ให้ผมปกป้องรักของคุณ

คุณิตาประคองร่างตัวเองที่ตอนนี้ หัวของเธอมันมึนตึ๊บราวกับมีคนเอาเหล็กมาบีบที่สมอง คอแห้งผาก กลืนน้ำลายมีความรู้สึกขมคอ เธอรีบลุกไปอาบน้ำ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะตอนนี้ทำไมรู้สึกว่าอยากเจอหน้าชายหนุ่มที่ป้อนบรั่นดีให้เธอเมื่อคืน พอเธอเปิดประตูออกมา ก็ส่งเสียงหวาน เรียก

“คุณพฤกษ์ค่ะ” แต่สีหน้าต้องสลดลงปนผิดหวัง เพราะคนที่หันหลังมาจากโซนครัวก็คือ รณกฤต คุณิตาหุบยิ้มลง แล้วทักทายเขา “สวัสดีค่ะ คุณกิจ”

“สวัสดีครับ คุณพฤกษ์มีธุระด่วนน่ะครับ เลยให้ผมมาเฝ้า เออ.. มาดู..แลคุณ” เขารู้สึกใจหายวูบกลับท่าทีของหญิงสาว เห็นได้ชัดว่าเธอผิดหวัง

“ค่ะ” เธอตอบรับแล้วเดินไปหาน้ำดื่มเพื่อแก้กระหาย พลันสายตาเหลือบไปเห็นข้าวต้มกุ้ง

“คุณน่าจะมีอาการแฮงค์เหล้า ปวดหัวมากไหมครับ ดื่มน้ำเข้าไปเยอะๆ นะครับช่วยได้เยอะเลย ผมทำข้าวต้มกุ้งให้คุณน่ะครับ ทานอะไรร้อนๆ จะได้ดีขึ้น แล้วดื่มน้ำผึ้งมะนาวตามลงไป น่าจะดีขึ้นบ้าง” รณกฤตบอกพลางเตรียมข้าวต้มและน้ำผึ้งมะนาวมาวางไว้บนโต๊ะอาหารให้กับคุณิตา

หญิงสาวนั่งลงรับประทานอาหารเช้า แต่กินได้เพียงน้อยนิด ก็รู้สึกกลืนไม่ลงเพราะเริ่มพะอืดพะอม เธอวางช้อนลง แล้วค่อยจิบน้ำผึ้งมะนาว เธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นบ้างแล้วเอ่ยคำขอบคุณด้วยเสียงหวาน 

“ขอบคุณนะคะสำหรับอาหารมื้อเช้า”

“ไม่เป็นไรครับมันเป็นหน้าที่ ที่ผมต้องทำอยู่แล้ว” รณกฤตน้อมรับคำขอบคุณ

“จริงๆ คุณกิจไม่ต้องทางการกับนิตามากก็ได้ค่ะ นิตาก็เหมือนลูกน้องคุณพฤกษ์นั้นแหละคะ นิตาควรจะเรียกว่าคุณกิจว่า พี่กิจดีไหมค่ะ” เธอเสนอข้อตกลง

“อืม ถ้าคุณพฤกษ์ได้ยินเข้าจะไม่ดีมั้งครับ”

“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ ก็ตอนที่อยู่ต่อหน้าคุณพฤกษ์ ค่อยเป็นทางการก็ได้ค่ะ ดีไหมคะพี่กิจ” หญิงสาวพูดเสียงหวานออดอ้อนปนน่ารัก

“ครับ”

“หื้ม บอกแล้วไงว่าไม่ต้องทางการ ฮ่า ฮ่า รู้สึกดีจังเลย เวลาอยู่กับพี่กิจ ไม่ต้องคอยเกร็ง อยู่กับคุณพฤกษ์นี้กลัวจะถูกดุ” เธออธิบายความรู้สึก

“คุณ เออ.. เราไม่ต้องกลัวไปหรอก พี่ว่า จริง ๆ แล้วคุณพฤกษ์เป็นคนใจดีนะ ถ้าได้ใจดีก็จนน่ากลัวว่าไม่รู้มาไม้ไหน แต่ถ้าใจร้าย ก็ทำได้หมด เหมือนเป็นคนละคน”

“เหรอค่ะ งั้นนิตาต้องถามพี่กิจบ่อย ๆ แล้วว่า คุณพฤกษ์ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร พี่กิจต้องแนะนำนิตาด้วยนะคะ” หญิงสาวพูดด้วยความสุขขณะที่เธอเอ่ยชื่อเตโชพฤกษ์

“ได้สิ” เขายิ้มแย้มรับปากหญิงสาวแต่ตอนนี้ในใจรณกฤตทำไมรู้สึกใจหายวูบลง

“เออ พี่กิจแผลที่มุมปากเป็นไงบ้างค่ะ ขอนิตาดูหน่อยนะคะ” เธอยื่นหน้าสวยๆ เข้าไปใกล้หน้าของรณกฤต ขณะที่คุณิตาจ้องมองมุมปาก สายตาสองคู่ก็บังเอิญมาประสบกัน ตอนนี้เหมือนมีกระแสอะไรบ้างอย่างมันผ่านจากดวงตามาสู่หัวใจ รณกฤตออกจากภวังค์นี้ก่อน “เออ..พี่ว่าเราไปเตรียมตัวทำธุระวันนี้กันดีกว่า พี่ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” ทั้งสองผละหน้าออกจากกัน

          รณกฤตแจ้งรายละเอียดให้คุณิตาทราบว่าคุณิตาต้องทำอะไรบ้างในแต่ละวันซึ่งมีกิจกรรมที่คุณิตาต้องทำและเรียนรู้อย่างมากมาย โดยวันนี้เขาจะพาคุณิตาไปห้างสรรพสินค้าเพื่อเลือกซื้อของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้า รณกฤตเปิดประตูรถด้านหลังให้คุณิตา เพื่อให้เธอไปนั่งแต่หญิงสาวบอกว่าจะนั่งข้างหน้ากับเขา 

“อะไรกันคะ บอกแล้วไงว่านิตาไม่ใช่เจ้านายพี่กิจนะคะ นิตาจะนั่งข้างหน้านี้แหละ” หญิงสาวพูดจบก็เดินไปเปิดประตูแล้วนั่งลงอย่างสบายใจ รณกฤตมานั่งยังตำแหน่งคนขับ แต่หญิงสาวไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย แทนที่จะบอกให้หญิงสาวขาดเข็มขัดนิรภัย แต่กลับเอี้ยวตัวแล้วเอื้อมมือเอาเข็มขัดนิรภัยคาดให้หญิงสาวแทน แล้วก็ทำหน้าที่คนขับรถต่อไป คุณิตาพูดเสียงอ่อย ๆ “ขอบคุณค่ะ”

 ภายในรถเริ่มเงียบคงได้ยินแต่เสียงหายใจของกันและกัน แม้แต่เสียงเครื่องยนต์ก็ยังคงไม่ได้ยิน เพื่อผ่อนคลายบรรยากาศ คุณิตา จึงเริ่มชวนสนทนา

“พี่กิจ มาเป็นลูกน้องคุณพฤกษ์ได้ไงคะ?” หญิงสาวเริ่มตั้งคำถาม

“พี่นะเหรอ” รณกฤตเริ่มเล่า และ นึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 12 ปีก่อน 

เหตุการณ์เมื่อ 12 ปีก่อน

 ‘เตโชพฤกษ์ไปเรียนต่อด้านการบริหารธุรกิจที่ประเทศอังกฤษ เตโชพฤกษ์ไปเที่ยวคาเฟ่ตามประสาหนุ่มวัยรุ่น ขณะที่เตโชพฤกษ์เดินออกมาสูบบุหรี่อยู่ เป็นจังหวะที่รณกฤตหนีตายจากแก็งค์มาเฟีย เจ้าถิ่น เพราะเขารับจ้างเป็นนกต่อ แล้วโดนจับได้ จึงถูกตามฆ่า เขาหนีมาแล้วเจอกับเตโชพฤกษ์พอดี

“เฮ้ยๆ เป็นอะไรหรือเปล่าว่ะ” เตโชพฤกษ์ได้ยินเสียงหอบครางด้วยความเจ็บปวดของอีกฝ่าย

“ชะ ชะ ช่วย..ด้วย..” รณกฤตบอกด้วยเสียงแผ่วเบา ลมหายใจรวยริน

“เฮ้ย ใครอยู่แถวนี้วะ ช่วยกูหน่อย มีคนบาดเจ็บ” ลูกน้องของเตโชพฤกษ์ พากันกรูมาช่วยรณกฤต แต่เป็นจังหวะเดียวกันที่อีกแก็งค์ที่กำลังตามล่ารณกฤตมาเห็นการช่วยเหลือจากกลุ่มของเตโชพฤกษ์ จึงเกิดการต่อสู้กันชุลมุมวุ่นวาย ทั้ง 2 ฝ่ายได้รับบาดเจ็บ มีทั้งปางตาย แต่มีคนของอีกฝ่ายเสียชีวิต เตโชพฤกษ์ถูกดำเนินคดี และถูกส่งตัวกลับมาประเทศไทย ต่อสู้ดคีกันนานมาก แต่ด้วยความที่ใช้เส้นสายและอำนาจทางการเงิน ก็ชนะคดีออกมาได้ ส่วนรณกฤตก็รักษาตัวจนหายดี แล้วมาทำงานกับเตโชพฤกษ์จนถึงทุกวันนี้’

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน เมื่อคุณิตาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดเธอก็รู้ว่าทำ ทำไมรณกฤตถึงเป็นลูกน้องที่ดีสำหรับเตโชพฤกษ์มาก และดูเหมือนจะรักเตโชพฤกษ์มากด้วยเช่นกันและเธอจึงได้เห็นด้านดีของเตโชพฤกษ์เหมือนกัน

“โห่ คุณพฤกษ์ ก็มีมุมที่ใจดีอยู่เหมือนกันนะคะ นึกว่าจะเคร่งเครียด โหด เออจริงสิเมื่อวานคุณพฤกษ์ยังบอกนิตาเลยว่าจะเมายังไงก็ได้ เพราะคุณพฤกษ์จะดูแลนิตาเอง นิตาจำไม่ได้เลยว่าคุณพฤกษ์พานิตากลับมาห้องยังไง รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาแล้ว เสียดายตื่นสาย เลยยังไม่ได้ขอบคุณ” คุณิตาพูดถึงเตโชพฤกษ์อย่างชื่นชม

“บอกแล้วไงคุณพฤกษ์ถ้าใจดี ก็ดีใจหาย แต่อย่าให้โกรธแล้วกัน ใครก็ห้ามไม่ได้” รณกฤตเสริมแรงบวกให้กับเจ้านาย แต่รู้สึกน้อยใจที่คุณิตาไม่รู้ว่าคนที่ดูแลเธอเมื่อคืนเป็นเขา

"แต่หล่อ รวย อย่างคุณพฤกษ์นี้ต้องมีสาวๆ มาติดตรึมแน่นอนใช่ไหมคะ" ถามเสียงแผ่ว

"หึ มันก็แน่นอนอยู่แล้ว เข้าแถวรอเลยล่ะ" รณกฤตพูดแซวเจ้านายเล่นๆ แต่พอเหลือบมองคุณิตาตอนนี้ก็เห็นถึงสีหน้าเศร้าอย่างชัดเจน

"นิตา คงเป็นได้แค่นางบำเรออย่างที่คุณพฤกษ์ว่า แฟนคุณพฤกษ์ต้องสวยและรวยมากแน่ๆ เลย" 

"คุณพฤกษ์ยังไม่มีแฟนหรอก" 

"จริงเหรอค่ะ" เป็นประโยคที่คุณิตาฟังแล้วชวนทำให้ใจชื้นขึ้นมาบ้าง ถึงรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เพราะรู้ว่าตัวเองต่ำต้อย แต่ทำไมความหวังในหัวใจมันถีบตัวสูงขึ้นเรื่อยๆ