ยัยตัวร้าย คุณนายรัฐมนนตรี

ฉันปาดน้ำตาร้องไห้เกือบทั้งคืน อิตารัฐมนตรีนั่นข่มเหงรังแกฉัน ไม่สิ! ฉันห้ามเขาไม่ได้ต่างหาก ‘ไม่วันนี้วันหน้าก็ต้องมี นั่นคือสิ่งที่ผัวเมียเขาทำกัน เธอตัดสินใจเป็นเมียฉันแล้วต้องยอมรับมันให้ได้’ พูดขนาดนั้นใครจะไปต้าน พอเขาจับเข้าหน่อยร่างฉันก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งรนไฟ หรืออาจเพราะชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วจึงยอมง่ายๆ ห้องก็ติดกันแค่นี้ อีกอย่างเป็นสิทธิของเขาที่พึงทำอยู่แล้ว ไม่ได้เสียใจที่เสียสาวครั้งแรกให้สามี แต่ฉันเสียใจที่ทุกอย่างเกิดขึ้นโดยปราศจากความรัก ความรักที่วาดหวังไว้ว่าจะได้จากใครสักคน ใครคนนั้นที่เพิ่งจะได้ความสาวของฉันไป

            เช้าแล้วฉันรีบลนลานรีดชุดตรวจการ ชุดสีกากีประจำวันจันทร์ที่ครูทั่วประเทศต้องใส่ วันอังคารกับพฤหัสบดีชุดสุภาพ วันพุธชุดยุวกาชาด ส่วนวันศุกร์ชุดขาวหรือชุดผ้าไทย

            “อิตารัฐมนตรีบ้าเอ้ย!” มองตัวเองในกระจก รอยคิสมาร์คเต็มคอแบบนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไม่ต้องพูดถึงตรงช่วงอกหรอก ตรงนั้นแดงช้ำเป็นปื้น ก็เพิ่งเคยเห็นของจริงใกล้ ๆ วันนี้แหละ “คอยดูเถอะฉันจะเอาคืนคุณสักวัน 
ไม่นึกเลยว่าจะหื่นขนาดนี้ ลบภาพคนที่ฉันแอบปลื้มหมด หึย!”

            ใช่สิ! เขาทั้งหล่อ ทั้งหนุ่ม อายุที่ปาเข้าไป 37 ปี เหมือนขี้โกง ใบหน้าเขาเหมือนยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ การศึกษาดี โปรไฟล์เลิศ ที่สำคัญชอบออกกฎถูกใจครูทั่วประเทศ โดยเฉพาะนโยบายเก่าๆ ที่รัฐมนตรีคนเก่าทำระยำไว้

            เดินหอบเอกสารเร็วๆ ลงจากบันใด นี่จะเจ็ดโมงเช้าแล้วฉันยังไม่ถึงหน้าโรงเรียนอีก มีเข้าเวรรับนักเรียนแต่เช้าด้วย มีหวังโดนครูผู้อาวุโสจับตาทั้งวันแน่

            “ไอติม” เสียงที่ฉันจำได้ดีว่าใครเรียกไว้ ฉันหันมามองหน้าเขาได้เสี้ยวหนึ่งก็ไม่ใส่ใจเดินต่อเร็วๆ “ฉันเรียกเธอทำไมไม่หยุด”

            “ฉันรีบ ไว้ค่อยคุยทีหลังนะคุณ” ฉันบอกผ่านๆ ก้าวยังไม่ถึงไหนเลย ร่างสูงยาวก็ดึงแขนฉันไว้ “เฮ้ย!” ทันทีที่เขาสัมผัส ร่างฉันก็สะดุ้งโหยง สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนดันไหลเข้ามาในสมองย้ำๆ เขาแตะตรงนั้นที ตรงนี้ที จำได้หมดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง บ้าเอ้ย!

            “ฉันเรียกต้องหยุดคุย อย่าทำตัวเสียมารยาท”

            “ก็ฉันรีบนี่ มีอะไรก็รีบพูด ฉันเข้าเวรหน้าโรงเรียนด้วยวันนี้” ไม่แม้แต่มองหน้าเขา ใครจะมองลง

            “เวลาพูดกับฉันให้มองหน้าด้วย ที่บ้านเธอไม่เคยสอนเหรอพูดกับผู้ใหญ่ให้สบตา” เขาสั่ง คงคิดว่าฉันกลัวสิน่า ไม่มีทางซะหรอก ให้สบตาใช่ไหม ได้เลย...

            เพียงแค่สะบัดหน้า จมูกฉันก็ชนกับแก้มของเขาที่โน้มหน้าลงมา แหงสิเขาสูงตั้ง 184 เซนติเมตร ในขณะที่ฉันเป็นไปตามมาตรฐานหญิงไทย 163 เซนติเมตร เท่านั้น รู้ได้ไงน่ะเหรอ บอกไปแล้วว่าเขาน่ะขวัญใจฉัน

            ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

            หยุดสิไอ้บ้า จะเต้นอะไรนักหนา สั่นทำไมเล่า ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

            “เมื่อคืนยังคุยกันไม่พออีกเหรอคร้าบบบ” เจ้าภัทรทำหน้ากวนเดินออกมาจากห้องอาหาร อย่าบอกนะว่าเจ้าพวกนั้นได้ยินเสียงฉันกับพ่อเขา...

            อิตารัฐมนตรีปล่อยมือฉัน เขาทำเป็นเก็กอีกตามเคย ชิ! “ฉันจะบอกว่าให้สองเจ้านี่ไปโรงเรียนด้วย”

            “รถบ้านคุณก็มี ไปเองดิ ฉันรีบ อีกอย่างฉันไม่อยากให้คนอื่นคิดไปไกล” ฉันบอกเหตุผล ไอ้สองตัวนั่นไม่ฟังเอาซะเลย เดินลิ่วๆ ไปรออยู่รถแล้ว

            “ทำหน้าที่แม่เลี้ยงซะ” เขาจ้องมายังผ้าที่พันอยู่รอบคอของฉัน ส่งเสียง ‘หึ’ ในลำคอ แค่นั้นจริงๆ แล้วเดินกลับเข้าไปยังห้องอาหาร

            “กวนตีนทั้งพ่อทั้งลูก ไอ้รัฐมนตรีขี้เก็ก รัฐมนตรีหน้าเดียว โอ๊ย! หงุดหงิดโว้ย!” กดปลดล็อกในระยะไกล ไอ้สองแสบก็เข้าไปนั่งข้างหลัง “ฉันไม่ใช่คนขับรถและพวกนายก็ไม่ใช่เจ้านายฉันด้วย”

            ฉันเปิดประตูแว้ดๆ ใส่ พวกนั้นก็เชิดหน้าชูตาท้าทาย งืออออ อดไว้ไอติม ถ้าไม่ติดว่ารีบล่ะก็ฉันโดดกัดคอพวกมันไปแล้ว

ครูติมเราไม่ใช่หมานะ จะโดดกัดคอคนอื่นไม่ได้!

ติมก็อยากจะยอมง่ายๆ แต่นางอยากได้ความโรแมนซ์ 555 นางชอบของนาง แต่มาแบบไม่ตั้งตัว แถมกินเสร็จแล้วปัดตูดหนี ปัดโธ่! 

เอ้า! ชอบแบบไหนเลือกเลยจ้า #หนังสือปิดการโอนจองสิ้นเดือนมีนาคมค่ะ พูดว่าจองอย่างเดียวไม่จองให้น้า ต้องโอนด้วยเด้อ

IG : milin1712

อยากได้หนังสือ

ทักแชทเพจมิลินท์ได้เลยคร้า

จิ้ม >> เพจมิลินท์ 

จิ้ม >>วิธีการซื้ออีบุ๊ค MEB