The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wall.alphacoders.com

 

………………………

         

       ทั้งสามไปถึงที่พักโดยสวัสดิภาพ สถานที่แห่งนั้นเป็นบ้านสองชั้นขนาดกลางที่มีสนามหญ้าเล็กๆอยู่ตรงส่วนหน้า มีรั้วไม้ล้อมรอบดูเป็นระเบียบ บ่งบอกถึงนิสัยใจคอของผู้อยู่อาศัยได้เป็นอย่างดี

 

“ ว้าว…..แม้จะดูแปลกตา แต่ก็น่าอยู่ไม่น้อย ” อากิเนะตะลึง เพราะที่ๆเธอจากมา ไม่เคยมีบ้านในรูปแบบนี้ ไม่นาน จันก็จูงมือเข้าเคหสถานหลังงาม พร้อมเอื้อไมตรี

 

“ เข้ามาเถอะ สาวน้อย มาพักในบ้านก่อน เราจะจัดเตรียมทุกอย่างให้เอง เธอจะได้อยู่อย่างสบาย ”

 

“ ค่ะ ” เด็กสาวได้แต่ก้มหน้างุดๆ พร้อมเดินตามเข้ามา ท่าทางเขินอาย ด้วยนี่เป็นครั้งแรกที่มาบ้านคนอื่น

 

…………………….

         

       ทันทีที่เข้ามาในบ้าน อากิเนะก็พบกับบ้านที่ดูเป็นระเบียบ แถมข้าวของเครื่องใช้ก็ดูแปลกตาและทันสมัย ซึ่งห่างไกลจากแดนเกิดที่ไม่มีแม้แต่ไฟฟ้าใช้

 

“ โอ้…..นี่มันคืออะไรกัน ของใช้แต่ละอย่างก็หน้าตาประหลาด ” อากิเนะหันไปมองสมาร์ททีวีขนาด 55 นิ้ว แต่ก็ต้องตื่นจากภวังค์ เมื่อจันร้องทัก

 

“ สาวน้อย เธอมานั่งพักบนโซฟาก่อน เดี๋ยวชั้นจะเอาขนมและน้ำหวานมาให้ อ้อ….ว่าแต่หิวมั้ย จะได้ทำอาหารให้กิน ”

        

 

      แม้จะได้รับไมตรี ทว่าอากิเนะก็รู้สึกขัดๆ เพราะนี่คือโลกแห่งจิตใจที่ไร้เวลา ต่อให้เธอไม่กินอะไร ก็ไม่มีวันหิวหรืออดตาย แต่ด้วยมารยาทอันดี จึงจำต้องตอบตกลง พร้อมก้มหัวคำนับแบบนอบน้อม

 

“ ได้ค่ะ แล้วแต่คุณจันจะกรุณา ”

 

“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า สาวน้อยนี่ตลกจัง อย่าใช้คำว่าคุณจันเลย เรียกพี่จันดีกว่า มันดูไม่ห่างเหินดี พวกชั้นไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่างหรอก ” จันหัวเราะร่า เพราะขบขันในท่าทางที่ดูเวอร์วังของสาวน้อยจากแดนลี้ลับ ส่วนมาวินก็ผสมโรงด้วยการจิกกัดตามสันดาน

 

“ น่านน่ะสิ กระต่ายน้อยอย่าเกรงใจไปเลย แม้จันจะดูโหด ไร้ความเป็นหญิง แต่ก็พอเข้าครัวเป็น และถ้าคิดว่าตนเองเป็นถังขยะที่สวาปามได้ทุกอย่าง เชื่อว่าไม่มีปัญหาในอาหารที่เธอทำแน่ๆ ”

 

“ หน็อย….พอชั้นเริ่มอารมณ์ดี นายก็มีกวนประสาททันที ตกลง อยากปากแตกรอบที่ 999 จริงเหรอ ” จันเริ่มกำหมัดเป็นเชิงข่มขู่ ทำเอาเจ้าลิงหัวเขียวหัวหดโดยบัดดล

 

“ ไม่จ้า…..ผัวผิดไปแล้ว ”

 

“ ดี งั้นชั้นจะเข้าครัว นายอยู่คุยเป็นเพื่อนน้องสาวคนนี้ไปก่อน ” จันจัดระเบียบให้นายลิงเสร็จ ก็กล่าวขอตัว แล้วเดินจากไป โดยไม่ลืมส่งยิ้มให้อาคันตุกะสาววัยเยาว์

 

“ เชอะ สะเหล่อเรียกยัยกระต่ายน้อยว่าน้อง อันที่จริง เธอควรจะเรียกว่าหลานมากกว่า ไม่ได้ดูอายุของตัวเองเลย ” พอเห็นภรรยาสาวเดินหายเข้าไปในห้องครัว มาวินก็บ่นพึมพำ เป็นการนินทาลับหลังอย่างชัดเจน แต่ก็ต้องสงบปากสงบคำ เมื่อได้ยินเสียงของคู่ชีวิตจอมโหด

 

“ พูดอะไร นายวิน ชั้นได้ยินนะ ”

 

“ เปล่าจ้า….ไม่ได้พูดอะไรเลย เค้าแค่บอกว่า…..จะดูแลยัยกระต่ายน้อยเป็นอย่างดีเลย ” มาวินรีบแก้ตัวด้วยเสียงอันดัง ท่าทางลนลาน เพราะกลัวจะโดนมะเหงกที่หนักหน่วงเป็นครั้งที่สอง

 

“ เอ่อ…..แล้วไป แต่ห้ามไปแกล้งน้องเขาอีกนะ ถ้าชั้นรู้ว่านายไปแอบป่วนประสาท จะทุบอีกหนึ่งชุดใหญ่ ” จันยังตอกย้ำด้วยการตะโกน เพราะรู้ดีว่าสามีของตนนั้นซนแค่ไหน ส่วนมาวินก็ตอบกลับแบบเซ็งๆ

 

“ จ้า…..ยินดีทำตามทุกเสาวนีย์ ”

        

 

       พอสิ้นบทสนทนาที่แสนดุเดือด ก็เหลือเพียงความเงียบงัน มาวินจึงทำในสิ่งที่ตนโปรดปราน นั่นก็คือ……หยิบเครื่องเล่นเกม PLAY STATION 10 ที่หลังสมาร์ททีวีออกมา แล้วทำการเชื่อมต่อกับจอภาพขนาด 55 นิ้ว

          

 

       อากิเนะทำท่าจะเล่าความจริงเป็นครั้งที่ร้อย แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เพราะมัวแต่ตกตะลึงกับเครื่องมือประหลาดที่อีกฝ่ายงัดขึ้นมา เธอสาบานได้ว่าไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อนเลย จึงเอ่ยถามเสียงใส

 

“ เอ๊ะ นี่มันคืออะไร แล้วใช้ทำอะไร ”

       

 

       มาวินหันมามองหน้าของเด็กสาวตรงๆ ดวงตาส่อแววฉงนอย่างรุนแรง เขาไม่อยากเชื่อว่าในยุคนี้ จะมีคนที่ไม่รู้จักเครื่องเล่นเกมยอดนิยมตลอดกาลอย่าง PLAY STATION ต่อมา หนุ่มหัวเขียวก็ได้คิด

 

“ สงสัยยัยนี่น่าจะมาจากถิ่นทุรกันดาร แถมยังไม่สนใจเกม เลยไม่รู้จักสิ่งนี้ ช่างเถอะ ไว้เห็นกับตา เธอจะว้าวเอง ”

       

 

       เมื่อเป็นเช่นนี้ หนุ่มหัวเขียวจึงตอบกลับแบบกวนๆ แล้วเปิดเครื่องเล่น

 

“ มันคือของเล่นยอดฮิตในยุคนี้ เชิญทัศนาได้ ยัยกระต่ายน้อย ”

       

 

        แม้อากิเนะจะงงงวยกับคำพูดแปลกๆของมาวิน (อย่างเช่นคำว่า ฮิต) แต่เธอก็ไม่ติดใจมากนัก เพราะมัวแต่ทึ่งกับสมาร์ททีวีที่เพิ่งเปิด

