The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  165.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

115) ยุทธศาสตร์จีบสาวของหนุ่มหล่อ​

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เครดิตภาพจาก  https://wallpapersafari.com

 

      ความสดใสและจริงใจของอากิเนะ ยิ่งให้โอคุยาสุประหม่ามากกว่าเดิม เขาเริ่มกล่าวตะกุกตะกัก 

 

“ เอ่อ..... ดะๆ ได้ขอรับ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ได้จ้ะ น้องหญิง ”

        

 

       ซามูไรหนุ่มชุดม่วงนำพาร่างสูงได้สัดส่วนไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าเก้าอี้หิน จึงพบว่า……สาวสวยกำลังเหม่อมองไปที่น้ำใสในบ่อใหญ่ แววตาเลื่อนลอย ปากเรียวบางเหมือนจะแย้มยิ้มเล็กน้อย อันเป็นอากัปกิริยาที่แปลกประหลาด เขาจึงลองเอ่ยถาม

 

“ เอ่อ น้องหญิง เจ้ามองน้ำในสระนี้ แล้วยิ้มทำไมเหรอ ” 

           

 

       อากิเนะหันกลับมายิ้ม ดวงตาเปล่งประกายแวววาวดุจดั่งสกาวดาวยามค่ำคืน ทุกสิ่งที่เกิด ยิ่งทำให้ความงามบนใบหน้าของเธอเจิดจรัส 

 

“ เอ่อ…… ” โอคุยาสุถึงกับตะลึงงันดังถูกสะกด ชั่วครู่ ชายหนุ่มก็หลุดจากภวังค์ เพราะถูกปลุกด้วยกระแสเสียงที่หวานใสของเด็กสาว

 

“ อากิเนะชอบมองทุกสิ่งที่เป็นธรรมชาติ เพราะมันสดใส สวยงามและไร้พิษภัย พี่โอคุยาสุลองดูนกสองตัวที่กำลังยืนเคียงกันตรงนั้นสิคะ ” อากิเนะชี้ให้ดูหมู่วิหคตรงริมน้ำ 

           

 

        โอคุยาสุมองตาม ก็พบว่าตรงบริเวณนั้นมีนกพิราบเขียวจำนวนสองตัว พวกมันท่าทางจะเป็นคู่กัน เพราะต่างคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง อันแสดงออกถึงความรักที่บริสุทธิ์ 

 

“ เอ่อ….. เดี๋ยวนะ ที่น้องหญิงนั่งดูอยู่นานสองนาน นั่นก็คือ…..นกคู่นี้เหรอ ” โอคุยาสุรู้สึกงง

 

“ ไม่ใช่แค่นั้นหรอก อากิเนะดูทุกอย่างที่เป็นธรรมชาติ แม้บางสิ่ง เราจะมองไม่เห็น แต่ก็สามารถสัมผัสได้ อย่างเช่นสายลมที่กำลังพัดผ่านร่างกาย ” พออากิเนะพูดจบ เธอก็แหงนหน้าขึ้นสูง เพื่อรับลมเย็นที่พัดกระพือจนทำให้เส้นผมปลิวไสว ดวงตางามปิดพริ้ม คล้ายว่ากำลังดื่มด่ำกับธรรมชาติที่แสนสดใส 

            

 

       โอคุยาสุยิ่งงงหนักกว่าเดิม แต่ชายหนุ่มก็ปรับอารมณ์จนสงบลง หลังจากนั้นก็กล่าวเบาๆด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะสดชื่น 

 

“ ธรรมชาติก็ดูสวยงาม แต่พี่มีของล้ำค่าบางอย่างจะมอบให้ นี่ไงจ๊ะ น้องหญิงรับสิ่งนี้ไปซิ ”  

            

 

       ทันทีที่โอคุยาสุพูดจบ เขาก็ยื่นมือออกมา สิ่งที่อยู่ในนั้นก็คือ……เพชรแดงเม็ดงาม มันมีรูปทรงสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่ดูเที่ยงตรง ราวกับว่าถูกจาระไนมาเป็นอย่างดี 

 

“ นี่คือเพชรตามังกร เป็นอัญมณีหายาก สิ่งนี้ใช้แทนหัวใจของพี่ ไม่ทราบว่าน้องหญิงจะกรุณารับมันไว้มั้ย ” โอคุยาสะส่งเพชรให้ พร้อมฝากรักด้วยคำหวานที่แสนซึ้ง เขามั่นใจสุดตัวว่าของกำนัลชิ้นนี้ จะต้องพิชิตใจสาวงามได้อย่างแน่นอน แต่อากิเนะยิ้มสดใส พร้อมปฏิเสธอย่างนิ่มนวล

