The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://www.wallpaperflare.com

 

      เด็กสาวครุ่นคิดอยู่เกือบนาที ในที่สุด ก็หาทางออกได้ ถึงจะเศร้าใจปานใด แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าปล่อยให้มาวินจมอยู่กับโลกแห่งจินตนาการ จึงหันไปกล่าวกับหนุ่มหัวเขียว

 

" เอ่อ.....นายลิง เอ๊ะ มาวิน เรามีเรื่องจะบอกเธอ " 

      

 

      มาวินหันกลับมามองอากิเนะแวบนึง ดวงตาแฝงแววสนใจ แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ตะโกนดังจนเด็กสาวสะดุ้งโหยง มือขวายังประคองโทรศัพท์แนบหู

 

" หา......ที่พูดเมื่อกี้หมายความว่าไง "

      

 

       แม้อากิเนะจะไม่แน่ใจว่ามาวินพูดกับใคร แต่เด็กสาวก็ลองกล่าวต่อ

 

" ก็หมายความว่าเรามีบางอย่างจะบอก มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดและอาจทำให้เธอเสียใจ "

      

 

       ตามหลักการ สีหน้าของมาวินควรแปรเปลี่ยนเป็นฉงน เพราะคู่สนทนาเปิดตัวได้น่าสนใจ แต่หนุ่มหัวเขียวกลับแหกปากต่อ

 

" หมายความว่า.....เธอกำลังมาหาเหรอ ไม่ใช่สิ มาถึงแล้วต่างหาก ใช่มั้ย "

      

 

       ถึงตรงนี้ อากิเนะรู้ชัดแล้วว่าหนุ่มนักกีฬาไม่ได้พูดกับเธอ แต่กำลังเจรจาความกับปลายสายที่แนบหู จึงแอบขัดใจเล็กน้อย

 

" ตาบ้า ไอ้เราก็หลงคุยซะตั้งนาน "

      

 

       ด้วยเหตุนี้ เด็กสาวจึงจำยอมให้มาวินคุยเสร็จก่อน แต่ไม่ทันไร ก็มีใครบางคนเดินตรงเข้ามา ท่าทางจะเป็นคนที่อยู่ในสาย สังเกตได้จากอาการหวาดกลัวของมาวินในยามที่เหลือบมอง

 

" อึ้ย.....มาถึงแล้ว เราตายแน่ๆ "

      

 

       อากิเนะสงสัยเหลือประมาณว่าคนที่ทำให้มาวินหัวหดขนาดนี้คือใคร จึงพยายามเพ่งมอง แต่ด้วยอากาศที่ขมุกขมัวตอนหัวค่ำ จึงทำให้ดูไม่กระจ่าง

 

" คนที่มาคือใครกันนะ แต่ท่าทางจะเป็นผู้ชาย เพราะดูสูงเพรียว " อากิเนะคาดคะเนด้วยสายตา แต่พอบุคคลนั้นเดินเข้ามาใกล้ ก็ต้องเปลี่ยนความคิด ด้วยผู้มาใหม่มีใบหน้าที่จัดว่าสวยเข้ม ดวงตาเรียวดูหวานซึ้งและแข็งกร้าวอยู่ในที ผมหยักศกสีดำสั้นประมาณบ่า เมื่อนำมาประกอบกับเสื้อยืด กางเกงยีนส์ที่สวมใส่ ก็บอกได้เลยว่านี่คือ.....สาวเท่อย่างแน่นอน

 

" ว้าว.....หญิงสาวคนนี้คือใคร ทำไมดูดีจัง " อากิเนะอุทานเบาๆ แต่ไม่ถึงอึดใจ เธอก็ได้ยินเสียงที่สั่นเทาของมาวิน

 

" ตะ....ตายแน่ ยัยจันมาแล้ว "

       

 

       อากิเนะรีบหันไปดูสาวสวยเข้ม เธอตกตะลึง เพราะไม่คิดว่าบุคคลที่มาวินถวิลหามาตลอด จะเป็นคนนี้

 

" ฮ้า....นี่น่ะเหรอ คนรักของนายลิง เราสู้ไม่ได้เลย เธอสวยกว่าเราตั้งเยอะ " อากิเนะนึกเปรียบเทียบกับตัวเอง แต่ไม่นาน เด็กสาวก็ได้คิด

 

" แล้วจะเอาจันมาเปรียบเทียบทำไม เราไม่เกี่ยวข้องด้วยซักหน่อย ไม่ได้ ต้องหาโอกาสดึงนายลิงกลับ "

       

 

      แต่ไม่ทันที่อากิเนะจะเอ่ยปาก สาวสวยคมร่างสูงก็เปิดฉากสนทนา ดวงตาคมจับจ้องมายังเธอ

 

" อ้อ....ที่นายกลับบ้านช้า ก็เพราะมาติดพันกับผู้หญิงนี่เอง ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ นายวิน " สาวสวยคมพูดจบ ก็หันไปทางมาวิน แล้วขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไม่บอกก็รู้ว่าเธอน่าจะดุพอตัว

 

" เหวอ....ไม่ใช่นะ ชั้นไม่ได้มีสาวอื่น ยัยนี่เป็นแค่เด็ก เธอมาฝึกเล่นสเก็ตบอร์ดกับชั้น " มาวินรีบแก้ตัว สองเท้าก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ

       

 

       คำกล่าวของมาวิน ทำให้สาวสวยคมหันไปสำรวจอากิเนะอย่างจริงจัง ไม่นาน เธอก็ดูผ่อนคลายลง

 

" อืม....ยังเด็กอยู่จริงๆ ดูยังไง ก็ไม่น่าถึง 18 นายวินคงไม่วิปริตถึงขนาดนิยมสาววัยขบเผาะหรอก แต่คิดดูอีกที เธอคนนี้ก็ไม่มีวี่แววว่าจะชอบเล่นกีฬา อันที่จริง เหมือนพวกคุณหนูที่ชอบอ่านหนังสือมากกว่า หรือนายจะเปลี่ยนใจไปกินหญ้าอ่อน " สาวสวยคมหันไปใส่มาวินอีกครั้ง ตามประสาสตรีเพศที่อารมณ์แปรปรวน หนุ่มนักกีฬาจึงรีบออกตัว

 

" ไม่ใช่นะ ชั้นไม่คิดจะไปนิยมเด็ก เหมือนพวกเฒ่าหัวงูทั้งหลายหรอก มิหนำซ้ำ ยัยกระต่ายน้อยเบอร์สองยังตัวเตี้ย หน้าจืด อกแบน ทรวดทรงก็ไม่สบึม "

 

" อื้อหือ......นี่ถึงขนาดตั้งชื่อเล่นให้กันเลยเหรอ ท่าทางนายจะสนิทกับเด็กคนนี้มากนะ อยากรู้จังว่าล่วงเลยไปถึงขั้นไหนแล้ว " จันพูดจบ เธอก็เริ่มหักหิ้วมือ สองเท้าย่างเข้าหามาวิน ไม่บอกก็รู้ว่างานนี้มีคนเจ็บตัวแน่

 

" โอ้....ไม่นะ ไม่สนิทเลย เราเพิ่งรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมง " มาวินร้องละล่ำละลัก พลางถอยหลัง เพื่อหนีให้พ้นจากภรรยาภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามา

 

" เหอ เหอ เหอ ไม่น่าเชื่อ แต่ถ้าได้ทุบนายซัก 20 หมัด เราอาจจะคุยกันรู้เรื่อง " จันไม่หลงลมโดยง่าย สาวร่างสูงเดินตรงเข้ามาเรื่อยๆ ประมาณว่า.....ฆ่าก่อน ถามทีหลัง

 

" อย่านะ อย่าทำแบบนั้น สาบานให้ดิ้นตายเลย ไม่มีทางที่ชั้นจะไปหลงชอบเด็กจืดที่ไร้รสชาติอย่างยัยกระต่ายน้อยแน่ " มาวินถอยจนติดต้นไม้ใหญ่ สองตาหรี่ต่ำจนเกือบปิด เพื่อเตรียมรับการจู่โจมของเมียจอมโหด

       

 

       แม้อากิเนะจะเป็นคนที่โคตรใจเย็น แต่เท่าที่ฟังน้ำคำของสองผัวเมีย มันก็ทำให้ทำนบกั้นอารมณ์ของเธอพังทลาย เพราะทุกถ้อยวาจาที่พ่นออกมา ล้วนทำให้รู้สึกเสื่อมจิต ในที่สุด เด็กสาวก็บันดาลโทสะด้วยการตะโกนใส่