 

“ ตึ้ง……ตึ้ง ตึง ตึ้ง ”

      

 

      เสียงเพลงสดใสดังขึ้นมา พร้อมโลโก้เครื่องเล่นเกมที่ปรากฏบนหน้าจอทีวีขนาดกลาง ทำเอาอากิเนะที่ห่างไกลจากเทคโนโลยี ถึงกับตาค้าง เพราะไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

 

“ ว้าย…..นะ…..นี่มันคืออะไร มีภาพประหลาดบนหน้าจอขนาดยักษ์ แถมสีสันยังดูสดใส ”

       

 

       มาวินอมยิ้ม เพราะเอ็นดูในความไร้เดียงสาของเด็กสาว จากนั้นก็โฆษณาต่อ

 

“ ฮะ ฮะ ฮะ นี่มันยังน้อยไป อีกซักเดี๋ยว เธอจะกรี๊ดกร๊าดยิ่งกว่านี้ ”

 

“ อืม…..” เด็กสาวตั้งหน้าตั้งตาดูอย่างใจจดใจจ่อ และเธอก็ไม่ผิดหวัง เมื่อเห็นฉากรบในสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งเป็นผลงานจากเกมจำลองเหตุการณ์ ”

 

“ โอ้…..นี่มัน ” อากิเนะอุทานดัง สองมือยกขึ้นมาปิดปาก ส่วนมาวินได้ยิ้มแฉ่ง เพราะรู้สึกดีที่ได้อวดเกมโปรด

 

“ นี่คือเกมฟาคราย 25 มันจำลองเหตุการณ์ในสงครามโลกครั้งที่สอง โดยเราจะรับบทบาทเป็นทหารเลวที่เข้าไปรบ นี่ชั้นเล่นถึงฉากหาดนอร์มังดี อันเป็นสมรภูมิรบครั้งสำคัญแล้ว ” มาวินพูดจบ เขาก็โหลดเซฟเกม ทำให้ภาพหาดกว้างที่มีเครื่องกีดขวางวางระเกะระกะปรากฏขึ้น ตัวละครของหนุ่มหัวเขียวเป็นแนวบุคคลที่สาม ซึ่งเห็นแค่มือที่ถือปืนกลขนาดเล็ก ไม่นาน เสียงระเบิดและห่ากระสุนก็ดังกังวาน

 

“ ตูม…..เปรี้ยง……”

 

“ ว้าย…..แย่แล้ว หลบเร็ว มันกำลังยิงเวทระเบิดใส่เรา ” อากิเนะรีบถลาไปหลบหลังโซฟา พร้อมกวักมือเรียกให้มาวินตามมา แต่หนุ่มหัวเขียวหัวเราะใส่ แล้วร้องบอก

 

“ ฮะ ฮะ ฮะ ไม่ต้องกังวลไป นี่มันเป็นแค่เกม ซึ่งจำลองเหตุการณ์ให้อยู่แค่ในจอ แล้วเรากำลังบังคับตัวละครที่อยู่ในนั้น เพื่อผ่านด่านที่เกมกำหนด ” มาวินหัวเราะร่า พร้อมบังคับตัวละครให้หลบเข้าที่กำบัง เพื่อไม่ให้ห่ากระสุนปลิวมาโดนตัว

 

“ งั้นก็แปลว่าเจ้าสิ่งนี้ไม่มีอยู่จริง แล้วเราบังคับตัวละครในนั้นได้ ” อากิเนะเริ่มเก็ต แต่ก็แอบกลัวเล็กน้อย จึงโผล่หน้าออกมาครึ่งเดียว ส่วนตัวยังหลบอยู่หลังโซฟา

 

“ แม่นแล้ว สาวน้อย ดังนั้น เลิกกลัว แล้วมาดูชั้นเล่นเถอะ เกมแนวชู้ตเตอร์นี่คือขนมหวานของชั้นเลย เพราะท่านมาวินผู้นี้ โปรด้านยิงปืนอยู่ไม่น้อย ” มาวินพูดจบ เขาก็เปลี่ยนอาวุธเป็นไรเฟิลลอบสังหาร เพื่อปลิดชีวิตพลแม่นปืนที่อยู่บนหอสังเกตการณ์

 

“ อืม….” อากิเนะรับคำ แล้วคลานออกมานั่งดู

        

 

      ระหว่างเล่นเกม มาวินได้โชว์ให้ดูว่าเขาคือของจริง ทุกกระสุนที่ปล่อยออกไป ล้วนเด็ดชีวิตของคู่ต่อสู้ได้ทุกนัด ทำให้กำลังพลฝ่ายพันธมิตรรุกคืบไปได้เรื่อยๆ ส่วนอากิเนะได้แต่จ้องมอง พร้อมอุทานเบาๆด้วยความหวาดกลัว เพราะช่วงชีวิตที่ผ่านมา เธอไม่เคยเจออะไรที่โหดร้ายปานนี้เลย

 

“ นี่มันอะไรกัน ป่าเถื่อนที่สุด ขนาดเจ้ามารร้ายที่สิงสู่นายลิง ยังไม่โหดเหี้ยมเท่านี้เลย ” อากิเนะนึกหวาดกลัวอยู่ในใจ ซึ่งก็เป็นความจริง มนุษย์เรานั้นล้วนมีด้านมืดที่เลวร้ายกว่าทุกสรรพสิ่ง

      

 

      ภาพสงครามอันดุเดือดฉายผ่านเกมความละเอียดสูง ทุกครั้งที่ระเบิดลง จะมีชิ้นส่วนอวัยวะของทหารผู้เคราะห์ลอยขึ้นมา ด้วยถูกแรงอัดฉีกกระชากร่างกาย บางครั้งก็มีเลือดสาดเป็นหย่อมๆ แต่สายธารโลหิตนั้นมาจากผู้อื่น เนื่องจากมาวินคือทหารชาญศึกที่รบอย่างรอบคอบ

 

“ อืม…..แต่จะว่าไป นายลิงนี่ก็ช่ำชองเหมือนกัน หรือเขาจะเคยผ่านสงคราม ” พออากินะคลายความตกใจ ก็เริ่มเห็นอัจฉริยภาพของมาวิน เขาดูเหมือนทหารหาญที่ผ่านสงครามมาหลายสิบปี

       

 

      หลังจากมาวินนิ่งดูเหตุการณ์อยู่นานสองนาน เขาก็ฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายเปลี่ยนกระสุน เพื่อรุกคืบไปข้างหน้า ไม่นาน ก็เข้าเขตที่ขว้างระเบิดได้ จึงโยนน้อยหน่าเหล็กเข้าไปในบังเกอร์ของอริ

 

“ ตูม…….” เสียงระเบิดดังสนั่นในเวลาต่อมา พร้อมแสงแลบออกมาจากหอคอยสูงสองชั้น ตามด้วยควันที่ลอยละล่อง ไม่ถึงอึดใจ ร่างทหารฝ่ายศัตรูที่ลุกโชนไปด้วยไฟก็ถลาออกมา พร้อมเสียงโหยหวนที่ชวนหลอน

 

“ อ้าก……..ฆ่าชั้นที ทนไม่ไหวแล้ว ”

 

“ ได้เลย จัดให้ ” พอมาวินพูดจบ เขาก็ทำให้ศัตรูพ้นจากความทรมานด้วยกระสุนปืนพกที่เหน็บเอว

 

“ ว้าย…..” อากิเนะปิดตาด้วยความสยอง เธอไม่คิดว่าหนุ่มขี้เล่นที่อยู่ตรงหน้าจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ และเมื่อเหลือบมองเข้าไปในดวงตา ก็จะพบแววแห่งความสะใจ ยินดีและคลุ้มคลั่ง ทำให้เด็กสาวเริ่มสำนึก

 

“ หรือนี่จะเป็นส่วนลึกที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของนายลิง บางที เขาอาจไม่แตกต่างจากมารร้ายที่กำลังครอบงำกายก็เป็นได้ ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter