The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

เครดิตภาพจาก  https://wall.alphacoders.com

 

      หลังจากเหมยลี่พูดจบ เด็กหนุ่มหัวเขียวก็ขมวดคิ้วนิ่วหน้าเป็นเชิงไม่พอใจ แต่ไม่กล้ามีปากเสียง เพราะเข็ดขยาดเพลงเท้าที่หนักหน่วง ส่วนโจจี้ได้แต่ส่ายหัวไปมาด้วยความเบื่อหน่อย จากนั้นหนุ่มผมทองก็ขยับกายไปยังพื้นที่ว่าง ซึ่งอยู่ห่างจากแคมป์ประมาณ 10 เมตร 

 

“ เอ๊ะ หมอนั่นจะทำอะไร ” มาวินหรี่ตามองด้วยความสงสัย 

          

 

       โจจี้เดินมาถึงพื้นที่ว่าง เขาก็เหลือบมองไปรอบๆ เพื่อพิจารณาบางอย่างอยู่อึดใจ จากนั้นก็เอาเสาเหล็กที่ยาวประมาณฝ่ามือปักลงไปบนพื้นดิน

 

“ เอ๋.....มันทำอะไร หรือโลกนี้จะมีพิธีการปักเหล็กกันฝน ดูคล้ายการปักตะไคร้ที่บ้านเราเลย ” มาวินมองโจจี้ ท่าทางเหม่อลอย ในใจนึกเพ้อละเมอ

           

 

       พอโจจี้ปักเสาเหล็กอันแรกเสร็จ ก็เดินไปอีกมุม เพื่อทำการปักเสาเหล็กต้นที่สอง จากนั้นก็ไปฝั่งตรงกันข้าม เพื่อปักต้นที่สามและต้นที่สี่ตามลำดับ ถ้าสังเกตให้ดี จะพบว่าเขาได้ปักเสาเหล็กในระยะห่างที่ใกล้เคียงกัน เพื่อสร้างอาณาเขตเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่มีพื้นที่ประมาณ 30 ตารางเมตร 

 

“ เอ…..ดูท่าทางจะไม่ใช่พิธีปักตะไคร้แล้วล่ะมั้ง หรือจะเป็นมอญซ่อนผ้า เดี๋ยวก่อน โลกนี้จะมีการละเล่นแบบนั้นได้ยังไง ” มาวินมองตาม พร้อมเดาส่งเรื่อยเปื่อย

            

 

       โจจี้ไม่ได้อธิบายอะไร เขาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาปรับแต่งบางอย่างที่โคนเสาเหล็ก จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองมาวินแวบหนึ่ง แล้วหลิ่วตาให้ 

 

“ เดี๋ยวนายคอยดูอานุภาพของเสาคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าให้ดี ” 

            

 

        หลังพูดจบ หนุ่มผมทองก็กดปุ่มเล็กๆที่กลางลำต้น ทันใดนั้นเอง ได้บังเกิดออร่าสีฟ้าอ่อนแผ่กระจายออกมาจากเสาเหล็กทั้ง 4  มันลอยสูงขึ้นมาบรรจบตรงกลางอาณาเขต อันดูคล้ายโดมขนาดใหญ่

 

“ โว้…นะ….นี่มัน……มีคลื่นน้ำทะเลกระจายออกมาจากเสาเหล็กประหลาด ถะ…แถมมันยังลอยขึ้นไปอยู่กลางอากาศอีก พวกเราหลบเร็ว มันกำลังล้อมแคมป์ไฟแล้ว ” มาวินแหกปากตะโกน พร้อมเตรียมเผ่นหนี ทว่าเหมยลี่ก็รู้แกว จึงรีบรุดเข้ามาล็อกคอ

 

“ ปล่อย……ปล่อยชั้น น้ำทะเลกำลังจะท่วมลงมาแล้ว เดี๋ยวพวกเราก็ตายกันพอดี ” มาวินโวยวายเสียงดัง พร้อมเหลือกตามองออร่าจางๆที่คล้ายเกลียวคลื่นของน้ำทะเล

 

“ หุบปากแล้วดูให้ดี มันใช่น้ำทะเลซะที่ไหนเล่า ไอ้ลิงปัญญาอ่อน ” เหมยลี่ออกแรงล็อกคอให้แน่นยิ่งขึ้น พร้อมตะคอกใส่หูจนสุดเสียง 

          

 

       มาวินรู้สึกสับสน ในเวลานี้ เขาไม่รู้ว่าควรจะกลัวเหมยลี่หรือกลัวออร่าประหลาด ถึงยังไง เด็กหนุ่มก็หนีไปไหนไม่พ้น เพราะถูกล็อคคอด้วยวงแขนที่แข็งแกร่ง จึงได้แต่หลับตาและนึกภาวนาอยู่ในใจ

 

“ ไม่นะ ชั้นไม่อยากจมน้ำตาย ” 

           

 

       มาวินหลับตาและเตรียมรับความทรมาน แต่จนแล้วจนรอด เด็กหนุ่มก็ยังไม่พบกับความรู้สึกดังกล่าว จึงนึกสงสัยและหรี่ตามอง

 

“ เอ๋…..ทำไมถึงไม่รู้สึกอึดอัด เราน่าจะจมน้ำอยู่ ” 

          

 

        ทันทีที่มาวินหรี่ตามอง สิ่งแรกที่ได้เห็นก็คือ…….แคมป์ไฟ มันดูปกติจนทำให้เด็กหนุ่มอุทานดัง 

 

“ เฮ้ย…..เมื่อกี้มันเหมือนว่า……คลื่นน้ำทะเลกำลังร่วงหล่นลงมาแบบสโลโมชั่นนี่นา ทำไมบริเวณแคมป์ไฟยังดูปกติ ” 

           

 

       ทั้งโจจี้และเหมยลี่ไม่ได้กล่าวคำใด พวกเขาเพียงอมยิ้มเล็กน้อย เด็กหนุ่มหัวเขียวจึงเป็นฝ่ายเหลียวมองไปรอบตัว เพื่อหาคำตอบซะเอง สิ่งที่ได้เห็น แทบทำให้ลืมหายใจ นั่นก็คือ……..ปรากฏกำแพงออร่าสีเกลียวคลื่นที่ล้อมรอบแคมป์ไฟทุกทิศทาง 

 

“ เฮ้ย เกลียวคลื่นกลายเป็นกำแพงล้อมเราไว้ทุกด้าน มันคลุมยาวไปจนถึงด้านบนจนดูคล้ายโดม นี่มันเกิดอะไรขึ้น ชั้นฝันอยู่รึเปล่า ” มาวินโวยดัง พร้อมทึ้งหัวตัวเอง ท่าทางคล้ายคนสติแตก 

 

“ ฮะๆ นายไม่ได้ฝัน ทุกสิ่งคือเรื่องจริง ออร่าดังกล่าวคือคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ทำหน้าที่คุ้มครองพวกเราจากทุกสิ่งที่พยายามล่วงล้ำเข้ามา ” โจจี้หัวเราะดัง พร้อมอธิบายยืดยาว โดยมีเหมยลี่ยืนมองอยู่ด้านหลัง 

 

“ คุ้มครองพวกเรา ” มาวินทวนคำ สีหน้างุนงง เขามองโจจี้และเหมยลี่สลับไปมา

 

“ ใช่แล้ว แต่นี้ต่อไปจะไม่มีสสารใดผ่านม่านคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้านี้เข้ามา ” โจจี้ยักคิ้วให้

 

“ จริงอะ ” มาวินถามซ้ำ เพื่อตอกย้ำให้แน่ใจ 

 

“ ถ้าไม่เชื่อ นายก็ลองแตะมันดูสิ ” คราวนี้เป็นฝ่ายเหมยลี่ที่เอ่ยปากบ้าง 

 

“ อืม…… ” 

       

 

       ด้วยความที่มาวินเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ เขาจึงก้าวเข้าหากำแพงแม่เหล็กไฟฟ้า ท่าทางหวาดระแวงเล็กน้อย

          

 

       เมื่อเข้าไปใกล้ เด็กหนุ่มก็พบว่ากำแพงออร่านั้นดูคล้ายเกลียวคลื่นของน้ำทะเลอย่างไม่มีผิดเพี้ยน จนทำให้คนบ๊องๆอย่างเขาอดคิดไม่ได้ว่า….เจ้ากำแพงอันนี้จะเค็มมั้ยนะ 

           

 

       มาวินหยุดยืนอยู่หน้ากำแพงคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า พอพิจารณาอยู่อึดใจ เขาก็ได้ยินเสียงโจจี้ตะโกนหยอกเย้า 

 

“ เอ้า นายลองยื่นมือไปแตะมันดูสิ  ฮ่าๆ ” 

 

“ เฮื้อก…… ” มาวินกลืนน้ำลายลงคอหลายเฮือกใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆยื่นมือขวาไปแตะกำแพงออร่า จังหวะที่สัมผัสถูก ก็ปรากฏไฟฟ้าแล่บแปล๊บออกมา พร้อมแรงดีดที่รุนแรง

 

“ โอ๊ย อะ…..จึ้ย ” มาวินรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว 

 

“ ไง เห็นมั้ยเล่า ที่นี้เชื่อรึยัง เมื่อกำแพงคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ากางออก มันจะขวางกั้นไม่ให้สสารใดๆผ่านมาได้ ” โจจี้กล่าวเบาๆ สีหน้าพอใจที่ได้เห็นมาวินเรียนรู้ด้วยตัวเอง 

 

“ เหอๆ…… ถึงตอนนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะ นี่ชั้นหลุดมาอยู่ที่ไหนเนี่ย มีแต่เรื่องมหัศจรรย์พันลึกทั้งนั้น ” มาวินบ่นพึมพำ

 

“ เฮ้ เดี๋ยวนะ ที่พูดว่า……หลุดมาอยู่ที่ไหน ฟังดูแปลกๆ มันเหมือนกับว่านายไม่ได้อยู่ในโลกนี้มาตั้งแต่แรก ” ความขี้สงสัยของโจจี้เริ่มกลับมาทำงาน คราวนี้ชายหนุ่มถามได้ถูกจุด เพราะยิงตรงไปที่ความลับของมาวินเข้าอย่างจัง

 

“ เอ่อ……อ่า…..อืม…… ” มาวินเริ่มติดอ่างอีกครั้ง เพราะเขาไม่รู้จะบ่ายเบี่ยงยังไง แน่นอนว่าเหมยลี่ที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ก็ตั้งใจฟังอย่างเต็มที่ แม้ภายนอก เธอจะดูเฉยเมยอยู่ก็ตาม

           

 

        ขณะที่มาวินกำลังจนแต้ม เด็กหนุ่มก็รู้สึกแปลกๆ เขาจึงเริ่มไถ่ถาม 

 

“ เอ๋.....ชั้นรู้สึกว่าอากาศกลับมาเป็นปกติ ไม่หนาวเหมือนตอนแรก ” 

 

“ อ้อ….. ชั้นลืมบอกนาย นอกจากกำแพงคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะกั้นอาณาเขตให้ปลอดภัยจากอะไรที่ย่องเข้ามา มันยังปรับอุณหภูมิที่อยู่ภายในให้พอดีกับร่างกายมนุษย์ พวกเราจึงหายหนาว เยี่ยมมั้ยล่ะ ” บางครั้ง การเลี่ยงบาลีได้ผล เพราะโจจี้เริ่มหันไปอธิบายสรรพคุณของวิเศษที่ตนเองภาคภูมิอีกครั้ง 

 

“ โห….. สุดยอดไปเลย นอกจากนี้ มันยังทำอะไรได้อีก นายช่วยอธิบายหน่อย ” มาวินแอบโล่งอก เขาดีใจที่สามารถเลี่ยงคำถามที่ไม่อยากตอบได้สำเร็จ

 

“ ฮะๆ มันยังทำโน่น นี่ นั่น โน้น…….. ” โจจี้อธิบายสรรพคุณไปเรื่อยตามแนวทางของคนชอบอวด แน่นอนว่ามาวินแทบไม่ได้รับฟังในสิ่งที่หนุ่มผมทองพูดเลย 

          

 

       แม้โจจี้จะหลงกลอย่างง่ายดายด้วยความขี้อวดของตนเอง (ซึ่งก็น่าอวด เพราะของมันเจ๋งจริงๆ) ทว่าเด็กสาวร่างสูงกลับไม่หลงประเด็น แต่ด้วยคุณลักษณะเฉพาะตัว เธอจึงกระทำเพียงแค่ยืนกอดอก แล้วจ้องมาที่มาวิน ดวงตาฉายแววเคลือบแคลงอย่างชัดเจน ซึ่งพอเด็กหนุ่มหัวเขียวเงยหน้าขึ้นสบตา เขาก็ผวาเฮือกใหญ่ด้วยความหวาดกลัว 

 

“ เอ๊ะ หรือยัยโย่งจะล่วงรู้ความจริงว่า…..เราไม่ได้มาจากบ้านนอกอย่างที่พวกนั้นเข้าใจ ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดารค์ไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter