ยัยตัวร้าย คุณนายรัฐมนนตรี

ฉันพาเจ้าสองตัวไปตลาดเย็น พวกเขารออยู่ในรถบอกว่าตลาดมันร้อน แถมบ่นอีกว่าทำไมไม่พาไปซื้อที่ห้าง ก็ที่นั่นมีวัตถุดิบที่ฉันต้องการไหมล่ะ

“พี่คะที่นี่มีหนูขายไหมคะ” ฉันถามคนขายเนื้อวัว

“มีอยู่เจ้านึงน้อง ถัดไปอีกสองบล็อกน่ะ”

ฉันเดินไปตามคนขายเนื้อบอก เจออยู่ร้านหนึ่ง คนขายเป็นหนุ่มที่แต่งตัวขัดกับการเป็นพ่อค้ามาก พ่อหนุ่มแรปเตอร์สักลายเต็มแขน กล้ามนี่แบบใหญ่มาก สาบานได้ว่านี่คือคนขายหนู

“มีอะไรแปลกๆ อีกไหมพี่”

“น้องเอากิ้งก่าอีกไหมล่ะ ไม่สดนะครับพี่แช่แข็งไว้”

“จัดมาเลยพี่” รอสักพักหนูพุก 8 ตัว และกิ้งก่า 10 ตัว แร่หนังออกแล้วทั้งสองอย่างก็อยู่ในมือ จากนั้นก็ต้องหาวัตถุดิบอย่างอื่น ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีก็เดินมาที่รถ

พอถึงบ้านไอ้ตัวแสบทั้งสองก็วิ่งขึ้นห้องก่อนจะออกมาพร้อมกับกีต้าร์คนละตัวเดินไปที่สวนข้างบ้าน ฉันจึงปฏิบัติการทำอาหารเย็นให้พ่อและลูกๆ ทาน เป็นแม่บ้านที่แสนดีชะมัดเลย

“คุณติมจะทำอะไรทานคะ” พี่แป้งถามหลังจากแนะนำตัวหลานสาวให้รู้จัก น้องต้องใจ เด็กสาวอายุ 15 ปี เรียนชั้น ม.3 โรงเรียนเดียวกับเจ้าสองแฝด

“ผัดเผ็ดหนูพุก ลาบกิ้งก่า แล้วก็ลูกตาลลอยแก้วจ๊ะ” เมนูมันช่างเข้าเช็ตกันอะไรปานเน้! ไม่ฉลาดเหมือนครูกวินธิดาคิดไม่ได้นะเนี่ย

“อาจารย์คะ”

“อะอะ อยู่บ้านไม่เรียกแบบนั้นนะจ๊ะ” ตอนแรกน้องไม่กล้าเข้าหาเพราะยังไม่แน่ใจว่าใช่ครูที่โรงเรียนไหม “ให้เรียกพี่ โอเคนะต้องใจ”

“จะดีเหรอคะ ต้องกลัวคุณณินว่า”

“ก็พี่บอกให้เรียก ไม่เกี่ยวกับคุณณินซะหน่อย อย่าลืมสิว่าพี่เป็นใคร เออแล้วนี่เราน่ะไปโรงเรียนยังไง”

“มอเตอร์ไซค์ค่ะ”

“ไปกับพี่สิ ยังไงก็โรงเรียนเดียวกันอยู่แล้ว แดดก็ร้อน ฝุ่นก็เยอะ บางวันก็ฝนตกลำบากเปล่าๆ”

“ไม่ดีกว่าค่ะ ต้องทนได้ อีกอย่างการจราจรไม่ติดขัดเหมือนรถใหญ่ค่ะ”

“ดื้อจริงนะเราเนี่ย เอาลูกตาลไปล้างให้พี่ไป เสร็จแล้วปอกเปลือกออกแล้วก็ตัดเป็นชิ้นเล็กๆ ส่วนพวกนี้พี่จัดการเอง” ฉันบอกก่อนจะเริ่มลงมือโดยมีพี่แป้งคอยช่วย

