อันเดธ ยมทูตฝึกหัด
7.3
เขียนโดย punna
วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 12.48 น.
15 ตอน
1 วิจารณ์
14.74K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 มีนาคม พ.ศ. 2562 13.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ซื้อของ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " ผู้วิเศษใช้สกุลเงินเหมือนกับคนธรรมดา ฉันคงไม่จำเป็นต้องสอนการใช้เงินให้นายใช่ไหม " อัศราพูดกับอันเดธ เมื่อรถขับออกมาจากสถานรับเลี้ยง
" ผมไม่รู้วิธีใช้เงิน เพราะผมไม่มีเงิน " อันเดธพูดด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย
" โอเค ! " อัศราพูดก่อนจะจอดรถแอบข้างทาง
" สกุลเงินที่พวกเราใช้เรียกว่า เดเรน เหรียญทองที่เล็กที่สุดมีค่า 1 เดเรน เหรียญทองที่ใหญ่ขึ้นมามีค่า 10 เดเรน เหรียญทองที่ใหญ่ที่สุดมีค่า 100 เดเรน " อัศราพูดพร้อมกับหยิบเหรียญทั้ง 3 ชนิดออกมาให้อันเดธดู
" ปกติแล้วจะมีธนบัตรด้วย แต่ยมทูตไม่ใช้ธนบัตร พวกเราใช้แต่เหรียญทองเท่านั้น เหรียญทองที่เล็กที่สุดเรียกว่า เหรียญทองเล็ก เหรียญทองที่ใหญ่ขึ้นมา เรียกว่า เหรียญทองกลาง และเหรียญทองที่ใหญ่ที่สุด เรียกว่า เหรียญทองใหญ่ " อัศราพูด ก่อนที่จะมองอันเดธที่กำลังพลิกเหรียญทองไปมา เพื่อดูความแตกต่างของเหรียญทองแต่ละด้าน
" พอจะจำได้แล้วครับ " อันเดธพูดกับอัศรา
" นี่คือกระเป๋าเงินของนาย " อัศราส่งกระเป๋าสีดำขนาดเล็กให้อันเดธ
" ในนั้นมีเงินมากกว่าที่นายคิดแน่นอน และนายไม่ต้องกังวลว่ามันจะหาย เพราะมันจะตามหานายเจอเสมอ เนื่องจากฉันลงอาคมเอาไว้แล้ว " อัศราพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ ก่อนที่เขาจะขับรถออกไปที่ถนนอีกครั้ง
" เดี๋ยวฉันจะพานายไปซื้อของใช้จำเป็นที่ตลาดผู้วิเศษ แต่นายต้องไปซื้อของคนเดียว เพราะฉันง่วงมาก ถ้าใครถามหาผู้ปกครอง ก็บอกไปว่า ผู้ปกครองรออยู่ที่รถ " อัศราพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ
" คุณไม่ไปกับผมหรือครับ " อันเดธถามอัศรา
" ไม่ล่ะ ฉันง่วงมาก และเวลายมทูตง่วง มักจะฆ่าไม่เลือกเสียด้วย ฉันยังไม่อยากถูกเรียกไปสอบสวนหรอกนะ " อัศราพูดขณะที่สายตายังคงมองถนนอยู่
" คุณเป็นยมทูตหรือครับ " อันเดธถาม
" ใช่ ฉันเรียนจบมาจากโรงเรียนหลายปีแล้ว นานมากจนเหมือนเป็นอดีตที่ห่างไกลเลยล่ะ " อัศราพูดด้วยน้ำเสียงรำลึกความหลัง
" งานของยมทูตคืออะไรครับ " อันเดธถาม
" พาดวงวิญญาณของคนตายไปส่งที่โลกหลังความตายไงล่ะ แต่บางครั้งพวกเราก็โดนขัดขวาง การทำงานเหมือนกัน งานของพวกเราจึงไม่ได้สำเร็จทุกครั้ง และถ้าครั้งไหน พวกเราทำงานไม่สำเร็จ ชีวิตของพวกเราจะสั้นลง เวลาที่พวกเราถูกตัดเส้นชีวิตให้สั้นลง พวกเราจะรู้สึกง่วงมาก เพราะเส้นชีวิตของพวกเราเหลือน้อยไงล่ะ " อัศราอธิบาย
" แสดงว่างานของคุณไม่สำเร็จหรือครับ " อันเดธถาม
" ใช่ ครั้งนี้ฉันทำงานไม่สำเร็จ เพราะมีคนมาขัดขวาง " อัศราตอบ
" ถ้าชีวิตของยมทูตสั้นลง ยมทูตจะตายใช่ไหมครับ " อันเดธถาม
" ใช่ แต่ถ้าครั้งไหน พวกเราทำงานสำเร็จ อายุของพวกเราก็จะเพิ่มขึ้นนะ " อัศราพูด
" อายุของยมทูตขึ้นอยู่กับความสำเร็จในการปฏิบัติหน้าที่หรือครับ " อันเดธถาม
" ก็ไม่ทั้งหมดหรอก " อัศราพูดก่อนที่จะไม่พูดอะไรอีกตลอดเส้นทาง จนกระทั่งถึงตลาดผู้วิเศษ
" นี่คือรายการของทั้งหมดที่นายต้องซื้อ " อัศราพูดพร้อมกับยัดกระดาษแผ่นหนึ่งให้อันเดธ แล้วไล่อันเดธลงจากรถ
