The Phoenix of Andromeda

เมื่อร่างของเมธานอสได้ถลาลงมาอยู่ตรงวงต่อสู้ของอินทรณินทร์กับคาเมเลียส อินทรณินทร์ที่กำลังอยู่ในอาการที่ไม่ได้สมบูรณ์เหมือนเช่นเดิมก็ดูเหมือนจะไม่ได้คาดคิดว่าเมธานอสจะสอดเข้ามาในจังหวะนี้ และนั่นทำให้เขาต้องแบ่งสมาธิเพื่อมาต้านรับดาบโค้งของเมธานอสที่ได้ตวัดวาดเข้ามาอย่างแทบไม่ทันตั้งตัว

'แย่ล่ะสิทีนี้...! ' โรมิยาสอุทานอยู่ในใจขณะที่กำลังพุ่งร่างของตัวเองตามติดเข้าไปเพื่อหวังจะช่วยอินทรณินทร์ให้ทันเวลา

แต่ความรวดเร็วและความแปรเปลี่ยนของสถานการณ์อันพลิกผันผิดคาดนั้น ทำให้โรมิยาสก็ไม่อาจจะสอดมือเข้าไปช่วยเหลืออินทรณินทร์ได้ทันการณ์ เพราะขณะที่เขาพุ่งฝ่ามือเข้าไปเพื่อจะตะปปใบหน้าของเมธานอสให้ได้นั้น(ซึ่งก็ไม่สำเร็จ) อินทรณินทร์ก็กลับกระอักเลือดสดๆ ออกมาจนพุ่งกระจายไปแล้ว!

และนั่นก็หาได้เป็นเลือดที่เกิดจากโรคปัจจุบันของอินทรณินทร์ที่ได้ปะทุกำเริบขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งไม่ แต่มันกลับเป็นเลือดที่กระอักออกมาเพราะโดนดาบของคาเมเลียสตวัดพุ่งเสียบร่างของเขาจากสีข้างด้านหนึ่งทะลุมายังสีข้างอีกด้านหนึ่ง และก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ปอดทั้งสองข้างของเขานั้น บัดนี้ก็ย่อมถูกเสียบทะลุไปด้วยอย่างแน่นอน!

"พ่ออออออ!! " เสียงตะโกนเรียกอันเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกอย่างสุดขีดดังมาจากบุตรีของอินทรณินทร์ ในขณะที่เธอเองนั้นเพิ่งจะลุกขึ้นมาได้อย่างซวนเซ แต่ก็กลับต้องมาพบกับภาพอันสุดโหดร้ายสำหรับตัวเธอเอง

"เม... เมราณินทร์...." เสียงเรียกชื่อที่น่าจะเป็นครั้งสุดท้ายของอินทรณินทร์เปล่งออกมาจากปากของเขาอย่างยากลำบาก แต่ทว่าดวงตาทั้งคู่ของเขาในยามนี้นั้นกลับช้อนขึ้นมองใบหน้าของคาเมเลียสอย่างชิงชังอาฆาต ขณะที่ร่างของเขาก็ค่อยๆ ทรุดลงไปกับพื้นจนกระทั่งร่างนั้นไหลหลุดจากปลายดาบของนางไปในที่สุด

เมราณินทร์รีบถลาเข้ามาที่ร่างของบิดาตนเองโดยไม่ได้ใส่ใจกับคันธนูของตัวเองอีกต่อไป ขณะที่คาเมเลียสกลับได้เห็นโอกาสที่จะสามารถสังหารผู้ที่เป็นบุตรตรีของจ้าวธนูได้อีกคน

แต่ขณะที่คาเมเลียสกำลังจะตวัดดาบลงไปยังร่างของเมราณินทร์ที่กำลังประคองร่างของบิดาเธอเองให้เข้ามาอยู่ในอ้อมอกนั้น อยู่ๆ คาเมเลียสก็รู้สึกชาวูบไปทั้งตลอดลำแขน และเมื่อหันไปมองแขนขวาที่ใช้จับดาบของตัวเอง เธอก็พบว่าแขนขวานับตั้งแต่ต้นแขนของเธอนั้น บัดนี้มันกลับถูกตัดหายไปอย่างที่ไม่ทันจะรู้สึกตัว ก่อนที่เลือดเข้มๆ จากต้นแขนของเธอนั้นจะฉีดกระฉูดออกมาราวกับน้ำพุ และตามมาด้วยความรู้สึกอันเจ็บปวดเหลือคณา ก่อนที่เธอจะทรุดร่างคุกเข่าลงไปอย่างแทบจะสิ้นสติณ.ที่ตรงนั้น!

