ให้ผมปกป้องรักของคุณ

เมื่อไร้การตอบรับของร่างอันเซ็กซี่ เตโชพฤกษ์ก็ประคองคุณิตา ที่สลบไสลไร้สติ เขามองหน้าอันสวยงามแบบไม่มีที่ติอย่างหลงใหล แล้วกระซิบลงข้างหูของคุณิตาอย่างแผ่วเบา

“คราวหน้าเธอจะมีความสุขมาากกว่านี้แน่นอน” พร้อมทั้งจุมพิตลงบนลำคอระหงขาวนวล แต่แทนที่เขาจะอุ้มคุณิตาไปยังห้องพักสุดหรู เองนั้น ในเมื่อเขาเป็นผู้มีอำนาจ มีลูกน้องอยู่รอบกาย เขาเลือกที่จะโทรหาลูกน้องที่เขาจัดไว้ดูแล ที่เขาบอกว่าพักถัดจากชั้นถัดไป ซึ่งลูกน้องที่เดินมาหาเขา ไม่ใช่ใคร ยังคงเป็นรณกฤตผู้แสนภักดี ถึงแม้ว่าวันนี้เตโชพฤกษ์บอกให้เขาไปพักหลังจากที่โดนทำโทษจากการทำงานผิดพลาด

“อ้าว! ไอ้กิจ ฉันบอกให้แกไปพัก ให้หายดีก่อน ทำไมรีบกลับมาละ ?”

“ ผม ไม่ได้เป็นอะไรมากครับ ไม่ได้เจ็บอะไรเลยครับ” รณกฤตพูดตรงข้ามกับความรู้สึกที่แท้จริง เขาเองตอบใจตัวเองไม่ได้ว่าทำไมถึงอยากกลับมาทำหน้าที่ ทั้งที่เขาสามารถพักผ่อนตามคำอนุญาตของเตโชพฤกษ์ได้ พร้อมทั้งเหลือบไปมองคุณิตานอนหลับไม่ได้สติ

“ เรื่องเมื่อเช้า ฉันใจร้อนไปหน่อย หวังว่าแกคงไม่ถือโทษโกรธฉันนะ” เตโชพฤกษ์ขอโทษรณกฤต เพราะรู้สึกแคร์ความรู้สึกรณกฤตมากกว่าลูกน้องคนไหน

“ครับ ผมผิดก็ต้องรับโทษ คุณพฤกษ์ทำถูกต้องแล้วครับ” รณกฤตพูดเพื่อไม่ให้ว่าเจ้านายเขารู้สึกผิด

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยังงี้สิวะ ลูกน้องกู เออ ดีละที่เป็นแกขึ้นมา ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกพอดีเลย ฉันมีงานให้แกทำ ฉันอยากให้แกดูแลยายนี้ อย่าให้คลาดสายตานะ ช่วงนี้ เวลาไปไหนแกก็ตามไปด้วย แล้วแกคงรู้ว่าผู้หญิงของฉันต้องเป็นแบบไหน ฉันไว้ใจแกที่สุดแล้วกิจ และคิดว่าแกจะทำดีที่สุด” เตโชพฤกษ์ตบไหล่ลูกน้องคนโปรดเบาๆ พร้อมสั่งงาน

“ถ้าให้ผมมาดูแล คุณนิตา แล้วใครจะติดตามดูแลความปลอดภัยให้คุณพฤกษ์ครับ”

“ออ เรื่องนั้น เดี๋ยวกู ให้ไอ้เอจัดการ” เตโชพฤกษ์บอกรณกฤต เพื่อให้คลายกังวล

“ครับ”

“เออ เดี๋ยวแกอุ้มนิตากลับห้องนะ ฉันพิมพ์นิ้วมือนิตาเพิ่มแล้ว ฉันว่าจะกลับบ้านสักหน่อยน่ะ มีธุระจัดการ ยังไงฝากดูแลทางนี้” เขาสั่งพร้อมยิ้มอารมณ์ดีแล้วเดินจากรณกฤตและคุณิตาไป

เมื่อเตโชพฤกษ์เดินลับตาไป เขามองร่างไร้สติของคุณิตา ที่วันนี้เธอสวยงามมาก ใบหน้าสวยที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอาง ปากอิ่มสวย เขาเดินเข้าไปช้อนร่างบางอรชร แล้วอุ้มในท่าเจ้าสาว เขากระชับร่างบาง เพื่อไม่ให้หล่นออกจากแขนแกร่ง หญิงสาวตวัดแขนเล็กขึ้นมาคล้องคอ พร้อมพูดเสียงฟังไม่ได้ศัพท์ แต่รณกฤตยังฟังออก “คุณพรึกกกก” แล้วเอาแก้มนิ่มซบตรงไหล่กำยำของรณกฤต จนหัวใจรณกฤตเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมาถึงห้อง เขารู้ทันทีว่าห้องไหนคือห้องคุณิตา เขาวางร่างบางลงบนเตียงนุ่ม แต่คุณิตากระตุกคอแกร่งไว้ รณกฤตตกใจ ยิ่งตกใจและหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะมากขึ้นเมื่อคุณิตาเอาปากอิ่มงามมาประกบกับปากหนาร้อนของรณกฤตพร้อมงับปากล่างของชายนุ่ม แล้วหญิงสาวก็คลายวงแขนออกแล้วพูดฮึมฮัม

“หึ หึ นิตาทำเป็นหรือยังค่ะ คุณพรึกก” แล้วก็คอพับหลับไปอย่างไร้สติ

“ฮึ ฮึ” รณกฤตหัวเราะด้วยความเอ็นดู พร้อมหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มร่างบางอันเซ็กซี่จนถึงคอ แล้วรีบเดินออกมาข้างนอก พร้อมล็อคห้องคุณิตา แล้วมานอนที่โซฟารับแขก ตอนนี้เขากลัวใจตัวเองเหลือเกิน ได้แต่บอกกับตัวเองว่าคุณิตาคือผู้หญิงของนาย

///////////////////////////////////

ณ คฤหาสน์เทพาธิปกรณ์

เมื่อเตโชพฤกษ์เดินเข้ามาในบ้าน มีหญิงสาวส่งเสียงหวานออกมาต้อนรับ

“คุณพฤกษ์ อนงค์ดีใจจังเลยค่ะ ที่คุณพฤกษ์มาบ้าน” อรอนงค์ หญิงสาวที่แม่ของเตโชพฤกษ์รับมาเลี้ยงดู เป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย งานบ้านไม่เคยพร่อง งานธุรกิจก็เป๊ะ อรอนงค์เติบโตมากับโชษิตา น้องสาวของเตโชพฤกษ์ ที่ตรงกันข้ามกับอรอนงค์ทุกประการ อีกทั้งด้วยความใกล้ชิดกันของสองพี่น้อง อรอนงค์ก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเตโชพฤกษ์ พอเรื่องแดง เตโชพฤกษ์ ก็เลยต้องออกไปอยู่คอนโดนอกบ้านจะกลับมาก็ต่อเมื่อมีธุระ ครอบครัวของเตโชพฤกษ์ไม่อยากได้อรอนงค์เป็นลูกสะใภ้เพราะไม่ได้เสริมสร้างวงศ์ตระกูลและหนุนธุรกิจของครอบครัว อรอนงค์ก็ยอมรับข้อนี้ แต่ตอนนี้เมื่อเห็นเตโชพฤกษ์ก็อดไม่ได้ที่จะไปเอาอก เอาใจ

“อ้าว อนงค์ ยังไม่นอนอีกเหรอ แล้วพ่อกับแม่ แล้วยายตาละ” เขาถามด้วยท่าเฉยชา

“คุณฤทธา กับคุณนิ่มนวลไปงานเลี้ยงค่ะ ส่วนคุณตาออกไปปาร์ตี้กับคุณบวรค่ะ” อรอนงค์อธิบาย

แต่เตโชพฤกษ์กลับสนใจไม่ เดินขึ้นห้องของเขาไป ซึ่งอรอนงค์ก็เดินตามมา จนถึงหน้าห้อง

“คุณพฤกษ์ต้องการอะไรไหมคะ เดี๋ยวอนงค์ทำให้ค่ะ” เธอถามเตโชพฤกษ์ด้วยเสียงออดอ้อน

“อนงค์” เตโชพฤกษ์ขึ้นเสียงสูง แต่เขาไม่ใช่เด็กที่ไม่รู้ว่าอรอนงค์ต้องการอะไร เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องอรอนงค์เดินตามเข้าไปแล้วล็อตประตูห้อง

อรอนงค์เดินเข้ามากอดเตโชพฤก์จากด้านหลัง

“อนงค์ คิดถึงคุณพฤกษ์มากเลยค่ะ ตั้งแต่คุณพฤกษ์ออกบ้านไป ก็ไม่เค....” เตโชพฤกษ์หันหลังกลับมา เขาก็บดขยี้ริมฝีปากของอรอนงค์อย่างหิวกระหาย อรอนงค์เองก็ตอบสนองด้วยการบดขยี้กลับคืน ทั้งสองผลัดกันแลกลิ้นอย่างเร่าร้อน ร่างแกร่งผลักร่างที่คุ้นเคยลงบนเตียงก่อนจะจูบไซร้อย่างกระหาย มือหนาลูบไล้มาถึงทรวงอกที่ยังมีเสื้องามกัน เขาบีบขย้ำมันอย่างคลั่งไคล้

“เธอมาอ่อยฉันเองนะ ถ้าแม่ฉันรู้ละก็ คราวนี้เป็นเธอนะที่ต้องเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านไปแน่” เขาบอกพรางซุกไซร้อย่างไม่ลดละ

“อื้อ ออ...คุณพฤกษ์” อรอนงค์เปล่งเสียงครางอย่างสุขสม ขณะที่ เตโชพฤกษ์กำลังใช้ปากร้ายไซร้ลงมาถึงหน้าอกคู่ที่คุ้นเคย หน้าของคุณิตาก็ลอยมา อยู่ห้วงความคิดของเขา เขารีบผละออกจากร่างของอรอนงค์ แล้วดึงอรอนงค์ให้ลุกขึ้นมา พร้อมตะโกนไล่

“ออกไปเลยนะอนงค์ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าจะไม่ดี”

“ไม่ค่ะ คุณพฤกษ์ อนงค์จะอยู่ตรงนี้”

“ออกไป๊ ไง พูดไม่รู้หรือไง” เขาตะโกนออกมาอย่างดุดันจนน่ากลัว อรอนงค์รีบวิ่งออกไปด้วยความกลัว เพราะถ้าเตโชพฤกษ์โกรธเขาสามารถทำได้ทุกอย่าง

“หึ ยัยเด็กบ้า มาหลอกฉันจนได้” เข้าทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มนึกถึงหน้าคุณิตาที่เขาพยายามสลัดออกจากความคิด จนหลับไป

ณ ห้องอาหารบ้านเทพาปกรณ์

เตโชพฤกษ์กำลังรายงาน เรื่องการลงทุน ทำโรงงานผลิตเครื่องสำอางของบริษัทแม่ทางญี่ปุ่นให้ฤทธาและนิ่มนวลแม่ของเขาฟังว่ากำลังไปได้สวย แต่การดำเนินงานกับภาครัฐยังมีอุปสรรคบ้าง แต่ทุกอย่างก็ต้องชงักลงเมื่อมีเสียงหวานปนจิกกัดของโชษิตา พูดขัดจังหวะ

“ช่วงนี้พายุเข้า ไม่คิดว่าจะหอบพี่พฤกษ์มาบ้านได้นะคะ เนี่ย” โชษิตาแซวพี่ชายพร้อมนั่งลงรับอาการเช้า

“พี่ก็มาทานข้าวกับพ่อกับแม่เดือนละครั้ง แต่ไม่เคยเจอเราเลย เห็นว่าไปเที่ยวต่างประเทศ วันนี้แปลกเหมือนกัน มาทานข้าวกับครอบครัวได้นะเรา” เขาหยอกน้องสาวตัวดีคืน เพราะรู้ว่าโชษิตามีจุดประสงค์ใด

“ เออ คุณพ่อค่ะ คุณแม่ค่ะ ตาพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมนะคะ ตาว่าจะเปิดบริษัทส่งออกอาหารแช่แข็งกับบวรน่ะค่ะ ว่าจะขอเงินไปลงทุนหน่อยค่ะ” น้องสาวแสนสวยบอกเป้าหมายชัดเจน

“คราวแล้วที่แกเอาเงินไปลงทุนทำบิสสิเนสปาร์ค ฉันยังไม่เห็นกำไรเลย แล้วทำไมวันนี้บวรไม่มาด้วย ไม่ใช้ว่าโครงการเก่าของแกจะเจ๊งใช่ไหม”

“โอ๊ย! คุณพ่อคร้า ที่พี่พฤกษ์ใช้เงินทุ่มซื้อผู้หญิงมาบำเรอ ไม่เห็นคุณพ่อ คุณแม่จะว่าเลยนะคะ ล่าสุดตาได้ข่าวว่าพี่ทุ่มทุนไปเกือบยี่สิบล้านในการซื้อผู้หญิงออกมาจากเลาจ์” โชษิตาเอาคืนพี่ชาย อรอนงค์ที่นั่งร่วมโต๊ะหูผึ่งทำสีหน้าสลดลง

“นิ ยายตา พี่แค่เอาไปลงทุนในส่วนธุรกิจของพี่ เพื่อให้ ธุรกิจในเครือ TK Group ดำเนินงานอย่างสะดวกทุกด้านรึเปล่า”

“โอ๊ย!!! พอๆ ทั้งคู่เลย โตป่านนี้แล้วยังทะเลาะกันอีก ไม่เบื่อหรือไง” คุณนิ่มนวลห้ามปราม

“จริงเหรอตาพฤกษ์ ทำไมพ่อไม่รู้เรื่องการลงทุนงานนี้” ฤทธาถามเสียงแข็งส่วนโชษิตายิ้มอย่างผู้มีชัยชนะ

“แหม่ คุณพ่อครับ ผมเปิดร้านอาหาร แค่ต้องการลงทุนขยายเพิ่ม เพราะตอนนี้ลูกค้าเยอะขึ้นก็แค่นั้นครับ” เขาอธิบายอย่างใจเย็น

“อนงค์ไปหยิบเชคมาให้หน่อย ที่ห้องทำงานฉันนะ” ฤทธาผู้เป็นประมุขของบ้านสั่งอรอนงค์

อรอนงค์เดินออกไป คุณนิ่มนวลก็กล่าวขึ้น “เออตาพฤกษ์แกจำหนูพัดชา ภัทรกันย์ ได้ไหมที่เคยเล่นกันตอนเด็กๆ จำได้ไหม”

“ไม่นะครับ” เตโชพฤกษ์คิดไม่ออก

“ตอนนี้น้องกลับมาจากเมืองนอกเรียนจบปริญญาโทแล้ว แม่ว่าจะชวนพฤกษ์ไปเที่ยวหาน้องหน่อย” อรอนงค์บอกลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

“พ่ออยากให้แก รู้จักกับทางครอบครัวนั้นไว้หน่อย เขาเป็นสายการเมือง เพื่อเขาจะได้อุ้มชูธุรกิจเราบ้าง” เตโชพฤกษ์รับรู้ว่าพ่อกับแม่กำลังจับคู่ให้เขา เป็นจังหวะที่อรอนงค์เดินเข้ามาพอดีแล้วยื่นเชคให้กับฤทธา คุณนิ่มนวลเอ่ยขึ้นมาบ้าง “แม่ว่าพฤกษ์น่าจะคิดเรื่องแต่งการแต่งงานบ้างนะ อายุก็จะ 35 อยู่แล้ว ลองดูหนูพัดชาไว้ก็ไม่เสียหายนะ”

“ผมยังไม่เจอ คนที่อยากแต่งด้วยเลยครับ ว่าจะขอตัวก่อนนะครับ ” เขาเริ่มรู้สึกทานข้าวไม่อร่อย

“ที่ผ่านไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้นะว่าแกควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย ฉันก็ตามใจไม่เคยขัด แต่ก็อยากให้แกหยุดเพราะอายุก็มากขึ้นทุกวัน อยากให้แกเป็นฝั่งเป็นฝากับผู้หญิงที่จะเสริมหรือเสมอกับแกหน่อย ไม่ใช่ไปคว้าใครมาก็ได้” ฤทธาพูดพร้อมมองไปยังอรอนงค์ อรอนงค์ก็หน้าเสียไม่น้อย

“ครับแล้วผมจะหาเวลาว่างมานะครับ ขอตัวก่อนนะครับ” แล้วลุกเดินออกไป ส่วนฤทธา ก็เช็นต์เชคให้โชษิตาแล้วบ่นอุบ “คราวนี้เจ๊งมาละก็ ฉันจะเทคโอเวอร์ให้หมดเลย แล้วให้แกเป็นพนักงานธรรมดาๆ คนหนึ่ง” ส่วนโชษิตายิ้มอย่างผู้มีชัย

///////////////////////////////

คอนโดหรูของเตโชพฤกษ์ เมื่อคุณิตา ตื่นขึ้นมา พร้อมกับอาการหนักหัว เธอขยิบตาสู้แสงที่ลอดผ่านผ้าม่านผืนบางพยามพยุงร่างกายขึ้นจากที่นอนหนานุ่ม พยายามนึกว่าตัวเองมานอนที่ตรงนี้ได้อย่างไร ภาพจำสุดท้ายคือ เธอยกแก้วบั่นดีขึ้นมาดื่มทีเดียวเพื่อแก้ความเขินอาย แล้วภาพทั้งหมดก็ตัดหายไป หญิงสาวคิดว่าเธอว่านอนตรงนี้ได้คงคงเป็นเพราะเตโชพฤกษ์ พาร่างไร้สติของเธอมายังห้องนี้แน่นอน แล้วก็แอบยิ้มจนลักยิ้มบนมุมปากเผยออกมาชัดเจน ความสุขก็แล่นเข้าหัวใจดวงน้อยทันที