รักวุ่นของสาวจอมจุ้น

     หวาา! ทำไมหมอนี่ถึงเป็นพี่รหัสของฉันหล่ะ ฉันคิดในใจพร้อมยืนอึ้งอยู่พักนึง 

"เพื่อสร้างความสนิทสนม วันนี้ขอให้พี่รหัสน้องรหัส ไปใหนมาใหนด้วยกันทั้งวันนะค่ะ คิคิ" แต่ว่ากับหมอนี่เนี่ยนะ บ้าไปแล้ว -_-

"เหห เป็นไรอะน่าซีดเป็นไก่ต้มเชียว"หมอนั่งพูดพลางยื่นหน้ามาใกล้ฉัน ไอหยาาาาา

"เมษาา" กันยาเรียกฉันพลางเดินมากับผู้ชายคนหนึ่ง

"นี่พี่พีชพี่รหัสของฉันเองหล่ะ"

"สวัสดีครับ อ้าวนี่ธันวาเป็นพี่รหัสของเมษาหรอเนี่ย"

"อา ใช่"

"เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ"หลังกันยาพูดพวกเราก็พากันไปซื้อของกินที่มินิ-มาร์ทหน้ามหาลัย แล้วนำอาหารมานั่งกินหน้าตึก

"เหห เมษาจะบ่ายสองแล้วต้องรีบเข้าเรียนแล้วนะ" พูดจบฉันและกันยาก็รีบวิ่งไปห้องทันที

เดี๋ยวนะเหมือนลืมอะไร ไม่หรอกมั้ง ฉันคิด

"เดี๋ยวสิ ทั้งสองคนลืมกระเป๋าเอาไว้หน่ะ รีบเอาไปให้กันเถอะ"

"อืม"

.

.

.

ครืดเสียงเปิดประตูดังขึ้น

"ขออนุญาติครับ นี่!ทั้งสองคนลืมกระเป๋าเอาไว้หน่ะ"

"อืม ขอบใจนะ" "ขอบคุณค่ะ"

เมื่อทั้งสองออกไปพวกเราก็รู้สึกได้ถึงสายตาอำมหิตจากทั่วห้อง อึ๋ยย น่ากลัวอะ

     เมื่อหมดคาบ

ทุกคนต่างมารุมถามฉันกับกันยาเกี่ยวกับผู้ชายทั้งสองคน

.

.

.

.

.

.

"นี่! พวกเธอทั้งสองคนพี่น้ำหวานอยากพบหน่ะ"

(พี่น้ำหวานเลยหรอ ซุบซิบๆๆ)

จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