The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

 

เครดิตภาพจาก  https://unsplash.com

 

       ทุกคนนิ่งอึ้ง ไม่มีใครคาดคิดว่าฝีมือของหนุ่มผมทองจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ แต่มาวินไม่นึกแปลกใจ เพราะรับรู้ถึงความเหนือชั้นจากสเต็ปการหลบหลีกที่แสนพริ้วของอีกฝ่าย 

 

“ ว่าไง เหลือแค่นายหน้าแหลมกับนายกอริลลาแล้วนะ ” หนุ่มผมทองเสียบไม้ยาวเข้าซอกเอว ปากก็เอ่ยถาม เพื่อเปิดทางถอย

 

“ เฮ้ย ไอ้หน้าแหลม จัดการมันสิ ” ชายกอริลลากัดฟันกรอดๆ พร้อมตะโกนสั่ง เมื่อชายหน้าแหลมได้ยิน เขาก็ทรุดกายลงกุมท้องและโอดครวญเสียงดัง 

 

“ โอ๊ย….หน้าท้องจะทะลุมั้ยเนี่ย ไม่ไหว จุกเสียดเหลือเกิน ” 

 

“ เฮ้อ….. ลูกน้องแต่ละคนนี่มันใช้ไม่ได้เลยจริงๆ ” ชายกอริลลากุมขมับ แต่ด้วยความที่เป็นคนบ้าดีเดือด จึงตัดสินใจบู๊ต่อ 

 

“ ไอ้หล่อ ถ้าวันนี้ ข้าไม่ได้เอาเลือดหัวของแกออก จะไม่ยอมเลิกรา ” สิ้นเสียงคำราม ชายร่างน้องกอริลลาก็หยิบเก้าอี้ไม้ขึ้นมาสองตัว จากนั้นก็ฟาดใส่หนุ่มผมทอง        

      

 

       ก่อนที่เก้าอี้ไม้ในมือซ้ายจะกระทบศีรษะ หนุ่มผมทองก็หลบได้อีกครั้งด้วยการถอยหลังเพียงหนึ่งก้าว ที่นั่งราคาถูกถึงกับแตกเป็นเสี่ยง กระนั้น การบุกของชายกอริลลาก็ยังไม่จบ เขาสืบเท้าเข้ามา พร้อมเหวี่ยงเก้าอี้ในมือขวา

         

 

       การโจมตีดังกล่าวช่างรวดเร็วและเกินความคาดหมาย ขณะที่เก้าอี้ไม้จะเข้าถึงตัว ดวงตาของหนุ่มผมทองก็วาวโรจน์ขึ้นมา พร้อมชักท่อนไม้ยาว เพื่อป้องกัน

 

“ เปรี้ยง ” 

       

 

       เสียงไม้กระทบไม้ดังสนั่น ผลปรากฏว่าอาวุธจำเป็นของชายกอริลลาแตกกระจายอย่างรุนแรงจนเหลือติดมือแค่ขาเก้าอี้เพียงข้างเดียว

 

“ กะ…..แก ” ชายร่างน้องกอริลลาพูดไม่ออก อึดใจต่อมา เขาก็เงียบในบัดดล เนื่องจากถูกหนุ่มผมทองกระแทกระหว่างคิ้วด้วยท่อนไม้ยาว 

 

“ พลั้ก ” 

      

 

       เสียงท่อนไม้กระทบเนื้ออ่อนดังสนั่น ชายกอริลลาล้มลงไปนอน ดวงตาเหลือกโปนและขาวขุ่นเป็นนัยว่า……..สลบล้านเปอร์เซ็นต์ 

        

 

       หนุ่มผมทองเหน็บท่อนไม้ไว้ที่ซอกเอวตามเดิม พร้อมเหลือบมองกลุ่มชายฉกรรจ์ที่นอนเรียงรายอยู่โดยรอบ จากนั้นก็สำรวจความเสียหายของสถานที่ จึงพบว่าดาษดาไปด้วยซากปรักหักพัง แถมยังมีเศษแก้วและซากจานกระจัดกระจายเกลื่อนพื้น สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหดหู่

 

“ เฮ้อ….. ก็บอกแล้วว่าไม่อยากมีเรื่อง ” หนุ่มผมทองพึมพำเบาๆ ก่อนหันไปมองเถ้าแก่ร่างอ้วนที่กำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับ เนื่องจากเกิดความเสียหายไปแล้วครึ่งร้าน 

 

“ เถ้าแก่ รับนี่ไป ” หนุ่มผมทองเอื้อนเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลประดุจหน้าตา จากนั้นก็โยนบางสิ่งให้ พอเจ้าของร้านก้มลงมอง ก็พบว่ามันคือ………เหรียญทองเหลืองอร่ามจำนวน 5 เหรียญ 

 

“ โอ้….. ว้าว นะ…..นี่มัน ” ดวงตาของเถ้าแก่พองโตราวไข่ห่าน เขาตกใจยิ่งนัก เพราะจำนวนเงินขนาดนี้ เพียงพอที่จะทำให้ความเสียหายกลายเป็นเรื่องชิวๆในบัดดล

 

“ นั่นคือค่าเสียหาย เถ้าแก่รับไว้เถอะ ฮะๆ ” หนุ่มผมทองหัวเราะเบาๆ พลางยิ้มมั่นใจ ทั้งบุคลิกและหน้าตาเข้าขั้นเทพจนเรียกเสียงกรี๊ดจากเหล่าหญิงสาวๆได้ไม่ยาก

          

 

        ระหว่างที่หนุ่มผมทองกำลังยืนเก๊ก ชายหน้าแหลมก็แอบจ้องอยู่ตลอด เขารู้สึกโกรธเกรี้ยวและเกลียดชัง ในที่สุด ก็คิดระบายความแค้นด้วยการชักมีดปลายแหลมขึ้นมา มันมีความยาวประมาณสามนิ้วและคมกริบจนสะท้อนแสงไฟเป็นประกายแวววาว

 

“ ถึงข้าจะแพ้ในวันนี้ แต่ยังไง ก็ต้องเอาชีวิตแกให้ได้ ” ชายหน้าแหลมขู่คำรามในลำคอ เขาหมายจะปักมีดคมเข้าไปที่ชายโครง

       

 

       ทว่าทุกการเคลื่อนไหวของชายหน้าแหลมไม่ได้ถูกหนุ่มหล่อผมทองละเลย เขายังเหล่มองด้วยหางตา มือขวาเอื้อมไปจับท่อนไม้ที่ซอกเอว เพื่อเตรียมรับการโจมตี 

 

“ ไอ้หล่อ แกต้องตาย ” ชายหน้าแหลมตะโกน พร้อมพุ่งเข้าใส่หนุ่มผมทองสุดกำลัง แต่ก่อนจะถึงจุดหมาย พวกเขาก็ได้ยินเสียงเล็กๆที่ดูกวนๆของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง

 

“ ระวัง พี่ชาย ชั้นมาช่วยแล้ว ” 

        

 

        สิ้นเสียงร้อง ชายหน้าแหลมก็รู้สึกถึงแรงลมที่พัดมาจากด้านหลัง เขาจึงก้มหลบทันที ทำให้การพุ่งเข้ามาถีบสกัดของมาวินวืดอย่างจัง ทว่าเด็กหนุ่มไม่สามารถยั้งเท้าเอาไว้ได้ เพราะโถมใส่จนสุดตัว เลยเกิดเหตุที่ไม่พึงประสงค์

 

“ เหวอ….. ” หนุ่มหล่อผมทองถึงกับตะลึง เพราะได้พบกับเท้าคู่ของมาวินแบบเต็มสองตา มันเป็นสิ่งที่เกินความคาดหมาย

 

“ เปรี้ยง ” 

        

 