 

" หยุด......ทนฟังมานานแล้ว จะบอกให้ แม้เราจะอกแฟบ หน้าจืด ตัวเตี้ยหรืออื่นๆ แต่ก็ไม่ได้หลงรักตาคนที่หน้าเหมือนลิงอย่างนายวินหรอก "

       

 

       สมาชิกในครอบครัวอลเวงถึงกับหยุดชะงัก เพราะเสียงตะโกนของอากิเนะนั้นดังมิใช่น้อย แถมวาจาก็เผ็ดร้อนไม่แพ้กัน สุดท้าย ท่าทางของจันก็เริ่มอ่อนลง

 

" อืม.....ในเมื่อนายไม่ได้เกี่ยวข้องกับเด็กคนนี้ ก็แล้วไป จะยอมเชื่อซักครั้ง "

 

" ฟู่.....เห็นมั้ยเล่า ก็บอกแล้วว่าสุดหล่ออย่างชั้นจะมาชอบยัยนมจืดไร้รสชาติได้ยังไง มันไม่คู่ควรกันเลย อีกประการ ในสามโลกนี้ ไม่มีใครสวยเกินเธออีกแล้ว " มาวินเป่าปาก เพราะรู้สึกโล่งอก จากนั้นก็ประจบประแจงจนออกนอกหน้า หวังให้ภรรยาคลายความโมโห แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ……มะเหงกคำโต

 

“ โป้ก…..”

 

“ เจี๊ยก……” มาวินกระโดดโลดเต้น พร้อมร้องลั่นไม่ต่างจากลิง เหตุเพราะโดนจันเขกกะโหลกเข้าไปเต็มแรง ทำให้อากิเนะตกตะลึงและอุทานในใจ

 

“ ว้าย…..คนรักของตาหน้าลิงนี่ก็โหดใช่เล่น เราควรหนีไปตั้งหลักก่อนดีมั้ย ”

         

 

        ขณะที่สาวน้อยเตรียมถอย จันก็หันมาพูดคุยกับเธอ พร้อมปลอบโยนด้วยรอยยิ้มที่ดูจริงใจ

 

“ ขอโทษที่เข้าใจผิดนะ น้องสาว หนูอย่าถือสาเลย บางทีพวกเราก็ดู เอ่อ…..แปลกๆแบบนี้แหละ ”

 

“ ไม่จริงหรอก เธอนั่นแหละ ประหลาดอยู่คนเดียว แถมยังบ้าพลัง ชอบทุบตีสามีของตัวเอง ” มาวินรีบร้องท้วง สองมือยกขึ้นมาคลำศีรษะ อันเป็นจุดที่รู้สึกเจ็บปวด ทำให้จันหันมาทวนคำด้วยเสียงยานคาง

 

“ หือ…..เมื่อกี้ นายว่าไงนะ ”

 

“ อ้อ….เปล่าจ้ะ แค่จะบอกว่าคนที่เพี้ยนคือชั้นคนเดียวเท่านั้น ส่วนจันเป็นพยาบาลที่คอยให้ยาทุกวัน หุ หุ หุ ” มาวินเห็นท่าไม่ดี จึงรีบกลับคำ แถมยังแกล้งทำตาลอย อันดูคล้ายคนวิกลจริตถึงเจ็ดส่วน

 

“ อุ้บ….” อากิเนะรีบเอามือปิดปาก เพราะท่าทีของมาวินนั้นชวนหัวเราะ แต่พอเห็นใบหน้าที่สวยดุของจัน เธอก็ไม่กล้าปล่อยก๊ากออกมา

 

“ ว้าย ต้องรีบเก็บอาการ ไม่งั้น โดนคุณจันเล่นงานอีกคน ”

       

 

        ทว่าจันกลับไม่ดุ แถมยังยิ้มให้อย่างอบอุ่น ปากก็ไถ่ถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

 

“ แล้วสาวน้อยจะกลับบ้านรึยังจ๊ะ ถ้าไม่รีบกลับ เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วงนะ ”

        

 

       ท่าทางที่เปลี่ยนไปของสาวสวยคม ทำให้อากิเนะปรับตัวไม่ทัน มันช่างละมุนละไม ต่างจากภาพโหดร้ายเมื่อครู่ ราวฟ้ากับดิน แต่มาวินกลับเอียงคอมอง พร้อมนินทาในใจ

 

“ เชอะ ทีกับเด็กสาวล่ะ ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน กับชั้นไม่เคยใจดีแบบนี้เลย แต่นี่แหละ คือตัวตนที่แท้จริงของจัน ” มาวินขบคิดถึงตรงนี้ ดวงตาเรียวก็แลอ่อนโยนลง เพราะนี่คือจุดหนึ่งที่ทำให้เขาประทับใจในคนรัก

       

 

       ทว่าที่นี่ก็คือโลกแห่งจิตใจ ที่อากิเนะสามารถเข้าถึงความคิดของอีกฝ่าย ถ้ามีสมาธิมากพอ เด็กสาวจึงหยั่งถึงหัวใจของมาวิน และเริ่มรู้ว่า ทำไมหนุ่มหัวเขียวถึงได้ถวิลหาหญิงสาวที่ชื่อ “จัน” ขนาดนั้น

 

“ พอจะรู้แล้ว ทำไม นายลิงถึงได้พยายามกลับบ้านเกิดขนาดนั้น เพราะเขามีคนรักที่แสนวิเศษแบบนี้เอง ”

        

 

       ทันทีที่คิดแบบนั้น ความน้อยเนื้อต่ำใจก็เริ่มเข้ามาเยือนในมโนทวาร ทำให้บังเกิดความคิดใฝ่ต่ำขึ้นมามากมาย

 

“ ไม่ เราจะยอมแพ้ไม่ได้ ในเมื่อคุณจันดีขนาดนี้ เราก็ต้องดียิ่งกว่า จะยอมให้สิ่งที่ปรารถนา หลุดลอยไปไม่ได้ ”

        

 

      มาวินและจันเริ่มงง เพราะจู่ๆ ดวงตาของเด็กสาวหน้าใสก็พลันเปล่งประกายแวววาว ราวกับทับทิมเม็ดงามที่สะท้อนแสงไฟ ไม่นาน มันก็ดับวูบลง พร้อมการรู้สึกตัวของอากิเนะ

 

“ เอ๊ะ นี่เราเป็นอะไรไป เราไม่ควรไปแย่งคนรักของใคร ในเมื่อเขารักกัน ก็ควรส่งเสริมให้สมหวัง มันถึงจะถูก ” อากิเนะเริ่มสำนึก สิ่งที่คิดเมื่อครู่ มันไม่ใช่นิสัยของเธอเลย จึงตำหนิตัวเองอยู่หลายที พร้อมตัดสินใจเด็ดขาด

 

“ เราต้องส่งนายหน้าลิงกลับบ้านให้ได้ เพื่อไปพบกับคุณจันตัวจริง ”

         

 

       ขณะที่อากิเนะเตรียมจะอ้าปากบอกทุกสิ่ง จันก็สรุปเรื่องราวเอาเอง พร้อมกล่าวชักชวน

 

“ อ้อ…..รู้แล้ว ที่หนูเป็นแบบนี้ เพราะหนีออกจากบ้านใช่มั้ย คงจะทะเลาะกับพ่อแม่มาล่ะสิ ไม่เป็นไร พักกับพวกพี่ซักคืนก็ได้ มีที่ว่างอีกหลายห้อง ดีมั้ย นายวิน ” พอจันพูดจบ ก็หันไปถามสามีจอมแก่น ซึ่งเจ้าตัวก็คว้ามอเตอร์ไซด์คู่ใจ พร้อมสนองต่อน้ำคำของนางพญา

 

“ ดีครับ นายหญิง เชิญขึ้นมาบนมอเตอร์ไซด์ได้เลย รูปร่างสะโอดสะองแบบนี้ ซ้อนสามได้อย่างสบาย ”

 

“ มาเถอะ สาวน้อย อย่านั่งตากลมตรงนี้เลย เดี๋ยวยุงจะกัดเอา ” จันคว้าข้อมือของอากิเนะ พร้อมออกแรงดึง เด็กสาวหน้าใสจึงยอมเดินตาม พร้อมตอบสั้นๆว่า….

 

“ ได้ค่ะ ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter