The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wallpaperaccess.com
 
………………….. 
        
      สถานการณ์ในลานกว้างรอบโรงฝึกยังคงดุจเดิม พื้นหญ้าหลายจุดกระจุยกระจาย คล้ายถูกขุดด้วยพลั่วเหล็ก ต้นไม้ใหญ่หลายต้นหักโค่น  
          
 
      จากสภาพแวดล้อม บอกได้คำเดียวว่า.....เกิดการต่อสู้ครั้งใหญ่ขึ้นที่นี่ และมันต้องรุนแรงเอามากๆ มิเช่นนั้น คงไม่ย่อยยับถึงเพียงนี้ ทว่าความบรรลัยน่าจะยังไม่จบ ด้วยมีบุรุษสองนายยืนประจันหน้าอยู่กลางลานกว้าง
         
 
       หนึ่งในนั้นเป็นชายชรา  เขาซ่อนร่างสูงเพรียวในชุดซามูไรสีขาว ผมหงอกสีเงินยาวสลวยไปถึงกลางหลัง แม้ใบหน้าจะดูนิ่งเฉยและไร้อารมณ์ แต่ประกายตากลับเฉียบคมและร้อนแรง ประดุจดังดวงอาทิตย์ที่ฉายแสงแรงกล้า 
          
 
       ส่วนอีกบุรุษกลับแปลกประหลาด เขาเป็นเด็กหนุ่มร่างเล็กที่สวมชุดซามูไรซึ่งขาดรุ่งริ่ง ใบหน้าเรียวดูบิดเบี้ยวเหยเกและเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่แสนวิปลาส ดวงตาเปล่งแสงแดงจัด ราวกับสีเลือด สภาพโดยรวม ห่างไกลจากคำว่ามนุษย์พอสมควร 
          
 
       สองบุรุษจ้องมองกันเอง ครู่หนึ่ง เด็กหนุ่มผู้มีรอยยิ้มวิปลาส ก็เอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง 
 
“ ว่ายังไง ตาแก่ ไม่คิดจะใช้เครื่องทุ่นแรงเลยเหรอ อย่างแกน่าจะใช้อาวุธได้ทุกประเภทนี่นา เพราะเป็นถึงปรมาจารย์ที่มีฉายาว่า….เทพศาสตรา เหอ เหอ เหอ ” 
         
 
       ชายชราผมขาวนิ่งไปอึดใจ ก่อนจะก้มลงไปหยิบท่อนไม้ยาวขนาดเท่าแขนที่ตกอยู่ตามพื้น จากนั้นก็หันกลับไปประจันหน้ากับเด็กหนุ่มร่างเล็ก
 
“ เหอ เหอ เหอ แกจะใช้ท่อนไม้เหี่ยวๆนั่นเหรอ ” เด็กหนุ่มผู้มีรอยยิ้มวิปลาสเอ่ยถาม น้ำเสียงเย้ยหยัน 
 
“ ใช่แล้ว ท่อนไม้เล็กๆนี่แหละ อาวุธของข้า ” ชายชราตอบกลับ ท่วงท่าดูสงบและเยือกเย็น 
 
“ เหอ เหอ เหอ งั้นศึกนี้คงเป็นที่ตายของเเกแล้วล่ะ ตาแก่ ” เด็กหนุ่มประหลาดฉีกยิ้ม พร้อมหัวเราะลั่น ดวงตาแฝงแววประสงค์ร้าย 
         
 
      ชายชราผมขาวไม่รอให้ใครมาเตือน เขาตั้งท่าต่อสู้อย่างรัดกุม ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เด็กหนุ่มประหลาดพุ่งเข้ามาโจมตีด้วยความเร็วที่สูงจนมองไม่เห็น 
      
 
      หมัดขวาตรงที่ห่อหุ้มด้วยออร่าสีดำวิ่งใส่ใบหน้าของชายชรา แต่เทพศาสตราก็ไวพอจะยกท่อนไม้ยาวขึ้นมาปัดป้อง
 
“ เปรี้ยง ” 
          
 
      เสียงปะทะดังสนั่นไปทั่วบริเวณ คล้ายเกิดระเบิดกัมปนาท ผลจากการปะทะในครั้งนี้ก็คือ.....การกระเด็นกระดอนของเด็กหนุ่มประหลาด 
 
“ ครืด….” 
          
 
      ร่างเล็กบางของเด็กหนุ่มลอยถลาไปในกลางอากาศประมาณ 10 เมตร จากนั้นก็ไถลไถเถือกสลับกลิ้งเกลือกไปบนพื้นอีกหลายตลบ ปิดท้ายด้วยการนอนแน่นิ่ง
         
 
      ชายชราผมขาวยืนนิ่งอยู่จุดเดิม มือขวากำท่อนไม้ยาวที่ยกสูงระดับใบหน้า เขาพินิจร่างของเด็กหนุ่มประหลาดซึ่งกำลังนอนหงายอยู่บนพื้นหญ้า ครู่หนึ่ง ก็เปิดปากด้วยเสียงที่ดังกังวาน 
 
“ ลุกขึ้นมา อย่างเจ้าไม่เสร็จง่ายๆด้วยกระบวนท่าพื้นๆแบบนี้หรอก ” 
          
 
       สิ้นคำของเทพศาสตรา เด็กหนุ่มประหลาดก็ค่อยๆยันกายลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ฉีกยิ้มกว้าง
 
“ เหอ เหอ เหอ นึกว่าแกจะเข้ามาซ้ำจนเปิดช่องให้ข้าโจมตีซะอีก เยือกเย็นสมกับเป็นยอดยุทธ์ระดับปรมาจารย์ ” 
         
 
       เทพศาสตราเหลือบมองมาวิน ที่ตอนนี้กลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ภายในใจแอบขบคิด
 
“ แม้เจ้าหนูหัวเขียวจะดูไม่เป็นตัวเอง แต่ความคิดของมันก็ยังเฉียบขาด ไม่ได้บ้าคลั่ง ไร้สติ ดูท่าทางศึกนี้จะสาหัสกว่าที่คิด ” 
        
 
      ขณะที่เทพศาสตรากำลังวิตก เด็กหนุ่มก็ยกมือขวาขึ้นมาที่ระดับอก พร้อมพึมพำเบาๆ 
 
“ ทุกสรรพสิ่งล้วนพินาศ หมู่มารแห่งอสรพิษจงสถิตในมือขวาของข้า ” 
        
 
       พอเด็กหนุ่มวิปลาสกล่าวจบ คลื่นพลังงานที่มีขนาดเท่ากับลูกแฮนด์บอลก็ผุดขึ้นมาจากฝ่ามือ เขาแสยะยิ้มที่ดูน่าเกลียด แล้วขว้างสิ่งนั้นใส่เทพศาสตรา ปากก็ร่ำร้องจนสุดเสียง 
 
“ เมเทโอ ” 
          
 
      บอลพลังงานพุ่งเข้าใส่ชายชราอย่างรวดเร็ว แต่ดูเหมือนเทพศาสตราจะเตรียมพร้อมอยู่ก่อนแล้ว เขาจึงพลิกหลบสิ่งนั้นได้อย่างง่ายดาย 
 
“ ตูม ”  
         
 
      บอลพลังงานพุ่งปะทะต้นไม้ใหญ่ขนาดสามคนโอบ ก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ  แต่ที่น่าหวาดหวั่นไม่ใช่เสียงระเบิด กลับเป็นพลังทำลายที่สามารถเจาะรูกรวยโบ๋ขนาดเท่าลูกฟุตบอลตรงกลางลำต้น ที่แย่กว่านั้นคือ….พฤกษานั้นเริ่มเหี่ยวเฉาลงไปเรื่อยๆจนกลายเป็นไม้ตายซาก 
         
 
      เทพศาสตรามองซากต้นไม้ตายอยู่อึดใจ แล้วหันกลับมาพูดกับเด็กหนุ่มผู้มีรอยยิ้มวิปลาส ท่าทางตกใจเล็กน้อย
 
“ นี่เจ้าใช้ได้แม้กระทั่งเวทมนตร์ดำของหมู่มารเลยเหรอ ” 
 
“ เหอ เหอ เหอ แปลกใจมั้ยเล่า ตาแก่ผมขาว ” เด็กหนุ่มประหลาดหัวเราะตอบ 
           
 
       เทพศาสตราไม่ต่อถ้อยคำใดๆ ดวงตาเฉียบคมส่อแววหนักใจ เพราะสิ่งที่มาวินใช้เมื่อครู่คือมนต์ดำของเหล่ามาร อันเป็นศาสตร์ที่มนุษย์ธรรมดาไม่อาจใช้ได้ ชายชราขบคิดได้ไม่นาน ในที่สุด ก็ต้องล้มเลิก เพราะจู่ๆก็มีบอลพลังงานสีดำนับสิบลอยตัวอยู่รอบกายของเด็กหนุ่มประหลาด
 
“ เอ๊ะ! นั่นมัน…..” เทพศาสตราอุทานดัง 
 
“ ซุปเปอร์เมเทโอ ไป ” เด็กหนุ่มประหลาดคำรามดัง พร้อมชี้ไปที่ชายชราผมขาว
         
 
      ทันใดนั้นเอง บอลพลังงานนับสิบก็พุ่งเข้าใส่ชายชราผมขาวพร้อมกัน มันเป็นการโจมตีที่แสนจะเซอร์ไพรส์จนเทพศาสตราเกือบรับมือไม่ทัน 
 
“ เฮ้ย! ” 
          
 
       เทพศาสตราพลิกหลบลูกบอลพลังงานอยู่หลายตลบอย่างยากลำบาก ถึงกระนั้น มนต์ตราแห่งมารก็หาได้ต้องกายของชายชรา 
 
“ ตูม ตูม ตูม……” 
           
 
      เสียงระเบิดดังต่อเนื่อง ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้ได้กลายเป็นสมรภูมิรบโดยสมบูรณ์ แทบไม่ต้องหันกลับไม่มองเลยว่าบอลพลังงานนับสิบจะสร้างความฉิบหายมากแค่ไหน แต่บอกเพียงได้คำเดียวว่า....ถ้าใครโดนเวทนี้เข้าไป มีหวังกลับบ้านเก่าอย่างแน่นอน 
          
 
      เด็กหนุ่มประหลาดดูเหวอไปหลายวินาที ไม่นาน ก็ปรับอารมณ์กลับมาเป็นปกติ พร้อมกล่าวชมเชยเทพศาสตราด้วยรอยยิ้มที่แสนสยองดุจเดิม 
 
“ สุดยอดเลย ตาเฒ่า แกเป็นมนุษย์คนแรกที่หลบซุปเปอร์เมเทโอของข้าได้ทุกลูก เหอ เหอ เหอ ” 
         
 
      เทพศาสตรายังนิ่งขึ้ง สีหน้าตึงเครียด ปากก็ตะโกนถามเด็กหนุ่ม
 
“ เจ้าไม่ใช่มนุษย์แน่ ตกลงเจ้าเป็นใคร แล้วเข้ามาแฝงกายของเจ้าหนูหัวเขียวทำไม บอกมาซะดีๆ ” 
         
 
      เด็กหนุ่มผู้วิปลาสถึงกับหุบยิ้มอย่างฉับพลัน ท่าทางแปลกใจ แต่กิริยานั่นก็ปรากฏเพียงแวบเดียว วินาทีต่อมา มันก็ฉีกยิ้มสยอง พร้อมตอบเบาๆด้วยเสียงที่แหบแห้ง
 
“ ตาแก่นี่ตลก ถ้าข้าไม่ใช่มาวิน แล้วจะเป็นใครล่ะ นี่แหละตัวตนที่แท้จริงของข้า ” 
 
“ ไม่มีทาง เพราะไม่มีมนุษย์คนไหนมีพลังจิตต่อสู้กล้าแข็งขนาดนี้ ไหนจะใช้เวทมนต์ของหมู่มารได้อีก เจ้าเป็นตัวอะไร บอกข้ามาซะดีๆ ” เทพศาสตราตวาดเสียงกร้าว ดวงตาเรียวถมึงทึง กายสูงเพรียวเริ่มเปล่งออร่าสีขาวออกมา เป็นนัยว่าเฒ่าชราผู้นี้เริ่มจะเอาจริง 
          
 
      ด้วยแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากเทพศาสตรา ถึงกับทำให้เด็กหนุ่มวิปลาสหุบยิ้มอีกครั้ง กายที่ไหวเอนเริ่มเหยียดตรงอย่างสมบูรณ์ แม้กระทั่งน้ำเสียงก็ยังแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวและเยือกเย็น
 
“ ดูท่าทางฉายา..…เทพศาสตราจะไม่ได้มาจากการเยินยอที่เลื่อนลอย เจ้าไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา เก่งมากที่ดูออก หึ หึ หึ ”    
 
“ แล้วบอกได้รึยังว่าเจ้าคือมารอะไร ” เทพศาสตราทวงถามด้วยท่วงท่าที่ดูหนักแน่นและมั่นคง 
 
“ หึ หึ หึ คำตอบนั้น ขึ้นอยู่กับเจ้าว่าจะสามารถรับมือข้าได้หรือไม่ ” มาวินด้านมืดหัวเราะในลำคอ ท่าทางขบขัน อันเป็นกิริยาที่ดูสงบ คล้ายบุรุษสูงวัยที่ผ่านโลกมาอย่างยาวนาน 
 
“ งั้นเห็นที คงต้องเค้นคอถามความจริงจากเจ้าแล้วสินะ ” เทพศาสตราย่อตัวลงเล็กน้อย พร้อมยกท่อนไม้ขึ้นสูงระดับอก เพื่อเตรียมต่อสู้อย่างเต็มที่ ท่าทางที่ดูจริงจัง ทำให้สีหน้าของมาวินด้านมืดตกตะลึงไปแวบนึง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ
 
“ หึ หึ หึ ”      
 
“ เจ้าหัวเราะอะไร ” เทพศาสตราถามกลับ 
           
 
      เด็กหนุ่มหัวเขียวจ้องมองเทพศาสตรา ดวงตาดูแข็งกร้าวและแดงจัดจนเหมือนไม่ใช่มนุษย์ วินาทีต่อมา ออร่าสีดำก็แผ่ออกมาจากกายเล็กบางอย่างรุนแรง คล้ายเปลวเพลิงกองใหญ่ พร้อมเสียงประกาศกร้าวที่ดังสะท้านไปทั่วบริเวณ เหมือนกับเสียงเอคโค่
 
“ อย่ามาอวดดี เจ้ามนุษย์ เจ้าคิดว่าจะชนะมารอย่างข้าได้เหรอ ”
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter