The Phoenix of Andromeda

แล้วโรมิยาสที่ยืนห่างจากโคแวนไม่มากนักก็ได้เห็นสัญญาณนิ้วมือข้างซ้ายของโคแวนที่แม้จะยังปล่อยสบายๆ อยู่ข้างลำตัว แต่มันก็มีลักษณะของการสื่อความหมายลับมาถึงเขาอย่างชัดเจน

'ท่านไปช่วย (พระโอรสและองค์จักรพรรดิ์) ข้าจะอยู่ที่นี่'

นั่นคือความหมายของสัญลักษณ์หรือรหัสจากมือข้างซ้ายของโคแวนที่ได้เคยตกลงกันไว้มาก่อนหน้านี้

ดวงตาทั้งคู่ของโรมิยาสเบิกโพลงขึ้นมา เขาเข้าใจในความหมายของรหัสนั้นดี แต่การที่จะปล่อยให้โคแวนต้องเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจหลายคนในที่นี้ จะเป็นการถูกต้องแล้วล่ะหรือ? เพราะถ้าหากมีเขาร่วมสู้ไปพร้อมๆ กับโคแวน แม้ว่าจะไม่ได้ชัย แต่ก็คงไม่ถึงกับตกเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำให้กับพวกศัตรูจนเกินไป อย่างนี้ก็จะไม่เป็นการดีกว่าหรอกรึ?

ความลังเลของโรมิยาส ทำให้โคแวนเปลี่ยนการเคลื่อนไหวของนิ้วด้านซ้ายหรือที่แท้ก็คือ การสื่อรหัสอีกแบบหนึ่งให้โรมิยาสได้เห็น

'รีบไป ข้ารับมือได้ ยังมีคนอื่นอยู่กับข้า'

รหัสที่แสดงให้โรมิยาสได้สังเกตุเห็นโดยเฉพาะในครั้งนี้ เป็นการตอกย้ำถึงความเด็ดเดี่ยวไม่เปลี่ยนใจของโคแวน และทำให้โรมิยาสจำต้องตัดสินใจแล้ว แม้เขาจะรู้อยู่เต็มอกว่า รหัสที่บอกว่ายังมีคนอื่นอยู่ด้วยนั้นจะหมายถึงองครักษ์ทั้งสาม แต่กับความสามารถในเชิงยุทธของคนทั้งสามนั้น ก็ถือว่ายังห่างไกลกับเชิงยุทธของพวกศัตรูในที่นี้ทั้งหมด

แล้วโรมิยาสก็จำต้องยอมรับการตัดสินใจของโคแวน เขาค่อยๆ ขยับนิ้วมือข้างขวาที่วางแนบลำตัวของเขาเป็นความหมายว่า

'ตกลง ข้าไป ดูแลตัวเองให้ดีด้วย'

เมื่อโคแวนเห็นดังนั้นแล้ว เขาก็ยกตรีสูรอสุนีบาตรขึ้นมา แล้วก็พุ่งร่างเข้าหาไอรอส อินทรีอสูรหิมะทันที!

แต่ขณะที่โรมิยาสสกิดเท้าลงกับพื้นเพื่อดีดตัวเองให้ถอยออกไปอย่างเร็ว โดยมีทั้งสามองครักษ์ถลาเข้ามาอยู่ในตำแหน่งของเขาแทน เมทานอสก็กลับถลันเข้ามาปิดทางของเขาทันที

"ท่านคงคิดว่าพวกข้าจะไม่ทันสังเกตุเห็นรหัสที่ท่านส่งถึงกันเมื่อกี้สินะ คนอื่นอาจไม่เห็น แต่ข้าเห็น และข้ารู้ความหมายของมัน..."

คำพูดของเมทานอส ทำเอาโรมิยาสตกตะลึงพรึงเพริด

'มันรู้ได้ยังกัน... รหัสของแอนโดร่าเรา มันรู้ได้ยังไงกัน...?! '

ในเสี้ยววินาทีของคำถามที่เกิดขึ้นในใจของโรมิยาส เขาก็ลงมือจู่โจมเมทานอสด้วยกรงเล็บจากทั้งสองฝ่ามือของเขาราวสายฟ้าแล่บ!

