The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wallpaperaccess.com

 

       ถึงกระนั้น มาวินก็ไม่ยอมเสียฟอร์มง่ายๆ เขาจึงย้อนกลับแบบเจ็บปวด 

 

“ แล้วเธอล่ะ หายเหนื่อยรึยัง ” 

 

“ แฮ่ก..... ” เด็กสาวยังหอบเหนื่อยอยู่บ้าง แต่เมื่อเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง อาการดังกล่าวก็ทุเลาลง ไม่นานลมหายใจก็กลับมาเป็นปกติ

 

“ พลังเริ่มกลับมาแล้ว ” 

          

 

        มาวินยิ่งหน้าเสียหนักกว่าเดิม เพราะขาข้างที่ใช้กระโดดเข่าลอยยังชาอยู่เลย ทำให้นึกขุ่นเคืองอยู่นิดๆ 

 

“ ทำไมหายเหนื่อยไวจังฟะ ฟื้นตัวเร็วจนน่าอิจฉาเลย ” 

           

 

         ทางด้านโจจี้ เขากำลังสงบนิ่ง เพื่อรวบรวมพลัง ดวงตาคมซึ้งปิดสนิท ใบหน้าหล่อเหลานิ่งขรึมปานหินผา กายสูงเพรียวย่อลงเล็กน้อยในท่าพร้อมสู้ มือขวาเอื้อมไปแตะด้ามดาบคาตานะ ซึ่งเสียบอยู่ในฝักตรงซอกเอว รอบตัวปรากฏออร่าสีขาวจางๆแผ่ออกมา          

        

 

        ทันใดนั้นเอง ดวงตาของหนุ่มผมทองก็เบิกโพลง พร้อมกระแสออร่าที่พวยพุ่งออกมามากขึ้น 

 

“ พลังใกล้เต็มแล้ว เหลืออีกแค่นาทีเดียว ” โจจี้นึกลุ้นอยู่ในใจ

           

 

         เหมยลี่และมาวินรู้สึกตึงเครียดมิใช่น้อย เพราะทุกกระบวนท่าที่ประเคนใส่มอนสเตอร์ร่างยักษ์ ล้วนไร้ผล น่าจะเป็นเพราะเนื้อหนังที่ทนทานราวเกราะเหล็กชั้นดีของมัน

 

“ บ้าชะมัด เมื่อไหร่ขาจะหายชาฟะ ” มาวินทั้งเขย่งและสะบัดขาข้างที่ชา เพื่อเร่งให้มันหายโดยพลัน  

          

 

        เหมยลี่เหลือบมองมาวินอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันไปมองคองโกล่าและโจจี้ พอประเมินสถานการณ์โดยรวมได้ เธอก็บอกแผนการขั้นต่อไป

 

“ เหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งนาที ชั้นจะออกไปต่อสู้กับมัน เพื่อถ่วงเวลา ระหว่างนี้นายอย่าเพิ่งเข้ามา เพราะการโจมตีในแต่ละครั้งจะรุนแรงมาก ” 

 

“ หา...... เดี๋ยวนะ เธอจะออกไปดวลกับไอ้ปีศาจนั่นคนเดียว อย่าเลย แบบนั้นมันเท่ากับฮาราคีรีตัวเองชัดๆ ” มาวินอ้าปากกว้างและพยายามร้องห้าม แต่ก็ไม่วายใช้ศัพท์แปลกๆ

         

 

       เหมยลี่ไม่ตอบคำใด ดวงตาคมเข้มยังคงจับจ้องไปที่คองโกล่า อึดใจต่อมา เธอก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบจนชวนขนลุก 

 

“ ไม่ต้องกังวล ชั้นไม่เป็นอะไรแน่ ” 

           

 

       สิ้นคำของเหมยลี่ ออร่าสีทองก็แผ่กระจายออกมาจากร่างสูงเพรียว กระแสของมันอุ่นร้อนจนมาวินที่อยู่ห่างหลายก้าวยังรู้สึกได้ 

 

“ เอ๊ะ นี่เธอ……” มาวินนิ่งอึ้ง เขาไม่คิดว่าเหมยลี่จะทำได้ถึงขนาดนี้    

 

“ ชั้นถึงได้บอกนายไงว่า……อย่าเข้ามายุ่ง เพราะมันอันตรายมาก ” เหมยลี่ตอบกลับเสียงกร้าว เธอเน้นคำว่า “อย่าเข้ามายุ่ง” เป็นพิเศษ  และมันก็มีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้มาวินเถียงไม่ออก 

         

 

       เหมยลี่ย่อตัวลงนิดนึง จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่คองโกล่าด้วยสปีดที่เหลือเชื่อ พอเด็กสาวร่างสูงเข้าถึงตัว เธอก็เปิดเกมด้วยการปล่อยหมัดขวาเข้าไปที่ปลายคาง

 

“ เปรี้ยง...... ” 

       

 

       เสียงปะทะดังสนั่นลั่นป่า มันเป็นการโจมตีที่รุนแรงจนทำให้คองโกล่าถึงกับผงะถอยหลัง เมื่อหมัดแรกเข้าเป้า หมัดที่สอง สาม สี่ ห้า ก็ตามมาติดๆ ทุกดอกล้วนหนักหน่วงจนใบหน้าของมอนสเตอร์ร่างใหญ่สั่นไปตามแรงหมัด 

 

“ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง..... ” 

 

“ กรร......คร่อก...... ” คองโกล่าพยายามกัดฟันทน พร้อมสวนกลับด้วยการเหวี่ยงฝ่ามือใส่ ทว่าเด็กสาวกลับยกแขนซ้ายขึ้นตั้งรับ 

 

“ เปรี้ยง....... ” 

         

 

        เสียงปะทะดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ ทำให้มาวินรู้สึกเสียวไส้จนต้องเมินหน้าหนี 

 

“ แย่แล้ว โดนฝ่ามือของไอ้คองบ้าเข้าอย่างจัง แขนยัยโย่งมีหวังขาดกระจุยแน่ ” 

          

 

       มาวินคิดว่าจะต้องมีเสียงโอดโอยจากปากของเด็กสาว ทว่าทุกสิ่งที่เกิด ล้วนผิดไปจากจินตนาการชนิดหน้ามือเป็นหลังเท้า เพราะบัดนี้ ฝ่ามืออันใหญ่โตได้ถูกแขนซ้ายที่เล็กกว่ามากหยุดยั้งเอาไว้ เด็กหนุ่มจึงอุทานดังด้วยความลืมตัว  

 

“ เอ๊ะ อะไรกัน นี่มัน....... ” 

           

 

       เหมยลี่ยิ้มเยาะเล็กน้อย จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปเสยปลายคางของคองโกล่าด้วยอัพเปอร์คัทขวา 

 

“ ปัง ” 

           

 

       เสียงกระแทกจากกำปั้นดังราวกระสุนปืนใหญ่ ความแรงของมันมากพอจะทำให้คองโกล่าเซถอยหลังจนเกือบล้ม แต่มันก็ยังฝืนกายหยัดยืน แล้วเหวี่ยงแขนซ้ายเข้าใส่อีกครั้ง ทว่าเด็กสาวกลับก้มหลบด้วยความเร็วที่เหนือกว่า 

 

“ รับนี่ไป ” เหมยลี่ตะโกนออกมา พร้อมหมุนตัวถีบเข้าไปที่สีข้างของคองโกล่า 

 

“ ปัง ” 

          

 

       คองโกล่าถึงกับตัวงอ แต่ไม่ว่าจะโดนอัดหนักปานใด มันก็ยังไม่ร่วงซักที ซ้ำร้ายยังดูโมโหโกรธามากขึ้นเป็นเท่าทวี

 

“ แฮ่...... ” คองโกล่าคำรามอย่างดุดัน มันเหวี่ยงแขนใส่เด็กสาวมั่วๆ หวังให้ถูกกายซักที เดือดร้อนถึงเหมยลี่ที่ต้องยกสองแขนขึ้นตั้งรับเป็นพัลวัน 

 

“ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง...... ” 

          

 

       เสียงปะทะของหนึ่งมนุษย์ หนึ่งมอนสเตอร์ดังถี่ยิบจนคล้ายว่าสถานที่นี้กำลังจะเกิดสงครามย่อยๆ 

            

 

       มาวินถึงกับลืมหายใจ เขารู้สึกว่าตั้งแต่เหมยลี่เปล่งออร่าสีทองออกมา กำลังและความเร็วก็เพิ่มพูนขึ้นมาอย่างมากมายจนสามารถประมือกับคองโกล่าได้อย่างทัดเทียม แต่เด็กหนุ่มไม่รู้ข้อเท็จจริงที่สำคัญ เด็กสาวร่างสูงใช้พลังนี้ได้แค่นาทีเดียว 

           

 

       การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด ทุกครั้งที่มีการปะทะ จะเกิดเสียงดังสนั่นจนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน แต่เมื่อผ่านไปเกือบนาที มาวินก็รู้สึกว่าพละกำลังและความเร็วของเหมยลี่ตกลง ถ้าสังเกตให้ดี จะพบว่าออร่าสีทองที่หุ้มกายเริ่มจางลง พร้อมเหงื่อที่ผุดขึ้นมาอย่างมากมายจนชุ่มโชกไปทั้งตัว 

 

“ เดี๋ยวนะ มันชักไม่ค่อยดี ยัยโย่งท่าจะหมดแรงซะแล้ว ” มาวินรู้สึกกังวล ขณะที่เด็กหนุ่มเตรียมจะทำบางอย่าง โจจี้ที่ยืนอยู่วงนอกก็ตะโกนเข้ามา 

 

“ พลังเต็มแล้ว หยุดการเคลื่อนไหวมันได้ ” 

          

 

       มาวินหันกลับไปมองโจจี้ จึงพบว่า......รอบกายของหนุ่มผมทองได้ปรากฏออร่าสีขาวแผ่ออกมา กระแสนั้นเจิดจรัสจนดูคล้ายเพชรงามยามต้องแสงตะวัน 

          

 

       หลังได้ยินเสียงสัญญาณ เหมยลี่ก็หยุดชะงักไปชั่วขณะ เปิดช่องให้คองโกล่าประสานฝ่ามือทุบลงมา ทว่าเธอก็ว่องไวพอที่จะยกสองแขนขึ้นรับ

 

“ เปรี้ยง...... ” 

          

 

        เหมยลี่สามารถรับการโจมตีนี้ได้ไม่ยาก ทันใดนั้นเอง ประกายตาของเด็กสาวก็แปรเปลี่ยนเป็นแรงกล้า พร้อมเปลวออร่าสีทองที่พวยพุ่งออกมายิ่งกว่าครั้งใดๆ 

 

“ ชั้นรอโอกาสนี้มานานแล้ว แกเสร็จแน่ เจ้าคองโกล่า ” เหมยลี่กล่าวสั้นๆ น้ำเสียงเยือกเย็นและน่ากลัว

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter