สืบสู้ผี ภาค 1-2

​ที่หลังบ้านนั้น ไม่ได้มีทั้งจันและมะลิ เขาทั้งสองคนไม่ได้ลงมาทะเลาะกันข้างล่างอย่างที่ผมคิดไว้เลย แต่กลับมีกลุ่มคนจำนวนหนึ่งประมาณห้าหกคนยืนหันหลังเป็นครึ่งวงกลมล้อมผู้ชายคนหนึ่งที่ทรุดนั่งอยู่กับพื้นในท่านั่งเหยียดขาข้างหนึ่งชันเข่าข้างหนึ่งอยู่ท่ามกลางซากกระป๋องต่างๆที่คงจะเป็นกระป๋องสีทาบ้านโดยที่หลังของเขานั้นพิงไปกับกำแพงรั้วหลังบ้านอย่างหมดสภาพ ข้างๆของเขานั้นยังมีหญิงสาวหน้าตาดีแต่ผิวเข้มคนหนึ่งเข้าไปประคองหน้าเขาขึ้นมาด้วยน้ำตานองหน้า

"พี่สิงห์เป็นไรมากไหม ? โธ่ พี่ไม่น่าเลย ถ้าวันนี้พี่ไม่ออกมาก็คงไม่ต้องเจ็บตัวอย่างนี้ ฮือๆๆ" หญิงสาวพูดไปก็สะอื้นไป

"พี่ไม่เป็นไรหรอกนุช..." ชายคนนั้นพูดขึ้นอย่างกัดฟัน "นุชอย่าร้องให้ไปเลยนะ"

"ถุ๊ยย..!" เสียงถ่มน้ำลายดังมาจากชายคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าของกลุ่มคนที่ล้อมคนทั้งสองไว้

"มึงอย่ามาดราม่ากันให้กูหมั่นใส้อีกเลยว๊ะ..!" ชายคนที่ยืนอยู่ด้านหน้านั้นพูดหยันๆ "ไอ้สิงห์..! ไอ้คนอัปลักษ์ กูบอกมึงแล้วใช่ไม๊ว่าอย่ามายุ่งกับอีนุช อีนุชน่ะ มึงก็รู้ว่ามันเป็นผู้หญิงของกู และกูคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในตัวมัน !"

"หยุดนะพี่โรจน์ !" หญิงสาวที่ชื่อนุชหันขวับมาทันที "พี่มาพูดอย่างงี้ได้ยังไง หนูไม่เคยมีอะไรกับพี่นะ แล้วพี่เป็นใคร สำคัญแค่ไหนถึงมาอ้างสิทธิ์ในตัวหนูแบบนี้ ?!"

ชายที่ชื่อโรจน์หัวเราะแค่นๆ "กูเป็นใคร..? และสำคัญแค่ไหนน่ะเหรอ..? จะให้กูพูดอีกกี่ครั้งอีนุช ว่าแม่มึงน่ะติดเงินพ่อกูอยู่เกือบแสน ถ้าไม่ได้พ่อกูให้ยืมเงินตอนนั้นน่ะ มึงสองคนกับแม่ได้กินแกลบไปแล้ว มึงจำไม่ได้เหรอว๊ะ..? เพราะฉะนั้นพวกมึงติดเงินพ่อกูก็เหมือนติดเงินกูน่ะโว๊ย"

หญิงสาวที่ชื่อนุชค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างช้าๆในแววตาของเธอนั้นแวววาวไปด้วยเพลิงพิโรธ "ติดหนี้แล้วไง ติดหนี้แล้วก็คืนให้ไม่ใช่เหรอ ? ถึงจะยังคืนให้ไม่หมดก็เถอะ แค่ติดหนี้เงินทองก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นหนี้ชีวิตใครน่ะโว๊ย !"

ชายที่ชื่อโรจน์จุ๊ปากติดๆกัน "อีนุชมึงนี่.. ปากคอไม่ธรรมดาเลยนะะมึง ดี..! อย่างงี้แหล่ะกูชอบ ม้ามันไม่พยศมันก็ขี่ไม่มัน..! จริงไม๊พวกเรา?" ประโยคหลังมันหันไปถามพรรคพวกที่ยืนรอคำสั่งอยู่ด้านหลัง

แล้วเสียงเฮของพวกมันก็ดังขึ้นพร้อมๆกัน

"จริงๆ จริงแท้เลยพี่โรจน์ ถ้าม้ามันไม่พยศมันก็ขี่ไม่มัน ฮ่าๆๆ" ใครคนหนึ่งในกลุ่มด้านหลังส่งเสียงสนับสนุน

ท่าทางผู้หญิงที่ชื่อนุชสุดจะทน

"ไอ้พวกเฮงซวย ! ไอ้พวกบ้า ! พวกมึงอย่ามาพูดจัญไรกับกูแบบนี้นะ !" เธอยกมือขึ้นชี้หน้าด่ากราด

ชายคนที่นั่งทรุดอยู่กับพื้นเอื้อมมือมาจับมือของหญิงที่ชื่อนุชไว้เป็นความหมายให้ใจเย็นๆ แต่ทว่านั่นดูเหมือนจะเป็นการจุดเพลิงโทสะให้กับไอ้โรจน์อีกรอบหนึ่ง

"มึงสองคนนี่มันน่าหมั่นใส้จริงๆเลยว่ะ... มึงเคยไปเอากันตอนไหนว๊ะกูอยากรู้ ? แล้วมึงน่ะอีนุช มึงกล้าเอาด้วยเหรอว๊ะกับไอ้คนอัปลักษ์อย่างนี้...? ถุ๊ย ! กูอยากจะอ้วกเหลือเกินว่ะ !"

"อัดมันให้สลบไปเลยไม๊พี่โรจน์ ? ผมเองรำคาญตาไอ้ห่านี่อยูเหมือนกัน" เสียงใครคนหนึ่งในกลุ่มลิ่วล้อออกความเห็น

ไอ้โรจน์ยกมือปรามไว้ "เดี๋ยวก่อนสิว๊ะไอ้เทียน กูว่าอีนุชนี่มันตาถั่วหน่อยๆ มันคงยังเห็นอะไรไม่ค่อยชัดเท่าไร พวกมึงไปช่วยกันจับไอ้สิงห์ขึ้นมาซิ

เร็วเท่าคำสั่ง พวกลูกน้องไอ้โรจน์รีบถลาเข้าไปจับปีกซ้ายปีกขวาของชายที่ชื่อสิงห์ขึ้นมา

"หยุด..หยุดนะ !" สีหน้านุชตื่นตระหนก "นี่พวกแกจะทำอะไรเขาอีก ? แค่นี้เขาก็บอบช้ำมากพอแล้วนะ !"

พวกลูกน้องของไอ้โรจน์เหมือนจะไม่ได้ยินเสียงของเธอ ต่างช่วยกันหิ้วปีกชายที่ชื่อสิงห์ออกมาจากหลังกำแพง 

และพอเขาเข้ามาอยู่ในรัศมีของแสงจันทร์แล้ว ผมก็เห็นหน้าเขาชัดเจนขึ้น ใบหน้าที่เริ่มบวมปวดจากการที่ถูกรุมทำร้ายนั้นผมรู้สึกว่าดูคลับคล้ายคลับคราใครสักคน แต่จนใจที่จังหวะนั้นผมยังนึกไม่ออก

ขณะนั้นเอง ผมก็เข้ามายืนอยู่จนใกล้ด้านหลังของกลุ่มลูกน้องไอ้โรจน์ แต่ก็น่าแปลกที่ไม่มีใครสังเกตุเห็นผมเลย ทั้งๆที่ผมเข้ามาอยู่ในบริเวณหลังบ้านนี้ได้สักพักแล้ว

แล้วไอ้โรจน์ก็เดินเข้าไปมองหน้าอันบวมปูดของสิงห์จากนั้นก็จับคางของสิงห์หันไปหันมาพลางจุ๊ปาก

"มึงนี่จริงๆก็หน้าตาพอดูได้นะ เสียดายที่ตัวมึงนี่ ทำไมถึงเกิดมาอัปลักษณ์ว๊ะ ? ถุ๊ยยย..!" แล้วไอ้โรจน์ก็ถ่มน้ำลายใส่หน้าสิงห์เต็มๆ

"ไอ้เทียน..!" ไอ้โรจน์เรียกเสียงดัง "ถอดเสื้อไอ้สิงห์ออกมาซะ !"

"ไม่.. ! อย่านะ !" นุชถลาเข้ามา แต่ถูกลูกน้องอีกคนของไอ้โรจน์ดึงรั้งเอาไว้

ไอ้โรจน์หันหน้ามาทางนุช "กูอยากจะดูไอ้สิงห์ให้ชัดๆว่า ไอ้สิงห์มันอัปลักษ์อย่างที่เขาลือไม๊ ? แล้วกูก็อยากจะให้มึงดูด้วยนะอีนุช เผื่อตอนที่มึงเคยเอากันแล้วเสือกเอากันในที่มืด หรือไม่ไอ้สิงห์มันเสือกไม่ได้ถอดเสื้อตอนกำลังเอามึงน่ะ ฮ่าๆๆๆ" 

ไอ้โรจน์พูดเสียงหยันๆแล้วก็หัวเราะสะใจ

ตอนนั้นเองผมก็เพิ่งมาสังเกตุได้ว่าคนที่ชื่อสิงห์ใส่เสื้อคอเต่าแขนยาวสีเข้ม และที่ปลายแขนของเสื้อแขนยาวนั้นก็ยาวแทบปิดหลังมือทั้งสองข้างเลยทีเดียว

พริบตานั้นเสื้อของสิงห์ก็ถูกถอดกระชากออกมา...!

แล้วหญิงที่ชื่อนั้นนุชนั้นก็กรีดเสียงร้องออกมาคำหนึ่ง

และวินาทีนั้นเอง ผมก็หวนนึกอะไรขึ้นมาได้ และแทบจะช็อกกับสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้น...!