ตลกร้ายใต้สะดือ

       บุญกอบแตกตื่น เพราะถูกแหววนั่งคล่อมอยู่เหนือกาย โดยที่ตัวเองได้แต่มองตาปริบๆ 

          

 

       แหววยิ้มเยาะ เธอดึงกางเกงบอลของบุญกอบลงช้าๆ พอมันเลื่อนมาถึงหัวเข่า อนาคอนด้าแกร่งเกร็งก็ผุดผงาด

 

“ ว้าว…ไม่ใช่เล่นเลยนะ แม้ไม่ยาวเท่าพี่โมทย์ แต่ก็อวบใหญ่ใช้ได้ มิหนำซ้ำ…..ยังแข็งกว่าด้วย ” ดวงตาของสาวแหววลุกวาว มือขวาเอื้อมไปลูบคลำท่อนลำขนาดเขื่อง

 

“ อู้ว…..ชมอย่างเดียวก็ได้ น้องแหววเล่นกำแบบนี้ พี่ใจคอไม่ดีเลย อ้า….” บุญกอบครางดัง ดวงตาชำเลืองทรวดทรงมหึมาและใบหน้าหวานใส แต่แทนที่สาวน้อยทรงโตจะยอมรามือ เธอกลับรุกหนักขึ้น ด้วยการรูดท่อนลำใหญ่ยาว ส่งผลให้หนุ่มหน้ามนครวญดังยิ่งกว่าเดิม 

 

“ อ้า……โอ้ว……ซี้ด…..” 

            

 

       กายล่ำสันของชายหนุ่มเริ่มบิดส่ายไปมาด้วยความรัญจวน ทว่าสาวน้อยทรงโตกลับเร่งรูดมือต่อไปแบบไร้ความปรานี นับว่าเป็นการทารุณกรรมอย่างรุนแรง และเมื่อมันถึงขีดสุดของอารมณ์ บุญกอบก็แหกปากเป็นภาษาบ้านเกิด 

 

“ ข้อยสิทนไม่ไหวแล้วเด้อ……อ้าก…” 

           

 

       สิ้นคำของหนุ่มหน้ามน ธารารักขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกจากปากกระบอกปืนใหญ่ ความรุนแรงของมันมีมากถึงขั้นกระเซ็นไปกระทบหน้าท้องเรียบเนียนไร้ไขมันของสาวน้อยเลยทีเดียว 

 

“ แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก……” 

            

 

       หลังปลดปล่อยความคลุ้มคลั่งไปหนึ่งดอก นายบุญกอบก็หอบกระเส่า กายล่ำสันนอนแน่นิ่ง พร้อมเหงื่อไคลที่ไหลโชกโทรมกาย 

           

 

       บุญกอบยอมรับว่าเกมกามาที่ผ่านมานั้นเร่าร้อนและกินพลังกายอย่างมากมาย ทั้งที่ตนเองโดนชำเราแค่การใช้มือ ขณะที่กำลังนอนเพ้อ ก็สัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนที่บังเกิดกับอนาคอนด้าอวบอ้วน 

 

“ เฮ้ย!.....อะไรกันอีกวะ ” บุญกอบตกใจและรีบยันกายลุกขึ้นนั่ง จึงพบว่าสัตว์ร้ายตัวโปรดกำลังถูกสาวน้อยทรงโตดูดอมแบบเต็มคำ 

           

 

       แหววชำเลืองมองหนุ่มหน้ามนแวบหนึ่ง จากนั้นก็ก้มลงไปขยอกท่อนลำต่อ 

 

“ อู้ว…..พอเถอะ ยะ….อย่ากระตุ้นอีกเลย พะ…พี่กำลังจะขึ้นอีกแล้ว ”  หนุ่มหน้ามนร้องห้ามเสียงหลง แต่แทนที่สาวเจ้าจะเห็นใจ กลับเร่งดูดเลีย

          

 

       ทั่วทุกอณูของอนาคอนด้าล้วนถูกชิวหาพาเพลินของสาวน้อยทรงโตโลมเลีย ไม่เว้นแม้กระทั่งเงาะภูเขาที่ขรุขระและอุดมไปด้วยป่าสนหยิกหย็อง แต่ส่วนที่ถูกลิ้นแดงลากไล้มากที่สุด เห็นจะหนีไม่พ้นหัวบานทรงดอกเห็ด

 

“ อู้ว……นี่มันอะไรกันเนี่ย อารมณ์ขึ้นอีกแล้ว ” บุญกอบแปลกใจ เพราะรู้สึกว่าตนเองฟื้นตัวได้เร็วจนเหลือเชื่อ ทั้งที่ไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เขาเพิ่งจะเสร็จสมมาหมาดๆ 

           

 

       บุญกอบอยากจัดหนักกับสาวแหววให้สมอารมณ์หมาย แต่ไม่รู้ว่าตัวเองโดนอะไรมา จึงไม่อาจขยับกายได้ตามประสงค์ 

 

“ ห่าเอย อยากโซเดมาคอมกับน้องแหววจนใจจะขาด แต่ทำไมสวรรค์ถึงทารุณ แกล้งให้เป็นอัมพาต ถ้าเป็นแบบนี้ มาฆ่ากูให้ตายซะเลยดีกว่า ” บุญกอบตัดพ้อต่อโชคชะตา ดวงตาเริ่มปรือลอย เป็นนัยว่าอารมณ์ขึ้นอย่างรุนแรง 

           

 

      เหมือนสวรรค์จะมีเมตตาอยู่บ้าง เพราะหลังจากสิ้นคำ สาวแหววก็หยุดรุกไล่ พร้อมส่งสายตาหยาดเยิ้มให้ ปากก็ร้องถามเสียงหวาน 

 

“ พี่บุญกอบอยากทำจริงๆหรือจ๊ะ ” 

 

“ จริงซิจ๊ะ ก็ใครใช้ให้น้องแหววรุกหนักขนาดนี้ รู้มั้ยว่าอกของพี่จะระเบิดอยู่แล้ว ” บุญกอบร้องบอกเสียงกระเส่า ดวงตาส่อประกายเว้าวอน 

         

 

       สาวแหววมองหน้าบุญกอบ เธอทำท่าไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบกลับ พร้อมรอยยิ้ม 

 

“ ได้ค่ะ น้องแหววจะทำให้พี่บุญกอบสมหวังเอง ” 

           

 

        บุญกอบไม่รู้หรอกว่าสาวแหววสื่อถึงอะไร แต่สิ่งที่สาวน้อยทรงโตกระทำในเวลาต่อมานั้นก็คือ……การถลกผ้าถุงที่สวมใส่ให้ร่นสูงถึงเอวเว้าคอด จนเผยให้เห็นแปลงนาอวบอูมที่ใหญ่โต 

 

“ โอ้ว……นะ…นั่น นะ…น้องแหววกะ….กำลังทำอะ…..ไร ” บุญกอบเริ่มติดอ่าง ดวงตาจับจ้องแปลงนาที่ขาวเนียนไม่วางวาย ที่สำคัญ เนินเนื้อผืนนั้นเตียนโล่งและไร้ป่าสนดำ อันดูไม่ต่างจากหาดสวรรค์ของเด็กแรกสาว

 

“ แปลกใจหรือจ๊ะ สาเหตุที่ราบเรียบแบบนี้ เพราะพี่โมทย์สั่งให้โกนออก จะได้ดูเย้ายวนมากกว่าเดิม ” สาวแหววเฉลยเสียงใส แต่ในนาทีนี้ บุญกอบไม่สนรายละเอียดปลีกย่อยใดๆ เพราะมุ่งหวังเพียงอย่างเดียว นั่นก็คือ.....ดับไฟอารมณ์ที่แผดเผาอยู่ในจิตใจ

 

“ เรื่องนั้นไว้เล่าทีหลังก็ได้ แต่ตอนนี้ รบกวนให้น้องแหววช่วยพี่ก่อน ” บุญกอบออดอ้อนด้วยน้ำเสียงที่ดูน่าสงสาร 

             

 

       สาวทรงโตยิ้มให้แทนคำตอบ จากนั้นก็ลุกขึ้นไปนั่งเหนือลำตัวของหนุ่มร่างล่ำ พร้อมจรดจ่อปากถ้ำสวาทให้ตรงกับอนาคอนด้าอวบอ้วนที่กำลังตั้งโด่เด่ พริบตาต่อมา เธอก็ทรุดกายลงไป ส่งผลให้มังกรร้ายใหญ่ยาวผลุบหายเข้าไปทั้งลำ

 

“ โอ้ว……สุดๆไปเลย ” บุญกอบครางดังจนสุดเสียง 

 

…………………….

              

       ขณะที่กำลังมีความสุขกับเพลงรักที่เร่าร้อน จู่ๆ บุญกอบได้วาร์ปมาที่ไหนก็ไม่รู้ แต่สิ่งแรกที่ได้เห็นก็คือ……ใบหน้าถมึงทึงและเหี้ยมเกรียมของนายโมทย์ ผู้เป็นเพื่อนซี้ ส่งผลให้เขารีบถอยหนี พร้อมร้องเสียงหลง 

 

“ เฮ้ย……ผีหลอก ” 

 

“ อ้าว……ไอ้ห่านี่ มาปลุกมึงดีๆ เสือกหาว่ากูเป็นผีอีก เดี๋ยวก็ให้แดกตีนซะเลย ” นายโมทย์เริ่มหัวเสีย แต่สีหน้าไม่แปรเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม เพราะในยามปกติ เขาก็ดูบูดบึ้งอยู่แล้ว

 

“ เอ๊ะ…..อะไรกัน นี่ตกลง กูฝันไปเหรอ….” บุญกอบหันซ้ายแลขวาอยู่พักหนึ่ง จึงพบว่าตนเองยังนั่งอยู่บนที่นอน 

 

“ เออ….คงจะใช่ และน่าจะเป็นฝันดีด้วย เพราะเห็นตะโกนว่า…..สุดๆไปเลย มึงบอกได้มั้ยว่าฝันถึงอะไร เผื่อกูจะเอาไปแทงหวย ” นายโมทย์ไถ่ถาม พร้อมยิ้มออกมาเล็กน้อย ทำให้บุญกอบเหวอไปในทันที แล้วนิ่งคิดในใจ

 

“ ไอ้ห่า ถ้ากูบอกว่าฝันถึงอะไร เป็นอันต้องโดนส้นตีนแน่ โทษฐานที่คิดไม่ซื่อกับเมียของมึง ” 

           

 

       นายโมทย์เห็นเพื่อนซี้เงียบไป จึงทวงถามด้วยสีหน้าที่ขึ้งขัง 

 

“ เอ้า…รีบเล่ามาซักที อย่าบอกนะว่ามึงจะเก็บฝันนี้ไปแทงหวยคนเดียว ” 

 

“ เปล่าๆ กูไม่ได้เก็บไปแทงหวยคนเดียว เอ่อ….คือ…..กูฝันว่า….เอ่อ…คือ……” บุญกอบเห็นเพื่อนซี้เริ่มขัดเคือง จึงรีบกล่าวเอาใจ แต่ด้วยความที่เป็นคนหัวทึบ เลยได้แต่อ้ำอึ้งอยู่นานสองนาน ขณะที่กำลังคิดคำโกหก เขาก็เหลือบไปเห็นปฏิทินนางแบบนู้ดที่ติดอยู่บนฝาผนัง  

 

“ เออ….คิดออกแล้ว ข้าฝันว่าสอยนางแบบสาวหุ่นงามอยู่ว่ะ ” 

           

 

       ใบหน้าถมึงทึงของนายโมทย์เริ่มบูดเบี้ยว เพราะไม่เชื่อ กระนั้นเขาก็ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด จึงหวดเข้าไปที่ก้นแน่นๆของบุญกอบ พร้อมตวาดด่า 

 

“ ไอ้ห่าราก มึงนี่บ้ากามจริงๆ ขนาดในฝัน ยังหมกมุ่นอยู่กับสาวๆ เอ้า รีบไปอาบน้ำแต่งตัว กูจะพาไปสมัครงาน ” 

 

“ เอ๊ะ!....สมัครงาน ” บุญกอบทวนคำ หน้าตาเอ๋อเหรอ 

 

“ เออดิวะ นี่อย่าบอกนะว่าจะมาอยู่ลอยๆ ตีเนียนกินฟรีกับกู มึงบอกเองไม่ใช่เหรอว่า....จะตั้งใจทำงานเก็บเงิน เพื่อไปขอสาวแต่งงาน ” นายโมทย์ถามเสียงเข้ม ใบหน้าขมวดนิ่ว (ซึ่งก็เป็นแบบนั้นตลอดเวลาอยู่แล้ว) 

 

“ อ้อ…เออ ใช่ ลืม กูเพิ่งตื่น เลยงงๆ ดีล่ะ ขอไปอาบน้ำก่อนนะ ” บุญกอบถึงบางอ้อในทันที พร้อมเปิดกระเป๋าเป๋ที่ใช้หนุนหัว เพื่อควานหาผ้าขาวม้าและเครื่องอาบน้ำ 

 

“ เออ เจริญล่ะ มึง โตป่านนี้ยังขี้เซาเป็นเด็กๆอีก เร็วๆเลย สายแล้ว ” นายโมทย์เร่งเพื่อนซี้เสียงแข็ง 

 

“ เออ….รู้แล้ว ว่าแต่… น้องแหววหายไปไหน ” บุญกอบมองไปรอบห้องอีกที ก่อนจะเอ่ยถามเสียงอ่อน

 

“ เอ๊ะ!....ก็นี่ไม่ใช่วันหยุด เมียกูก็ไปทำงานซิวะ มึงถามทำไม ” นายโมทย์ตอบ พร้อมจ้องหน้าจับผิด 

 

“ แหม่ๆ ก็แค่ถามถึง เพราะสงสัยเฉยๆ มึงเห็นกูเป็นคนยังไง กูไม่สนเมียเพื่อนหรอก…..” บุญกอบตอบ แต่คำสุดท้ายเหมือนจะเสียงสูงกว่าปกติ คล้ายคนที่คิดจะโกหก 

 

“ เออ……กูไม่กังวลเรื่องนี้หรอก เพราะถึงจ้องให้ตายยังไง แหววก็ไม่มองมึงอยู่แล้ว ไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวจะสาย ” นายโมทย์ตอบเนือยๆ แล้วโบกมือไล่ให้เพื่อนซี้ไปอาบน้ำ 

          

 

       แม้คำพูดของนายโมทย์จะสร้างความขุ่นเคืองให้กับบุญกอบ แต่หนุ่มหน้ามนก็นิ่งเงียบ ไม่ตอบโต้ ด้วยในยามนี้ เขามีฐานะเป็นเพียงผู้อยู่อาศัย  

 

“ เออ….รอให้แหววเจอเกมรักที่ดุดันของกูก่อน รับรองเลยว่าน้องต้องติดใจจนขอเลิกกับมึงอย่างแน่นอน ” บุญกอบแอบคิด เพราะอย่างน้อย เขาก็มั่นใจในพละกำลังและความหนุ่มแน่นของตนเอง

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter