สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

          ไม่แปลกเลยที่พวกnomalจะไม่มีแถวนี้ ริปเปอมันฆ่าหมดเพราะมันมองไม่เห็นแต่ปัญหาตอนนี้คือคนที่สู้กับริปเปอได้ไม่มีเลยคนที่ต้องรับมือพวกมันแต่มีแต่พวกอาจารย์ แต่พวกนั้งเรียนเองก็รู้วิธีรับมือตอนนี้ทุกคนเลยเงียบพวกเราสื่อสารกันด้วยภาษามือ และตกลงว่าจะไช้กระดิ่งล่อพวกมันไป
   "ไม่นะะะะะะะะะะะ"
            ในตอนนั้นมีนักเรียนคนนึงร้องขึ้นมา  เพราะว่ามีริปเปอตัวนึงลงยืนตรงหน้าเธอตั่งแต่เมื่อไหน่ไม่รู้เสียววิที่ริปเปอเข้าโจมตีมีนักเรียนชายคนนึงเข้าขวางแต่เสียงจากการปะทะกันทำให้พวกริปเปอพุ้งเข้าใส่ แล้วความชุลมุนวุ้นวายเสียงฟาดฟันของการต่อสู่สิ้นสุดลง แต่ละคนนั้งพักแต่ก็ไม่ลดการป้องกัน
  "ตรวจสอบความเสียหายเสร็จแล้ว"
  "เป็นไงบ้างคุณกิง"
  "เสียชีวิต1ราย คูไก นักเรียนที่เข้าไปช่วยนักเรียนอีกคน"
  "มีวิธีเก็บศพของเค้าไหม"
  "เดวใส่ถุงเก็บศพแล้วขุดหลุมฝังลึกหน่อยขากลับค่อยขุดพากลับด้วย"
  "เอาตามนั้น เดวราเคลื่อนย้ายสถานที่หาที่ตั้งแค้มแล้วพักกันก่อน"
           เราอยู่ที่ไหน ป่าหลอเดียวนะนั้นฮินะ  ฮินะรอพ่อก่อนอย่าไป อย่าไปรอพ่อก่อน ฮินะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
  "ชูๆ เป็นอะไร"
  "ฝันร้ายนิดหน่อย"
  "ฝันหลอแปลกนะที่นายฝัน"
  "ก็นั้นสิไม่ได้ฝันมานานแค่ไหนแล้วนะ"
  "ฝันถึงลูกสินะ"
          ผมลุกขึ้นมานั่งกอดฟูกะ จนฟูกะหลับไปในอ้อมกอดผม พวกเรานั้งพักรอจนกว่าทุกคนจะพร้อม สิ่งที่อันตรายที่สุดสำหรับภาระกิจระยาวคือความเหนื่อยล้า แล้วยิ่งเพิ่งเสียเพื่อนไปด้วยยิ่งแย่ใหญ่เลยคงต้องพักนานหน่อยสินะ
             ตอนต่อไปพักยาวนะ