" ต้องซื้อของหลายอย่างเลย เริ่มจากอะไรก่อนดีนะ " อันเดธที่เดินลงมาจากรถ กำลังยืนลังเลอยู่หน้าตลาด แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจไปซื้อกระเป๋าก่อน
" ผมไม่รู้วิธีใช้เงิน เพราะผมไม่มีเงิน " อันเดธพูดด้วยน้ำเสียงเลื่อนลอย
" โอเค ! " อัศราพูดก่อนจะจอดรถแอบข้างทาง
" สกุลเงินที่พวกเราใช้เรียกว่า เดเรน เหรียญทองที่เล็กที่สุดมีค่า 1 เดเรน เหรียญทองที่ใหญ่ขึ้นมามีค่า 10 เดเรน เหรียญทองที่ใหญ่ที่สุดมีค่า 100 เดเรน " อัศราพูดพร้อมกับหยิบเหรียญทั้ง 3 ชนิดออกมาให้อันเดธดู
" ปกติแล้วจะมีธนบัตรด้วย แต่ยมทูตไม่ใช้ธนบัตร พวกเราใช้แต่เหรียญทองเท่านั้น เหรียญทองที่เล็กที่สุดเรียกว่า เหรียญทองเล็ก เหรียญทองที่ใหญ่ขึ้นมา เรียกว่า เหรียญทองกลาง และเหรียญทองที่ใหญ่ที่สุด เรียกว่า เหรียญทองใหญ่ " อัศราพูด ก่อนที่จะมองอันเดธที่กำลังพลิกเหรียญทองไปมา เพื่อดูความแตกต่างของเหรียญทองแต่ละด้าน
" พอจะจำได้แล้วครับ " อันเดธพูดกับอัศรา
" นี่คือกระเป๋าเงินของนาย " อัศราส่งกระเป๋าสีดำขนาดเล็กให้อันเดธ
" ในนั้นมีเงินมากกว่าที่นายคิดแน่นอน และนายไม่ต้องกังวลว่ามันจะหาย เพราะมันจะตามหานายเจอเสมอ เนื่องจากฉันลงอาคมเอาไว้แล้ว " อัศราพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ ก่อนที่เขาจะขับรถออกไปที่ถนนอีกครั้ง
" เดี๋ยวฉันจะพานายไปซื้อของใช้จำเป็นที่ตลาดผู้วิเศษ แต่นายต้องไปซื้อของคนเดียว เพราะฉันง่วงมาก ถ้าใครถามหาผู้ปกครอง ก็บอกไปว่า ผู้ปกครองรออยู่ที่รถ " อัศราพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ
" คุณไม่ไปกับผมหรือครับ " อันเดธถามอัศรา
" ไม่ล่ะ ฉันง่วงมาก และเวลายมทูตง่วง มักจะฆ่าไม่เลือกเสียด้วย ฉันยังไม่อยากถูกเรียกไปสอบสวนหรอกนะ " อัศราพูดขณะที่สายตายังคงมองถนนอยู่
" คุณเป็นยมทูตหรือครับ " อันเดธถาม
" ใช่ ฉันเรียนจบมาจากโรงเรียนหลายปีแล้ว นานมากจนเหมือนเป็นอดีตที่ห่างไกลเลยล่ะ " อัศราพูดด้วยน้ำเสียงรำลึกความหลัง
" งานของยมทูตคืออะไรครับ " อันเดธถาม
" พาดวงวิญญาณของคนตายไปส่งที่โลกหลังความตายไงล่ะ แต่บางครั้งพวกเราก็โดนขัดขวาง การทำงานเหมือนกัน งานของพวกเราจึงไม่ได้สำเร็จทุกครั้ง และถ้าครั้งไหน พวกเราทำงานไม่สำเร็จ ชีวิตของพวกเราจะสั้นลง เวลาที่พวกเราถูกตัดเส้นชีวิตให้สั้นลง พวกเราจะรู้สึกง่วงมาก เพราะเส้นชีวิตของพวกเราเหลือน้อยไงล่ะ " อัศราอธิบาย
" แสดงว่างานของคุณไม่สำเร็จหรือครับ " อันเดธถาม
" ใช่ ครั้งนี้ฉันทำงานไม่สำเร็จ เพราะมีคนมาขัดขวาง " อัศราตอบ
" ถ้าชีวิตของยมทูตสั้นลง ยมทูตจะตายใช่ไหมครับ " อันเดธถาม
" ใช่ แต่ถ้าครั้งไหน พวกเราทำงานสำเร็จ อายุของพวกเราก็จะเพิ่มขึ้นนะ " อัศราพูด
" อายุของยมทูตขึ้นอยู่กับความสำเร็จในการปฏิบัติหน้าที่หรือครับ " อันเดธถาม
" ก็ไม่ทั้งหมดหรอก " อัศราพูดก่อนที่จะไม่พูดอะไรอีกตลอดเส้นทาง จนกระทั่งถึงตลาดผู้วิเศษ
" นี่คือรายการของทั้งหมดที่นายต้องซื้อ " อัศราพูดพร้อมกับยัดกระดาษแผ่นหนึ่งให้อันเดธ แล้วไล่อันเดธลงจากรถ
" ต้องซื้อของหลายอย่างเลย เริ่มจากอะไรก่อนดีนะ " อันเดธที่เดินลงมาจากรถ กำลังยืนลังเลอยู่หน้าตลาด แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจไปซื้อกระเป๋าก่อน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