สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

  "มีอะไรกันอีกละ"
  "ก็พวกเค้าสงสัยเรื่องทำไมacademyของเรา ถึงไม่มีนักเรียนหาย"
  "พวกเวนนั้นมันต้องการอะไรจากเราวะ"
  "คุณชูคะใจเย็นๆ คุณไม่ต้องเข้าประชมฉันจะจัดการเอง"
  "ฝากด้วยเย็นนี้ฉันไม่กลับช้าหน่อย"
            ชูเดินไปหาฟูกะแล้วบอกอะไรซักอย่างกับเธอ แล้วเดินจากไปเค้าเดินอย่างช้าๆพรางมองรอบเพื่อให้ตัวเองสงบลงให้มากที่สุด แล้วไปหยุดที่โรงเรียนเด็กประถม แห่งนึงมันเป็นช่วงเวลาที่เด็กกลุ่มนึงกำลังเรียนพละศึกษา  ในตอนนั้นมือหญิงสูงอายุกับอาจารย์อีกคน
  "คุณมาทำอะไรที่นี้ คุณทำให้เด็กๆกลัว"
  "ขอโทษครับ ที่นี้ผมเคยมานั้งเพื่อให้จิตใจสงบสมัยก่อนยังเป็นแค่โรงเรียนอนุบาล" ผู้หญิงสูงอายุบอกอาจารย์ที่มาด้วยให้ไป
  "ฉันขอ นั่งข้างๆได้ไหม"
  "เชิญครับ"
  "สีหน้าของคุณที่มองเด็กๆ มันมองอย่างโหยหาเหมือนเพิ่งสูญเสียอะไรไป"
  "ลูกสาวผมเพิ่งถูกลักพาตัวไป และผมตามไปช่วยเธอไม่ทัน"
  "เสียใจด้วยนะคะ"
  "ไม่เป็นไรครับพอผมสงบจิตใจลงก็จะตามหาเธอต่อ"
  "พอฉันเจอคุณมานั่งตรงนี้ทำให้ฉัน นึกถึงเด็กหนุ่มคนนึ่งตอนนั้นฉันยังเป็นแค่ครูพี่เลี้ยงของเด็กอนุบาล"
  "งั้นหรอครับ"
  "เค้าเหมือนคุณที่ชอบมานั่งมองเด็กๆแบบนี้ ตอนนี้เค้าน่าจะอายุซัก70ได้แล้วละมั่งคะ"
  "งั้นคุณก็เออ....."
  "ฉันที่ดูแข็งแรงแบบนี้เพราะวิทยาสาสที่ช่วยไว้"
  "งั้นหรอครับ"
  "ฉันขอตัวก่อนนะคะยินดีที่ได้เจอกัน"
  "ยินดีที่ได้เจอกัน  อีกครั้งนะครับ"
  "อีกครั้ง?"
           ชูพูดจบและเดินจากมา ระหว่างที่เดินพ้นออกจากประตูโรงเรียนเค้าชะงักและหันไปมองทางขวาและพบกับคน คนนึงใส่เสื้อฮู้ดคลุมหัว คนสวมฮู้ดหันมามองชูแล้วถอดที่คลุมหัว มันทำให้ชูตกใจจนพูดไม่ออก
  "คาโต้ ?"
  "ไม่ได้เจอกันนานผบ. ไปหาที่คุยกันที่อื่น"
           ชูเดินตามคาโต้ไปอย่างช้าๆทั้งสองคนเดินไปอย่างเงียบๆ จนถึงสวนสาธารณะที่นึงชูก็ยังยืนจ้องมองคาโต้อย่างไม่กระพิบตา
  "อะนี้กาแฟ"
  "คุณตายไปแล้วผมเห็นกับตา"
  "ก็ใช่ฉันตายไปแล้ว แล้วนี้ก็ไม่ใช่ร่างกายของฉัน" คาโต้เปิดเสื้อให้รอยเย็บที่คอ
  "หมายความว่าไง"
  "ฉันรู้สึกตัวเมื่อวาน ตอนกำลังเลียเลือดฉันเห็นวาริมะจับคนขังไว้ พอดูดีดีก็รู้ว่าเป็นลูกสาวนาย"
  "คุณกำลังจะบอกตอนที่พวกคุณมาลักพาตัวลูกของผมคุณไม่รู้สึกตัว งั้นคุณวารีมะก็"
  "ไม่ใช่หมอนั้นผิดกับฉัน หมอนั้นรู้สึกตัวหมอนั้นไม่ใช่วารีมะ เค้าเหลือแค่ความแค้นที่มีต่อมนุษย์"
  "แล้วผมจะเชื่อคุณได้ยังไงในสภาพแบบนี้"
  "นั้นสินะ ฉันบอกได้ภาพว่าสิ่งที่วารีมะจะทำต้องใช้เวลาอย่างน้อย2สัปดา นายต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อม อะนี้ฉันยืนยันได้แค่นี้" เค้าโยนมือถือเครื่องนึงไปให้ชูแล้วจากไป
           ชูเปิดมือถือเครืองนั้นดูมันมีไฟล์วีดีโอ  มันเป็นไฟล์ที่ฮินะอัดไว้บอกถึงสถานะการตัวเองแล้วบอกเส้นทางเท่าที่จำได้ให้ในวีดีโอ ชูรีบกลับบ้านทันทีเพื่อให้ทุกคนช่วยวิเคราะวีดีโอ พอถึงบ้านชูเอาวีดีโอให้ริทสึไปวอเคราะ ส่วนตัวเค้าก็ไปหาฟูกะในครับ แล้วเดินเข้าโอบเอวฟูกะที่กำลังทำอาหาร
  "นายทำอะไรของนาย"
  "ฟูกะลูกเราปลอดภัยดี"
  "นายว่าไงนะชู บอกฉันอีกที"
  "ลูกปลอยภัยดีตอนนี้"
  "นายรู้ได้ยังไง ลูกส่งวีดีโอมาให้ดู"
  "ลูกส่งซิกลับมาให้ฉันในวีดีโอที่ถูกฝากมา"
  "วีดีโออยู่ไหนแันข้อดูหน่อย"
  "ฉันฝากริทสึจัดการอยู่ใจเย็นๆ ฉันจะพาลูกกลับมาให้ได้"
            ติดตามตอนต่อไป