 

“ จะให้สิ่งนี้จริงเหรอคะ ราคามันแพงมากนะ อีกประการ เพชรตามังกรคือสมบัติประจำตระกูลของพี่ อากิเนะรับไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ” 

 

“ เอ่อ……. แต่พี่อยากมอบสิ่งนี้จริงๆนะ เพราะน้องหญิงเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจ โปรดรับไว้เถอะ พี่จะรู้สึกขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ขอให้เจ้าดูแลรักษาวิญญาณที่เร่าร้อนด้วยไฟรักดวงนี้ด้วย ” โอคุยาสุค้อมตัวลงนิดหนึ่ง พร้อมฝากรักด้วยสำนวนที่ค่อนข้างโบราณ (พวกสาวๆอาจชอบแบบนี้ก็ได้) ดวงตาเรียวงามราวนกการเวกสบกับดวงตาหวานใสของเด็กสาว 

 

“ เมื่อพี่พูดขนาดนี้ อากิเนะรับไว้ก็ได้ แต่แค่รับฝากไว้ชั่วคราวเท่านั้นนะ พี่จะกลับมาเอาเมื่อไหร่ก็ได้ ” อากิเนะตอบกลับแบบไม่มีสะดุด พร้อมรอยยิ้มที่สดใสบริสุทธิ์ชนิดที่ไม่มีความรู้สึกฉันชู้สาวเจือปน คล้ายเด็กน้อยที่ไร้มลทิน

            

 

       โอคุยาสุถึงกับไปไม่เป็น เพราะที่ผ่านมา เพียงแค่โปรยยิ้มเบาๆ สาวน้อยสาวใหญ่ในรัศมีไม่เกินสิบก้าวก็อ่อนระทวยไปตามๆกัน แต่สำหรับอากิเนะ กลับไม่เกิดผลอันใด นับว่าเป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด

           

 

       อากิเนะเก็บเพชรตามังกร จากนั้นก็หันกลับไปมองธรรมชาติเบื้องหน้าต่อ โดยไม่สนใจโอคุยาสุที่นั่งเคียง แน่นอนว่ามันทำให้หนุ่มหล่อเสียหน้าอย่างรุนแรง เขาจึงพยายามขบคิดหาหนทางพิชิตใจสาว ในที่สุด ก็นึกออก

 

“ เอ่อ น้องหญิง พี่ว่าเราไปเดินเล่นที่ริมสระน้ำกันมั้ย เผื่อว่าจะได้พบอะไรที่แปลกใหม่ ” โอคุยาสุเริ่มยื่นข้อเสนอ ดวงตาเปล่งประกายประหลาด (ชักเหมือนเรื่องติดเรทเข้าไปทุกทีแล้ว หุ หุ หุ) 

           

 

        อากิเนะเงยหน้าขึ้นมองโอคุยาสุ ดวงตาหวานใสสบกับดวงตาเรียวยาวของหนุ่มหล่อแวบนึง จากนั้นเธอก็แย้มยิ้ม พร้อมตอบกลับมาด้วยท่าทางที่ดูร่าเริง 

 

“ ได้ค่า อากิเนะไปค่ะ ” 

 

“ หึๆ เข้าทาง ” โอคุยาสุยิ้มมุมปาก ภายในใจเริ่มคิดแผนการที่ชั่วร้าย 

 

……………………

          

        โอคุยาสุกับอากิเนะเดินไปตามริมสระที่อุดมไปด้วยพันธุ์ไม้น้อยใหญ่ ด้วยรูปร่างหน้าตาที่เพอร์เฟค ประกอบกับบรรยากาศที่ร่มรื่น แทบทำให้ใครก็ตามที่ได้ยล ล้วนคิดต้องกันว่าทั้งคู่เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก แต่ถ้ามองให้ลึกๆ จะพบว่าฝ่ายชายเดินรั้งท้ายอยู่นิดๆ ท่วงท่าเกร็งเล็กน้อย ผิดกับเด็กสาวที่ร่าเริง สนุกสนาน ทำให้ดูเหมือนการท่องเที่ยวในหมู่มิตรมากกว่าการเดินควงของคู่รัก 

 

“ เหอ เหอ เหอ สนุกไปก่อนเถอะ อากิเนะจัง เดี๋ยวซักพัก เจ้าจะหันกลับมาซบอกอุ่นๆของพี่ ” หนุ่มหล่อร่างสูงในชุดซามูไรยิ้มแปลกๆ ดวงตาที่มองไปยังเด็กสาวดูประสงค์ร้าย ประดุจดังหมาป่าที่จ้องตะครุบเหยื่อ

           

 

       โอคุยาสุเหลียวมองไปรอบๆ เพื่อค้นหาบางอย่าง ด้วยสายตาที่ว่องไว เขาจึงพบกับสิ่งที่ต้องการ นั่นก็คือ……กิ่งไม้สูงที่มีงูเขียวอยู่อาศัย

 

“ แจ๋ว เจอแล้ว เจ้างูตัวนั้นเกาะอยู่บนกิ่งไม้เหนือศีรษะ ถ้ามันหักในจังหวะที่อากิเนะเดินผ่าน งูเขียวต้องหล่นลงมาโดนตัวอย่างแน่นอน แล้วเธอก็จะตกใจจนโผเข้ากอดเรา จากนั้นก็แฮปปี้เอนดิ้ง เหอ เหอ เหอ ” นี่คือแผนเด็ดที่โอคุยาสุวางเอาไว้  

           

 

       โอคุยาสุรอจังหวะ มือขวาจับก้อนกรวดขนาดเล็กเอาไว้แน่น และในช่วงที่อากิเนะเดินไปถึงจุดนัดพบ เขาก็ตวัดข้อมืออย่างรวดเร็ว เพื่อเขวี้ยงหินไปยังกิ่งไม้ 

 

“ เปรี้ยง ”           

           

 

        ด้วยความแม่นยำและสายตาที่แหลมคม จึงทำให้หินก้อนนั้นพุ่งตัดกิ่งไม้จนขาดสะบั้นในทีเดียว 

         

 

        กิ่งไม้ร่วงลงสู่พื้น พร้อมร่างงูเขียวที่ยาวเหยียดและหยาบกร้าน มันหล่นลงมาที่อกเสื้อของอากิเนะ สิ่งที่บังเกิด ทำเอาสาวเจ้านิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบกลับด้วยกระแสเสียงที่รื่นหู

 

“ ว้าว…… เจ้างูเขียวตัวนี้ ทำไมถึงหล่นลงมา ไปไงมาไงจ๊ะ ” 

       

 

        พออากิเนะพูดจบ เธอก็โอบกอดงูเขียวขนาดครึ่งเมตรด้วยความรักใคร่เอ็นดู ราวกับมันเป็นสัตว์เลี้ยงที่แสนน่ารัก

 

“ อ้าว เฮ้ย ไหงเป็นงั้น ” โอคุยาสุกำลังผายมือกว้าง เพื่อรับการโผเข้ากอดของสาวสวย แต่สิ่งที่เกิด มันผิดไปจากที่คาดจนทำให้หนุ่มหล่อต้องฟาล์วไปโดยปริยาย

 

“ อื้อๆ อืม…… เข้าใจแล้ว อย่างนี้นี่เอง เจ้าตกใจหรอกเหรอที่อยู่ๆก็ร่วงลงมา ” อากิเนะก้มหน้าก้มตาคุยกับงูเขียว โดยที่สองแขนยังโอบกอดร่างอัปลักษณ์นั้นด้วยสัมผัสที่อบอุ่น 

 

“ เอ่อ…… น้องหญิง เจ้าไม่กลัวงูตัวนี้เลยเหรอ ” โอคุยาสุถาม สีหน้าดูแหยนิดๆ เพราะตัวเขาเองก็รู้สึกเกลียดกลัวสัตว์ไร้ขาอยู่ไม่น้อย 

           

 

        อากิเนะยิ้มให้โอคุยาสุนิดหนึ่ง ก่อนกล่าวกับซามูไรหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่สดใส 

 

“ ไม่เลย อากิเนะไม่เคยเกลียดกลัวอะไร ทุกชีวิตล้วนมีค่า มีหัวใจเท่าเทียมกัน อีกอย่าง ถ้าพี่โอคุยาสุสงบจิต แล้วลองตั้งใจฟังให้ดีๆ พี่จะได้ยินในสิ่งที่พวกเขาพูด ” 

 

“ ฮะๆ ” โอคุยาสุชักลังเลแล้วว่า……เขาควรจะทำภารกิจพิชิตใจสาวต่อหรือไม่ เพราะคาดว่าอากิเนะน่าจะไม่ปกตินัก ไปๆมาๆอาจถึงขั้นวิกลจริต จะมีใครมั่งที่สามารถพูดกับสิงสาราสัตว์รู้เรื่อง

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา