สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

               การล่วงหล่นของคุณคาโต้คือแบบไร้สติเหลือเพียงทักษะของการต่อสู้แต่ถึงจะแบบนั้นทำเอาลำบากเลย  เพราะการต่อสู้ด้วยสัญชาติญานของคนที่ผ่านการต่อสู้อย่างโชกโชนมันเฉียบคมแม่นยำ  พวกซากศพเริ่มมาลุมล้อมเรามันเริ่มยุ้งยากต้องระวังพวกมันมาคว้าคอ

       มุมฟูกะ

            แย่พวกมันเยอะเกินไปไม่คิดว่าจะปะทะกับฝูงใหญ่เร็วแบบนี้  ยังดีที่เด็กๆพวกนี้มีประสปการณ์มาหลายครั้งไม่งั้นแย่แน่ๆดูจากสายตาต้องเสียเวลาซักพักแน่ชูอุซ่าให้พวกเรานำมาก่อนแต่ต้องมาเสียเวลาแบบนี้  คิดแล้วหงุดหงิด

       "ทุกคนเอาความประภัยมาก่อนอย่าประมาท"

            เด็กทุกคนพยายามอย่างเต็มที่คิดถูกแล้วที่เลือกทุกคนมาเพราะส่วนมากที่มาคือเด็กประจำชั้นของฮินะ  เด็กๆคงรักฮินะมากแต่เรามั่วจะชื้นชมก็ไม่ได้ต้องรีบไปจากตรงนี้

  "ริทสึ"

  "ว่าไง"

  "ใช้โซน่าเช็ดเส้นทางหน่อย"

  "เช็คแล้วข้างหน้าเป็นทางแยก"

  "ไปสำรวจเส้นทางที"

             เราต้องรักษาสภาพการตอนนี้ไว้ก่อนจนกว่าริทสึจะกลับมา สถาณะการโดยโรมยังดีอยู่ไม่มีการบาดเจ็บที่แย่หรือเรวร้ายอะไรเป็นไปได้ทุกคนต้องได้กลับบ้าน

  "ฟูกะไปเช็คมาแล้วทางแยกขวามีพวกซากศพจากทางขวาทางซ้ายไม่มีเลยแต่ฉันไม่ชอบบรรยากาศเลย"

  "งั้นแต่หลอแต่เราต้องหลีกเลี่ยงการปะทะ ริทสึคิดว่าไทางซ้ายไหวไหม"

  "คิดว่าไหวแต่ไม่ชอบเลยรู้สึกอันตรายแปลกๆ"

  "งั้นต้องแปลฟอเมชั้น"

                   "นักเรียนทุกคนเปลี่ยนฟอเมชั้นเป็นฟอชกาเดี้ยน"

               ฟอชกาเดี้ยนคือฟอเมชั้น ที่ให้นักเรียนที่ถนัดป้องกันแล้วคุมโซนอยู่วงนอกและให้นักเรียนโจมตีทางไกลอยู่ต่อและใจสุดคือสายโจมตีหนักและด้านนอกคือพวกอาจารย์

  "หัวหน้าคุณอย่าเสี่ยงนะคะ"

  "เอาน่าฉันรู้ตัวเองดี"

  "ฮานะไหวไหมมะกี้เห็นบาดเจ็บ"

  "ไม่เป็นไรฟื้นตัวแล้ว"

  "ริงดกะยิงลูกธนูส่องสว่างที อายาเมะทิ้งแท่งเรืองแสงตามทางด้วยชุจะได้ตามมาถูก"

             ฉันแปลกใจที่ทางนี้ไม่มีพวกซากศพเลย แต่ยิ่งเดินลึกเข้าไปยิ้งได้กลิ่นคาวเลือดและเห็นซากศพมากขึ้นๆ ทำเอาใจคอไม่ได้เลยสัญญานมือให้หยุดจากหัวหน้าและทำมือให้เงียบ

   แครก กุกกัก

             ลูกธนูแสงที่ยิงไปบนเพดานหล่นมากลางวงพวกเรา ซวยละ

   "ริปเปออออออออออออออออออออออออ"

           ติดตามตอนต่อไป