั้งนั้น

>>   . . . .เฟรม  คอยปกป้องฉันตลอดเวลาเลยหรอ!?

>>  ก็ . .  ที่ โอมต้องมาลำบากอยู่ตอนนี้ก็เพราะผม!! วันที่ลงทะเบียนเข้าหอก็ต้องมาเกี่ยวข้องกับผมแล้วก็พ่อ  โอมถึงไม่ได้เข้าหอชาย

 

จะว่าไปเรื่องที่ เฟรมพูดอยู่ตอนนี้ มันก็จริงแฮะ!!

>>  แต่ว่า. . ถึงจะมาขอโทษตอนนี้ ก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ !!   เพราะฉะนั้น ผมจะต้องปกป้อง โอม คิดไว้อย่างนั้นแหละ. . แต่ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แล้วสิ

 

ทำไงดีนะเรา !! ทำไมผมได้ยินคำที่ เฟรม พูดออกมา ผมกลับใจเต้นและหน้าร้อนขึ้นมาได้ 

. . . นายนี่มัน ซื่อมากต่างหาก  เรื่องที่ผ่านมา ผมไม่เคยคิดโทษ เฟรมเลย  ที่ผมต้องมาเป็นแบบนี้ และตอนนี้ผมว่าผมดีใจซะอีกที่ได้อยู่ หอเดียวกับเฟรม!!

 

>>  ฉันนึกว่านายทำเพราะสนุกซะอีก

>>  นั้นป็นแผนดึงความสนใจมากกว่าเป็นเรื่องสนุกนะ  แต่จริงๆ ผมก็สนุกแหละ !! เป็นชีวิตที่สนุกนี่แหละแบบที่ผมชอบ !!

>>  ฮ่าๆ แต่ที่จริงฉันก็ไม่เป็นไรหรอก  ฉันไม่คิดอยากจะออกอีกแล้วล่ะ. . 

 

ถึงพวกพี่ๆ จะแกล้ง  ถึงจะต้องไปงานเลี้ยง แต่ถ้าออกจากหอนี้ไปก็ต้องแยกจาก เฟรมด้วยน่ะสิ!!

เอาล่ะ !! ความคิดจะยอมแพ้เรื่องงานเลี้ยงไม่มีอีกละ  ยังไงก็จะพยายาม!!

 

.

.

ปี๊บๆ ปี๊บๆ ปี๊บๆ   โทรศัพท์อยู่ที่ห้อง !!  

 

***  { นี่ !! โอมไปไหนน่ะ  ได้ยินว่าหอที่แกไปอยู่เป็นหอรวมไม่ใช่หรอ!! }

***  { ทำไมถึงไม่บอกฉัน ที่เป็นผู้ปกครองบ้างเลยห๊ะ!! }

***  { แถมยังได้แค่ฝากข้อความอีก  วันอาทิตย์นี้ฉันจะไปดู ถ้าวุ่นวายนัก ฉันจะให้ออกจากหอ!! }

 

 

 

>>>>>>>>>> ติดตามตอนต่อไปเลย