สืบสู้ผี ภาค เมฆาคนล่าผี

ครูสุนทรพยักหน้าอย่างช้าๆ "ครับ เป็นเพื่อนหญิงของครูชัยรัตน์ครับ..."
ความสังหรณ์ใจของเมฆามักจะไม่ค่อยผิดพลาด ครูชัยรัตน์กลับมีส่วนเกี่ยวข้องอยู่กับเรื่องนี้จริงๆ
"แล้ว... แล้วทำไมเพื่อนหญิงของครูชัยรัตน์ถึงกล้ายืนยันเรื่องนี้เหรอครับครูสุนทร? " เมฆาถาม
ครูสุนทรสูดลมหายในหนึ่งเฮือกก่อนจะเล่าต่อ "คือเพื่อนหญิงของครูชัยรัตน์เล่าว่า ได้บังเอิญไปเห็นเหตุการณ์ตอนที่นายเม้งกำลังข่มขืนเด็กหญิงปานวาดเข้าพอดีน่ะครับ วันนั้นตอนเย็น พอเด็กหญิงปานวาดกำลังเดินกลับจากโรงเรียนก็โดนนายเม้งนี่ดักฉุดกระชากเข้าชายป่าและได้ลงมือข่มขืนเด็กคนนี้ที่ชายป่าแถวนั้นเองล่ะครับ นี่คือสิ่งที่เพื่อนหญิงของครูชัยรัตน์ได้เล่ายืนยันให้ผมฟังครับ..."
"เธอเห็นจริงๆ เหรอครับครูสุนทร เอ่อ... แล้วครูพอจะบอกชื่อของเพื่อนหญิงครูชัยรัตน์ได้หรือเปล่าครับว่าเธอชื่ออะไร? " เมฆาอยากจะรู้ชื่อเพื่อนหญิงของครูชัยรัตน์นี้ทันที
ครูสุนทรอดจะถอนใจขึ้นมาอีกครั้งไม่ได้ก่อนที่จะบอกเมฆา
"ชื่อของผู้หญิงคนนี้ก็คือ'เมขลา'ครับ และเธอก็ได้เห็นจริงๆ แน่นอน เพราะขณะนั้นยังมีพวกเด็กนักเรียนสามคนได้เห็นเหตุการณ์นั้นด้วยครับ"
"เด็กนักเรียนสามคน? " เมฆาสะดุดใจกับคำว่าสามคนทันที "ครูสุนทรคงจะไม่ได้หมายถึงเด็กสามคนนั้นนะครับ? "
"ครับ ก็เป็นเด็กสามคนนั่นล่ะครับ เด็กสามคนที่ต่อมาต้องมาเสียชีวิตตามภาพวาดที่เด็กหญิงปานวาดนั่นวาดแหล่ะครับ"
เมฆาแทบจะลุกพรวดจากเก้าอี้ "ครูสุนทร! ทำไมครูเพิ่งจะเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังล่ะครับ?! "
ครูสุนทรถอนใจ และคีบบุหรี่เข้าปากก่อนสูบหนักๆ อีกครั้งหนึ่ง
"เฮ้อ... ก็อย่างที่ผมบอกตอนแรกล่ะครับ ว่าที่จริงผมก็ไม่อยากจะไปพาดพิงถึงใครคนโน้นคนนี้ให้มากมายนักล่ะครับคุณเมฆา เพราะจุดประสงค์จริงๆ ของผมก็แค่ต้องการให้คุณเมฆาหาทางทำลายหรือแก้อาถรรพ์ของสมุดวาดเขียนให้ได้เท่านั้นเองครับ..."
