The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wallpaper.dog

 

       อากิเนะรู้สึกกลัดกลุ้ม เพราะสิ่งที่มาวินพูด ล้วนแทงใจดำ ช่วงที่ผ่านมา เธอมักจะรู้สึกเคว้งทุกที เพราะไม่เคยมีเป้าหมายหรือสิ่งที่มุ่งหวังในชีวิต 

       

 

        อากิเนะเงียบงันไปหลายอึดใจ ภายในรู้สึกหนักอึ้งและสิ้นคำพูด ขณะที่กำลังตื้อตัน เธอก็สัมผัสได้ถึงมืออบอุ่นที่เกาะกุมหัวไหล่ เด็กสาวจึงสะดุ้งเล็กน้อย 

 

“ เอ๊ะ! ”  

      

 

        เจ้าของมือข้างนั้นก็คือ..มาวิน หนุ่มหัวเขียวก็ดูตกใจไม่แพ้กัน แถมยังรีบชักมือกลับ พร้อมกล่าวแก้ตัวพัลวัน 

 

“ โว้…ขอโทษที ชั้นไม่ได้มีเจตนาทำให้เธอตกใจ แค่อยากจะบอกว่า..” 

 

“ บอกอะไร ” อากิเนะเริ่มกลับมาสงสัย แต่ด้วยความเขินอายที่ยังหลงเหลือในจิตใจ จึงได้แต่ก้มหน้าไถ่ถาม

 

“ บอกว่า…เอ่อ….” มาวินยังคงพูดติดขัด เพราะไม่แน่ใจว่าจะพูดดีหรือไม่ 

 

“ ถ้าไม่บอก ชั้นไปล่ะ ” ความฉุนเฉียวมากมายพุ่งทะยานขึ้นมา อากิเนะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไม ต้องโมโหขนาดนี้ อารมณ์ดังกล่าวนั้นมหาศาลจนทำให้เธอหลงลืมไปว่า…ที่นี่คือโลกแห่งจิตใจ 

 

“ โอเค ยอมแล้ว บอกก็ได้ ” มาวินรีบฉุดรั้ง พร้อมยกมืออีกข้างขึ้นสูง เป็นเชิงยอมแพ้ 

 

“ อืม…ว่ามา เร็วๆ ” อากิเนะหันกลับมาฟัง สีหน้าดูลุ้นพอสมควร ท่าทางเธอจะจำไม่ได้ว่าตนเองเข้ามาในที่แห่งนี้ทำไม 

 

“ ฮะ…แฮ่ม ก็แค่จะบอกว่า….อะ…เอ่อ…ไม่ต้องกังวลไป ซักวัน เธอจะเจอเส้นทางของตัวเอง ” มาวินกระแอมไออยู่หลายที ใบหน้าเรียวเล็กที่อ่อนเยาว์ดูขัดเขินเล็กน้อย 

 

“ ฮ้า….ตะ..ตกลงที่เธอจะพูด มีแค่นี้เหรอ ” อากิเนะตกใจ เพราะนึกว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรที่มากกว่านั้น 

 

“ อ้าว….ก็ใช่น่ะสิ มันก็แค่นี้แหละ ” เป็นฝ่ายมาวินที่เริ่มสงสัยบ้าง 

 

“ แล้วทำไม เธอต้องทำท่าเขินด้วยล่ะ ” อากิเนะหลบหน้า เธอยังคงถามต่อ ทำให้นายลิงหัวเขียวเริ่มไปไม่เป็น เขาอึกอักอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอก 

 

“ เอ่อ….ก็เพราะชะ…ชั้นพูดให้กำลังใจคนอื่นไม่ค่อยเป็นน่ะสิ สิ่งเดียวที่ทำได้โดยไม่ลำบากใจก็คือ….” มาวินพูดไป ก็เกาจมูกไป แต่ไม่ทันที่หนุ่มหน้าเด็กจะพูดจบ อากิเนะก็กล่าวต่อ 

 

“ การกวนประสาทคนอื่นสินะ ” 

 

“ เอ๊ะ! นะ..นี่เธอ ” มาวินถึงกับสะดุ้งตกใจ ทั้งที่ความจริง เขาจะพูดว่า...หยอกล้อผู้อื่น แต่มันก็ใกล้เคียงกับคำว่า......กวนประสาท ทำให้หนุ่มหน้าเด็กเริ่มหวาดระแวง 

 

“ ยัยนี่รู้สันดาน เฮ้ย! นิสัยของเราได้ยังไง ก็เพิ่งจะได้คุยกันไม่ใช่เหรอ ” 

       

 

         คราวนี้เป็นฝ่ายมาวินที่นิ่งอึ้งไปบ้าง ทำให้บรรยากาศดูตึงเครียด แถมอากิเนะยังไม่ใช่ผู้ชำนาญการด้านจำอวด จึงไม่อาจผ่อนคลายอารมณ์ให้กับใคร ถึงกระนั้น เธอก็พยายามแก้ไข ด้วยการวกเข้าสู่เรื่องจริง 

 

“ อะ…เอ่อ….ขอโทษที สาเหตุที่ชั้นรู้นิสัยของเธอ เป็นเพราะ….” 

 

“ รู้แล้ว เหตุที่รู้นิสัย เพราะเธอคือแฟนคลับคนสำคัญที่คอยตามติดชีวิตของชั้นมาตลอด อ้อ…มันเป็นแบบนี้นี่เอง ” มาวินแทรกขึ้นมาทันควัน โดยไม่รอให้อากินเนะพูดจบ ทำ.ให้สาวน้อยถึงกับกุมขมับ เพราะเธอตั้งใจจะบอกว่า…. 

 

“ สาเหตุที่ชั้นรู้ว่าเธอกวนประสาท เพราะโดนเธอเล่นงานในโลกแห่งความจริงอยู่บ่อยๆต่างหากล่ะ ” 

        

 

        เพื่อไม่ให้มาวินต้องเสียศูนย์จากการถูกความจริงเข้าเล่นงาน อากิเนะจึงยังไม่อธิบายและปล่อยให้หนุ่มหัวเขียวอยุ่ในโลกแห่งความฝันต่อไป

 

“ อืม….อย่าเพิ่งเล่าเลย รอจังหวะที่เหมาะกว่านี้ดีกว่า ไม่งั้นตาลิงนี่คงจะเสียใจแน่ๆ ” 

       

 

        ขณะที่สองหนุ่มสาวต่างวัยกำลังสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ ฝ่ายมาวินก็สะดุ้งตกใจ คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้ 

 

“ เอ๊ะ! ตายล่ะ ลืมไปเลยว่านัดกับยัยจันไว้ ” 

 

“ จัน….ชื่อนี้คุ้นนะ ใช่คนที่นายลิงนี่พูดถึงบ่อยๆหรือเปล่า ” คิ้วเรียวของอากิเนะเริ่มกระตุก แต่มารยาทของเธอก็ดีพอที่จะไม่ถาม มาวินเลยเป็นฝ่ายขอตัวเสียเอง คล้ายว่า…จันคือบุคคลที่หนุ่มหน้าเด็กเกรงใจ 

 

“ อะ….เอ่อ….คุยกับเธอสนุกมากนะ ยัยกระต่ายน้อย ตะ…แต่คงต้องขอตัวลาก่อน เพราะชั้นนัดกับจันไว้ นี่ก็เลยเวลามาตั้งชั่วโมงแล้ว ชั้นคงอ่วมแน่ๆ ” 

      

 

        อากิเนะรู้สึกขัดเคืองอย่างไม่มีเหตุผล เพราะจันดูเหมือนจะมีอิทธิพลกับมาวินเอามากๆ จึงถามออกไปตรงๆ 

 

“ จันเป็นใคร ” 

       

 

        มาวินดูตกใจพอสมควร เพราะสีหน้าของอากิเนะเปลี่ยนไป มันเต็มไปด้วยแววคาดคั้นและจริงจังจนไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากเด็กสาววัยขบเผาะที่เพิ่งรู้จัก 

 

“ ตกลง จันเป็นใคร เธอยังไม่ได้บอกชั้นเลย ” อากิเนะถามซ้ำอีกครั้ง น้ำเสียงแข็งกว่าเดิม ทำเอามาวินมึนงงอย่างหนักหน่วง 

 

“ เอ๋….ทำไมยัยกระต่ายน้อยถึงดูคลั่งแบบนั้น หรือจริงๆแล้ว ยัยนี่จะเป็นพวกสติไม่สมประกอบ ” 

       

 

       ถึงตรงนี้ มาวินเริ่มหวาดระแวง แต่ด้วยความที่กลัวว่าอากิเนะจะคลั่งหนักกว่านี้ จึงตัดสินใจบอกความจริง 

 

“ เอ่อ…จันก็คือ….ภรรยาของชั้น ” 

      

 

        อากิเนะหยุดชะงักอย่างฉับพลัน ไม่ต่างจากรถยนต์ที่ขาดน้ำมัน ภายในใจรู้สึกปวดแปล๊บอย่างรุนแรง คล้ายมีมีดกรีดแทงอยู่เนืองๆ 

 

“ นะ…นี่มัน ทำไมเราถึงรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนว่างเปล่าและเจ็บปวด เกิดอะไรขึ้น ” อากิเนะรำพันอยู่ในใจ เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ก่อนที่เรื่องราวจะวุ่นวายไปมากกว่านี้ มาวินก็เอ่ยทัก 

 

“ เฮ้…เป็นอะไรไป ทำไมนิ่งแบบนั้น มีปัญหาอะไรรึเปล่า รึว่าถ่านหมด ” หนุ่มหัวเขียวพูดจบ ก็ยกมือขวาขึ้นโบกไปมาแถวใบหน้าของอากิเนะ เพื่อดูว่าอีกฝ่ายยังมีสติอยู่หรือไม่ 

 

“ เอ๊ะ! เอ่อ…ไม่มีอะไร คะ…คือ..เธอกำลังรอ….คนรักของตัวเอง ” อากิเนะทวนคำ เธอพยายามยิ้ม แต่แววตากลับสะท้อนให้เห็นถึงอารมณ์ที่ขมขื่นจนมาวินเริ่มสังเกตได้ จึงลองเอ่ยถาม 

 

“ เธอเป็นอะไรรึเปล่า ยัยกระต่ายน้อย ทำไมถึงดูเศร้าแบบนั้น ” 

 

“ ฮะ ฮะ ฮะ ไม่มีอะไรนี่ ชั้นสบายนี่ ไม่ได้เป็นอะไรเลย ” อากิเนะแสร้งทำเป็นร่าเริง แต่ก็ไม่ใกล้เคียงกับคำว่า.......สมจริง   

 

“ เหอ เหอ เหอ อะ…เอ่อ มะ….ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ยังไง ชั้นขอตัวก่อนนะ จะรีบกลับไปหาเมียน่ะ ” มาวินเริ่มบอกลา ในใจคาดเดาถึงสาเหตุที่เด็กสาวเป็นแบบนี้  

 

“ เฮ้อ….สงสัยว่ายัยกระต่ายน้อยเพิ่งเลิกกับแฟนมา เลยยังเศร้าอยู่ เธอก็น่าสงสารนะ แต่เราก็ไม่รู้จะปลอบใจยังไง ” 

       

 

         ทันทีที่มาวินกำลังจะไป เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้น 

 

“ When you remember those nights in his arms You know you've gotta make up your mind ” 

       

 

       มันคือเนื้อหาในเพลงที่ชื่อว่า “That One You Love” อากิเนะไม่เข้าใจในความหมายของมัน แต่ท่วงทำนองก็ชวนให้รู้สึกถึงความอาวรณ์อย่างชัดเจน 

 

“ ช่างเป็นบทเพลงที่เศร้าจัง มันหมายความว่ายังไงนะ ” 

       

 

         แต่ไม่ทันที่เด็กสาวจะฟังจบ หนุ่มหัวเขียวก็รีบกดรับสาย เพราะรู้ดีว่าผู้ที่โทรมาคือใคร 

 

“ จ้า…..จะรีบไปเดี๋ยวนี้ ชั้นผิดไปแล้ว พอดี สอนเด็กเพลินไปหน่อย ขอโทษซักล้านครั้งเลย ” มาวินรีบขอโทษ อันที่จริง จะเรียกว่า…หงอ ก็ไม่ผิดนัก ทว่าบุคคลที่ปลายสายกลับตอบว่า........

 

“ ไม่ต้องมาขอโทษ นายผิดนัดเป็นครั้งที่ล้านแล้ว คืนนี้นอนนอกบ้าน ” 

 

“ ไม่นะ ไม่ ขอโทษเป็นครั้งที่ล้านหนึ่งก็ได้ อย่าให้ชั้นนอนนอกบ้านเลย อากาศตอนกลางคืน มันหนาวนะ ” มาวินเริ่มอ้อนวอน ท่วงท่าดูชวนหัวขนาดหนัก แต่สำหรับอากิเนะกลับรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก เพราะถึงไม่รู้ว่าหนุ่มหัวเขียวทำอะไร แต่สัญชาตญาณก็บอกให้รู้ว่าเขากำลังคุยกับคนรักที่ชื่อว่า “จัน” 

 

“ ท่าทางเขาดูมีความสุขนะ หรือว่าเราควรจะออกจากโลกแห่งจิตใจ ไม่ได้สิ ถ้าปล่อยไป โลก The Dark World ต้องวุ่นวาย เพราะมารร้ายตนนั้นแน่ ” อากิเนะเริ่มลังเล เธอจะเลือกอะไร ระหว่างความสุขของมาวินกับการคงอยู่ของโลก

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter