อันเดธ ยมทูตฝึกหัด

   หลังจากที่อันเดธรับประทานอาหารกลางวันที่ห้องอาหารเสร็จแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้องพัก เพื่อเตรียมตัวสำหรับวันพรุ่งนี้
     " นายกำลังทำอะไรน่ะอันเดธ" แฮมแฮมส่งเสียงร้องจี๊ดๆถามอันเดธที่กำลังเริ่มปรุงน้ำยาชนิดต่างๆ
      " อดทนหน่อยนะแฮมแฮม กลิ่นอาจจะแรงนิดนึง " อันเดธหันมาพูดกับแฮมแฮม เพราะเขาเข้าใจผิดว่าแฮมแฮมกำลังบ่นเรื่องกลิ่นของน้ำยาที่ค่อนข้างฉุน(อันเดธร่ายเวทมนตร์ล็อกกลิ่นเอาไว้ ทำให้กลิ่นน้ำยาไม่ออกจากห้องของเขา กลิ่นน้ำยาในห้องจึงแรงเป็นพิเศษ)
     " ฉันว่ามันไม่นิดหรอกนะ " แฮมแฮมส่งเสียงร้อง ก่อนที่จะมุดกองขี้เลื่อย
      " แฮมแฮม " อันเดธเรียกแฮมแฮมที่หมกตัวอยู่ในกองขี้เลื่อยตั้งแต่ตอนที่เขาเริ่มปรุงยาใหม่ๆจนตอนนี้น้ำยาทุกชนิดถูกปรุงเสร็จเรียบร้อยแล้ว แฮมแฮมก็ยังหมกตัวอยู่ในขี้เลื่อยเช่นเดิม
    " แฮมแฮม " อันเดธเรียกแฮมแฮมอีกครั้ง เพราะเขาต้องการให้แฮมแฮมจดจำกลิ่นและสีของน้ำยาพวกนี้เอาไว้
      " ออกมาข้างนอกกรงสิ ฉันมีเรื่องจะให้นายช่วย " อันเดธพูดกับแฮมแฮมที่โผล่หัวออกมาจากกองขี้เลื่อย
     " ในจานแต่ละใบจะมีน้ำยาคนละชนิดกัน ฉันจะค่อยๆอธิบายให้นายฟังทีละใบนะ " อันเดธพูดกับแฮมแฮมที่ปีนออกมาจากกรงตรงบริเวณที่อันเดธเปิดเอาไว้ให้
     " นายพอจะจำได้ไหมแฮมแฮม" อันเดธถามแฮมแฮม เมื่อเขาอธิบายให้แฮมแฮมฟังจนครบทุกชนิดแล้ว
     " ก็พอได้นะ " แฮมแฮมตอบแต่เสียงที่ดังออกมามีเพียงเสียงดังจี๊ดๆเท่านั้น
     " ฉันจะคิดเข้าข้างตัวเองว่านายจำได้นะ วันนี้ดึกมากแล้ว นายกลับเข้าไปนอนเถอะ ฉันเองก็จะนอนพักสักหน่อยเหมือนกัน " อันเดธพูดกับแฮมแฮม ก่อนที่เขาจะจับแฮมแฮมใส่กรง แล้วเริ่มทำความสะอาดจานใส่น้ำยาอย่างระมัดระวัง
     วันต่อมา อันเดธพาแฮมแฮมไปลงทะเบียนเรียนและเข้ารับการทดสอบ ซึ่งโชคดีที่ผลการสอบออกมาดี ทำให้อันเดธสบายใจไปอย่างหนึ่ง แต่ความกังวลของเขาก็ยังไม่หมดไป เพราะเขาต้องทำการสอบลำดับที่ในห้องเรียน ในวันพรุ่งนี้ เขาจึงตัดสินใจปฏิเสธเจเรมี่ เพื่อนใหม่ที่เพิ่งจะรู้จักกัน เมื่อเจเรมี่ชวนเขาไปเดินเล่นรอบๆโรงเรียน เพราะว่าเขาต้องกลับมาเตรียมตัวสำหรับการสอบในวันพรุ่งนี้
     " นายคิดว่าฉันควรไปหาโบอาไหมแฮมแฮม " อันเดธถามแฮมแฮม เมื่อเขาเดินออกมาจากบริเวณที่ถูกจัดเป็นสถานที่สอบของสัตว์เลี้ยงแล้ว
      " ก็ดีนะ โบอาอาจจะมีคำแนะนำ เรื่องการสอบในวันพรุ่งนี้ก็ได้" แฮมแฮมที่ได้รับการลงอาคมสนทนาแล้ว พูดกับอันเดธด้วยภาษาของมนุษย์
     " ถ้างั้นไปหาโบอากันเถอะ " อันเดธเห็นด้วยกับความคิดของแฮมแฮม เขาจึงรีบเดินไปหาโบอาที่ป้อมยาม
     " สวัสดี การสอบราบรื่นดีสินะ " โบอาทักทายอันเดธทันทีที่มองเห็นอันเดธเดินตรงมาทางป้อมยาม
     " ครับ " อันเดธพยักหน้า
     " แล้ววันนี้มาหาฉันถึงที่นี่มีเรื่องอะไรจะปรึกษาฉันหรือเปล่า " โบอาพูดเหมือนรู้อยู่แล้วว่าอันเดธต้องมาหาเขาที่นี่ เพื่อขอคำปรึกษาจากเขา
      " ครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษาคุณครับ" อันเดธตอบตามตรง เพราะเขาคิดว่าเรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องโกหกหรืออ้อมค้อมอะไร ถ้าเราอยากจะได้ประโยชน์จากผู้ตอบคำถามมากที่สุด โดยเฉพาะกรณีของโบอา
      " จะปรึกษาเรื่องอะไรล่ะ ใช่เรื่องการสอบลำดับที่ในห้องเรียนหรือเปล่า " โบอาพูดกับอันเดธ
    " ใช่ครับ ผมอยากรู้ว่าเขาสอบเรื่องอะไรกัน " อันเดธพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
     " เป็นการสอบปฏิบัติน่ะ นายจะได้ไปทำหน้าที่ยมทูตจริงๆ 1 วัน และภายในวันนั้นนายต้องเก็บรวบรวมวิญญาณตามรายชื่อในกระดาษที่อาจารย์มอบให้ ให้ได้มากที่สุด คนที่เก็บรวบรวมวิญญาณได้มากที่สุดจะได้เป็นหัวหน้าห้อง " โบอาอธิบายให้อันเดธฟังอย่างใจเย็น
    " มีการเล่นนอกเกมไหมครับ " อันเดธถามข้อสงสัยของเขา
    " มีสิ ! ไม่มีใครอยากได้ที่โหล่หรอกนะ " โบอาพูดก่อนหัวเราะเสียงดัง
    " อาจารย์จะสอนวิธีเก็บดวงวิญญาณให้พวกเราก่อนไหมครับ " อันเดธกังวลเรื่องนี้มากที่สุด เพราะเขาไม่รู้ว่าต้องเก็บดวงวิญญาณยังไง
    " ไม่สอนหรอก เพราะใครๆก็รู้วิธีเก็บดวงวิญญาณทั้งนั้น แต่ถ้านายไม่รู้ ฉันจะสอนให้เอาไหม แต่นายต้องมาลงสนามจริงกับฉันนะ " โบอาพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
    " คุณทำงานยมทูตด้วยหรือครับ " อันเดธถามโบอาด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ
     " เป็นงานอดิเรกน่ะ ว่าแต่ ตกลงนายสนใจไหมล่ะ ที่จะมาช่วยงานฉัน" โบอาพูด
      " คุณจะเริ่มงานเมื่อไหร่ครับ " อันเดธถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
      " น่าจะประมาณ 15 นาที ฉันต้องรอภรรยามาอยู่เฝ้าป้อมยามแทนก่อน " โบอายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา
    " งานจะเสร็จเมื่อไหร่ครับ " อันเดธถามเวลาเลิกงานไว้ล่วงหน้า เพราะเขาไม่ต้องการพลาดการสอบลำดับที่ในห้องเรียน
    " น่าจะใช้เวลาไม่เกิน 3 ชั่วโมงหรอก แต่ถ้ามีอุปสรรคทำให้ล่าช้า ฉันจะกลับมาส่งนายก่อนแน่นอนไม่ต้องห่วง " โบอาพูดด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด
     " ตกลงครับ ผมจะไปทำงานกับคุณ " อันเดธพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
      " ขอบใจ รับรองนายจะชอบงานนี้ " โบอาพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์