The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

 เครดิตภาพจาก  https://wallpapersafari.com

 

“ ธะ.... เธอว่าไงนะ เสียงที่ดังเมื่อครู่นี้ปะ.....เป็นขะ.....ของ….เจ้าคองอะไรซักอย่าง ใช่มั้ย ” มาวินทวนคำด้วยสำเนียงที่ฟ้องถึงการติดอ่าง  

 

“ ใช่ ” เด็กสาวร่างสูงตอบสั้นๆ ดวงตาจ้องมองไปยังทิศทางที่เกิดเสียง

           

 

      ใบหน้าของมาวินซีดเผือดอย่างฉับพลัน เพราะไม่ว่าโง่ปานใด ย่อมต้องอยู่แล้วรู้ว่าเจ้าตัวที่กำลังเดินมา น่าจะมีขนาดใหญ่ยักษ์ เนื่องจากฝีเท้าของมันนั้นหนักแน่นและดุดัน

 

“ เหอๆ เธอแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าเป็นมัน ” มาวินยังไม่ยอมแพ้ 

 

“ ฟังจากเสียงคำรามและเสียงฝีเท้า ชั้นขอยืนยันด้วยเกียรติของฮันเตอร์ระดับสามเลยว่ามันคือ…..คองโกล่า ไม่ผิดแน่ ” คราวนี้เป็นฝ่ายโจจี้ที่ตอบกลับ น้ำเสียงดูเครียดขึ้ง อันผิดไปจากบุคลิกขี้เล่นยามปกติ

 

“ คร่อก...... แฮ่...... ”

 

" ตึง ตึง ตึง "  

            

 

      เสียงฝีเท้า เสียงขู่คำรามเริ่มทวีความรุนแรง ทุกสิ่งชวนเขย่าขวัญจนทำให้วัยรุ่นทั้งสามเริ่มเขยิบเข้าหากันโดยไม่รู้สึกตัว  แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะเลวร้ายไปมากกว่านี้ ทุกสรรพสิ่งก็พลันสงบลงอย่างไร้ร่องรอย ราวกับว่าความบ้าคลั่งเมื่อครู่เป็นเพียงฝันร้าย

           

 

       เหมยลี่และโจจี้ต่างพากันสงบนิ่ง เพื่อเตรียมรับศึก ส่วนมาวินได้แต่เหลียวซ้ายแลขวา ท่าทางร้อนรน สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะถามพรรคพวกด้วยเสียงที่สั่นเทา 

 

“ เออ..... ทำไมเสียงถึงได้เงียบหายไปซะล่ะ หรือว่ามันจะหนีไปแล้ว ” 

 

“ หึๆ ” โจจี้หัวเราะเหี้ยมๆ

 

“ หัวเราะแปร่งๆนะ พี่ชายผมทอง ตกลงนายรู้อะไร ก็รีบบอกมา ” มาวินเอ่ยถามรัวเร็ว เพราะเด็กหนุ่มรู้สึกหลอกหลอนจนขนหัวลุก

 

“ ก็จะไม่ให้หัวเราะได้ยังไงเล่า ในเมื่อคองโกล่าตัวเป็นๆได้ปรากฏตรงหน้าของชั้นแล้ว ” โจจี้ตอบกลับเร็วปรื้อ บ่งบอกว่าหนุ่มผมทองก็รู้สึกเกร็งเช่นกัน 

 

“ หา......มาแล้วเหรอ ” มาวินร้องอุทานเสียงหลง พร้อมหันหน้าไปยังทิศที่โจจี้มอง 

          

 

        สิ่งที่เด็กหนุ่มเห็นในตอนนี้ก็คือ…..ตัวอะไรซักอย่างที่ยืนจังก้า ประเมินคร่าวๆ น่าจะสูงประมาณ 4 เมตร ร่างกายอุดมไปด้วยมัดกล้ามและเส้นเลือด ใบหน้าคล้ายคน แต่จมูกกลับย่นอย่างประหลาด ปากแบะหนา ดวงตาลึกลงไปในเบ้า อันมีประกายทมิฬซุกซ่อนอยู่ภายใน เมื่อประกอบกับขนสีดำที่รกรุงรังทั้งตัว ยิ่งทำให้มันดูละม้ายคล้ายบางสิ่งที่เคยเห็นบนโลกมนุษย์

 

