ให้ผมปกป้องรักของคุณ

คุณิตาเดินเข้ามาในห้องซึ่งตอนนี้เธอเป็นเจ้าของ มีของใช้ครบครันของส่วนใหญ่เป็นของใช้ของผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะเครื่องแป้งที่มีของใช้ราคาสูง ห้องนี้คงเป็นห้องผู้หญิงของเตโชพฤกษ์แน่นอน เธอเดินมาถึงระเบียงห้องนอน มองท้องฟ้าในยามเย็นที่กำลังจะหมดไปอีกวัน แล้วน้ำใสๆ ก็ไหลออกจากดวงตา ความรู้สึกน้อยใจในโชคชะตาก็ผุดขึ้นมา เธอได้แต่ทำใจ แล้วพูดกับตัวเองว่า “ฉันจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด” แล้วยกมือน้อยขึ้นมาปราดคราบน้ำตา หลังจากที่จัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้เธอก็ทำการชำระร่างกาย แต่งหน้า แต่งตัว ซึ่งพอเธอเปิดตู้เสื้อผ้าออกมา มันมีแต่ชุดออกไปทางเซ็กซี่ แม้กระทั้งชุดใส่นอน เธอเลือกชุดที่คิดว่ามันเรียบร้อย แต่พอเธอใส่ออกมา มันก็ยังเซ็กซี่อยู่ดี เธอเลือกชุดเดรสยาวคลุมเข่า แต่ยังแหวกด้านข้างโชว์เรียวขาขาวคู่งาม ถึงแม้ว้าจะเลือกเป็นแบบแค่เปิดไหล่ แต่มันยังแหวกลึกจนเห็นร่องอกคู่งามอยู่ดี เธอแต่งหน้าออกเป็นธรรมชาติและรวบผมตึงเป็นหางม้า ยกสูง เธอเลือกรองเท้าส้นสูง ถึงแม้ว่ามันจะหลวมไม่พอดีกับเท้าคู่งาม เธอคิดว่าภาพรวมที่เธอแต่งออกมา มันคงไม่ขัดใจเตโชพฤกษ์แน่นอน เธอออกจากห้องเพื่อมารอเตโชพฤกษ์ที่บริเวณห้องรับแขก เธอนั่งรอเตโชพฤกษ์อยู่สักพัก พอถึงตามเวลานัด เตโชพฤกษ์เดินออกจากห้องของเขามา ซึ่งตรงเวลาที่นัดกับคุณิตาพอดี พอชายหนุ่มเดินออกมาเธอรีบลุกจากโซฟา เพื่อมายืนรอเตโชพฤกษ์เป็นจังหวะที่ คุณิตาได้เห็นความหล่อเหลาของเตโชพฤกษ์อย่างเต็มตา ดูสง่า น่าหลงใหล จนคุณิตายังตะลึง เขาใส่เสื้อยืดสีเรียบ แล้วคลุมด้วยสูทแฟชั่น กางเกงเข้ารูปร่าง รองเท้าหนังอย่างดี  เตโชพฤกษ์เดินเข้ามาใกล้คุณิตาเขาเองเหมือนตกอยู่ในภวังค์ มองคุณิตาตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอดูดีมาก เซ็กซี่เย้ายวนรัญจวนใจเขามาก มันไม่มากและไม่น้อยเกินไป เพราะเธอเป็นคนสวยอยู่แล้ว เธอเห็นชายหนุ่มยืนนิ่ง เธอกลัวว่าการแต่งกายของเธอจะไม่ถูกใจเขาหรือเปล่า เธอจึงเอ่ยปากถาม

“นิตา แต่งตัวไม่ได้เรื่องหรือเปล่าค่ะ คุณพฤกษ์ ?”  ถามพร้อมทั้งก้มมองร่างกายตัวเอง

“ ก็ ใช้ได้อยู่นะ ไม่ได้แย่อะไร ดูน่ารักดี ฉันว่าเราไปกันเถอะ” เขาชมออกมากลายๆ คุณิตาหน้าแดงด้วยคำชมอมยิ้นเล็กๆ จนเผยลักยิ้มบนมุ่มปากสวย

หญิงสาวจะเดินตามร่างสูงใหญ่ จึงรอให้เตโชพฤกษ์เดินไปก่อนเพื่อจะเดินตามเขาไป เตโชพฤกษ์เลยสอนงานข้อใหม่ให้เธอ

“ผู้หญิงที่จะไปทานข้าวกับฉัน ปกติจะต้องเดินควงกับฉัน ตอนนี้ฉันอนุญาตให้เธอเดินควงฉัน” ชายหนุ่มยกแขนตั้งฉากกับเอวสอบ

“ขออนุญาตนะคะ” พร้อมทั้งสอดมือเล็กจับเหนือข้อศอกชายหนุ่ม แต่คุณิตายังเขินอาย ไม่กล้าเดินเสมอเขา

“เดินให้มันเร็วๆ หน่อยสิ” ชายหนุ่มเริ่มรำคาญ เข้าสะบัดมือคุณิตาออกเปลี่ยนมาโอบไหล่ขาวเนียนของเธอแทน

“คุณพฤกษ์” เธอรู้สึกเกร็งแต่ทำไมคราวนี้ คุณิตารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก หัวใจหญิงสาวเต้นแรง

“ฉันไม่ค่อยชอบคนเชื่องช้าเป็นเต่า” เขาดุเพื่อว่าหญิงสาวจะทำได้ดีขึ้น

ณ ห้องอาหารหรูบนดาดฟ้าของคอนโด ซึ่งหรูหรามาก มีแขกมาใช้บริการบางตา เพราะมันมีไว้บริการสำหรับคนที่มีเงินเหลือใช้เท่านั้นนะสินะ คุณิตาคิดในใจ มีบริกรมาบริการมากมาย เตโชพฤกษ์เลือกนั่งบริเวณที่เห็นวิวเมืองทั้งหมด ขณะที่คุณิตากำลังจะไปนั่งฝั่งตรงข้าม เตโชพฤกษ์รีบออกคำสั่ง

“มานั่งข้างๆ ฉันสิ” เขาสั่ง เพราะเก้าอี้ทางฝั่งเตโชพฤกษ์ เป็นเก้าอี้กว้างที่สามารถนั่งได้ 2 คน

“ค่ะ” หญิงสาวค่อยๆ นั่งลงข้างๆ ด้วยความประหม่า พอเธอนั่งลงข้างๆ กายเขา คุณิตาวางตัวไม่ถูก ว่าเธอต้องทำเช่นไรต่อ ซึ่งตรงกันข้ามกับชายหนุ่มที่รู้สึกสบายๆ เป็นเรื่องปกติ เขานั่งเหมือนกันกับว่าไม่ได้ให้เธอมานั่งข้างๆ กางแขนทั้งสองข้างกางเต็มพนักเก้าอี้ นั่งฟังเพลงด้วยความสบาย สักพักพนักงานบริกรก็เอาอาหารมาเสิร์ฟพร้อมบรั่นดีราคาแพง

“ฉันขอน้ำเปล่านะคะ” คุณิตาบอกให้กับบริกรที่กำลังบริการเครื่องดื่มให้

“เธอต้องหัดไว้หน่อยนะ นิตา เพราะฉันเป็นคนชอบดื่มด้วยสิ ถ้าเวลามีเพื่อนมาทานข้าวด้วย แล้วฉันต้องดื่มคนเดียวคงหมดสนุก” ชายหนุ่มบอก

“นิตาว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ แต่ถ้าคุณพฤกษ์อยากให้นิตาดื่มเป็นเพื่อน นิต้าจะลองหัดดูค่ะ”

“ ฮึฮึ ดีมากเด็กน้อย เดียวเพิ่มมาอีกแก้วเลยนะ” ชายหนุ่มหันไปสั่งบริกร

เมื่อทั้งสองรับประทานอาหารไปได้สักพัก เตโชพฤกษ์ต้องการฟังเพลง แต่พลันไปเห็นบรั่นดีของแก้วคุณิตาไม่ลดลง

“ไหนบอกว่าจะดื่มเป็นเพื่อนไง แก้วของเธอไม่เห็นลดลงเลยนิตา ของฉันหมดไปไม่รู้กี่แก้วแล้ว”

“เออ...นิต้า ว่ามันขมและไม่อร่อยค่ะ เดี๋ยวนิตาจะกลั่นใจดื่มให้หมดแก้วเลยนะคะ”

“งั้นเดียวฉันจะสอนเธอดื่มนะนิตา ดื่มอย่างไรให้อร่อย แล้วเธอจะชอบมันเลยแหละ” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเป็นประกาย เขายกเอาแก้วบรั่นดีขึ้นมาดื่มแล้วอมไว้ในปาก พร้อมทั้งจับหน้าหญิงสาวเข้ามาประชิดหน้าเขา เข้าใช้ปากหยักหนาร้อนฉกปากคุณิตา แล้วคายบรั่นดีรสเลิศเข้าไปในปากของคุณิตา หญิงสาวตกใจด้วยความที่ไม่ได้ตั้งตัวและกลัวว่ามันจะหกเลอะเทอะ เธอเลยรับบรั่นดีจากปากเขาไว้ เมื่อชายหนุ่มคายบรั่นดีทั้งหมดลงปากคู่งาม เขาจุมพิตกลีบปากงาม ก่อนที่จะงับปากงามเพิ่ม คุณิตาผลักเตโชพฤกษ์ออก เพราะเธอสำลักบั่นดี ด้วยที่ว่าตกใจและไม่ทันตั้งตัว ผสมกับสัมผัสรสชาติที่เธอไม่คุ้นเคย

“ แคร่กๆๆๆๆๆ นิตาขอโทษค่ะ แคร่กๆๆๆๆ” แล้วหยิบเอาแก้วน้ำเปล่ามาดื่ม

“เป็นไงบ้าง” เขาลูบหลังเธอเบาๆ แล้วขยับมือมาที่หัวไหล่ขาวเนียน

“นิตา” หญิงสาวรู้สึกอายหน้าแดงบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก

“เธอโดนไปอึกเดียวเองหน้าแดงแล้วเหรอ ฮ่า ฮ่า ” แท้งจริงชายหนุ่มรู้ว่าเธออาย

“งั้นเดียวจะให้ลองอีกรอบนะ คนดี ขออย่างเดียวเธออย่าเกร็งและขัดขืน แล้วมันจะผ่านไปด้วยดีนะ” ชายหนุ่มเริ่มสอนเธอ

“เออ...อออ..ค่ะ” คราวนี้เขาลองทำเหมือนครั้งแรกอีกครั้ง แต่คราวนี้คุณิตาไม่ขัดขืนทำตามเขาอย่างว่าง่าย เมื่อเธอกลื่นลงไป เธอรีบผละหน้าออก แต่เตโชพฤกษ์กลับดันท้ายทอยของคุณิตาเขามาแล้วประกบลงปากที่เคลือบลิปสติกคู่งาม เขาใส่ลิ้นดันเข้าไปเพื่อเปิดปากคุณิตา แล้วก็กระหน่ำรสจูบให้คุณิตาอย่างไม่มีท่าทีว่าจะถอดถอน คุณิตาอ่อนปวกเปียกเหมือนขี้ผึ้งลนไฟ เตโชพฤกษ์รู้สึกพอใจ ก่อนจะปล่อยหญิงสาวเป็นอิสระ คราวนี้ทั้งหน้าและหูคุณิตาแดงไปหมด

“เป็นไงบ้าง เด็กน้อย หัดดื่มแบบนี้ดีไหม”

“ นิต้า รู้สึกเริ่มมึนๆ ค่ะ” ไม่รู้ว่าเมารสบรั่นดีหรือ รสจูบ

“เธอจะเมาไปเลยก็ได้นะ เพราะเดียวฉันเป็นคนดูแลเธอเองวันนี้” เขาเริ่มป้อนคำหวานบวกกับเริ่มกึ่มๆ

“ดื่มเป็นหรือยัง ให้ฉันสอนอีกไหม” ชายหนุ่มถามขึ้นแกมหัวเราะ

“นิตา ดื่มเป็นแล้วค่ะ เดียวนิต้าดื่มเป็นเพื่อนนะคะ” พร้อมกับยกแก้วขึ้นมาซดที่เดียวหมดแก้วเหมือนน้ำเปล่า

“ค่อยๆ สิ นิตา ค่อยๆจิบ ดื่มแบบนั้นมันจะเมานะ” เขาเตือนหญิงสาวซึ่งตอนนี้เริ่มตาปรือ

“หึ หึ คุณพรึกกกก” หญิงสาวหันหน้าไปหาเตโชพฤกษ์ด้วยตาปรือ เสียงยานคาง ตอนนี้ตาเธอหวานฉ่ำ เธอใช้มือเล็กคว้าคอเตโชพฤกษ์เข้ามาใกล้ตัวบ้าง เตโชพฤกษ์สบตาหวานฉ่ำคู่สวยพร้อมยิ้มให้ เพราะรู้ว่าตอนนี้หญิงสาวคงเมาแล้ว

“ว่าไง” เสียงหวานตอบ

“คุณพฤกษ์บอกว่านิตา ดื่มไม่เป็นเหรอค่ะ เดียวนิต้าจะทำให้คุณพฤกษ์ดูนะ” ที่นี่คุณิตายกแก้วขึ้นมาดื่มบ้าง แล้วทำกลับเหมือนกับที่เตโชพฤกษ์ทำให้ครั้งแรก ปากบางอมบรั่นดีขึ้นมาแล้วคายลงปากหนาคืน พร้อมทั้งงับปากหนา แต่ยังไม่ทันที่จะสนองคืนตอบแบบที่เตโชพฤกษ์ทำให้ คุณิตาก็ล้มลงทับร่างแกร่งเพราะหมดสติด้วยฤทธิ์บรั่นดี

“นิตา นิตา ฮึ ฮึ” ชายหนุ่มเขย่าร่างบางที่ล้มทับลงมา เตโตพฤกษ์รู้สึกมีความสุข เขาหัวเราะในความไร้เดียงสาของคุณิตา