และขณะนั้นโคแวนกับไอรอสก็ได้เข้าปะทะกันแล้วเช่นกัน

สามองครักษ์ที่ได้เข้าไปอยู่ในตำแหน่งที่โรมิยาสยืนรักษาตำแหน่งอยู่เมื่อครู่ ต่างหันหน้าหันหลังและมองหน้ากัน และในที่สุดก็ตัดสินใจจะเข้าไปเสริมกำลังให้โรมิยาสที่กำลังเข้าปะทะกับเมทานอสอย่างดุเดือด

แต่พริบตานั้น หมาป่ายมราชและราชสีห์โลกันต์ก็ลอยละลิ่วลงมาประกบหน้าประกบหลังองครักษ์ทั้งสามทันที

"ลูกหมูอู๊ดๆ สามตัว มันต้องเจอกับหมาป่าอย่างข้านี่ เหออเหอเหอ"

หมาป่ายมราชกล่าวขึ้นพร้อมกับชูแส้อสูรหมาป่าขึ้นมาข้างหน้า ส่วนดาบราชสีห์ภูผา บัดนี้ก็กลับมาอยู่ในมือของราชสีห์โลกันต์แล้ว

การต่อสู้อันดุเดือดของทั้งสามจุดนี้ ถึงกับทำให้ตำหนักแห่งนี้ยิ่งสั่นสะเทือนขนาดหนักจนเศษอิฐเศษปูนฟุ้งกระจายไปรอบด้าน

และขณะนั้นเหล่ากำลังทหารของแอนโดร่าก็โผล่เข้ามาจากทางลับจุดหนึ่ง แต่ก็ถูกสกัดจากพวกเหล่านักรบพิเศษของเมทานอสจนไม่อาจรุกคืบไปทางไหนได้ แถมยังต้องสังเวยร่างให้กับนักรบพิเศษเหล่านั้นกันหลายคน จนโลหิตเริ่มแดงฉานไปกับพื้นตำหนักราวกับน้ำพุแตก

การรับมือกับไอรอสปรมาจารย์แห่งยุทธผู้มีฉายาว่าอินทรีอสูรหิมะ ถือว่าเป็นเรื่องที่ตึงมือโคแวนอยู่ไม่น้อย ตราบอดีตจนปัจจุบันเขาไม่เคยเจอคู่มือที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน และการต่อสู้ครั้งนี้ิ เขาก็พยายามที่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นในที่นี้ แต่สุดท้ายก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ และนั่นก็ใช่ว่าเขาจะกลัวเกรงกับพลังอำนาจอันเกินคาดเดาของไอรอส แต่พลังอันเกินคาดเดาที่อาจจะปะทุออกมาจากไอรอสอย่างรุนแรงนั้น มันก็อาจจะสามารถทำให้ตำหนักอันเก่าแก่แห่งนี้ต้องพังพินาศย่อยยับในวันนี้เลยก็เป็นได้ นี่คือสิ่งเขาไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นอีกอย่างหนึ่งนอกจากความห่วงใยในความปลอดภัยขององค์พระจักรพรรดิ์และพระโอรส

ไอรอสไม่ได้ใช้อาวุธใดๆ ในการรับมือกับตรีสูรอสุนีบาตรของโคแวน มันเพียงแต่ใช้ฝ่ามือทั้งคู่ที่เปลี่ยเป็นสีขาวราวกับก้อนน้ำแข็งของขั้วโลก เข้าปะทะหักหาญกับตรีสูญของโคแวนเพียงเท่านั้น

แต่ถึงกระนั้น ตรีสูญอสุนีบาตรของโคแวนก็ไม่อาจจะได้เปรียบฝ่ามือทั้งสองข้างของไอรอสได้เลยแม้แต่น้อย

ความรู้สึกของโคแวนได้บอกกับตัวของเขาเองว่า ตรีสูญของเขาราวกับจะปะทะเข้ากับวัตถุอาวุธคู่หนึ่งที่ทำจากโลหะที่แข็งแกร่งที่สุดในปัฐพีเฉกเช่นเดียวกับตรีสูญอสุนีบาตรของเขาเอง และถ้าวัดกันด้วยพลังปราณในร่างกายของเขากับไอรอส ก็ดูเหมือนว่าเขาจะเสียเปรียบเห็นๆ และถ้าไม่มีตรีสูญนี้ต้านรับไว้ ร่างกายของเขาก็อาจจะถูกฝ่ามือสีขาวที่กางออกดุจกรงเล็บของนกอินทรีเข้าฉีกทึ้งแล้วก็ได้

มาที่การต่อสู้ระหว่างโรมิยาสและเมทานอส

แม้ว่าโรมิยาสจะไม่ใช้อาวุธในการต่อสู้เช่นเดียวกับไอรอส แต่มือทั้งคู่ของโรมิยาสก็เป็นเนื้อหนังอย่างมนุษย์ที่มีเลือดเนื้อทั่วไป ไม่ใช่เป็นมือประหลาดอย่างไอรอส แต่ทว่ามือทั้งคู่ของโรมิยาสกลับคลื่นไหวได้รวดเร็วราวกับจักรผัน เพราะแม้แต่อาวุธของเมทานอสที่เป็นดาบโค้งราวดาบซามูไรก็ยังไม่อาจจะมีความได้เปรียบกับการเอาชัยโรมิยาสได้ในขณะนี้

และที่การต่อสู้ระหว่างสามองครักษ์และสองนักรบอัศวินแห่งโบโรเธียอย่างหมาป่ายมราชและราชสีห์โลกันต์นั้น แม้ว่าจะเป็นสามต่อสอง แต่สามองครักษ์ก็ดูเหมือนจะเสียเปรียบอย่างชัดเจน ซึ่งก็เป็นเพราะพลังยุทธของทั้งสามองครักษ์นั้นยังไม่อาจจะเทียบชั้นกับสองนักรบอัศวินแห่งโบโรเธียได้ อีกทั้งอาวุธอย่างแส้อสูรหมาป่าและดาบราชสีห์ภูผานั้นก็มีความได้เปรียบดาบอัศวินประจำตัวของทั้งสามองครักษ์อย่างไม่อาจเทียบได้

คนที่ดูจะอ่อนล้าและดูจะเหน็ดเหนื่อยในการต่อสู้ครั้งนี้ที่สุดก็คือองครักษ์หน้ากลม อาจจะเป็นเพราะรูปร่างที่ไม่สมบุกสมบันเท่ากับองครักษ์หน้าเหลี่ยมและองครักษ์หน้ายาว ประกอบกับอายุที่เริ่มมากขึ้น ทำให้เขาดูจะเหน็ดเหนื่อยมากที่สุดในตอนนี้

และขณะที่เขากำลังต่อสู้พร้อมๆ กับความสงสัยอยู่ในใจว่า ทำไมหมาป่ายมราชถึงได้ใช้แส้แทนที่จะใช้ดาบเปลวอัคคีเหมือนก่อนหน้านี้ เขาก็ให้บังเอิญเสียหลักเพราะดาบของเขาโดนแรงปะทะจากดาบราชสีห์ภูผาของราชสีห์โลกันต์เข้าเต็มเเรง จนเขาถึงกับกระเด็นออกจากวงไปทรุดอยู่ข้างหลังทันที

องครักษ์หน้าเหลี่ยมถึงกับมีสีหน้าที่ตื่นตะลึง เขารีบถอยไปประคองร่างขององครักษ์หน้ากลมทันที

"ท่านไรออส...! ท่านเป็นอย่างไรบ้างนี่...?! " องครักษ์หน้าเหลี่ยมถามออกมาเร็วปรื๋อ

องครักษ์หน้ากลมส่ายหน้า "ไม่เป็นไร แค่เสียหลักไปหน่อยน่ะ..."

และขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้น องครักษ์หน้าเหลี่ยมที่กำลังประคองร่างของเขาอยู่ก็มีสีหน้าที่ชงักค้าง จากนั้นก็กระอักโลหิตสดๆ ออกมาจนเลอะเต็มหน้าของเขา

"ท่านบาดอฟ! อะไรกันนี่...?! " องครักษ์หน้ากลมตกใจจนเสียขวัญ ขณะที่เขาก็ได้เห็นดาบเล่มหนึ่งแทงทะลุออกมาจากกลางลำตัวขององครักษ์หน้าเหลี่ยม!

และเมื่อมองให้ชัดอีกครั้ง องครักษ์หน้ากลมก็เห็นว่า ดาบเล่มนี้หาใช่ดาบราชสีห์ภูผา

แต่มันคือ 'ดาบสีแดงสด' ที่เป็นดาบประจำตัวของ 'คาเมเลียส'?!

(โปรดติดตามในบทต่อไป เร็วๆ นี้นะครับ)