“ เหวอ..... นั่นมันกอริลลานี่นา.... ” มาวินรีบถอยหลัง เขารู้สึกหวาดกลัว 

 

“ นั่นมันคือ…คองโกล่าเฟ้ย เจ้างั่ง เรียกให้มันถูกสิฟะ ” โจจี้ยกดาบขึ้นสูงด้วยท่าเตรียมประจัญบาน ปากก็ตวาดด่าเต็มสตรีม 

           

 

       แม้มาวินจะโดนโจจี้ตวาดด่าเสียงดัง แต่คราวนี้เด็กหนุ่มกลับไม่โต้ตอบ เพราะมัวแต่หวาดกลัวสัตว์ประหลาด           

        

 

        เหมยลี่สังเกตเห็นอาการสั่นของมาวิน เธอนิ่งคิดอยู่อึดใจ จากนั้นก็ศอกเข้าไปที่สีข้างของเด็กหนุ่ม พร้อมกล่าวเสียงเข้ม 

 

“ เจ้าลิงหัวเขียว ครั้งนี้นายจะมัวแต่กลัวเหมือนตอนสู้กับงูยักษ์โบราณไม่ได้ เพราะลำพังแค่พวกชั้น ไม่อาจล้มคองโกล่าได้อย่างแน่นอน ” 

           

 

         มาวินสะดุ้งนิดหนึ่ง เขาเริ่มรู้สึกตัว แต่กายยังคงสั่นไม่หยุด ปากก็ตอบตะกุกตะกัก 

 

“ อะ..... เอ่อ..... กะ......ก็อยากจะหยุดหรอกนะ ตะ.....แต่ว่ามะ.....ไม่ว่าจะทำยังไง ขะ.....ขาก็ยังสั่น ” 

          

 

        แววตาของเหมยลี่ดูอ่อนโยนลงชั่วขณะ อาจเป็นเพราะเธอนึกสงสาร แต่มันปรากฏเพียงพริบตา วินาทีต่อมา ก็แปรเปลี่ยนวาวโรจน์ เด็กสาวกระชากคอเสื้อของมาวินเข้ามา พร้อมตะคอกใส่อย่างดุดัน 

 

“ เลิกกลัวได้แล้ว นายไม่อยากกลับไปหาจันรึไง ” 

           

 

       ทันทีที่มาวินได้ยินคำว่า “จัน” เด็กหนุ่มหัวเขียวก็รู้สึกถึงพลังบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน มันปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงจนสามารถปัดเป่าความหวาดกลัวในจิตใจออกจนหมด พลังนั้นคือ.....จิตใจที่ไม่ยอมแพ้ 

 

“ ใช่แล้ว เราต้องกลับไป กลับไปหาทุกคน กลับไปหาจัน กลับไปให้ได้ ” มาวินท่องคำนี้ไว้ในใจ ดวงตาเล็กเรียวเปล่งประกายเจิดจรัสออกมา ใบหน้าขมวดนิ่วและจริงจังจนกลายเป็นคนละคน

           

 

       หลังเห็นความเปลี่ยนแปลง โจจี้ก็ยิ้มนิดๆ เขายอมรับว่า.....ถ้าแผนล่าคองโกล่าขาดมาวินไปซักคน คงล้มเหลวอย่างแน่นอน เมื่อเป็นเช่นนี้ หนุ่มผมทองจึงเสียบดาบคาตานะเข้าฝัก พร้อมตั้งสมาธิ เพื่อเตรียมใช้ท่าไม้ตายสูงสุด

            

 

       พอเหมยลี่เห็นว่าทุกอย่างเริ่มกลับมาเข้าที่เข้าทาง เธอจึงกล่าวเบาๆ เพื่อบอกแผนการกับมาวิน 

 

“ หน้าที่ของนายคือการใช้ความเร็ว ก่อกวนไม่ให้คองโกล่าเข้าถึงตัวโจจี้ พอหมอนั่นรวบรวมพลังจนเต็ม ก็รีบถอยฉากออกมา เพราะท่าดาบผ่าหินผานั้นรุนแรงมาก เข้าใจมั้ย เจ้าลิงหัวเขียว ” 

 

“ อื้อ....เข้าใจแล้ว วางใจได้เลย ” มาวินตอบกลับอย่างเด็ดเดี่ยว สีหน้าดูจริงจังจนน่ากลัว 

           

 

       ระหว่างที่ทั้งสามกำลังปรึกษากัน คองโกล่าก็ยืนคุมเชิงอยู่ห่างๆ ดวงตาฉายแววดุร้ายอย่างชัดเจน วินาทีต่อมา มันก็ย่างสามขุมเข้าหากลุ่มวัยรุ่น พร้อมร้องคำรามเสียงดัง 

 

“ แฮ่......... ” 

           

 

      เหมยลี่ไม่รอให้คองโกล่าเป็นฝ่ายบุก เพราะถ้าเข้าถึงตัวโจจี้ซึ่งเป็นผู้เดียวที่สังหารมันได้ ทีมนักล่าย่อมถึงกาลอวสานอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นเด็กสาวจึงชิงเปิดก่อน 

 

“ ลุยได้ เจ้าลิงหัวเขียว ” 

            

 

        สิ้นเสียงสัญญาณ มาวินก็พุ่งเข้าหาคองโกล่าอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วพริบตา เขาก็มาถึงระยะสามก้าวก่อนถึงตัว

 

“ แฮ่..... ” คองโกล่าคำรามดัง พร้อมเหวี่ยงหมัดขวาเข้าไปที่ใบหน้าของมาวิน เพื่อหวังให้ตายในทีเดียว แต่ก่อนกระทบถูก เด็กหนุ่มก็ฉากหลบไปทางขวาสุดกำลัง ทำให้กำปั้นนั้นจั่วลม

 

“ เป็นไงเล่า งงอ่ะดิ ชั้นเร็วจนตามไม่ทันเลยล่ะซิ ฮ่าๆ ” มาวินคึกคะนอง แต่พอเด็กหนุ่มพูดจบ เขาก็รู้สึกถึงแรงลมที่ด้านหลัง

 

“ เฮ้ย นี่มันอะไรกันฟะ ” มาวินเสียขวัญ เพราะทันทีที่เหลียวหลัง เขาก็เห็น…….คองโกล่า สัตว์ร้ายร่างยักษ์ 

            

 

        คองโกล่าแสยะยิ้มออกมาด้วยความพอใจ (มั้งนะ) พร้อมยกมือขวาขึ้นสูง หวังทุบหัวศัตรูให้จมธรณีในทีเดียว ในระยะประชิดแบบนี้ มาวินไม่มีทางหลบทันอย่างแน่นอน 

 

“ ซวยแล้ว ทำไงดี ” มาวินหน้าตื่น เขารีบยกการ์ดขึ้นสูง เพื่อป้องกันศีรษะและใบหน้า

 

“ เปรี้ยง........ ”  

           

 

       เสียงปะทะดังกึกก้องและยาวนาน มาวินหลับตานิ่ง พร้อมยกการ์ดค้างเอาไว้ เพื่อเตรียมรับแรงปะทะ แต่เมื่อเวลาผ่านไปอึดใจ เขาก็นึกสงสัยว่า.....ทำไมยังไม่รู้สึกเจ็บปวด เพราะเท่าที่ฟังจากเสียง คาดว่าน่าจะทำให้อวัยวะบางส่วนหลุดออกจากร่างกาย 

 

“ เอ.....หรือว่าเราจะตายไปแล้วนะ ” 

           

 

       มาวินนึกสงสัยในข้อนี้ เขาจึงค่อยๆลดการ์ดลงและมองดูเหตุการณ์ ทำให้พบว่ามีใครบางคนหยัดยืนอยู่เบื้องหน้า คนๆนั้นก็คือ…..เหมยลี่ 

 

“ ยัยโย่ง เธอ ” มาวินร้องเสียงหลง ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่า......ในชั่วเวลาเป็นตาย เหมยลี่ได้พุ่งเข้ามาซัดคองโกล่าสุดแรงจนทำให้มันกระเด็นไปหลายก้าว 

 

“ สงสัยจะให้นายรับหน้าที่ก่อกวนคองโกล่าคนเดียวไม่ได้ซะแล้ว เจ้ามอนสเตอร์ตัวนี้ มันเร็วกว่าที่คิด เราคงต้องสู้ร่วมกัน คอยตามชั้นให้ดีๆ ” เหมยลี่กล่าวเรียบๆ ดวงตาจับจ้องไปที่คองโกล่าที่ยืนสะบัดหัวไปมาด้วยอาการมึนงง

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดารค์ไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter