ให้ผมปกป้องรักของคุณ

ความเงียบปกคลุมอีกครั้ง คงได้ยินแต่เสียงหายใจในรถ คุณิตาได้แต่นั่งตัวเกร็งตรง ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอย่างไรดี เพื่อทลายภูเขาน้ำแข็งตรงหน้า ส่วนชายหนุ่มผู้มีอำนาจก็เริ่มบัญชาผู้ที่อยู่ใต้อำนาจเขาทันที
“ออกรถ... ไปร้าน abc” เตโชพฤกษ์สั่งคนขับรถแล้วค่อนหน้ามามองหญิงสาวที่นั่งห่างเขาที่นั่งเกร็งตรง เขานึกสนุกอยากแกล้งเธอ เขยิบกายเข้มานั่งใกล้ๆ หญิงสาวมากขึ้นพี้อมทั้งใช้มือซ้ายคว้าหัวไหล่ของหญิงสาวเข้ามาประชิดไหล่ไว้ โอบไหล่และให้หญิงสาวมาใกล้ชิดเขามากที่สุด คุณิตาสะดุ้ง แต่ก็ไม่สามารถต้านแรงที่เขาบีบเข้ามาที่ไหล่ได้
“...คะ คุณพฤกษ์... “ เธอเสียงสั่น
“ฮึ ฮึ ตกใจเหรอ ฉันไม่ฆ่าเธอหรอก ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” เตโชพฤกษ์กระซิบข้างหูคุณิตา พร้อมทั้งคลายแรงบีบเปลี่ยนมาลูบที่ไหล่หญิงสาวแทน
เขาใช้มือที่เหลืออีกข้างเชยคางคุณิตา ขึ้นมาเพื่อมองหน้าเขา เตโชพฤกษ์
“ฉันแค่จะบอกหน้าที่ของเธอ ว่าเวลาต่อจากนี้ เวลาเราอยู่ด้วยกันแต่ละสถานที่ เธอต้องทำหน้าที่อะไรบ้าง ถ้าบอกกลัวเธอจะไม่เข้าใจ
“....” คุณิตายิ่งเกร็งเป็นคูณสองแล้วทำตาโต เมื่อชายหนุ่มเชยคางแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าเธอ และยิ่งตกใจมากยิ่งขึ้น เมื่อชายหนุ่ม กดริมฝีปากหยักลงบนปากชมพูนุ่ม คุณิตาเม้มปากตัวเองเข้าไปเพื่อเป็นการตอบว่าเธอขัดขืนเขา แต่ชายหนุ่มไม่ละความพยายาม พยายามงับปากสวยและพยายามแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในปากที่เม้มแน่น คุณิตาหัวใจเต้นแรง หายใจไม่ออก พยามเบี่ยงหน้าหนี แต่เขากดปากหยักหนาแรงขึ้น คุณิตาขยับหน้า ปากหยักหนาเลื่อนมาที่แก้มขาวนุ่มดุจสำลี แต่เนื่องจากว่าชายหนุ่มเป็นผู้คุมเกมส์ เขาจึงพ่นลมหายใจแล้วสูดเข้าไปเต็มปอด
“ฟอดดดดดดด” พร้อมทั้งปล่อยให้คุณิตาเป็นอิสระ
คุณิตาหัวใจเต้นแรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงจะเคยทำงานในที่อย่างว่า เห็นคนจูบกันแบบที่เตโชพฤกษ์ทำก็บ่อยนะ แต่พอเป็นตัวเองโดนเข้าไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ถูกเลย
“..หึ หึ เธอไม่เคยจริงเหรอ?” เขาหัวเราะพร้อมถาม เตโชพฤกษ์เองก็เคยเจอแต่ผู้หญิงมาเอาใจ แต่ต้องสอนผู้หญิงคงมีแต่คุณิตานี้แหละ (มั้ง) แต่เขาเองหัวใจก็เต้นแรงเหมื่อนกัน ไม่ใช่เพราะหวั่นไหวนะ แต่รู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่แปลกใหม่ในความไม่เดียงสาของคุณิตา
“ไม่ ค..เคยเลยค่ะ”คุณิตาตอบด้วยความอาย
“นี่เป็นอีกหน้าที่หนึ่งนะ นิตา เมื่อฉันกลับมาจากทำงาน หรือเมื่อเราเจอหน้ากันเธอต้องทักทายฉันเหมือนที่ฉันสอนเธอเมื่อกี้นี้ แต่เมื่อกี้เธอเกร็งไปหน่อย ไม่เป็นไรเดี๋ยวเธอก็ชินนะ” เขาเขยิบออกห่างคุณิตาเพียวเล็ก หยิบมือนิ่มขึ้นมาจับคุณิตาเกร็งมือด้วยความไม่รู้ ว่าอีกฝ่ายจะรุกเธอแบบไหน
“อย่าเกร็งสิ...” เขาสัมผัสได้ถึงความเกร็งบนมือนิ่ม
“ป่าวค่ะ” เธอเริ่มผ่อนคลายลง ปล่อยให้เขาทำตามใจของเขา
เขาสอดมือแกร่งหนาไปตามร่องมือเล็กนิ่มของเธอแล้วบีบให้แน่นขึ้น แต่ทว่าหญิงสาวไม่ตอบรับความร้อนจากฝ่ามือของเขาเลย
“จับมือฉันตอบสิ นิตา” เขาสั่งหญิงสาว
“ค่ะ” หญิงสาวงอนิ้วทั้งสี่ตอบรับการสัมผัสจากมือเขา เตโชพฤกษ์รู้สึกพอใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
 
รถหรูแล่นมาถึงร้านอาหารหรูหรา เป็นร้านอาหารอิตาลีชั้นเยี่ยม มีพนักงานใส่ชุดสูทสวยมาต้อนรับและเปิดประตูทั้งสองฝั่งของเตโชพฤกษ์และคุณิตา เตโชพฤกษ์ลงจากรถพร้อมขยับสูทหล่อที่เขาสวมใส่ ทำเอาสาวพนักงานแทบจะวิ่งมาหาเขา เพราะความหล่อขาวคม คิ้วหนาของเขา แต่ตัดมาทางคุณิตา เพราะตอนนี้เธอไม่มีความมั่นใจเลยเพราะชุดที่ใส่ตอนนี้มันเป็นชุด เสื้อยืด เข้ากับรูปร่างที่สมส่วนอรชร ของเธอ กับกางเกงยีนส์ตัวเก่ง กับรองเท้าหุ้มส้นแฟชั่นที่เธอคิดว่าสวยที่สุด คุณิตาทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง ต้องเดินตามเข้าไปหรืออยู่รอเขาข้างนอกนี้ เธอเลยตัดสินใจจะอยู่รอเตโชพฤกษ์ข้างนอก
“คุณพฤกษ์ค่ะ นิตารอคุณพฤกษ์ข้างนอกนะคะ” คุณิตาบอกเขา
“ฉันสั่งเหรอว่าให้เธอรอข้างนอก เดินเข้ามากับฉัน ฉันจองไว้สองที่” เขาเริ่มเกี้ยวกราด
“ค่ะ” เธอรับคำและเดินตามเตโชพฤกษ์เดินเข้าไปในร้าน
ขณะที่เดินเข้าไปในร้าน เธอต้องทนอายกับสายตาของโต๊ะอาหาร โต๊อื่น เพราะ คนที่มาทานที่นี้ได้ต้องมีระดับไฉโซมีเงินทอง แต่ละคนแต่งตัวดูดีทั้งนั้น ไม่ใช่มีแต่ผู้ดีเท่านั้นที่มองเธอ แต่ยังมีพนักงานในร้านที่พากันซุบซิบ ในความแตกต่างของเธอกับเตโชพฤกษ์
เมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหารที่เตโชพฤกษ์จองไว้ มันช่างหรูเห็นวิวเมืองตัดกับสีท้องฟ้าที่สวยงามเหลือเกิน พนักงานขยับเก้าอี้ให้ทั้งสองคน และส่งเมนูมาให้ เตโชพฤกษ์ยังคงวางมาดนิ่งเฉย ดูเมนูอาหาร คุณิตายังคงประหลาดใจไม่รู้จะทานอะไร เพราะแต่ละรายการอาหารหลักพันอัพ
‘โห่ต้องรวยขนาดไหนถึงจะกินอาหารแบบนี้ได้ เงินหลักหมื่นเธอยังไม่เคยมีเลย’ เธอคิดในใจ
“Pork Supream medium และไวน์แดง aa เธอละอยากกินอะไร” เขาสั่งแบบไม่ขัดเขิน แล้ววางเมนูลงมองคุณิตาที่ยังมองเมนูอาหารด้วยเพราะนอกจากอ่านรายการที่เป็นภาษาอังกฤษไม่ออก และราคาที่แพงลิบ
“....เออ...อออ.. นิตาทานอะไรก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณพฤกษ์เลยค่ะ” เธอวางเมนูลงด้วยความอึดอัด
“งั้นเอาแบบเดียวกัย 2 ที่เลย” เขาสั่งพนักงาน
“นิตาขอน้ำเปล่านะคะ”
“หึ หึ” เช่นเคย เขาหัวเราะในความไร้เดียงสาของคุณิตา “ลืมไป ขอโทษทีนะที่ฉันลืมไปว่าเธอไม่เคย ไลต์สไตล์ของฉันเป็นแบบนี้”
“จริงๆ นิตารอคุณพฤกษ์ข้างนอกก็ได้ค่ะ นิตาไม่ได้หิวอะไรเลยค่ะ” เธอบอกเสียงหวาน
“ลืมข้อตกลงเหรอ ว่าเธอต้องทำทุกอย่างที่ฉันสั่ง ตอนนี้เธอกำลังเริ่มงาน เธอต้องเรียนรู้มัน ต้องรู้ว่าฉันชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร เข้าใจไหม” เขาอธิบาย
“เข้าใจค่ะ” คุณิตารีบตอบ
ไม่นานอาหารที่หน้าตา ที่คุณิตาไม่เคยเห็นในชีวิตก็มาเสิร์ฟวางตรงหน้าทั้งสอง เตโชพฤกษ์ จัดการอาหารตรงหน้าเขาด้วยความปกติ แต่สำหรับคุณิตาคงไม่ใช่ เพราะมีช้อนส้อมหลายใบ จนเธอเลือกใช้ไม่ถูก ได้แต่สังเกตจากเตโชพฤกษ์แล้วทำตามชายหนุ่ม
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารที่แสนอึดอัดของคุณิตาจบลงไปด้วยดี และเตโชพฤกษ์สั่งคนขับรถไปคอนโดเขา
“เดียวฉันจะพาเธอไปดูที่อยู่ของเธอ”