เมธานอสที่กำลังติดพันการต่อสู้กับโรมิยาส ถึงกับหน้าแปรเปลี่ยนไปจากภายใต้หน้ากากโลหะที่ไม่มีใครจะมองเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขาได้ และเขาเองที่แม้ว่าจะติดพันกับการต้านรับต่อการรุกไล่ของโรมิยาสอย่างที่แทบไม่ทันจะหายใจหายคอ แต่เมื่อกี้นี้เขาก็ยังอุตส่าห์มองเห็นประกายอันยาวเหยียดของอาวุธขนาดยาวที่ได้พุ่งทะลวงอากาศมาอย่างเร็วแรงโดยมีทิศทางอยู่ที่คาเมเลียส ก่อนที่เขาจะเห็นว่าอาวุธนั้นได้ทะลุผ่านต้นแขนของคาเมเลียสไปในชั่วพริบตาจนไปปักคานิ่งอยู่ที่ผนังด้านหลังของห้อง และท่อนแขนทั้งท่อนของคาเมเลียสนั้นก็ขาดตกอยู่ที่ตรงนั้นพร้อมกับดาบที่ยังกำอยู่ในมือนั่นเอง!

และโรมิยาสเองก็ถึงกับหยุดชะงักการรุกไล่เมธานอสไปทันที เมื่อเขาเองนั้นก็ได้เห็นเหตุการณ์อันน่าเหลือเชื่ออย่างที่เมธานอสได้เห็น

"โคแวน...! " เขาเรียกชื่อนั้น ทันที พร้อมกับหันกลับไปทางทิศที่อาวุธยาวนั้นได้พุ่งออกมา

และไม่ผิดอย่างที่โรมิยาสคาด โคแวนในขณะนี้กำลังยืนอยู่ทางทิศนั้น โดยที่ตัวเขานั้นกลับไม่มีตรีสูรอสุนีบาตรอยู่ในมือ เพราะตรีสูรของเขานั้น แท้ที่จริงก็ได้ปักคานิ่งอยู่ที่ผนังฝั่งที่มีแขนของคาเมเลียสตกอยู่นั่นเอง! 

ขณะนั้น เหล่านักรบที่เหลืออยู่ของเมธานอสและพวกสามองครักษ์ก็ได้หยุดมือจากการสู้รบที่ไม่มีฝ่ายไหนจะเพลี่ยงพล้ำต่อกันไปแล้ว และทุกๆ คนนั้นต่างก็มองโคแวนอย่างตื่นตะลึง!

แล้วโคแวนก็เดินย่างเข้ามาอย่างช้าๆ และผ่านหน้าของโรมิยาสกับเมธานอสตรงไปที่ผนังที่มีตรีสูรปักอยู่ จากนั้นจึงดึงตรีสูรออกมา และใช้เท้าเขี่ยเตะท่อนแขนข้างขวาที่ยังคงกำด้ามดาบอยู่ไปที่เบื้องหน้าของคาเมเลียส

"เอาสมบัติของเจ้าคืนไปสิ แขนที่ขาดของเจ้าก็อย่าลืมเก็บกลับไปด้วย พวกเจ้าชาวโบโรเธียจะอย่างไรก็คบค้ากับพวกไตรตรอน ด้วยวิทยาการของพวกมันอย่างไรก็คงจะสามารถต่อแขนให้กับเจ้าได้อย่างแน่นอน..."

โคแวนพูดออกมาเยี่ยงนี้ราวกับว่าในขณะนี้เขาเองจะมองเห็นถึงความพ่ายแพ้ของพวกโบโรเธียที่ได้แอบลักลอบเข้ามาชิงตัวพระโอรสแห่งองค์จักรพรรดิ์นี้ได้อย่างสิ้นเชิงแล้ว

แม้ขณะนี้ใบหน้าของคาเมเลียสแทบจะไร้ซึ่งสีเลือด แต่เธอก็ยังอุตส่าห์ส่งเสียงหัวเราะอันน่าเกลียดออกมาอย่างยาวเหยียด ขณะที่เธอเองก็ยังใช้มือซ้ายประกบไปที่ต้นแขนด้านขวาของตัวเอง เพื่อยับยั้งไม่ให้เลือดนั้นไหลออกมาจนหมดตัว

"โคแวน... เจ้าคิดว่าเจ้าจะชนะในเกมนี้แล้วอย่างงั้นหรือ... เจ้าคิดว่าแผนการณ์ของพวกเราชาวโบโรเธียจะตื้นเขิน และรู้ไม่เท่าทันกับแผนการเบี่ยงเบนเพื่อจะหลบหนีภัยของไอ้จักรพรรดิ์หน้าโง่นั่นอย่างงั้นหรือ...? "

โคแวนกับโรมิยาสถึงกับมีสีหน้าที่แปรเปลี่ยนกันไปในคราวนี้

" ฮ่าๆ ๆ ๆ " คาเมเลียสแหงนหน้าหัวเราะราวกับสะใจ "ไอ้เเขนของข้าข้างนี้ที่ถูกเจ้าตัดขาดออกไปนั้น ที่จริงข้าเองนั้นก็ถือว่ามันได้ทำหน้าที่ของมันได้อย่างคุ้มค่าจนถึงที่สุดแล้ว ข้าขอมอบให้เจ้าเป็นที่ระลึกเพื่อตอบแทนกับสิ่งล้ำค่าที่เจ้าได้ส่งมอบให้กับพวกข้าที่อีกด้านหนึ่งของวังนี้ก็แล้วกันนะ... ฮ่าๆ ๆ ๆ "

เมื่อจบประโยคนี้ของคาเมเลียส ดวงตาทั้งคู่ของโคแวนในยามนี้ก็ถึงกับเบิกโพลงทันที

"ความหมายของเจ้าก็คือ...? "

แล้วเมธานอสก็ก้าวออกมาอยู่ที่เบื้องหน้าของโคแวน

"ความจริง ข้าเองนั้นควรที่จะเย็บปากของคาเมเลียสนี่ซะตั้งแต่แรกหรอกนะท่านโคแวน..." เมธานอสเอ่ยออกมาอย่างช้าเนิบ "แต่ก็ถูกอย่างที่นางว่านั่นล่ะ ของขวัญอันล้ำค่าที่พวกเราต้องการนั้น บัดนี้ก็น่าจะตกอยู่ที่พวกเราที่ได้อยู่กันอีกที่นั้นแล้วล่ะ อ้อ... อันที่จริงไอ้แผนลวงของพวกท่านในครั้งนี้ข้าเองก็รู้มาตั้งแต่แรกล่ะนะท่านโคแวน เพียงแต่ข้ากลับได้วางแผน ที่จะยินยอมตกลงมาในหลุมกับดักครั้งนี้ซะอง อย่างน้อยๆ พวกข้านั้นก็ยังรั้งพวกท่านๆ ที่เป็นยอดฝีมือกันหลายคนไว้ให้อยู่ที่นี่กันได้บ้าง โดยที่ไม่ไปทำให้แผนของเราอีกทางต้องสะดุดลงไปน่ะ ฮ่าๆ ๆ "

"อะไรนะ...! เจ้าคงไม่ได้หมายถึง...?! " โคแวนถึงกับปากค้างไปแทบจะทันที

"ไม่ผิดจากที่ท่านกำลังกลัวหรอกท่านโคแวน..." ประกายตาที่ลอดผ่านหน้ากากโลหะนั้นออกมา มีแววว่าว่าจะยิ้มเยาะอย่างเห็นได้ชัด

"พระโอรสแห่งองค์จักรพรรดิ์ และตัวขององค์จักรพรรดิ์เองนั้น บัดนี้ น่าจะตกอยู่ในกำมือของพวกเราเรียบร้อยแล้ว...! "

จบประโยคนี้ของเมธานอสแล้ว โคแวนและเหล่ายอดฝีมือของแอนโดร่าก็ถึงกับแทบอ้าปากค้างกันไปทั้งหมด

พระจักรพรรดิ์และพระโอรสยังอยู่... อณาจักรแอนโดร่าย่อมยังอยู่... พระจักรพรรดิ์และพระโอรสไม่อยู่... อณาจักรแอนโดร่าก็ต้องสิ้นสูญอย่างแน่นอน...!

โคแวนถึงกับมองเห็นกลยุทธ์หรือแผนการที่ได้เคยจัดวางไว้เพื่อรับมือกับภัยเยี่ยงนี้ ค่อยๆ พังครืนลงมาในมโนภาพของเขาเอง...! 

(โปรดติดตามในบทต่อไป เร็วๆ นี้ครับ)