         ฝ่าเท้าคู่อัดเข้าไปที่ใบหน้าของหนุ่มผมทองเต็มแรง ด้วยความหนักหน่วงในการถีบ ส่งผลให้พ่อรูปหล่อร่วงล้มลงไปนอน

 

“ ไอ่หย๋า ขอโทษ จริงๆแล้วชั้นตั้งใจจะช่วยนายต่างหาก โว้ย.....ซวยแล้ว ทำไงดีฟะ ” หลังผิดพลาดครั้งใหญ่ มาวินก็กระโดดโลดเต้นไปมา ปากร้องเรียกหนุ่มผมทอง ท่าทางร้อนรน 

          

 

        ดูเหมือนมาวินจะตกใจมากเกินไป ถึงได้หลงลืมชายหน้าแหลม คู่อริจึงกระชับมีดในมือ เพื่อเตรียมสังหารอีกครั้ง 

 

“ ฮึ่ม..... อยากแส่ดีนัก งั้นแกก็ตายไปอีกคนแล้วกัน เจ้าหนู ” ชายหน้าแหลมคิดในใจ จากนั้นก็วิ่งเข้าใส่ หวังเสียบคมมีดให้มิดด้าม แต่ก่อนหนุ่มจับกังจะเข้าโจมตี เขาก็โดนลูกถีบของเหมยลี่จนหน้าหงาย และนั่นคือโมเม็นท์สุดท้ายในฉากนี้

 

“ เอ๊ะ…..ยัยโย่ง ” มาวินร้องทัก เขาดูสับสนจนพูดอะไรไม่ออก 

         

 

        เหมยลี่ยกเท้าลงสู่พื้นอย่างช้าๆ แล้วหันไปพูดกับมาวินด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ 

 

“ นายประมาทเกินไป ถ้าชั้นไม่เข้ามาช่วย คงนอนตายเป็นศพไปแล้ว ” 

        

 

       มาวินมองชายหน้าแหลมที่นอนสลบสลับกับเหมยลี่อยู่ประมาณสามรอบ เขาจึงเริ่มเข้าใจเหตุการณ์ เลยกล่าวขอบคุณ

 

“ เอ่อ…..ขอบใจมาก ถ้าไม่ได้เธอช่วย ชั้นคงเน่าแน่ๆ พูดไปก็น่าลากไอ้ล่ำหน้าแหลมนี่มาอัดให้หายแค้นอีกซักดอก สองดอกนะ ” พอพูดจบ มาวินก็แสดงอาการฮึดฮัด 

 

“ เอาน่า หันไปสนใจคู่กรณีของนายดีกว่า หมอนั่นโดนลูกถีบเข้าไปเต็มๆ อาการคงหนักไม่ใช่น้อย ” เหมยลี่กล่าวเตือนสติ

       

 

      มาวินสะดุ้งโหยง เพราะนึกขึ้นมาได้ว่าเพิ่งกระโดดถีบคนจนสลบแบบไม่ตั้งใจ จึงหันไปมองเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายและสั่งเจ้าของร้าน

 

“ เออ ใช่ พี่ชายคนนั้นจะเป็นยังบ้าง ก็ไม่รู้ เถ้าแก่ขอน้ำเย็นหนึ่งถัง ”  

       

 

       ไม่นานนัก เจ้าของร้านร่างอ้วนก็กุลีกุจอขนน้ำสะอาดมาหนึ่งถังใหญ่ พร้อมผ้าเช็ดหน้าผืนโต

       

 

       เมื่อได้อุปกรณ์พร้อมสรรพ มาวินก็เอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ แล้วเช็ดใบหน้าขาวเนียนที่ฉีกยิ้มกว้างจนผิดรูป หลังพยาบาลได้ครู่หนึ่ง เขาก็เริ่มหัวเราะ 

 

“ กะว่าจะช่วย ดันพลาดซะได้ แต่จะว่าไป ท่าทางของหมอนี่ก็ชวนขำชะมัด ดูดิ แหกยิ้มกว้างอย่างกับโจ๊กเกอร์เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า….. ” 

 

“ นายนี่มันจริงๆเลย ทำคนอื่นแล้ว ยังมีหน้าไปหัวเราะเยาะอีก หุๆ ” แม้เหมยลี่จะห้ามปราม แต่ก็อดขำไม่ได้ เพราะใบหน้าของหนุ่มผมทองในตอนนี้ ดูตลกจนโจ๊กเกอร์ยังนึกอาย 

 

“ ฮะๆ อันที่จริง ผมก็ว่ามันขำดีนะ ลองเอาตะเกียบแยงจมูก แล้วถ่ายรูปเก็บไว้สิ ” เจ้าของร้านร่างอ้วนหัวเราะเบาๆ พลางนำเสนอไอเดียบ้าๆจนเหมยลี่หันมามองค้อน ส่วนมาวิน เขาถึงกับตัวสั่นเทาคล้ายโมโหอย่างรุนแรง ปากก็ตวาดใส่เสียงดัง

 

“ เถ้าแก่ ” 

         

 

         เจ้าของร้านสะดุ้งโหยง ท่าทางตื่นกลัว น้ำน้อยๆเริ่มไหลนองหน้าอันอวบอูม

 

“ เหวอ..... ขอโทษขอรับ ผมแค่พูดเล่นเท่านั้น ข้าน้อยไม่ได้ตั้งใจ…..” 

        

 

          แต่ก่อนที่เจ้าของร้านจะพูดจบ ใบหน้าของมาวินก็แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มสดใส ดวงตาเล็กเรียวที่ซุกซนเปล่งประกายแวววาว คล้ายเด็กน้อยได้ของเล่นใหม่ วินาทีต่อมา เจ้าลิงหัวเขียวก็ตอบกลับเสียงระรื่น 

 

“ เป็นความคิดที่ดีมาก  ตะเกียบอยู่ไหนล่ะ ” 

 

“ เอ๊ะ…. เอ๋…..อ้อ…… อยู่บนโต๊ะ เดี๋ยวผมไปเอามาให้ ” เจ้าของร้านดูอึ้งไปหนึ่งจังหวะ ด้วยนึกว่าจะโดนด่า โทษฐานที่เล่นอุตริ สุดท้ายกลับกลายเป็นว่า….ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี จึงยิ้มตอบ แล้วลุกขึ้นไปหยิบตะเกียบ

           

 

         แต่ก่อนที่คู่หูนรกจะดำเนินการจนเสร็จสรรพ เจ้าลิงหัวเขียวก็โดนมะเหงกเข้าไปที่กลางกระบาลเต็มแรง แน่นอนว่าผู้ที่กระทำก็คือ…..เหมยลี่ เด็กสาวยอดกังฟู

 

“ เจี๊ยก…. ” มาวินร้องครวญออกมาเป็นเสียงลิง พร้อมกระโดดโลดเต้นไปมาด้วยความเจ็บปวด มือทั้งสองกุมกระบาลอันเป็นบริเวณที่ถูกมะเหงก

 

“ พอเลย จะไปบ้าที่ไหนก็ไป ชั้นจะดูนายคนนี้เอง ส่วนเถ้าแก่ ไม่ต้องไปเสนอความคิดบ้าๆบอๆให้เจ้าลิงหัวเขียวอีก เดี๋ยวมันจะของขึ้นยิ่งกว่านี้ แค่นี้ก็ไม่ไหวจะดูแล้ว อย่างกับเลี้ยงลิงตัวหนึ่งเลย ถ้าพูดไม่ฟัง เถ้าแก่เจอดีแน่ ” เหมยลี่สั่งความเสียงเข้ม ท่าทางเด็ดขาด 

       

 

        เจ้าของร้านร่างอ้วนรับคำสั้นๆ จากนั้นก็ขอตัวไปดูความเรียบร้อยที่หลังร้าน (หาเรื่องอ้างมากกว่า) ส่วนมาวินมุดหลบอยู่ใต้โต๊ะ

         

 

