แอ๊บแมน มาปิ๊งแมน

 

“ นี่แกจะแต่งตัวตะมุตะมิทุกวันเลยหรือยังไง “ 

“ คิเสะ ฉันว่าแกควรจะไปใส่เสื้อ “ 

“ ริออง วันนี้อากาศมันร้อน “ คนหัวแดงเริ่มโอดครวญ เพราะความร้อนของอากาศวันนี้ 

วันนี้มันร้อนจริงๆ เพราะกับการซักผ้ากองโตเอามากๆเลย เอาไว้ไปเรียนกลับมาก่อนก็แล้วกัน 

“ ไหนกาแฟของฉัน “

หึ๋ยยยยย!!! เบื่อไอ้คนที่มันวางท่าใหญ่โตนี่เหลือเกิน 

“ งั้นฉันทำเอง “ ชายหนุ่มยิ้มตาปิดภายใต้กรอบแว่น

“ ไม่เอา ไม่เอาริอองทำ “ คาโลรีบปฏิเสธทันที

“ ฮ้าววววว อาหารทุกชนิดที่ริอองทำฆ่าคนได้เลย “ ฉันมองผู้ชายที่หาวอยู่ นายคนนี้จะง่วงอยู่ตลอดเลยรึไง

“ มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น “ คนใส่แว่นหุบยิ้มแล้วขยับแว่นเบาๆอย่างไม่สบอารมณ์

“ ฉันจะทำให้เอง เผื่อทุกคนด้วย “ ที่ทำให้เนี่ยเพราะความสงสารหรอกนะ 

ฉันเดินเข้าไปในครัว เพื่อชงกาแฟกาใหญ่ โดยมีริอองเข้ามาดูด้วยความสนอกสนใจ แสดงว่าที่ผ่านมาเค้าเป็นทำอาหารของบ้านสินะ แต่ที่เก็บล้างเมื่อวาน ถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเพียบเลย 

“ สนใจการทำอาหารหรอ “

“ มันเป็นอย่างเดียว ที่ฉันยังทำได้ไม่ดี “ เค้าขยับแว่นเบาๆ

ฉันพยายามจะหยิบครีมเทียมที่อยู่ที่ตู้ด้านบน แต่มันสูงเกินกว่าฉันจะเอื้อมถึง 

“ นายนี่มันเตี๊ยเกินไปสำหรับผู้ชายรึป่าว “ 

“ พวกนายนี่ทำไมชอบขยี้เรื่องส่วนสูงของฉันจัง “ 

ริอองเอื้อมมือหยิบกระปุกครีมเทียมบนหัวของฉัน แขนยาวจัง

“ แถมมีกลิ่นหอมอ่อนๆด้วย “  ฉันรีบหันมาผลักเค้าออกด้วยความตกใจ นายมาดมฉันทำไม

“ ขอโทษทีนะ ฉันจะไปหาแก้วมาใส่ “ ริอองหรี่ตาเล็กน้อย

ไม่ได้ คนนี้อยู่ใกล้ไม่ได้แล้วสิ ถ้าถูกจับผิดตั้งแต่วันเรียนวันแรกแบบนี้เราลำบากแน่

“ แรงก็น้อยนิด หรือว่าแกจะเป็น.... “

“ ฉันไม่ค่อยแข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก ร่างกายของฉันบอบบาง เพราะอาการป่วยตั้งแต่เด็ก ฉันเลยไม่สูงแบบที่นายเห็นไง ที่บ้านฉันบอกว่ามาเรียนที่นี่ฉันจะสมชายชาตรี “ สตรอว์เบอร์รี่เกินไปรึป่าวนะฉัน

“ งั้นหรอ “ เค้ายกคิ้วสูงด้วยความสงสัย

ยังสงสัยรึป่าว ฉันจ้องตาคนตรงหน้า โดยไม่ลดละสายตา เพราะปะป๋าเคยบอก ถ้าอยากจะพูดให้ใครเชื่อเราต้องไม่หลบสายตา ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ เชื้อฉันเถอะ ฉันมีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่จริงๆ

“ ก็ว่า คนอะไรแคระขนาดนี้ ไปเถอะ คาโลมันพวกความอดทนต่ำ “ ริอองพูดเสียงเรียบๆพร้อมกับยกถาดกาแฟออกไป 