เริ่มจากล้างหนูพุกให้สะอาด เอาส่วนที่ไม่ต้องการออกเช่นพวกเล็บกับหัว ส่วนเครื่องในพ่อค้าเอาออกให้แล้ว จากนั้นก็เริ่มสับจนละเอียด ตำเครื่องแกง อันมีพริกขี้หนูแห้ง กระเทียม หัวหอม ตะไคร้ ข่า ใบมะกรูด และเกลือ เสร็จแล้วก็ตั้งไฟอ่อนๆ ใส่น้ำมันลงไปเล็กน้อย พอเดือดหน่อยๆ ก็ใส่เนื้อหนูที่สับไว้แล้วลงไปคั่วจนหอมเหลือง จากนั้นเขี่ยเนื้อมาไว้ข้างกระทะ เติมน้ำมันพืชอีกนิดหน่อยก็ใส่พริกแกงลงไปผัดให้หอม พอได้ที่คนทั้งสองอย่างเข้ากัน ปรุงรสด้วยซอสหอยนางรม ซอสภูเขาทอง รสดี น้ำตาล น้ำปลาเล็กน้อย และที่ขาดไม่ได้สำหรับตัวเพิ่มความนัวคือ ผงชูรส และปิดท้ายด้วยใบกะเพราเป็นอันเสร็จ

เห็นไหมล่ะ ฉันนี่มันแม่ครัวหัวป่าชัดๆ

“หอมชื่นจายยย” ฉันตักขึ้นมาให้พี่แป้งกับน้องต้องใจชิม ทั้งสองส่ายหน้าและทำท่าจะอ้วกออกมาให้ได้ “ของหายากนะเนี่ย ปฏิเสธได้ลง”

“ต้องจะไปทานในครัวเล็กกับพ่อแม่ค่ะ ให้น้าแป้งชิมเลย”

“ทำไมผลักภาระอย่างนี้ล่ะ เอ่อคือ...” ไม่ทันได้พูดมากฉันก็จับช้อนยัดเข้าไปในปากพี่แป้ง

“เคี้ยวค่ะนี่คือคำสั่ง” ทำหน้าเหี้ยมพี่แป้งเลยยอม เคี้ยวไปเคี้ยวมาก็ทำตาโต ก็บอกแล้วว่านี่มันเมนูเด็ด ของหายากของชาวอีสานเด้อ

“อร่อยมากเลยค่ะคุณติม ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยกินผัดกะเพราที่ไหนอร่อยเท่าวันนี้ ชิมดูไหมต้องใจ”

“ลองแล้วจะติดใจน้า รับรองเลย” ต้องใจทำกล้าๆ กลัวๆ ใจหนึ่งก็คงอยากลอง น้องชิมนิดหน่อยก่อน ยิ้มนิดๆ รู้เลยว่าติดใจ “คราวนี้ก็เหลือลาบกะปอมกับของหวานเนอะ”

ลงมือทำอีกไม่นานเป็นอันเสร็จ สองคนนั้นชมฉันใหญ่ ไม่ต้องแปลกใจไป ฉันน่ะไปอยู่อีสานช่วงปิดเทอมจนกินเป็นทุกอย่าง เหลือแต่งูเท่านั้นแหละที่ไม่แตะ ยายบอกว่าเราเลี้ยงเขาไว้ถ้ากินซะเองพวกเขาจะได้กลิ่นสาบแล้วจะแค้นเอา

“จัดจานเสร็จที่เหลือเอาไปแบ่งกันทานเลยนะจ๊ะพี่แป้ง ติมขอไปนอนเอาแรงก่อน”

เดินขึ้นมาบนห้อง ได้ยินเสียงร้องเพลงจึงหยุดดูที่หน้าต่าง สองหนุ่มกำลังสลับกันร้องเพลงอย่างสนุกสนาน บ้างก็แกล้งโยนของกินใส่กัน เป็นภาพที่น่ารักมาก อยากได้ลูกชายหล่อแบบนี้จัง

“คิดอะไรบ้าๆ ยัยติม” ฉันสะบัดไล่ความคิดเพี้ยน ๆ จะว่าไปชีวิตวัยทำงานก็เริ่มทำตัวแปลกๆ จากที่ไม่ค่อยชอบเด็กเพราะรำคาญ ตอนนี้ฉันเห็นลูกครูที่โรงเรียนเป็นไม่ได้ ชอบไปเล่นไปหยอกจนอยากมีของตัวเองบ้าง “มีกับพ่อไอ้แฝดนั่นเหรอ เหอะ! หวังอะไรลมๆ แล้งๆ หน้าแกเขายังไม่อยากมองเลยติมเอ้ย”

ไม่มีกับพ่อเจ้าแฝดจะมีกับใครได้ล่ะจ๊ะพี่ติม 

สิ้นมีนาคมนี้ เท่านั้นหนาออเจ้า อย่าหาว่าข้าไม่เตือน

IG : milin1712

ทักแชทเพจมิลินท์ได้เลยคร้า

จิ้ม >> เพจมิลินท์ 

จิ้ม >>วิธีการซื้ออีบุ๊ค MEB