        หลังจากคู่หูนรกอันตรธานหายไป เหมยลี่ก็ส่ายหัวเบาๆด้วยความระอา ก่อนหันกลับมาสนใจหนุ่มผมทองที่นอนสลบอีกครั้ง 

 

“ อืม…. เส้นของนายคนนี้น่าจะตึง เพราะแรงถีบ แต่การทำให้คนมีสภาพแบบนี้ได้ ต้องแฝงกำลังภายในลงไปในฝ่าเท้า แล้วเจ้าลิงหัวเขียว มันแอบไปฝึกตอนไหน แปลกมาก ” หลังเห็นอาการของหนุ่มผมทอง เด็กสาวก็รู้สึกงุนงง       

      

 

         เมื่อรู้ว่าหนุ่มผมทองบาดเจ็บตรงไหน เหมยลี่ก็คิดวิธีรักษาออก เธอใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่ท้ายทอยสามจุด จากนั้นก็จิ้มไปที่ซอกคอด้านหน้าทั้งซ้ายและขวาอีกสี่หน ไม่นาน ใบหน้าเนียนใสก็กลับมาเป็นปกติ 

 

“ อืม….. เป็นไปตามคาด เส้นเริ่มคลายแล้ว ที่เหลือก็แค่รอให้เขาฟื้นตัว ” เด็กสาวรู้สึกโล่งอกไปหนึ่งเปลาะ เธอเอาผ้าชุบน้ำ แล้วเช็ดไปตามใบหน้าและซอกคอของหนุ่มหล่อ 

        

 

         หลังจากหนุ่มผมทองได้รับการรักษาที่ถูกวิธี เขาก็เริ่มรู้สึกตัว ภาพแรกที่ได้เห็นก็คือ….เด็กสาววัยรุ่น เธอมีใบหน้าที่เรียวยาวได้รูป คิ้วเข้มดกดำรับกับดวงตาคมซึ้งที่ดูจริงจัง เมื่อนำมาประกอบกับจมูกโด่งเป็นสันและปากบางสีชมพู ย่อมทำให้ดวงอาทิตย์อันเจิดจรัสหมองลงในทันที

 

“ ใครน่ะ นางฟ้าเหรอ ” หนุ่มผมทองแอบขบคิดอยู่ในใจ 

       

 

         เส้นผมดำขลับเกือบถึงจมูกของหนุ่มผมทอง เนื่องจากเด็กสาวก้มหน้าลงมาจนเกือบชิด ส่งผลให้นาสิกประสาทสัมผัสถึงกลิ่นหอมอ่อนๆ 

        

 

         ความหลงใหลของหนุ่มผมทองทวีความรุนแรงจนการควบคุมตัวเองเริ่มถดถอยลง เขาจึงเอื้อมไปกุมมือเล็กยาวที่ดูแกร่งของเด็กสาว 

 

“ เอ๊ะ ” เด็กสาวอุทานเบาๆ แต่ไม่ได้ชักมือกลับมา

        

 

        ระหว่างนั้นเอง ดวงตาหวานซึ้งปานน้ำผึ้งเดือนห้าของหนุ่มผมทองก็ลืมขึ้น ประกายสดใสสีน้ำทะเลจับจ้องไปที่ใบหน้าคมเข้มอย่างมีนัยยะ ในที่สุด เสียงนุ่มทุ้มลึกที่พยายามดัดให้หล่อก็ถูกพ่นออกมา

 

“ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร มาจากไหน ผมได้ตกเป็นหนี้บุญคุณ ถ้าไม่ว่าอะไร ก็อยากมอบชีวิตและจิตใจให้แก่คุณตลอดกาล ” 

        

 

        เด็กสาวร่างสูงมองหนุ่มผมทองด้วยแววตาที่เรียบเฉย ใบหน้าคมเข้มดูไร้อารมณ์ แต่พ่อรูปหล่อกลับคิดเข้าข้างตัวเอง

 

“ อั่นแน่ หลงในความหล่อของเราจนตาค้างเลยหรือนี่ หึ หึ หึ ” 

