สืบสู้ผี ภาค เมฆาคนล่าผี

"เอ๊ะ... ทำไมอาจารย์ถึงทำท่าตกใจขนาดนั้นล่ะคะ ที่จริงพวกหนูน่าจะตกใจมากกว่านะคะ? " เมขลาทำท่าแปลกใจขึ้นมาทันที

"อ๋อเปล่า... ก็ไม่มีอะไร" อาจารย์คงรีบกลับสู่ความสำรวมอีกครั้ง "อาจารย์ก็เห็นว่าเรื่องที่หนูเล่ามันแปลกดี แต่เรื่องแบบนี้ถึงจะแปลกพิศดารแค่ไหน อาจารย์ก็คิดว่าอาจารย์น่าจะเอาอยู่แน่นอน"

แต่ภายในใจของอาจารย์คงตอนนี้กลับรู้สึกว่าเรื่องราวของเด็กหญิงประหลาดและเรื่องของสมุดวาดเขียนอาถรรพ์นั้นน่าจะมีเงื่อนงำที่ประหลาดกว่าที่คาดอยู่ไม่น้อย

ตรรกะแรกของเหตุผล ที่อาจารย์คงรู้สึกว่ามีความผิดปกติในความเป็นไปของเหตุการณ์ก็คือ ทำไมจึงมีการขโมยฉีกหน้ากระดาษซีกหลังๆ ของสมุดวาดเขียนออกไปโดยใครบางคนที่ไม่น่าจะใช่คนทั้งสามนี้อย่างแน่นอน

ก็คนทัังสามนี้ได้ตกลงร่วมมือกันที่จะขโมยสมุดวาดเขียนเล่มนั้นเพื่อเอามาทำพิธีกรรมล้างอาถรรพ์อยู่มิใช่หรือ และจะมีใครไปฉีกหน้ากระดาษนั้นเพื่ออะไรกัน?

ใคร? อืม... ใครคนนั้นจะต้องเป็นคนอื่นที่อาจจะได้รับผลกระทบจากอาถรรพ์ของสมุดวาดเขียนเล่มนั้นด้วย และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็หมายความว่าในซีกด้านหลังของสมุดวาดเขียนนั้นจะต้องมีภาพวาดที่ไม่ใช่แค่สามภาพอย่างแน่นอน....?

แล้วดวงตาทั้งคู่ของอาจารย์คงก็ราวกับจะมีประกายเจิดจ้าขึ้นมาอย่างทันที

"อาจารย์คะ..." เมขลาส่งเสียงเรียกเบาๆ เมื่อมองเห็นว่าอาจารย์คงเหมือนกับจะตกอยู่ในภวังค์บางอย่าง แล้วอยู่ๆ ก็มีทีท่าราวกับจะบรรลุธรรมบางอย่างขึ้นมาอย่างทันใด "เหมือนอาจารย์จะนึกอะไรได้นะคะ อาจารย์น่าจะมีวิธีแก้อาถรรพ์ให้พวกหนูแล้วใช่ไม๊คะ? "

แล้วเมขลาก็เห็นอาจารย์คงกระพริบดวงตาปริบๆ ราวกับว่าได้ออกจากภวังค์แล้ว

"วิธีแก้น่ะมีอยู่แล้ว..." อาจารย์คงตอบเมขลา "ถ้าเราได้รู้ความจริงทุกอย่างอย่างถูกต้องชัดเจนน่ะนะ" แล้วก็พลางกวาดตามองใบหน้าของคนทั้งสามอีกครั้ง "อาจารย์ขอย้อนไปสักนิดสำหรับเรื่องเล่าของพวกเด็กนักเรียนที่ได้เคยเห็นภาพวาดซีกด้านหลังของสมุดวาดเขียนนั้น คือหนูเองน่ะจำได้ชัดเจนแค่ไหนว่าพวกเด็กเหล่านั้นได้เคยบอกหนูว่าได้เห็นภาพด้านหลังนั้นกี่ภาพกันแน่? "

คราวนี้เมขลากลับเป็นฝ่ายกระพริบตาปริบๆ แล้วเธอก็หันซ้ายหันขวาไปดูสีหน้ากิริยาของชายทั้งสอง

แต่ชายทั้งสองที่ได้มาตกอยู่ในบ่วงอาถรรพ์ของสมุดวาดเขียนสั่งตายเหมือนกันก็ทำได้แค่กระพริบตาปริบๆ ตอบกลับเมขลาอย่างมึนๆ

"ผมว่ามีแค่สามภาพน่ะครับ..." ครูชัยรัตน์หันมาบอกอาจารย์คง "ก็อย่างที่เมขลาเล่านั่นแหล่ะครับ คือบุคคลที่น่าจะสร้างผลกระทบให้กับเด็กคนนั้นก็น่าจะเป็นเราสามคนนี่ล่ะครับ แต่ แต่ที่จริงในตอนที่ยังไม่มีใครฉีกภาพวาดด้านหลังไป ผมก็ไม่ได้เห็นภาพพวกนั้นด้วยตัวเองเลยสักครั้งนะครับอาจารย์คง"

"ผมเองก็เช่นกันครับ" นายเม้งพูดขึ้นบ้าง "คือก่อนที่ผมจะแอบเข้าไปขโมยสมุดวาดเขียนออกมาจากบ้านของพ่อแม่เด็กคนนั้นผมก็ยังไม่เคยเห็นว่าภาพวาดด้านหลังนั้นมีกี่ภาพกันแน่ พอผมพบว่าภาพด้านหลังทั้งหมดหายไป วันนั้นผมก็เลยไม่ได้ขโมยสมุดวาดเขียนเล่มนั้นออกมาครับ"

อาจารย์คงหันไปที่เมขลา "หนูเมขลาจำได้ไหม ว่าก่อนหน้านี้หนูเองก็ได้เล่าว่า พวกเด็กนักเรียนที่ได้เคยเห็นภาพวาดทั้งหมดของสมุดวาดเขียนเล่มนั้นได้เคยบอกหนูว่าได้เห็นว่ามีภาพวาดในซีกหลังของสมุดวาดเขียนที่เป็นภาพของผู้ใหญ่ว่ามีอยู่ประมาณสามสี่ภาพ...? "

เมขลากระพริบตาปริบๆ อีกครั้ง "เอ่อ... หนูได้พูดอย่างนั้นเหรอคะ... แต่ก็คงใช่ค่ะอาจารย์คง หนูเองก็พูดออกมาตามที่เด็กพวกนั้นได้เล่าแหล่ะค่ะ แต่คำพูดของพวกเด็กๆ บางทีก็ไม่จริงซะทีเดียว เด็กบางคนพูดว่าสาม เด็กบางคนพูดว่าสี่ เด็กบางคนบอกเว่อๆ ว่าห้าก็มี หนูก็เลยประมาณเอาจากคำพูดของเด็กว่า สามสี่ภาพค่ะอาจารย์"

อาจารย์คงนิ่งเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะบอกว่า "จะต้องมีสี่ภาพอย่างแน่นอน..."

"อ... อาจารย์มั่นใจเหรอคะเรื่องนี้? " เมขลาเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"สมุดวาดเขียนเล่มนั้นตอนนี้ก็อยู่ที่นี่แล้วนี่ หยิบมาดูกันให้ชัดๆ สิหนู" อาจารย์คงแนะ และนั่นก็ทำให้ทั้งสามนึกขึ้นได้เช่นกัน

จากนั้นเมื่อได้นำสมุดวาดเขียนอาถรรพ์นี้มาเปิดดูจำนวนหน้าของซีกด้านหลังว่าถูกฉีกไปกี่ภาพกันแน่ อาจารย์คงก็ได้เห็นว่า มีรอยตัดอย่างเนียนๆ ของกระดาษวาดเขียนแผ่นหนึ่งในซีกด้านหลังของสมุดวาดเขียนเหมือนอย่างที่คาด ถ้าไม่นับหน้ากระดาษอีกสามแผ่นที่ได้ถูกฉีกออกไปอย่างหยาบๆ

แล้วเมขลากับสองชายที่นั่งข้างๆ ก็ถึงกับตาโตเลิกคิ้วด้วยความทึ่งผสมมึนด้วยกันทั้งสามคน

อาจารย์คงในตอนนี้ก็เงยหน้ามองคนทั้งสามอย่างขรึมๆ "และนี่ก็ชัดเจนแล้วว่า มีภาพวาดที่ถูกฉีกออกไปจากสมุดวาดเขียนเล่มนี้ถึงสี่แผ่นสี่ภาพด้วยกัน นั่นหมายความว่า มีคนอีกคนหนึ่งที่ได้เกี่ยวข้องหรือได้รับผลกระทบจากเด็กหญิงประหลาดคนนั้นอย่างแน่นอน...?! "

(โปรดติดตามในบทต่อไป เร็วๆ นี้นะครับ)