เมฆาจ้องหน้าครูสุนทรเขม็ง "แต่ในเหตุการณ์ที่บังเอิญตรงกันแบบนี้ล่ะครับ ที่มันอาจจะทำให้เราสามารถตีวงของเรื่องราวให้มันแคบลงยิ่งกว่าเดิมอีกนะครับ และสุดท้ายมันจะทำให้เราได้รู้ที่มาที่ไปของต้นเหตุจนนำไปสู่การแก้อาถรรพ์ได้นะครับ"
ครูสุนทรเลิกคิ้ว "หรือคุณเมฆาจะหมายความว่า เพราะเด็กสามคนนั่นไปเห็นเหตุการณ์ในจังหวะนั้นเข้า จึงทำให้เด็กหญิงปานวาดได้วาดภาพอาถรรพ์เพื่อฆ่าพวกเธองั้นเหรอครับ?! "
"ยังครับ ครูสุนทร" เมฆาส่ายหน้า "ผมยังไม่ได้สรุปแบบนั้นครับ แม้จะเห็นแล้วว่าเป็นไปได้ แต่ผมเองก็ยังต้องหารายละเอียดและจุดเชื่อมโยงต่างๆ ให้เห็นภาพชัดกว่านี้ครับ จึงจะสรุปทุกอย่างได้อย่างไม่ผิดพลาด ซึ่งก็จะทำให้เราสามารถคลี่คลายความซับซ้อนของปริศนาและแก้อาถรรพ์ได้ตรงจุดเป็นลำดับต่อไปครับ"
แล้วเมฆาก็ชโงกหน้าเข้ามาใกล้ๆ ครูสุนทรอีก
"ผมอยากจะถามครูอีกหน่อยครับ ว่าตอนที่นายเมฆกำลังข่มขืนเด็กหญิงปานวาดน่ะ เพื่อนหญิงของครูชัยรัตน์ที่ชื่อเมขลาน่ะ ไปทำอะไรแถวนั้นกันแน่ครับ ความหมายของผมอีกอย่างก็คือ ปกติเธอผ่านไปแถวนั้นบ่อยหรือเปล่าครับ? "
ครูสุนทรส่ายหน้า "ผมว่า ไม่นะครับ เท่าที่ผมรู้มาคุณเมขลาน่าจะไม่ค่อยได้ผ่านไปแถวนั้นบ่อยนักหรอกครับ อีกอย่างเธอเป็นคนต่างถิ่นไม่ค่อยได้มีความคุ้นเคยอะไรในแถวนั้นนักครับ แต่นั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องให้เด็กสามคนไปเป็นเพื่อนในตอนเย็นวันนั้น โดยที่เธอบอกพวกเด็กๆ ว่าอยากจะให้ช่วยไปส่งที่หมู่บ้านที่พวกเด็กๆ กลุ่มนั้นอยู่เพื่อที่จะไปดูงานจักสานของหมู่บ้านน่ะครับ"
เมฆาพยักหน้าก่อนจะถามต่อไป "ครูสุนทรครับ ผมมีเรื่องที่อยากจะถามอีกเรื่องหนึ่ง คือ ในตอนที่เพิ่งจะมารู้กันว่า สมุดวาดเขียนของเด็กหญิงปานวาดถูกฉีกหายไปประมาณสามหน้านั้นเป็นตอนไหนกันครับ? "
"เอ... เรื่องนี้ถ้าผมจำไม่ผิด..." ครูสุนทรทำท่านึก "น่าจะเป็นตอนที่พ่อแม่ของเด็กหญิงปานวาดกำลังจะเอาสมุดวาดเขียนเล่มนั้นไปส่งให้วัดเก็บรักษาไว้ แล้วก็กลับพบว่าสมุดมีรอยถูกฉีกออกไป ทั้งๆ ที่ตอนที่เด็กที่เป็นญาติอีกคนหนึ่งเอาสมุดมาส่งคืนก็ยังเห็นว่าสมุดไม่ได้มีรอยฉีกแต่อย่างใดน่ะครับ"
แล้วครูสนทรก็ได้เห็นว่าสีหน้าของเมฆาดูจะมีความกระหยิ่มยิ้มย่องขึ้นมาในสีหน้าตอนนี้ หรือว่า ชายที่ชื่อเมฆาผู้ที่ต้องมาทำตัวเป็นครูกำมะลอแต่แท้ที่จริงกลับเป็นนักสืบของคดีวิญญาณที่มีชื่อคนหนึ่ง จะมองเห็นถึงความคืบหน้าของเรื่องราวโดยรวมแล้ว?
และหลังจากคุยกับครูสุนทรในครั้งนี้แล้ว ในตอนเย็นหลังโรงเรียนเลิก เมฆาก็ได้ไปหาเด็กหญิงผู้เป็นญาติของเด็กหญิงปานวาดถึงบ้าน ซึ่งชื่อของเด็กหญิงคนนี้ก็คือ'พิมใจ' ซึ่งผู้ปกครองของเด็กคนนี้ก็ได้ให้การต้อนรับเมฆาอย่างดีเพราะเห็นว่าเขาเป็นครูที่สอนอยู่ในโรงเรียนบ้านทับรุ้งนี่เอง และเมฆาก็ได้บอกจุดประสงค์ของเขากับผู้ปกครองของเด็กหญิงพิมใจไปเลยว่า ต้องการที่จะช่วยล้างอาถรรพ์ของสมุดวาดเขียนเล่มนั้นไปจากหมู่บ้านแห่งนี้ให้จงได้
"หนูพิมใจ หนูได้เป็นคนเห็นภาพวาดในสมุดวาดเขียนนั่นก่อนคนอื่นๆ ใช่ไหม แล้วหลังจากนั้นหนูก็เลยได้นำไปเล่าให้เพื่อนๆ ในโรงเรียนฟังในตอนที่ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กสามคนนั่นใช่ไม๊จ๊ะ และพอหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นเหมือนอย่างในภาพ เพื่อนๆ ในโรงเรียนของหนูต่างก็หวาดกลัวสมุดวาดเขียนเล่มนั้นจนเล่าลือกันทั้งโรงเรียนและหมู่บ้านเลยใช่ไม๊จ๊ะ? " เมฆาถามเด็กหญิงซึ่งปัจจุบันรียนอยู่ชั้น ป.6 ของโรงเรียนบ้านทับรุ้ง
เด็กหญิงส่ายหน้า "ที่จริง เพื่อนๆ ในโรงเรียนหลายคนก็เคยได้เห็นว่า ปาน (ปานวาด) ได้วาดภาพน่ากลัวๆ ลงในสมุดวาดเขียนอยู่หลายภาพก่อนที่ปานจะมาตายนะคะครูเมฆา แต่ตอนนั้นก็ไม่ค่อยจะมีใครสนใจอะไรกับภาพวาดของปานนัก และก็ไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์ขึ้นจริงตามภาพวาดนั้นน่ะค่ะ"
"โอเค... เข้าใจล่ะ แล้วหนูพิมใจพอจะบอกครูได้ไม๊ว่า ภาพวาดอีกสามภาพที่หายไป มันคือภาพของเด็กหรือผู้ใหญ่ และเป็นภาพที่น่ากลัวเเบบเดียวกันหรือเปล่าจ๊ะ? "
เด็กหญิงฟังคำถามนี้แล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่มีความสบายใจบางอย่าง เธอรีบหันไปมองพ่อแม่ของเธอเองที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
"บอกครูเขาไปเถอะจ้ะพิม" แม่ของเด็กหญิงพูดขึ้น "บอกเขาไปแค่ว่าเป็นภาพของเด็กหรือผู้ใหญ่ก็คงได้มั้ง? "
"ใช่แล้วจ้ะ ลองบอกครูซิว่า ภาพวาดที่ถูกฉีกไปในตอนหลังน่ะ เป็นภาพของเด็กหรือผู้ใหญ่กันแน่? " เมฆาพูดเสริมขึ้นมาอีก
"เป็น... เป็นภาพผู้ใหญ่ทั้งสามภาพค่ะครูเมฆา..." เด็กหญิงตัดสินใจบอกออกมา
อา... เป็นภาพ'ผู้ใหญ่'ทั้งสามภาพจริงๆ!
และที่จริงเมฆาก็ได้คาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องเป็นภาพของผู้ใหญ่แน่นอน แต่คนทั้งสามในภาพที่ถูกฉีกออกไป จะเป็นใครกันบ้าง และจะต้องตายแบบไหนกันบ้างล่ะ...?!
และที่สำคัญอีกอย่าง คือ ทำไมจะต้องมีการขโมยสมุดวาดเขียนไปจากเขา และถ้ามีใครต้องการสมุดวาดเขียนเล่มนั้น ก็ทำไมถึงไม่ขโมยไปตั้งแต่ตอนที่เขายังไม่ได้มาสืบเรื่องนี้ในหมู่บ้านแห่งนี้กันล่ะ?
เอาล่ะ อย่างน้อยๆ เขาเองก็ได้รู้แล้วล่ะว่า สมุดวาดเขียนอาถรรพ์ได้ถูกขโมยไปไว้ที่บ้านหลังนั้นอย่างแน่นอน...!
และเดี๋ยวคงจะได้รู้กันว่า บ้านหลังนั้นเป็นบ้านของใครกันแน่...?
 
 
(โปรดติดตามในบทต่อไป เร็วๆ นี้นะครับ)