รักวุ่นของสาวจอมจุ้น

(ส่วนมากเน้นไปที่กันยานะเจ้าค่ะ)
       "พี่น้ำหวานนี่ใครกันหรอ" ฉันสงสัยจึงถามสองคนนั้นไป
"เดี๋ยวไปก็รู้เองหล่ะน่า" หวาา ตอบแบบไม่ใยดีเลยแหล่ะ   รู้สึกเหมือนจะเกิดสิ่งไม่คาดฝันขึ้นเลยแฮ่ะ แต่ก็ไม่มีทางเลือกคงต้องไปละน่ะ
ทำใจแป๊ปป
      เมื่อมาถึง                                                                                               
คนนี้หน่ะหรอ    พี่น้ำหวาน       
                                                                                           
"ว้าวๆๆนี่หรอกันยาไร้รสนิยมกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย 555+"
 
"ถ้าจะมายั่วอารมณ์กัน พวกเราก็ขอตัวนะค่ะ" ฉันรีบเถียงกลับด้วยความโมโห
"โอ๊ะโอ๋ อย่าเพิ่งโมโหสิจ๊ะ งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า กันยาเธอหน่ะเป็นอะไรกับพี่พีช"
 
"พี่พีชเป็นพี่รหัสของฉันคะ"กันยาตอบ ฮึ่ยทำไมกันยายังเป็นคนสุภาพกับคนแบบนี้ได้นะ (กันยาเป็นคนสุภาพไงล่ะจ๊ะแม่คุณณณ)
 
"แหมๆๆไม่ได้เกินเลยไปกว่านั้นหรอจ๊ะ"
 
"นี่ก็บอกว่าไม่ไง ถึงเป็นรุ่นพี่ก็ไม่ควรทำแบบนี้น่ะ นิสัยเสียโครตๆเลย"ฉันเถียงแทนกันยา
 
"เมย์ ฟาง เอานางเมษาออกไปสิมันกวนใจฉันอะ" ฉันยังพูดไม่จบก็โดนลากออกไปแล้วหล่ะ
 
      ผ่านไป 5 นาที
ทั้งสองคนนี้เอาชั้นออกมานั่งข้างนอกใต้ต้นไม้พร้อมเฝ้าชั้นอย่างดีเลย เฮ้ออออออออออเหนื่อยใจ
    เอ๊ะฉันเห็นพี่พีชไปพากันยาออกมา แล้ววตานั่นอยู่ใหนอะ
โป๊ก! "นี่ยัยเบ๊อะทำอะไรอยู่อะ"
"เมย์ ฟาง ทำอะไรอ่ะ"
"เปล่านี่ พวกเราไปกันเถอะ"
 
"นี่นายทักทายแบบคนดีๆไม่เป็นรึไง"
 
"แล้วอยากให้ทักทายแบบใหนหรอ" หมอนั่นพูดพร้อมยื่นหน้ามาใกล้ฉัน..จุ๊บ หมอนั่นหอมแก้มฉัน หวาาาาาาาาาาา -/////-
 
"น...น..นายทำอะไรเนี่ย"
 
"โอ้วววว หน้าแดงหมดแล้วว"
 
"ฉันกลับหอดีกว่า"ฉันหัวใจเต้นตึกตักๆๆๆ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยย
 
เมื่อถึงหอพัก ฉันเห็นกันยานั่งกลุ้มใจอยู่บนห้องจะเป็นเรื่องอะไรกันนะ