อันเดธ ยมทูตฝึกหัด

    " วันนี้พวกเราจะออกไปเดินสำรวจโรงเรียนนะ แฮมแฮม " อันเดธพูดกับแฮมแฮมในเช้าวันหนึ่ง

    " สำรวจเหรอ ? " แฮมแฮมส่งเสียงร้องจี๊ดๆด้วยความประหลาดใจพร้อมกับยืนสองขาแล้วเอียงคอเล็กน้อย

     " เพราะวันพรุ่งนี้โรงเรียนจะเปิดเทอมแล้ว ฉันเลยคิดว่าพวกเราควรจะไปเดินสำรวจเส้นทางต่างๆในโรงเรียนเอาไว้ จะได้ไม่หลงทางเวลาที่ต้องเดินทางไปที่ไหนในโรงเรียน " อันเดธพูดก่อนที่จะหิ้วกรงของแฮมแฮมขึ้นมาจากโต๊ะหนังสือ

     " ทำไมนายต้องคลุมหัวด้วยล่ะ " แฮมแฮมส่งเสียงร้องจี๊ดๆถามอันเดธ เมื่อพวกเขาออกมาจากห้องพัก แต่อันเดธไม่ได้ตอบคำถามของเขา

     " เด็กคนนั้นเป็นใครเหรอ ? " เด็กสาวผมสีม่วงถามเพื่อนห้องข้างๆ เมื่อเธอเปิดประตูออกมาจากห้องพัก แล้วเห็นอันเดธเดินผ่านห้องของเธอไปอย่างไม่รีบร้อน

     " ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาพักอยู่ห้องข้างๆเธอนะ โรสแมรี่" เด็กสาวผมสีเขียวตอบคำถามเพื่อนของเธอ

     " จริงเหรอ ! " โรสแมรี่อุทานด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ เพราะเธอคิดว่าห้องข้างๆห้องของเธอ ไม่มีคนอยู่มาโดยตลอด

      " จริงสิ ! " เด็กสาวผมสีน้ำตาลทองที่อยู่ห้องตรงข้ามกับห้องของอันเดธพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้โรสแมรี่ต้องหันไปมองเธอ ด้วยความประหลาดใจ เพราะปกติแล้วเธอจะไม่ค่อยพูดหรือสนใจคนอื่นมากนัก

     " แต่แปลกจังเลยนะ ขนาดอยู่ในหอพักก็ยังใส่เสื้อคลุมมีฮู้ดด้วย " เด็กสาวผมสีเขียวพูดด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด เพราะเธอเห็นว่าอันเดธใส่เสื้อคลุมสีดำมีฮู้ดคลุมศีรษะ

     " เขาคงเป็นคนขี้อายมั้ง ลอเลน " โรสแมรี่พูดกับเพื่อนของเธอ ก่อนที่เธอจะชวนลอเลนไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารด้วยกัน

  - ห้องอาหาร -

        " ได้ยินเสียงคนคุยกันดังออกมาถึงหน้าประตูเลย " อันเดธพึมพำด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะเขากำลังลังเลว่าจะเข้าไปในห้องอาหารดีไหม แต่สุดท้ายเขาก็ต้องเดินเข้าไปในห้องอาหาร เพราะเวลาที่เขาต้องเขาเรียนตอนเปิดเทอม เขาจำเป็นต้องมารับประทานอาหารในห้องอาหารแห่งนี้

     " หมอนั่นใครวะ เอาฮู้ดคลุมหัวไว้ต้องการทำตัวเด่นหรือยังไง " เด็กชายผมสีดำที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนผู้ชายอีก 4 คนพูดกับเพื่อนๆของเขา ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ขณะที่ใช้สายตาไม่พอใจจ้องมองอันเดธ ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องอาหาร แต่กลับทำให้บรรยากาศในห้องอาหารเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

     " จะเอาไงล่ะเวลล์ ? " เด็กผู้ชายที่ตัวใหญ่ที่สุดในกลุ่มหันมาถาม เด็กชายผมสีดำที่เป็นหัวหน้ากลุ่ม

     " ปล่อยมันไปก่อน " เวลล์ตอบ ขณะที่จ้องมองอันเดธทุกฝีก้าว

     " ดูเหมือนว่า ขนมปังกับมันต้มจะเป็นเมนูอาหารที่โรงเรียนจัดเอาไว้เลี้ยงนักเรียนฟรี แต่ถ้าไม่พอใจก็สามารถซื้ออาหารอย่างอื่นทานแทนได้ " อันเดธพึมพำ เมื่อเขาเดินสำรวจห้องอาหารที่ถูกแบ่งเป็น 2 โซน คือ โซนสำหรับรับประทานอาหาร กับโซนสำหรับซื้ออาหาร

     " เจ้าหนู จะซื้ออาหารหรือว่าจะรับเมนูอาหารของโรงเรียนล่ะ " ชายชรารูปร่างอ้วนท้วมที่อันเดธไม่เคยรู้จัก เดินมาถามอันเดธที่ยืนพึมพำอยู่ตรงโซนสำหรับซื้ออาหาร

     " สวัสดีครับ " อันเดธหันไปพูดกับชายชราคนนั้น

     " สวัสดี ฉันชื่อ ฮอล เป็นอาจารย์สอนวิชาดาราศาสตร์และดวงดาว " ชายชราแนะนำตัวเอง

     " สวัสดีครับ ผมชื่ออันเดธครับ " อันเดธแนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ประหม่าเล็กน้อย

     " นั่นสัตว์เลี้ยงของเธอเหรอ " ฮอลชี้ไปที่กรงหนู

     " ใช่ครับ หนูของผมชื่อแฮมแฮมครับ " อันเดธยกกรงหนูขึ้นมาในระดับสายตาของเขา

     " สวัสดี " ฮอลทักทายแฮมแฮม ทำให้แฮมแฮมส่งเสียงร้องตอบกลับมา

     " เป็นสัตว์เลี้ยงที่ดีนะ เลือกเองหรือผู้ปกครองเลือกให้ล่ะ " ฮอลถามอันเดธ

     " จะว่าเลือกเองก็ไม่เชิงหรอกครับ เพราะว่า วันนั้นในร้านไม่เหลือสัตว์เลี้ยงตัวอื่นแล้ว " อันเดธตอบไปตามความจริง

     " รู้สึกผิดหวังหรือเปล่าที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์เลือกสัตว์เลี้ยงที่อยากได้ " ฮอลถามอันเดธด้วยน้ำเสียงสบายๆ

      " ก็มีบ้างนะครับ แต่เดิมทีแล้ว ผมไม่มีสัตว์เลี้ยงที่อยากได้เป็นพิเศษอยู่แล้ว เลยไม่ได้นึกเสียใจอะไร ประกอบกับการเลี้ยงหนูไม่ค่อยยุ่งยากเท่าไหร่ ผมเลยคิดว่า ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีแล้ว " อันเดธตอบฮอลด้วยรอยยิ้ม เพราะเขาคิดแบบนั้นจริงๆ

     " เธอเป็นเด็กที่น่าสนใจดีนะ " ฮอลพูดกับอันเดธ ก่อนที่เขาจะเดินจากไปซื้ออาหารเช้าของเขา

     " วันนี้ลองซื้ออาหารดูดีกว่านะแฮมแฮม " อันเดธพูดกับแฮมแฮม ก่อนที่เขาจะเดินไปซื้ออาหารที่ร้านอาหารที่ไม่ค่อยมีลูกค้าต่อคิวมากนัก

     " รับอะไรดีคะ ? " เจ้าของร้านอาหารถามอันเดธ

     " โจ๊กไก่ใส่ไข่ครับ " อันเดธสั่งอาหารหลังจากที่อ่านป้ายรายการอาหารและราคาอาหารหน้าร้านแล้ว

     " ได้แล้วค่ะ " เจ้าของร้านส่งถาดที่มีถ้วยใส่โจ๊กให้อันเดธ

      " ขอบคุณครับ " อันเดธพูดกับเจ้าของร้าน ก่อนที่จะหยิบเงินค่าอาหารออกมาจากกระเป๋ากางเกง

    " ได้อาหารแล้ว ต่อไปก็น้ำสินะ " อันเดธพึมพำ หลังจากที่จ่ายเงินค่าโจ๊กแล้ว

     " จะฝากไว้ก่อนไหมคะ " เจ้าของร้านถามอันเดธ

     " ไม่เป็นไรครับ " อันเดธพูดกับเจ้าของร้าน ก่อนที่เขาจะใช้เวทมนตร์ทำให้ถาดอาหารลอยตามเขาไป ขณะที่เขาเดินไปที่ร้านขายน้ำ

      " น้ำขนุน 1 แก้วครับ " อันเดธบอกกับเจ้าของร้านขายน้ำ

     " นี่จ๊ะ " เจ้าของร้านตักน้ำในโถใส่น้ำใส่ลงในแก้วที่มีน้ำแข็งอยู่ในนั้นแล้วเอาวางลงบนถาดที่มีถ้วยโจ๊กให้อันเดธ

     " ขอบคุณครับ " อันเดธจ่ายเงินค่าน้ำ แล้วเดินจากไป พร้อมกับถาดอาหารที่ลอยตามเขาไป

     " สงสัยคงเป็นทายาทตระกูลเก่าแก่ล่ะมั้ง " เจ้าของร้านขายน้ำพึมพำ เมื่ออันเดธเดินจากไปแล้ว เพราะโดยปกติแล้ว เด็กชายที่มาเรียนที่โรงเรียนนี้ใหม่ๆ น้อยคนที่จะใช้เวทมนตร์ยกสิ่งของได้ ซึ่งตอนแรกที่เธอวางแก้วน้ำลงบนถาดให้อันเดธเอง เพราะเธอต้องการที่จะทำให้อันเดธขายหน้า แต่ดูเหมือนว่าอันเดธจะควบคุมพลังได้ดีกว่าที่เธอคิด