“ อืม “

ไม่ชอบการโกหกเลย แต่ก็ต้องอยู่รอดที่นี่ให้ได้เหมือนกัน

ไม่นานฟรานก็เปิดประตูเข้ามาในบ้าน ฉันวิ่งไปหาเพราะความดีใจ เพราะคนพวกนี้น่ากลัวเกินไป รอตั้งนานแหนะ พอไม่มีฟรานฉันก็กลัวไปซะทุกอย่างเลย

 

 

“ ไอ้บรรยากาศน่าขนลุกในบ้าน เหมือนภรรยาวิ่งไปหาสามีอันนี้คืออะไร “ คาโลพูดขึ้นมาพรางมองภาพตรงหน้า 

“ มันเป็นตุ๊ดแน่ๆ แรงน้อยนิด เหมือนแค่แตะก็กระเด็ด “ ชายหนุ่มพูดพรางขยับแว่น 

“ หรือพวกนั้น จริงแล้วเป็นคู่รักกัน “

“ ไม่ใช่ ไอ้ฟรานนั่นยังไงก็หมารับใช้ “ คนผมดำเอ่ยท้วง

“ แต่จริงๆ ตัวเล็กบอบบางแบบนั้น ก็สเปกฉันเหมือนกันนะ “ คนหัวแดงพูดขึ้นมา

“ ฮ้าววววว แต่คนชื่อฟรานนั่น เล่นไม่ได้ง่ายๆหรอกน้า จะไปแย่งของเค้ามาอะ “

 

 

ฟรานใช้เวลาทั้งเช้าเพื่อสำรวจสิ่งที่ฉันต้องทำวันนี้ เราใช้เวลาในการเรียนเหมือนคนปกติทั่วไป เพียงแต่มันจะมีวิชาพิเศษที่เพิ่มขึ้นมา ที่เน้นไปที่การป้องกันตัว การใช้อาวุธ และมารยาทความเป็นสุภาพบุรุษ 

“ ถ้าฉันเรียนจบที่นี่ 4 ปี หาเมียได้เลยนะเนี่ย “

“ อย่างงั้นหรอครับ คุณหนูอาจจะพบรักกับใครในนี้ก็ได้ “ 

“ อย่าพูดจาน่าขนลุกหน่อยเลย ลิง 4 ตัวที่บ้าน ก็น่าขนลุกมากพอแล้ว “ ฉันค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ เพื่อลงวิชาพิเศษเพื่อไม่ให้คราบนี้เป็นคราบว่าง

“ คุณหนูอยากลองอะไรขอรับ “

“ ทุกอย่างเลย ฉันอยากเก่งกว่านี้ ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาดูแลอีก “ 

“ แบบนั้นกระผมก็แย่สิ “ ฟรานมีสีหน้าเศร้าลง

“ ไม่ใช่แบบนั้นนะ ฉันแค่คิดว่า ถ้าเกิดอะไรฉุกเฉิน ฉันจะได้ช่วยเหลือตัวเองได้ “ 

“ งั้นหรือครับ งั้นเราไปดูกันเถอะ จะได้รู้ว่าคุณหนูทำอะไรได้ “

ฉันเริ่มที่กลุ่มการป้องกันตัวระยะประชิด ไม่รู้ความซวยหรืออะไร ที่กลุ่มนี้มีคาโล เป็นประธานกลุ่ม ฉันจะเดินออกจะทันไหม 

“ อ๊าาา นักเรียนใหม่ จะรีบไปไหน “

โธ่เอ้ยยยยยย !!!! เห็นจนได้ 

“ ไม่สนใจเข้ามาดูในกลุ่มของเราหน่อยรึไง “

“ ไม่อะ ฉันไปล่ะ “ ฉันรีบเดินออกทันที แต่คนที่เค้าสนใจไม่ใช่)เนแต่เป็นฟราน 

“ จะไปก็เรื่องของแก ฉันสนใจแค่คนที่เก่งเท่านั้น กระจกแบบแกไปไหนไปก่อนเลย “

การโดนด่าให้อายต่อหน้าพวกสมาชิกคนอื่น มันทำให้รู้สึกเจ็บใจนัก 

“ ขอลองสู้ด้วยสักครั้ง ถ้าแกชนะ แกก็ก้าวออกไปได้เลย ขอดูหน่อยว่าที่เมื่อวานผลักมือฉันออกได้แค่ฟลุ๊ครึป่าว “