        

 

        เมื่อคิดได้ดังนั้น หนุ่มผมทองก็ลุกขึ้นนั่งด้วยท่วงท่าที่นึกว่าสง่างาม แต่ไม่ว่ามองมุมไหน ก็เหมือนแมวท้องแก่ยันกายมากกว่า เนื่องจากเขาก็ยังมีอาการบอบช้ำเหลืออยู่ 

        

 

       หนุ่มผมทองคุกเข่าตรงหน้าเด็กสาวร่างสูง สองดวงตาประสานกันแน่วนิ่ง วินาทีต่อมา เขาก็เอื้อนเอ่ยวาจาที่ชวนไพเราะเสนาะหู

 

“ เพื่อเป็นการตอบแทน ผมขอติดตามรับใช้ไปทุกชาติ หัวใจดวงนี้จะเป็นของคุณหนูแต่เพียงผู้เดียว ” 

        

 

       เมื่อหนุ่มหล่อเจ้าคารมพูดจบ เขาก็ทำเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิด ด้วยการฉวยมือเล็กยาวขึ้นมาบรรจงจูบอย่างแผ่วเบา ดวงตาหวานซึ้งจับจ้องใบหน้าคมเข้มของเด็กสาวไม่วางวาย

         

 

       มาวินที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล ถึงกับหัวร้อนอย่างไร้เหตุผล เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน พร้อมเตรียมเข้าไปวิวาท

 

“ เฮ้ย แกจะทำอะไรน่ะ ไอ้ตัวสูงหน้าขาว ” 

 

“ เปรี้ยง ” 

        

 

       แต่ไม่ทันได้ทำอะไร ฝ่ามือขวาของเหมยลี่ก็พุ่งปะทะใบหน้าเนียนใสอีกคำรบ คราวนี้ดูจะรุนแรงกว่าลูกถีบของมาวินอยู่หลายเท่าตัว       

       

 

        หนุ่มผมทองปลิวไปไกลถึงสามเมตร ก่อนกลิ้งต่ออีกหลายตลบ สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่ที่มุมมืดในร้านเหล้า เขานิ่งไปในทันที ไม่แน่ชัดว่ายังหายใจอยู่ แต่การันตีว่ากินน้ำพริกไม่ได้อีกหลายวัน เพราะฝ่ามือของเด็กสาวทั้งรวดเร็วและหนักหน่วงจนถึงขั้นสลบแบบไร้เสียงร้อง 

 

“ เอ๊ะ เออ เอ๋ เอ๋อ ” มาวินถึงกับเหวอที่ออกตัวล้อฟรี แต่แล้วเด็กหนุ่มก็พลันได้คิด

 

“ โห.....ยัยนี่โคตรโหดเลย ชาตินี้จะหาสามีได้มั้ยเนี่ย ” 

       

 

        ใบหน้าของเด็กสาวยังคงนิ่งเฉย ครู่หนึ่ง เธอก็ลุกขึ้นยืนและพูดกับมาวิน โดยไม่หันกลับมามอง 

 

“ ไปกันเถอะ เจ้าลิงหัวเขียว ” 

 

“ เอ๊ะ เอ๋ แล้วพี่ชายคนนี้ล่ะ จะทำยังไง ” มาวินเหลียวซ้ายแลขวา ท่าทางลังเล

        

 

       เหมยลี่นิ่งไปอึดใจ จากนั้นก็เดินออกนอกร้าน โดยไม่สนมาวินที่ยังละล้าละลัง เด็กหนุ่มมองชายรูปหล่อที่นอนแน่นิ่งอยู่สองสามหน ก่อนเกาหัวแกรกๆ

 

“ ช่วยไม่ได้ นายวอนหาเรื่องเองนะ พี่ชายหน้าขาว ” 

        

 

        พอพูดจบ มาวินก็รีบวิ่งตามเหมยลี่ ผู้เป็นอาจารย์และเพื่อนร่วมทาง

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter