สืบสู้ผี ภาค เมฆาคนล่าผี

คนทั้งสามพอฟังอาจารย์คงบอกอย่างมั่นใจแบบนี้อีกครั้งแล้ว ก็ถึงกับตกตะลึงกันไปอีกครั้ง

"แล้ว... แล้วภาพ ภาพที่สี่นั่น จะเป็นภาพของใครล่ะคะอาจารย์ คือหนูยังไม่เข้าใจว่ายังจะมีใครมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อีก? " เมขลาถามออกมาอย่างงงงวย

อาจารย์คงทำท่าลูบเคราและเผยอยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ภาพนั้นจะต้องเป็นภาพของคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเด็กหญิงประหลาดนั้นอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าได้ไปมีส่วนเกี่ยวข้อง หรือไปส่งผลให้คนคนนั้นต้องตกมาอยู่ในอาถรรพ์ของสมุดวาดเขียนนั้นตั้งแต่ตอนไหนหรือได้อย่างไรเท่านั้นเอง และเรื่องนี้ก็อาจจะไม่มีใครได้ยินหรือได้ล่วงรู้มาก่อนหน้านี้แม้แต่พวกเอ็งทั้งสามก็ตาม..."

แล้วคนทั้งสามก็อึ้งกันไปชั่วขณะ จากนั้นก็หันมามองหน้ากันเองอย่างไม่อยากจะเชื่อที่อาจารย์คงเพิ่งจะพูดมา

"อาจารย์ครับ หรือ... หรือคนคนนั้นจะเหมือนกับพวกผม ที่อาจจะเคยลวนลามหรือพยายามจะข่มขืนเด็กคนนั้นด้วยน่ะครับ? "

"เป็นไปได้ จะต้องเป็นอย่างไหนอย่างหนึ่งนั่นล่ะ" อาจารย์คงตอบขรึมๆ

"แล้ว แล้วอาจารย์พอจะรู้หรือยังครับว่าน่าจะเป็นใครกัน? "

อาจารย์คงส่ายหน้าช้าๆ "ตอนนี้ข้ายังบอกไม่ได้ว่าเป็นใครกันแน่ แต่ความลับไม่มีในโลก และเดี๋ยวข้าก็จะต้องรู้จนได้..."

แล้วอาจารย์คงก็ดูราวกับจะตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเองอีกครั้ง สายตาของเขายามนี้ก็มองเหม่อข้ามหัวคนทั้งสามไปราวกับลืมไปว่ายังมีคนทั้งสามนั่งอยู่ที่เบื้องหน้า

และทั้งสามคนนั้นต่างก็หันมามองหน้ากันเองไปมาราวกับจะสนเท่ห์หรือแปลกใจกับอาจารย์คงคนนี้มากขึ้นทุกที

'อาจารย์คนนี้แปลกจริงๆ แค่จะให้มาทำพิธีล้างอาถรรพ์ด้วยการทำลายสมุดวาดเขียนเล่มนี้ แต่ทำไมถึงได้ต้องการรายละเอียดซะจนมากมายขนาดนี้ แล้วนี่ตกลงจะเริ่มทำพิธีกันจริงๆ ตอนไหนล่ะนี่....? '

คำถามที่อยู่ในใจของเมขลานี้ได้ถามกับตัวเองโดยที่ไม่ได้เอ่ยออกมาให้ใครได้ยิน

แต่อาจารย์คงนั้นก็เหมือนกับจะเห็นกิริยาที่ดูจะมีความคลางแคลงใจของเมขลาเข้าพอดี

"คงจะสงสัยกันใช่ไหม ว่าพิธีกรรมในการล้างอาถรรพ์นั้นจะเริ่มกันเมื่อไหร่...? "

เมขลาถึงกับสะดุ้งขึ้นทันที ก่อนที่จะยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่แดงแป๊ดถึงใบหู

"อุ๊ย... อาจารย์นี่ อ่านใจหนูได้หรือยังไงกันคะ ก็... ก็นิดหน่อยค่าอาจารย์ แฮะๆ "

"ที่จริงวันนี้ไม่ใช่วันที่ดีที่สุด ที่จะทำพิธีกรรมล้างอาถรรพ์ได้อย่างราบรื่น..." อาจารย์คงกล่าวพร้อมกับกวาดตามองหน้าของคนทั้งสามอีกครั้ง และคนทั้งสามนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างงงวยกับคำตอบของอาจารย์คง

"สมุดวาดเขียนเล่มนี้ ไม่ใช่สมุดวาดเขียนที่มีอาถรรพ์ธรรมดา แต่มันเป็นอาถรรพ์ระดับสูงที่เกิดจากวิณญาณที่เต็มไปด้วยความอาฆาตรมาดร้ายมาอย่างยาวนาน..." อาจารย์คงพูดพร้อมกับหยิบสมุดวาดเขียนบนโต๊ะขึ้นมามองหน้าปกอีกครั้ง "แค่ข้าสัมผัสกับสมุดนี่ ก็รู้สึกถึงพลังแห่งความมืด หรือพลังแห่งความชั่วร้าย ที่แฝงอยู่ในสมุดเล่มนี้ แต่ทว่าวิญญาณหรือมารร้ายที่เป็นเจ้าของสมุดเล่มนี้กลับไม่ได้อยู่ ณ.ที่นี้..."

อาจารย์คงเว้นการพูดไปช่วงหนึ่ง และตอนนี้คนทั้งสามก็ถึงกับเงี่ยหูฟังอย่างแทบไม่กระพริบตา

"หากว่าวันนี้ข้าจะล้างอาถรรพ์หรือทำลายสมุดเล่มนี้ ก็จำเป็นจะต้องเรียกเจ้าวิญญาณร้ายนั้นมาที่นี่" อาจารย์คงอธิบายต่อไป "แต่เจ้าวิญญาณร้ายนั่นกลับมีอำนาจอาถรรพ์อันแรงกล้ากว่าที่ข้าได้คาดไว้ และถ้าวันนี้ข้าฝืนทำพิธี แต่ถ้ากลับไม่สามารถจะกำจัดอาถรรพ์ในสมุดนี้ได้อย่างถาวรแล้ว ผลของอาถรรพ์ที่ยังหลงเหลืออยู่นั้นก็อาจจะย้อนมาฆ่าพวกเจ้าในอนาคตอีกก็เป็นได้..."

พออาจารย์คงอธิบายถึงตรงนี้ คนทั้งสามก็ถึงกับหน้าซีดและปากคอก็แทบจะสั่นไปตามๆ กัน

"แล้ว... แล้วทีนี้ จะทำยังไงกันดีล่ะครับ อาจารย์...? " ครูชัยรัตน์ถามออกมาด้วยปากที่สั่นระริก

"อาจารย์คง รีบๆ หาทางช่วยผมหน่อยเถอะครับ ผมยังไม่อยากจะตายเร็ว หรือตายด้วยอาถรรพ์อะไรแบบนี้เลยครับ..." นายเม้งวิงวอนอาจารย์คงแล้วก็ถึงกับก้มกราบทันที

"อาจารย์คะอาจารย์คง ช่วยๆ หาทางช่วยพวกเราด้วยเถอะนะคะ หนูเองก็ยังไม่อยากจะตายด้วยอาถรรพ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ..." เมขลาว่าแล้วก็ก้มหัวลงกราบอาจารย์คงด้วยอีกคน

แล้วอาจารย์คงก็ถึงกับอยากจะหัวร่อออกมา แต่ก็ได้สะกดกลั้นเอาไว้ด้วยใบหน้าที่ขรึมเคร่ง

"คืนพรุ่งนี้... คือคืนที่ดีที่สุดสำหรับการทำพิธีล้างอาถรรพ์ และข้าก็คิดว่าข้าน่าจะเอาชัยหรือกำหราบเจ้าวิญญาณร้ายนั้นได้อย่างสำเร็จแน่ๆ "

อาจารย์คงบอกออกไปด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่ดูเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ

คนทั้งสามรีบเงยหน้าขึ้นมาทันที

"คืนพรุ่งนี้หรือครับ/คะ...? " เสียงคำถามดังขึ้นพร้อมๆ กันอย่างตื่นๆ ราวกับว่าจะเห็นประกายของความหวัง โชติช่วงขึ้นมาอีกครั้ง

"ถูกต้องแล้ว..." อาจารย์คงเน้นเสียงชัดเจน "คืนของวันพรุ่งนี้คือวันพระ เป็นวันที่อำนาจแห่งความมืดและความชั่วร้ายจะอ่อนแรงลงไปมาก และเป็นวันที่ข้าจะทำการครั้งนี้ได้สำเร็จอย่างค่อนข้างแน่นอน..."

ทั้งสามฟังถึงตรงนี้แล้ว หน้าที่ซีดสลดก็กลับมามีสีเลือดขึ้นอีกครั้ง

แต่การครั้งนี้ของอาจารย์คงกลับมีลับลมคมในซ่อนอยู่มิใช่น้อย

และเขาเพียงแต่หาทางแต่งเรื่องบางอย่างเพิ่มเข้าไปเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง...?

แต่ใช่ล่ะ... เรื่องอาถรรพ์ระดับสูงที่เกิดจากวิณญาณที่ไม่ธรรมดานั้นเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องการเลื่อนเวลาไปทำพิธีกรรมในวันพรุ่งนี้ตอนกลางคืนนั้น เขากลับทำเพื่อเป้าหมายหรือแผนการบางอย่างของตัวเอง

คืนนี้ เขาจะพักอยู่ที่บ้านหลังนี้ และพอตอนเช้า เขาจะหาโอกาสออกไปสืบหาข้อมูลที่สำคัญบางอย่าง ที่เขาเองนั้น เพิ่งจะเฉลียวใจฉุกคิดขึ้นมาได้

เพราะถึงตอนนี้ เขาก็ได้มองเห็นแล้วว่า มีคนสองคนที่ไม่ได้พูดความจริงกับเขา และเขาต้องหาความจริงจากการเบี่ยงเบนนั้นให้จงได้

เพราะความจริงสำหรับเขานั้น มีความสำคัญเทียบเท่ากับความสำเร็จของงานที่เขารับทำ และเขาก็ไม่ใช่คนที่ทำงานประเภทนี้โดยมีความมุ่งหวังไปที่ทรัพย์สินเงินทองใดๆ เป็นหลักมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะว่านั่นมันไม่ใช่เลย สำหรับอุดมการณ์และเป้าหมายที่แท้จริงของตัวเขาเอง

และแท้ที่จริงเขาก็ไม่ใช่หมอผีโดยปกติทั่วไปอีกต่างหาก เพราะที่จริงแล้ว เขาก็คือ

'เมฆา' นักสืบ นักปราบผี นักแกะปริศนาอาถรรพ์และวิญญาณ ที่ได้จำแลงแปลงโฉมร่างของตัวเองมาเป็นอาจารย์คงนั่นเอง...!

และถ้าไม่นับปริศนาของเรื่องที่มาที่ไปของสมุดวาดเขียนสั่งตายว่ามาจากไหนและไปเกี่ยวข้องพัวพันกับเด็กหญิงประหลาดที่เสียชีวิตไปแล้วนั้นได้อย่างไร เจ้าปริศนาที่เป็นประเด็นค้างคาอยู่ในใจของเขาอยู่ในตอนนนี้คือ

หน้ากระดาษที่มีภาพของคนที่เขามั่นใจว่ามีสี่คนนั้นถูกฉีกไปเพื่อสิ่งใด?

และภาพปริศนาของบุคคลที่สี่ที่เขายังไม่รู้ว่าเป็นใครนั้น จะเป็นใครกันแน่?

และกุญแจสำหรับไขคำถามเหล่านี้ เขาก็พอจะมองออกแล้วว่าจะไปหาได้ที่ไหน เพียงแต่ว่าเขากลับไม่ได้เฉลียวใจคิดตั้งแต่แรก

หรือว่าเขาอาจจะมองบางสิ่งด้วยสายตาที่บริสุทธิเกินไปจนเกิดขาดความเฉลียวใจไปชั่วขณะ

แต่พรุ่งนี้ล่ะ ที่เขาน่าจะได้คำตอบของปริศนาอย่างค่อนข้างแน่นอนแล้ว...?

(โปรดติดตามในบทต่อไป เร็วๆ นี้นะครับ)