แน่นอนฟรานไม่ยอม ฟรานไม่ใช่พวกงี่เง่าบ้าพลังสักหน่อย แต่ดูเหมือนคาโลจะไม่ได้ยอมลดละความพยายาม แม้ฝ่ายตรงข้ามพยายามรุกหนักแค่ไหน ฟรานก็ทำแค่หลบกับปัดป้องเท่านั้น 

“ จะไม่ยอมสู้จริง ก็คงต้องใช้วิธีนี้แหละนะ “

คนร่างสูง วิ่งมารวบเอวเล็กๆแล้วกระชากเข้าไปในอ้อมกอดอย่างแรง จนฉันรู้สึกเจ็บ 

“ อื้อ หอมจัง แถมตัวแกมันยังนุ่มนิ่ม “ คาโลที่สนใจสิ่งที่สัมผัสได้จากฉัน เลยโดนฟรานผลักออกจนเซ แล้วดึงแขนฉันกลับไป 

แต่ดูเหมือนคาโลจะไม่ได้สนใจฟรานอีกแล้ว

“ อย่ามาแตะคุณหนูของผมอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือน “ 

ฟรานพาฉันออกจากตรงนั้น ก่อนจะสำรวจความเสียหายที่ได้รับ เสียงที่ตะโกนก้องยังดังอยู่ในหู ‘ หอมจัง แถมตัวแกมันยังนุ่มนิ่ม ‘ ขืนใกล้แบบนี้ต้องโดนจับได้แน่ๆ

“ ฟราน เราไปที่กลุ่มการโจมตีระยะไกลดีกว่า แบบนี้คงไม่ต้องต่อสู้แบบประชิดกับใคร “

“ ครับ “

พอเรามาถึงกลุ่มนี้ กลุ่มนี้เป็นห้องทึบๆ จนเราต้องเปิดประตูเหล็กเข้าไป ข้างในนั้นใหญ่มาก มีทั้งปืน ธนู และอื่นๆอีก แต่ที่อยากจะทำให้เดินออกคือ ที่นี่มีริออง 

“ สนใจที่นี่ไหม อยากเข้ากลุ่มนี้ ต้องมีการสอบเข้านะ “ ริอองพูดด้วยรอยยิ้ม

“ คุณหนูอยากลองไหมครับ “

“ อื้ม “

ริอองส่งปืนอัดแก๊สส่งมาให้เราลอง ริชาร์ดเคยสอนอยู่นะ มันต้องตั้งมือแบบนี้ แล้วก็จับให้แน่น เล็งที่เป้าแล้ว ยิงเลย!!! 

“ เกร็งเกินไปแล้วครับ ต้องกดไหล่ลง เล็งตรงนี้ ปืนมันมีแรงดีด คุณหนูต้องจับสองมือ “ ฟรานสอนให้อีกครั้งโดนการจัดท่า ประคองมือ ช้อนคางให้มองเป้า

ปัง!! 

มันโดนเป้าจริงๆ ถึงจะไม่ใช่ตรงกลาง แต่มันก็โดน ดีใจจังเลย แต่ต้องเก็บอาการไม่ให้สาวแตก ฉันหันไปยิ้มให้ฟราน ที่เป็นคนสอน 

“ แล้วนายไม่ลองบ้างหรือครับ จะเข้ากลุ่มนี้ก็ต้องลองทั้งสองคน หรือที่สอนไปแบบนั้น จริงๆแล้วทำไม่ได้ “

ฟรานหรี่ตามองริออง ก่อนจะหยิบปืนจากฉัน แล้วยิงไปที่เป้า โดยที่สายตายังคงมองที่หน้าริออง 

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ฟรานกดจนหมดแม็ก

แล้วส่งปืนคืนให้ริออง 

“ ท่านริอองครับ เข้าเป้าตรงกลางหมดเลย “

ริอองยิ้มออกมาแล้วออกตัวรั้งฟรานไว้เต็มที่ เพราะผลงานที่ฟรานทำ คงไม่มีหัวหน้ากลุ่มคนไหน อยากจะปล่อยไป แต่คนที่เค้าต้องการคือฟราน ไม่ใช่ฉัน

“ ไว้จะบอกอีกที ขอไปลองอย่างอื่นก่อน “ ฉันยังลองไม่ครบเลย ถ้าฉันตอบตกลงฟรานก็คงจะต้องตกลงแน่ๆ

“ ที่นี่ยินดีต้อนรับเสมอ “

เราเลยเดินต่อไปที่กลุ่มการใช้อาวุธระยะประชิด แน่นอน เราเจอคิเสะ พวกนี้ที่บอกอัจฉริยะคือเป็นประธานของกลุ่มต่างๆสินะ พอเราเข้าไปในกลุ่มก็เจอคิเสะที่ซ้อมดาบไม้กับสมาชิกจนสมาชิกลงไปนอนกองกับพื้น

“ อ้าวว หลุยส์ หากลุ่มอยู่ใช่มะ มานี่สิฉันสอน “

คิเสะมาแปลก อยู่ก็ลากฉันมาเรียน เริ่มสอนฉันจับดาบไม้แต่ทำไมต้องมาซ้อนกันแบบนี้ล่ะ ลมหายใจที่กำลังรดหัว 

“ จับให้มั่น จับด้วยมือข้างที่ถนัดแล้วเอามืออีกข้างประคองไว้ “ เสียงพูดที่กระซิบข้างๆหูมันทำเอาฉันเริ่มสั่น จนฉันต้องหลับตาปี๋ 

“ ฉะ..ฉัน ว่านายสอนไกลๆ ดีกว่า “

“ หอมจัง หอมจนไม่อยากจะออกห่างเลย “ ลมหายใจของเค้าเริ่มรดลงที่ต้นคอของฉัน 

ป๊าบบบบ!!! 

“ โอ๊ยยยย!!!! แก “

“ ผมว่าคุณเล่นกับคนที่ตัวเท่ากันหน่อยดีกว่า “ 

เหมือนฟรานมาช่วยชีวิต คิเสะละความสนใจจากฉัน แล้วหันไปหาของเล่นชิ้นใหม่ อย่างสนอกสนใจ ทั้งสองคนปะดาบไม้กันอยู่นาน ตีกันจนดาบไม้ในมือมันหัก ก็ยังไม่รู้ผล จนฟรานต้องเอ่ยยอมแพ้ 

“ ฉันชอบแกวะ สู้มันดี ถือว่าครั้งนี้ยังไม่รู้ผล เข้ากลุ่มนี้ไหมล่ะ เอาไอ้เจ้าหนูนั่นมาด้วยก็ได้ ฉันอนุญาต “

“ ไม่ !!! “ ฉันรีบปฏิเสธทันที ขนยังลุกไม่หาย จากลมหายใจที่รดต้นคอเมื่อกี้

เราเดินออกมาเพื่อไปที่กลุ่ม เทคโนโลยี ที่นี่แอร์เย็นเฉียบ ไฟปิดมึด เสียงเงียบมาก ที่นี่มีคนนะ แต่ทุกคนหลับ ทำไม?? หรือเพราะหัวหน้ากลุ่มคือไนท์ คนที่อยู่ที่นี่เลยต้องนอน ฉันเลยเดินออกมาเงียบๆ เพื่อให้ทุกคนนั้นได้นอนหลับฝันดี 

ฉันเดินกลับบ้านพักด้วยความอ่อนใจ จะเข้าอันไหน มันเลือกได้แค่อันเดียว คงต้องเอากลับไปคิดดีก่อน เมื่อมาถึงบ้านพักฉันกับฟรานก็ตรงเข้าห้องทันทีเพื่อปรึกษาเรื่องนี้ 

ฉันได้แต่ลูบต้นคอเบาๆ เพราะความรู้สึกขนลุกมันไม่ยอมหายไปซะที

“ ฟราน ต่อจากนี้ไป อย่าให้ผู้ชายคนไหน มาทำกับฉันแบบนี้อีก “ 

“ ครับ “

“ ผู้ชายคนเดียวที่อนุญาตให้แตะตัวฉันได้คือนาย ดูดิ๊ ขนลุกไม่หายเลย “ ฉันทำท่าขนลุกออกมา 

“ งั้นกระผมจะรักษาให้ “ ฟรานประทับริมฝีปากเบาๆบนต้นคอของฉัน

“ อื้ออออ “ รู้สึกแบบนี้มันคืออะไรนะ รู้แค่ว่ามันดีจัง 

“ หายแล้วใช่ไหมครับ “ ฟรานยิ้มออกมาบางๆ

ฉันพยักหน้าให้คนตรงหน้า มันหายขนลุกแล้วจริงๆด้วย ในโลกนี้คงไม่มีอะไรที่ฟรานทำไม่ได้อีกแล้วล่ะ 

“ คุณหนูสนใจกลุ่มไหน “

 อื้มมมมมมมมม ไม่เอาคิเสะ น่ากลัวไป ของไนท์ฉันคงได้แต่นอน ยิงปืนก็โอเคนะ แต่ริอองเหมือนจะจับผิดฉันอยู่ กลุ่มการต่อสู้ระยะประชิดก็กลัวเจ็บ ดูเรื่องมากไหม 

“ ฉันสนใจทุกกลุ่ม เพราะฉันอยากเก่งขึ้น กลุ่มไหนดีนะ “

“ ถ้างั้นก็ค่อยๆคิดนะครับ กระผมไปทำอหารก่อนดีกว่า “

“ ฉันช่วย ให้ฉันได้ทำอะไรที่เป็นผู้หญิงสักนิดนึง คงจะเป็นการคลายเครียดที่ดี “

“ ครับ แต่อย่าทำอะไรที่หนักเกินไปนะครับ “

เราจัดการทำอาหารเย็นและเสื้อผ้ากองโตที่ตอนนี้แทนจะเต็มห้องซักเสื้อผ้า ทำไมฉันต้องมาทำอะไรพวกนี้ด้วยเนี่ย ข้างนอกยังสกปรกขนาดนี้ ในห้องนอนของเจ้าพวกนั้นจะโสโครกขนาดไหน

ไม่นานพวกนั้นก็กลับมา พร้อมถามเป็นเสียงเดียวกันว่าเลือกกลุ่มได้รึยัง ฉันรู้ว่าฉันมันแค่ตัวแถม ที่พวกนั้นสนใจคือฟรานต่างหาก นั่นสินะเลือกอะไรดี 

“ อย่าเพิ่งตัดสินใจเลยครับ พรุ่งนี้เรายังมีกลุ่มพยาบาล กลุ่มศิลปะ ให้ไปทดลองดูอีก “

“ พวกตุ๊ด!! “ คนตัวสูงสบถออกมา

ไม่ใช่ย่ะ ฉันเนี่ยผู้หญิง

“ ฟราน หยุดทำกับข้าว งดทำงานบ้าน ให้พวกนี้ทำกันเอง “ 

“ อย่าไม่เอากับข้าวของริออง “ คิเสะอ้อนวอนด้วยสายตาเลย 

ฉันกับฟรานหยุดทำอาหารที่ทำอยู่ทันที 

“ ฉันอยากเข้าทุกกลุ่ม ฉันอยากเก่งขึ้น “

“ อย่างแกเนี่ยนะ จะให้ฉันเอามาทำอะไร ไร้กล้ามเนื้อ แถมตัวยังนุ่มนิ่มเหมือนกับขนม “ คาโลยังคงวิจารณ์ฉันต่อไป

“ สอนฉันสิ แลกกับการทำงานบ้าน “

“ ฉันโอเค ฉันยอม แลกกับการไม่ต้องกินอาหารฝีมือริออง ฉันว่าคุ้ม “ คิเสะพูดแทรกขึ้นมาทันที 

“ ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้หัวแดง เดี๋ยวปัดยิงให้ล่วง “

“ ฉันจะสอนริอองทำอาหารด้วย แลกกับที่นายต้องสอนฉันทุกอย่าง “

ริอองมีท่าทีสนใจอย่างมาก ก็อาหารเป็นอย่างเดียวที่เค้ายังทำไม่ได้นิ

“ โอเคฉันดิล “ ริอองตอบพร้อมขยับกรอบแว่น 

“ กาแฟทุกเช้า พร้อมทำความสะอาดห้องนายให้ด้วย “ ฉันยื่นข้อเสนอให้คาโล 

“ ตกลง “ แล้วคนตัวสูงก็ยอมตกลง 

ฉันยอมกลับไปทำอาหาร และทำอาหารต่อ ที่ยื่นข้อเสนอไปแบบนั้นเพราะฉันก็ทนอยู่บ้านสกปรกไม่ได้เหมือนกัน