ตามฝันวันฟ้าใส

สาวน้อยวัยยี่สิบเอ็ด เธอมีชื่อว่า "ฟ้าใส" รอยยิ้มของเธอเป็นเหมือนพลังงานบวกที่ช่วยเปลี่ยนโลกใบนี้ให้สดใสน่าอยู่มากขึ้นกว่าเดิม
 
เช้าวันใหม่
 
กริ๊งงงง!
 
เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียง แผดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งห้อง สาวน้อยผู้เป็นเจ้าของค่อยๆ เอื้อมมือไปปิดมันลงด้วยอาการงัวเงีย แต่เพียงชั่วครู่เธอก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่งบนเตียงอย่างช้าๆ ก่อนสลัดผ้าห่มพร้อมกับความงัวเงียทิ้งไป ยืดตัวบิดขี้เกียจไปสองสามที แล้วรีบเผ่นแผล็วเข้าห้องน้ำชำระร่างกายอย่างว่องไว
 
เพียงไม่กี่นาทีเธอก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย จากนั้นจึงเดินมายืนอยู่หน้ากระจก แล้วยิ้มกว้างเต็มใบหน้าให้กับคนในกระจก ก่อนพูดว่า
 
"ขอบคุณนะที่อยู่เคียงข้างกันมาตลอด เธอจะเป็นสุดยอดนักเขียนได้อย่างแน่นอน สู้สู้น๊า ฟ้าใส"
 
ซึ่งเธอมักทำเช่นนี้เป็นกิจวัตรประจำวันทุกเช้า
 
สาวน้อยช่างฝันแต่งตัวง่ายๆ ด้วยเสื้อยืดและกางเกงผ้าหัวยืดสวมใส่สบาย ก่อนออกจากห้องหล่อนยกมือไหว้พระซึ่งเป็นภาพขนาดใหญ่ติดอยู่เหนือประตูเพื่อความเป็นศิริมงคล และไม่ลืมหยิบกล้องและสมุดบันทึกคู่ใจยัดใส่เป้สะพายหลังติดตัวออกมาด้วย
 
ขณะก้าวพ้นประตูห้องออกมา ฟ้าใสเกือบชนเข้าให้กับใครคนหนึ่งที่มายืนขวางหน้าประตูห้อง เขาเป็นชายหนุ่มแปลกหน้า ดูหน้าตาบึ้งตึง ท่าทางบอกบุญไม่รับ เหมือนกับไม่พอใจอะไรใครมาสักอย่าง ดูแล้วน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอ
 
"เธอเองเหรอ ที่เป็นเจ้าของห้องนี้น่ะ"
 
เขาถามเสียงห้วน เกือบเป็นตวาดด้วยความโมโห
 
ฟ้าใสยิ้มกว้างเต็มใบหน้าตามแบบฉบับของเธอ ก่อนพูดว่า
 
"ใช่ค่ะ ชั้นเป็นเจ้าของห้องนี้ คุณคงมาอยู่ใหม่ใช่มั้ยคะ มีอะไรให้ชั้นช่วยมั้ยคะ"
 
"งั้นดีเลย เธอช่วยเปลี่ยนนาฬิกาปลุกใหม่ได้มั้ย เสียงดังแปดหลอดของมันรบกวนคนห้องข้างๆ อย่างผม จนต้องตื่นขึ้นมาด้วยเลยเนี่ย คนยิ่งเพลียๆ กะจะนอนยาว นาฬิกาปลุกอะไรวะ เสียงดังรำคาญหูชะมัด"
 
ธันวาโพล่งออกมายาวเหยียดอย่างหงุดหงิด แต่สาวน้อยตรงหน้ากลับยิ้มออกมา แล้วพูดว่า
 
"ว๊าว! เพิ่งจะรู้เหมือนกันนะคะเนี่ย ว่านาฬิกาปลุกของชั้นจะทำงานได้ดีขนาดนี้ ปลุกทีนึง ตื่นถึงสองคน สุดยอดไปเลย"
 
จากนั้นหญิงสาวทำท่าโค้งหัวให้เขาหนึ่งที แล้วพูดว่า
 
"ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เสียงนาฬิกาปลุกของชั้นไปรบกวนเวลานอนของคุณ ไว้ชั้นจะลดเสียงปลุกให้เบาลงกว่าเดิมนะคะ ตอนนี้ต้องไปแล้วค่ะ บายค่ะ คุณคนมาอยู่ใหม่"
 
หลังพูดจบหล่อนยิ้มสดใส ก่อนเผ่นออกไปอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรออกมา ซึ่งท่าทางและรอยยิ้มสดใสของสาวน้อยเมื่อครู่ ทำให้ความไม่พอใจเมื่อตอนแรกของธันวาเปลี่ยนไปเป็นความแปลกใจระคนความสนใจในตัวเธอขึ้นมาเอาดื้อๆ
 
ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะก้าวเท้าเดินกลับไปห้องของตัวเอง พลันสายตาเขาสก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างที่ตกอยู่ใกล้ๆ ปลายเท้าของตัวเอง เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นสมุดบันทึกปกสีฟ้า เขาถือวิสาสะเปิดดูภายในเห็นภาพสาวน้อยยิ้มกว้างที่เขาเพิ่งต่อว่าหล่อนเมื่อเช้านี้เอง
 
ในใจชายหนุ่มนึกอะไรบางอย่างออก ธันวาหยิบสมุดบันทึกเล่มนั้นติดมือไปด้วยพร้อมกับยิ้มอย่างมาดหมายบางอย่างในใจ...
 
โปรดติดตามตอนต่อไป➡️