Believe

เขียนโดย หัวใจวาย

วันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 15.55 น.

21 ตอน

0 วิจารณ์

20.12K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 16.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

16) ๑๖ คงอยู่ - ๔.๑

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

คงอยู่ - ๔.๑

***เรื่องราวแบบที่หนึ่ง***

ยามค่ำคืนมาเยือนอย่างรวดเร็ว บ้านไม้หลังเก่ามีชีวิตชีวาด้วยแสงไฟดวงเล็กที่สองพ่อลูกเปิดไว้ แต่ถึงกระนั้นแสงไฟก็ดูจะน้อยเกินกว่าจะขับไล่ความมืดให้พ้นออกไปจากบ้านหลังนี้ ความมืดดำครอบคลึมอยู่ทุกพื้นที่

แสบแทบไม่แยกห่างจากสิงห์เลยนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในอาณาเขตของบ้านไม้ที่ร่มรื่น ชายผู้เป็นพ่อเองก็ดูจะแปลกใจไม่น้อยที่อยู่ๆ ลูกชายก็ตามติดแจราวกับหวาดกลัวอะไรบางอย่าง

แต่พอถาม เด็กชายก็ไม่ได้ตอบอะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวกลับ เด็กชายพูดเพียงแค่ว่าเขาอยากอยู่ใกล้ ดังนั้น ช่วงบ่ายยาวไปถึงช่วงค่ำ สองพ่อลูกจึงนั่งเล่นอยู่ที่ห้องว่างด้วยกัน จวบจนถึงเวลาที่ควรอาบน้ำ

แสบอาบน้ำก่อนและออกมายืนรอสิงห์อยู่ที่หน้าห้องน้ำพลางเช็ดหัวที่ยังชื้นอยู่ คืนนี้เด็กชายไม่ได้กลับขึ้นไปบนบ้านเหมือนคืนก่อน เขาอยากยืนรอมากกว่าที่จะเดินขึ้นไปคนเดียว

เมื่อสิงห์อาบน้ำเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำมาพร้อมผ้าขาวพันอยู่รอบเอวมา เด็กชายจึงเอ่ยถาม

“พ่อเอาผ้าขาวม้ามาใช้อีกแล้วเหรอ?”

“อืม ผืนนี้ซับน้ำดีนะ แห้งไวด้วย” สิงห์เอ่ยตอบพลางลูบน้ำออกจากผมที่เปียกชื้น แสบจึงส่งผ้าขนหนูไปให้ซึ่งพ่อของเด็กชายก็รับไปเช็ดหัวทันที

แสบมองอย่างแปลกใจ หากผ้าขาวม้าผืนนั้นซับน้ำได้ดีอย่างที่พ่อของตนว่าว่า เหตุใดตัวของพ่อเขาจึงยังเปียกโชกอยู่ ผ้าขาวม้าผืนนั้นก็ดูไม่เปียกชึ้นเท่าไรเลยด้วย เหมือนกับว่า มันไม่ได้ถูกใช้เพื่อเช็ดตัว…

ถ้าอย่างนั้น พ่อก็ไม่จำเป็นต้องเอามันออกมาใช้ซิ!

เมื่อสิงห์ขึ้นมาถึงห้อง เขาก็เปลี่ยนมาใส่กางเกงขาสั้นตัวเล็กที่ใส่นอนประจำและนำผ้าขาวม้าไปพาดไว้ที่เก้าอี้ในห้องนั่งเล่น

คืนนี้เด็กชายขอให้พ่อมานอนที่ห้องเดียวกัน สิงห์เองก็ไม่ได้ขัด แสบจึงช่วยพ่อยกกระเป๋าและเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ในขณะที่สิงห์ก็ปูที่หลับที่นอนอย่างแข็งขัน

เพียงครู่เดียว บ้านไม้ก็ตกอยู่ในความมืดครึ้มและเงียบสงัด เสียงเดียวที่ยังคงดังอยู่คือเสียงไล้แกรกกรากของกิ่งไม้ที่ดังขึ้นเป็นช่วงๆ

เด็กชายลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในความมืดหลังจากที่หลับไปนาน เขากวาดสายตาไปด้านข้างทันทีและคาดหวังว่าพ่อจะนอนอยู่ที่นั่น แต่เขาพบว่าที่นอนว่างเปล่า เด็กชายจึงลุกคลานออกจากมุ้งอย่างเงียบเชียบและตรงไปที่ห้องนอนอีกห้อง แสงสว่างเล็กๆ ที่ลอดเข้ามาทางช่องหน้าต่างๆ เผยให้เห็นเตียงใหญ่ตั้งอยู่อย่างเดียวดายในความมืด

ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้

เด็กชายขยับกายเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นที่อยู่ไกลออกไปอีก ความเงียบสงัดที่ก่อความหวาดหวั่นในใจของเด็กชายเริ่มถูกทำลายลงด้วยเสียงอื่นที่ลอยแว่วมา

มันคือ เสียงลั่นของแผ่นไม้ที่ถูกแรงกระทำอย่างเนิบแต่กระทั้นแรง...เอี๊ยด! เอี๊ยด! เอี๊ยด

เสียงร่างกายกระทบกระทั่งที่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงลั่นของแผ่นไม้...ตั้บ! ตั้บ! ตั้บ!

และสุดท้าย เสียงที่ดังออกมาอย่างน้อยครั้ง เบากว่าเสียงอื่นแต่สื่อได้ชัดถึงความทรมาน เสียงคร่ำครวญและหอบกระเส่า...อาาา อืมมม อ้าา ซี๊ดดด

แสบขยับเข้าไปหาประตูห้องนั่งเล่นที่เปิดค้างไว้ เด็กชายคาดเดาได้ว่าเขาจะเห็นอะไรในห้องนั้น แต่ภาพที่ปรากฏจริงตรงหน้าก็ทำให้เขาสั่นเทิ้มไม่น้อย

ในห้องเล็กที่แสบรู้ว่ามีเพียงโต๊ะและเก้าอี้ตัวเล็กนี้มีแสงสว่างจ้ากว่าห้องอื่น เพราะหน้าต่างบานหนึ่งถูกเปิดทิ้งไว้ หนำซ้ำสายตาที่ชินกับความมืดแล้วก็ทำให้เด็กชายเห็นร่างกำยำสีเข้มของสิงห์ที่นอนหงายอยู่บนโต๊ะเล็ก

ร่างกายกำยำสีเข้มของสิงห์นอนหงายราบแยกขากว้าง แขนทั้งสองวางแนบลำตัวและกำขอบโต๊ะแน่นราวกับใช้เป็นที่ยึด ในมือของเขาข้างหนึ่งขยุ้มกำผ้าลายตารางสีเข้มเต็มกำมือ บางส่วนของผ้าพันคลุมร่างกำยำของสิงห์ราวกับว่าก่อนหน้านี้เขาใช้ผ้าผืนนั้นพันร่างกายไว้และเพิ่งถูกปลดออก

ทั้งโต๊ะเล็กและร่างของเขาโยกขยับไปตามแรงกระแทกของร่างสูงใหญ่ที่นั่งยองอยู่ตรงหว่างขา ร่างสูงใหญ่นั้นยังคงไม่มีหัวแต่เด็กชายกลับไม่ตื่นกลัวและจ้องมองร่างอย่างพอใจ ร่างของชายที่กำลังเอากับสิงห์ดูคล้ำอยู่ในแสงซีดจาง แต่เด็กชายก็เห็นได้ชัดว่าร่างนั้นเต็มไปด้วยมัดกล้ามของบุรุษ หน้าอกหนาและหัวนมตั้งชันท้าทาย กล้ามท้องขึ้นรูปลอนนูนชัดยามขยับไหว สะโพกหนาขยับพริ้วและตอกอัดอย่างดุดัน แสงไฟไล้ให้เห็นว่าหน้าท้องนั้นรกครึ้มและดำมืดลงไปจนถึงท่อนยาวที่มีขนาดเท่าแขนเด็กชาย

ท่อนยาวแข็งอัดกระทุ้งหนัก กว่าครึ่งของความยาวจมหายไปในตูดกลมแน่นของสิงห์ พวงกลมแกว่งไกวอยู่ในความดำมืดใต้หว่างขา สิงห์บิดร่างโก่งงอและสูดปากครวญครางอย่างลืมตัว

“ซี๊ดดด อาาาา โอ โอววว”

แม้ภาพตรงหน้าจะชวนขนลุก เพราะร่างหนึ่งคือมนุษย์ที่มีลมหายใจและอีกร่างคือผีหัวขาด แต่แสบก็ไม่ละลายตา เขาจ้องมองชายทั้งสองกระแทกกระทั้นกันอยู่นานหลายท่วงท่าราว ราวกับเป็นผัวเมียที่เพิ่งผ่านเข้าสู่เรือนหอเป็นครั้งแรกและปรนเปรอกันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย

แม้จะยังไม่แน่ใจว่าพ่อสิงห์ถูกผีตนนี้ทำคุณเสน่ห์หรือไม่ แต่เด็กชายรู้อยู่อย่างหนึ่งว่าพ่อสิงห์ดูเร่าร้อนเหลือเกินในท่าขึ้นขย่มตอสีคล้ำที่ตั้งผงาดแข็งขัน